2020, Friesland

Zaterdag, 20-6-2020 zonnig, 20 graden
Als we worden wakker worden en ik kijk hoe laat het is, komt de spurt erin. Het is 11.09 uur en om 11.30 uur moeten we aan de receptie uitchecken. Hier zullen ze zich niet zo heel erg aan houden, maar wij houden onszelf liever aan onze principes. We hebben een noodstart al eerder meegemaakt in IJsland, dus waarom nu niet? Het ontbijt komt later wel en de meeste spullen hebben we gisteren al ingepakt. Het is 11.24 uur als we aan de deur van de ingang staan. Er is niemand aanwezig.................. we bellen het nummer op het briefje en wachten tot de beheerder ons het waarborg geld retour geeft voor het token van de slagboom. Dan kunnen we op pad naar onze volgende overnachtingsplek. We zijn donderdag op de smalle binnendoor wegen moeten uitwijken voor een personenauto en onze hele rechtse kant zit onder de klei. Het was een echte bras zooi en we hebben de grootste brokken er al af geklopt, maar er zit nog steeds heel erg veel in de wielbak en de panelen aan de zijkant. Er is een wasplaats niet ver van onze camping en het ligt ook nog op de route. Het is zaterdag, dus heel Nederland moet zijn of haar troetel autootje helemaal op poetsen. In eerste instantie lijkt het of er alleen wasboxen zijn van 2.30 meter door rij hoogte, maar gelukkig staan er op het einde nog van 2.90 meter. Aan 1 Euro munt heb ik niet genoeg en een twee hoofd van Willem Alexander glijdt in de gleuf van de was automaat. Nu komt toch nog alles goed en kunnen we verder. We willen niet door Lelystad en om even een begin te maken, schieten we de A6 op die dwars door Flevoland loopt. Als we de Ketelbrug zijn gepasseerd, nemen we de afslag die naar de parking van de Esso pomp gaat. Hier maken we ons ontbijt en bekijken verder hoe de route gaat. We nemen afslag 14 Emmeloord en gaan richting Espel. In Espel gaan we de N712 op naar Creil en Rutten................ Zou Mark hier geboren zijn? De weg komt uit in Lemmer en hier hebben we een benzinepomp gevonden met wat normalere brandstofprijzen. Terug de weg op moeten we bij de kruising van de doorgaande weg wachten voor een brandweerauto met geluid en blauwe verlichting. Als we de weg op draaien, zien we ook een helikopter van de kustwacht boven het Lemmer strand hangen. Dit belooft niet veel goeds, ook aangezien er heel veel mensen op de omringende dijk staan te kijken. Ook komt er nog een auto van de brandweer aangereden. We willen naar het Woudagemaal wat er vlak langs ligt. We blijven de helikopter constant zien en het lijkt erop dat het een probleem is. Ook komt er nog een traumahelikopter bij. Het Woudagemaal blijkt gesloten i.v.m. de corona maatregelen. Het Ir. D.F. Woudagemaal is het grootste stoomgemaal ter wereld ooit gebouwd en dat zo nu en dan nog in werking is. Het wordt eens per jaar gebruikt in een tijd met veel regen en wind om Friese boezemwater op het vereiste bodem peil te houden als het J.L. Hooglandgemaal bij Stavoren door omstandigheden onvoldoende capaciteit kan leveren. Sinds 1988 staat het gemaal op de Unesco-werelderfgoed lijst. We gaan verder en proberen zo veel mogelijk langs de kust te rijden. Maar aangezien het zaterdag is, zijn er veel dagjes mensen en dus erg druk op de kleine wegen. We zien Sondel, Oudemirdum, Laaksum en gaan via Stavoren verder naar Hindeloopen. We blijven hier niet hangen, want een dan moeten we een parkeerplek zoeken en dat valt niet mee in deze kleine straatjes. We hebben de hele week om op de fiets terug te komen. In Workum aangekomen hebben we de camping zo gevonden. We melden ons en vullen eerst de tank met schoon water, voordat we een plekje op het terrein gaan zoeken. Het is niet zo heel groot, dus dat hebben we vlug gevonden en we bouwen ons nieuwe onderkomen voor de tweede week op. Daarna genieten we nog even van de zon en lopen aan het eind van de middag naar het dorpje toe. Het is behoorlijk druk met allerhande soorten mensen; toeristen, werklui, dorpsbewoners en passanten. Natuurlijk lopen hier ook overal riviertjes door het landschap en is er in elk dorpje wel een haventje voor het enorme aanbod van watersport liefhebbers. Ook op onze nieuwe locatie lijkt het wel of we in het buitenland zitten. We zijn er heel zeker van dat we geen landsgrens hebben overschreden, maar het stikt hier van de witte kenteken platen met zwarte letters en getallen. We slenteren door de hoofdstraat en komen aan bij het dorpsplein, wat het mooiste zou moeten zijn van heel Friesland. Hier staat de toren van Workum die in 1480 gebouwd is en in de volksmond de Dikke Toren wordt genoemd. Ernaast staat de Sint Gertrudis kerk, wat het erg druk maakt op het kleine pleintje, aangezien het monumentaal gebouw De Waag er ook nog bij staat. Er staan op het plein vele monumentale gebouwen en dat maakt denk ik dat het pittoreske pleintje vol met mensen zit, nu de terrassen weer geopend zijn. We schuiven aan bij restaurant La Bella Vita, waar Sil een pizza en ik spaghetti Bolognese bestel. Van de bierkaart is bijna niets meer over en als ik later ga betalen, blijkt het lekkerste op tap te zitten en dat heeft de veel te jonge serveerster niet vermeld. Jammer een gemiste kans. Nadat de magen gevuld zijn, lopen we terug naar de camping. De 3 kilometer zorgt ervoor dat alles een beetje op z'n plaats komt te zitten. Als we in de stoel zitten te genieten van de avond, lezen we dat er in Lemmer een verdronken man is gevonden bij het Lemmer strand................. We sluiten de avond af met een spelletje kaarten.

Zondag, 21-6-2020 bewolkt en veel wind, 21 graden
We hebben de wekker op 8.30 uur gezet om ons zeker niet te verslapen. Vandaag willen we onze vakantie goed besteden. Ik heb gisteren een fietsroute bekeken van ruim 51 kilometer en die in onze wandel Garmin verwerkt. We gaan eerst kijken wat er te beleven is op het strandje aan het eind van de doodlopende weg. Hier is het een walhalla voor de kite surfer. Het is dan ook dicht bevolkt op het golvende water en de wind speelt mooi met de windvangers in de lucht. We rijden weer terug en pakken de route op bij de sluis die het IJsselmeer via 't Soal verbindt met Diepe Dolte, dat het dorp in loopt. We duiken hier meteen de weilanden in en fietsen over een zandpad tussen de graspollen door. Het is hier een oase van rust en zien alleen maar koeien en schapen om ons heen. Natuurlijk is het landschap vol gezet met windmolens dat is nu het enige geluid wat onze rust verstoort. We komen aan in Hindeloopen. In deze protestante gemeente staat de scheve toren van de Grote Kerk. In 1970 is de toren een beetje opgekrikt, omdat hij 1,20 meter uit het lood stond. Maar ook nu is hij nog steeds het kleine broertje uit Pisa. We schieten wat foto's en gaan verder over de Westerdijk, het landweggetje achter de beschutting van de dijk. We passeren Molkwerum en komen aan in het drukke Stavoren. Hier staat het vrouwtje van Stavoren, wat het dorp aantrekkelijk maakt, behalve dat het aan de 11 stedenroute ligt. Het is de sage die pas in de 19e eeuw zijn huidige vorm kreeg. De rijke koopmansweduwe woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Toch had ze nooit genoeg. Het verhaal verteld dat ze na een terugkomst van een schip met een lading graan, het waardevolle er niet van inzag. Ze gooide haar gouden ring in zee en zei dat het graan overboord gekiept moest worden. Een voorbijganger zei dat niet te doen, want als die weer terug zou komen, zou ze in de bedel stand vervallen. En natuurlijk is dat wat er gebeurd. Iedereen moet hier natuurlijk een foto van hebben en de omliggende terrassen hebben hier veel profijt van. We gaan verder en nuttigen ons meegebrachte croissants op een bankje op de dijk. Met uitzicht over het IJsselmeer kunnen we hier wel even blijven zitten. Het is een mooie aanblik met de duizenden witte driehoekjes op het water. Over de Zuiderweg, komen we terecht bij het monument ter herdenking aan de slag bij Warns in 1345. Een hele grote steen met de tekst “leaver dea as slaef” (liever dood dan slaaf), doet de veldslag eer aan. We gaan verder via Skarl en Warns langs het Johan Friso Kanaal, dat uitkomt in het meer De Geeuw en vervolgens de Morra. De aaneensluiting van de Friese meren begint hier wel gestalte te krijgen en dat maakt het zo leuk fietsen over die kleine paadjes tussen de weilanden door. Ook de pontjes en de kleine bruggetjes zijn een lust voor het oog. In Gaastmeer nemen we een terrasje aan de ophaalbrug over het kanaal De Wijdesloot. Vanaf hier is het nog maar enkele kilometers en 1 pontje voordat we weer in Workum zijn. We gaan eerst even langs de Aldi voor wat vlees voor de BBQ. Terwijl Sil aan de kassa staat, probeert een man op leeftijd de spullen in zijn winkelwagen te betalen. Nadat de pinpas na drie keer proberen weigert, breekt er paniek uit bij de man en Sil besluit om het beetje in zijn wagentje voor hem af te rekenen. Beduusd over wat hem is overkomen, loopt de man de winkel uit met zijn spullen. Hij blij en wij een goed gevoel. Het is vandaag de langste dag van het jaar en daarom is er op radio NPO 2 een verzoekprogramma voor muziek in de langste uitvoeringen die er van een liedje zijn uitgebracht. Onder het genot van een drankje en het vlees op de BBQ, genieten we van een perfecte afsluitende avond van een leuke dag.

Maandag, 22-6-2020 zonnig, 24 graden
We starten vandaag om half negen en gaan met een rustig tempo ontbijten. Hierna lopen we naar het dorp en gaan de locatie van de gehuurde boot bekijken. We hebben een sloep gehuurd voor a.s. woensdag. Het is verder als dat we verwacht hadden, dus stoppen we even op het marktplein en nemen een kop koffie. Bij aankomst staat het terrein van het haventje vol met campers. We bekijken het bij behorend winkeltje en zetten de terug tocht weer in. Dit gaat via rivier De Diepe Dolte, die ook meteen langs de supermarkt komt. We doen nog wat inkopen voor de BBQ van vanavond, aangezien we nog vlees over hadden van gisteren. Bij terugkomst hebben we toch nog 8,5 kilometer gelopen. We lezen en puzzelen nog in ons busje en gaan te rusten.

Dinsdag, 23-6-2020 zonnig, 26 graden
Het is 7.00 uur en we zijn wakker, maar draaien ons nog een keer om, want dit is wel erg vroeg. 8.30 uur bevalt ons beter en als we dan gewekt worden, moeten we er toch echt ook meteen uit. Vandaag nemen we de trein naar Leeuwarden en die vertrekt om 09.37. Natuurlijk gaat het ons niet lukken om die te halen, maar een uurtje later gaat er nog een stoptrein die kant uit. Het is al even geleden dat we gebruik hebben gemaakt van het openbaar vervoer, dus het is even neuzen hoe het allemaal werkt. Er komen 2 kaartjes uit de machine gerold voor maar liefst € 36,00 euro's. Ok, ze zijn ook wel voor de terugreis, maar onze ervaringen in het buitenland zijn dat het daar allemaal wel behoorlijk goedkoper is. Dit mag de pret uiteraard niet drukken en we stappen dan na een kwartiertje ook in de rode wagon. Bij het de tweede stop stappen er twee mensen van Arriva in de wagon achter ons. Als ze onze kaartjes bekijken, hebben we niet ingecheckt............ De jonge controleur is blijkbaar in opleiding en kijkt vragend naar de ervaren collega. Aangezien we een dagretour hebben en die gewoon is betaald, maakt ze hier geen probleem van. Ik denk dat ze vanachter haar mondkapje vriendelijk lacht en wenst ons een prettig dag. In Leeuwarden lopen we eerst tegen de Achmea toren op, waar ook het VVV in zit. Hier schieten we naar binnen en kopen een pin van de stad. Door de straatjes slenterend, komen we terecht bij de Nieuwe Stad. In deze straat is ook het terras van Grand Cafe Fire. Hier nemen we een kop koffie voordat we verder door de stad gaan struinen. Van hieruit lopen we door de Kleine Kerkstraat, wat de gezelligste winkelstraat van Nederland zou moeten zijn........... helaas wij zien het niet....... maar dat kan natuurlijk zeker ook aan ons liggen. Aan het eind van deze straat, komen we uit op het Plaza Oldehove. Hier staat de scheve toren van Leeuwarden; de Oldenhove. Ook nu zit het corona virus ons weer in de weg, aangezien de deur gesloten is voor bezoekers. Boven op de toren uit 1529, staat een glazen bak, die uit het dak platform steekt. Hierop kun je gaan staan en heb je een prachtig uitzicht rondom, maar ook naar beneden. Dit kunnen we helaas niet meemaken, dus verder door de straatjes van het oude stadscentrum. We lopen voorbij De Kelders 33; het geboortehuis van Mata Hari. Het pseudoniem voor Margaretha Geertruida Zelle. Een exotische danseres in de 1e Wereld Oorlog. Buiten haar danskunsten om, deed ze er nog een zaakje bij. Aangezien ze er goed uitzag en veel faam kreeg met het dansen in Parijs, kreeg ze veel omgang met hooggeplaatste politici en militairen. De hierdoor verkregen informatie verkocht ze aan de vijand; Duitsland. De Fransen hebben haar uiteindelijk op 41-jarige leeftijd ter door veroordeeld en in Parijs gefusilleerd voor spionage. De vele oude gebouwen, waarvan er heel veel onder monumenten zorg vallen, zijn allemaal goed onderhouden. We lopen verder naar de Jacobijnenkerk, maar ook hier helaas........... gesloten. Gelukkig is de Blokhuispoort open bij aankomst. Deze oude gevangenis uit 1874, is niet platgegooid, maar hier huisvesten ze nu de plaatselijke bibliotheek. In deze zeer grote boekenverzameling zijn we zelfs verdwaald en moeten we geholpen worden om weer door de afgesloten deuren te komen. Ook zijn er in veel cellen kleine winkeltjes met prullerijen, een kapper, je kunt er eten en drinken en nog veel meer. Ook is er een kleine belevenis van de overval op dit gebouw om de gevangen en gemartelde verzetsleden van de ondergrondse te bevrijden. 14 personen werden bevrijd zonder een schot te lossen en zonder dat het de Duitse troepen alarmeerde die niet ver weg gelegerd waren. We komen via een omweg weer terecht bij het terras van het Grand Cafe Fire. We genieten hier van de voorbijlopende mensen en een heerlijk verkoelende versnapering. Helaas vinden we dat Leeuwarden niet zo heel veel te bieden heeft en zijn we verder uitgekeken op deze stad. We vinden de weg naar het station vlug terug en om 18.00 uur zijn we weer in Workum. We gaan zelf niet meer koken, maar vinden bij het volle terras van restaurant Folkerts toch nog een leeg tafeltje. Ik neem een zigeunerschnitzel en Sil vis. Ze hebben een hele goede kok en we zitten een ruim uurtje later dan ook voldaan weer op onze fietsen richting de camping. Ik maak mijn reisverslag verder af en Sil duikt in haar E-reader. Tot morgen.

Woensdag, 24-6-2020 zon en een blauwe wolkeloze lucht, 28 graden
De plannen voor vandaag zijn om het water op te gaan. Voor € 75,00 euro hebben we een aluminium tendersloep gehuurd bij “De Liefde Watersportwinkel Workum”. We fietsen veel te vroeg ernaartoe en gaan onderweg zelfs nog even langs een fietsenwinkel. De bediening op het stuur van Sil heeft het laten afweten en nu kan ze de ondersteuning niet meer instellen. Ook de verdere info op het display blijft zoals het is. We kunnen bij zware tegenwind nog wel het display overzetten naar mijn fiets en dan verzetten naar een hogere stand, maar dat is ook een heel gedoe. Ik heb zelf al geprobeerd om het systeem te kraken, maar helaas het is een uit 1 geheel en dus niet open te maken. Volgens de winkelier zijn de corona omstandigheden de oorzaak dat bestellen te lang duurt. We laten het zoals het is en gaan verder naar de jachthaven. We zijn een half uur te vroeg, maar mogen toch al wel met onze reddingssloep het water op. We hebben geen vaarbewijs en dat betekent dat de boot niet harder kan dan 20 km per uur en niet langer is dan 15 meter. Het is even wennen met het grote roer, aangezien de reactiesnelheid anders is als op het asfalt. Ook is de remweg natuurlijk langer en daar moet je wel rekening mee houden. We vertrekken over de Trekvaart richting het centrum en varen eerst maar eens rustig door het dorp. Bij de 1e ophaalbrug moeten we wachten. Dit is de route naar de sluis die uitkomt in het IJsselmeer en zorgt ervoor dat het veel drukker is als dat wij verwacht hadden. Er komen 4 heel veel grotere sloepen achter ons aan en die hebben we toch maar even voorrang gegeven. Na de brug wordt gaat De Trekvaart over in Diepe Dolte en komen we langs diverse terrassen en langs de tuinen waar mensen in het zonnetje zitten te zwaaien naar de voorbijkomende boten. Net als bij het motorrijden zwaaien ook de kapiteins op de diverse boten en bootjes naar elkaar bij het voorbij varen. Toen vonden we het normaal en nu denken we dat het komt door de verveling van het langzame vooruitkomen op het water. Voor de sluis gaan we linksaf of moeten we nu zeggen “naar bakboordzijde” en komen uit op de Burefeart die onder de provinciale weg N359 doorvoert. Na de Horsa, die via het industrieterrein loopt, gaan we eindelijk een beetje naar de buurt van de Friese meren. De motor maakt op volle toeren een bak herrie, zodat we elkaar nauwelijks kunnen verstaan. Het gas gaat eraf en zo dobberen we op ons gemak over de Klifrak, de Lange Fliet, langs Sânige Grûns en Koarte Fliet om in het Sânmer uit te komen. Het is hier behoorlijk druk met allerhande soorten vaartuigen. Sloepjes, zeilboten en jachten, maar ook authentieke boten, zoals een Friese boeier, zeilpraam of Skûtsje. Ik wil de drone over het water laten vliegen en zoek daarom naar een geschikte plek om aan te leggen. De eerste paar pogingen mislukken, aangezien er geen mogelijkheden zijn om de trossen aan vast te leggen of er staat een bordje “verboden aan te meren”. Via een kanaaltje waar aan stuur- en bakboord diverse boten liggen aangemeerd, komen we uit in het Groote Gaastermeer. Aan de stuurboord kant zien we een steiger met kleinere bootjes waar wij nog wel tussen passen. De Mavic komt uit de tas en plaatsen we op de houten steiger, waarna hij het luchtruim kiest. Het zijn wederom prachtige beelden van het Friese landschap en geeft een zeer rustige uitstraling. Na een kwartiertje hebben we een Touch down en pakken we de Mavic weer in. We varen terug door de geul vanwaar we gekomen zijn en moeten ons even opnieuw oriënteren. Maar Sil heeft het vlug gezien en zo varen we alweer terug over het Sânmer. Gelukkig hebben we ons goed ingesmeerd tegen de zon, want het zonnetje brand goed op onze huid en vooral op het water heb je dat niet altijd in de gaten. Terwijl wij retour varen, hebben we veel tegemoetkomend toeristisch vaarverkeer. Het zijn allemaal natuur genieters, aangezien je hier niet hard mag varen. Je ziet er dan ook geen speedboten of jetski’s. We zijn aan de vroege kant als we Workum weer naderen en gaan dan ook met een omweg naar de thuishaven. We kunnen bij veel bruggen passeren zonder dat deze open hoeft, maar bij de passantenhaven is dit niet het geval. We missen de brugwachter, maar als we naar bakboord kijken, zien we hem zitten te kletsen met een dorpsbewoner. Hij heeft er niet veel zin in en zegt dat we moeten wachten op meer vaar verkeer of om moeten varen. We kiezen voor het laatste en gaan terug van waar we gekomen zijn. Ook nu varen we langs diverse spelende kinderen in het water die om golven roepen. Nou even het gas erop dan maar. Terug bij de Burefaert gaan we naar bakboord langs een woonwijk met de Dwersfeart erachter gelegen. Hier blijkt wel dat je jezelf goed kunt vergissen in de kaart, aangezien het riviertje wel de goede kant op gaat, maar er een brug ligt die niet open kan en waar wij niet onder door kunnen. Geen wonder dat het hier zo rustig is. Dus maar weer terug onder het viaduct door en helemaal om via de Horsa. Deze komt weer uit op de Trekvaart waar we moeten zijn. Onze tijd die we ruim over hadden, hebben we nu wel volgemaakt en zijn we precies op tijd weer terug. Alle formaliteiten worden afgewerkt en kunnen we op ons fietsje naar de supermarkt. Nog enkel boodschappen voor het avond eten en dan is het alweer 19.30 uur voor we terug zijn op de camping. Na het eten leggen we nog een kaartje, voordat we slapen gaan.

Donderdag, 25-6-2020 zonnig, wolkeloos, 29 graden
Vandaag wordt er niet veel onder nomen. We staan toch wel op om half negen, maar gaan in de slow motion mood. 900 meter van onze camping ligt strand Workum. Dit is een echt zand / schelpen strand en trekt heel veel kitsurf toerisme. Vooral veel Duitsers hebben hun weg hiernaar toe daarvoor gevonden. Ook op onze camping liggen diverse kite fanatici. We gaan hier met de fiets naar toe en proberen daar wat af te koelen. Vanaf het strand moet je echt ver lopen, wil je diep gaan. Honderd meter vanaf het strandje ligt een wad en hier kun je makkelijk naar toe lopen. Je komt niet verder dan 80 cm het water in. Ook wij wagen het erop, maar bij aankomst zit alles onder de dieren poep. Niet zeker van welk dier, maar volgens mij komen hier geen zeehonden. Zouden het dan toch die dieren zijn die op twee poten lopen?????? We gaan het eilandje niet op en lopen weer terug naar waar we vandaan kwamen. Na twee en een half uur hebben we het wel gezien en gaat het weer retour naar de camping. Vandaag doen we niet veel meer dan lezen, kaartje leggen en niksen.

Vrijdag, 26-6-62020 zonnig, wolkenloos, 29 graden
De fietsen zijn opgeladen en klaar voor de rit naar de afsluitdijk. Bij Workum gaan we linksaf de Waterkeringpad op. We dachten dat het een fietspad zou zijn, maar het is de verkorte route naar de afsluitdijk. Als je via de nationale wegen wilt rijden, kost dit je dan wel vele kilometers extra. We moeten dan ook meermaals opschuiven om het motorverkeer langs te laten. Zelfs voor vrachtverkeer wat hier ook gebruik van maakt. Dit gaat dan niet altijd met de 60 kilometer per uur die hier gereden mag worden. We komen door Gaast, Piaam en vervolgens Makkum. Hier buigen we naar het westen en gaan even langs het strand van Makkum. De hoge temperatuur maakt dat het hier al behoorlijk druk is rond het middaguur. We zien een icoon van een soft ijsje buiten staan en moeten dus even bij deze onderneming zaken gaan doen. Met twee witte torens komen we weer naar buiten en gaan deze eens rustig op peuzelen, voordat ze over onze handen zijn gesmolten. Het gaat vervolgens verder over de Waterkeringpad naar het noorden. We kruisen Cornwerd en laten de plaatselijke toren voor wat het is. Bij Knooppunt Zurich buigt de Waterkeringpad naar het westen langs de A7 richting Kornwerderzand. Jan de Wind doet hier nog extra zijn best en we moeten een tandje hoger. Op deze terp zijn de meeste gebouwen gesloten voor bezoekers, dus Afsluitdijk Wadden Center, De nieuwe Afsluitdijk en alle andere gebouwen staan er maar leeg bij. Het Kazematten museum is wel open als je kaartjes via internet besteld hebt. Dit gaan we morgen doen als we richting Noord-Holland rijden. Het was de bedoeling om de drone hierop te laten, maar we zijn bang dat Jan de Wind onze DJI Mavic in de golven zal gaan spuwen. Dit gaan we dus niet doen en misschien dat het morgen beter weer hiervoor is. De weersvoorspellingen geven aan dat er morgen veel water uit de hemel zal vallen.............. we zullen zien. Aangezien er hier verder niet veel meer te beleven valt, gaan we richting de terug weg. Op de landkaart van de fietsknooppunten staan niet veel meer routes als op de heen weg. We hebben nu 33 kilometer gereden en anders wordt het wel heel veel in de brandende zon. Het wordt tijd voor afkoeling. De Waterkeringpad naar het zuiden verloopt anders dan de heenweg; de wind staat ons nu tegen en dus gaat de snelheid eruit. Natuurlijk komen we weer door Makkum, maar nu stoppen we even bij restaurant Cafe De Zwaan. We nemen een salade en twee kroketten met brood. Na deze verorberd te hebben gaat het weer op de pedalen. Langs de Waterkeringpad lopen over de dijk veel schapen en ze hebben het in deze hitte erg moeilijk, aangezien er nergens een kans op schaduw is. De nog erg jonge lammetjes proberen bij moeders achter de rug nog wat afkoeling te vinden. We vinden halverwege een schaap wat er wel erg raar bij ligt. Ik stop en klim over de afrastering. Het schaap ligt met de ogen geopend naar de hemel te kijken en geeft geen enkel teken van leven. Aan de overkant staat een klein huisje waar ze jam en stroop langs de kant te koop hebben staan. Ik loop ernaartoe en druk op de bel aan de voordeur. Er is geen enkele reactie en ik loop nog even achterom om te kijken of er misschien iemand buiten het bereik van het geluid zit. Helaas niemand. Meer kunnen we niet doen en we trappen dan ook weer verder op onze pedalen. Het is niet ver meer en we komen dan ook vlug aan op onze thuisbasis. We ruimen alles vlug op in de camper en nemen twee handdoeken mee. Een kleine kilometer verder vinden we de verkoeling waar we aan toe zijn; het IJsselmeer. We zijn hier niet lang, alleen maar een half uur waar we niet uit het water komen. We moeten dan wel op handen en voeten door de vloeibare verkoeling. Dan is het weer tijd om terug te gaan. Hier ga ik nog de drone oplaten om de beelden van gisteren te vervangen, aangezien die erg onduidelijk zijn. De rest van de avond blijft het rustig. Tenminste dat hopen we........... onze Duitse buren vermenigvuldigen zich erg vlug en 10 oostelijke buren bij elkaar kan erg luidruchtig zijn. Och wij zijn ook jong geweest............. de buurman aan de andere kant denkt er blijkbaar anders over. Hij is al op leeftijd en ligt in een klein tentje bij de camper. Hierin ligt zijn vrouwelijke reisgenoot. Hij kan het groepje niet waarderen en roept plots uit het niets: “STIIILTEEE”. Dit heeft niet echt nut en alles gaat gewoon door zoals het was. We zitten nog buiten tot middernacht en gaan dan zelf ook slapen.