2020, Noord-Holland

Zaterdag, 27-6-2 bewolkt, 19 graden
We zijn al wakker rond acht uur, maar blijven toch nog een half uurtje liggen. Vandaag gaan we weer verder. Dit wordt de laatste plek van onze vakantie. Na het ontbijt hoeven we niet meer zoveel in te pakken, aangezien we dit gisteren al gedaan hadden. Maar als tijdens de laatste loodjes komt de Duitse buurman zijn excuses aanbieden voor het lawaai van de avond ervoor. Wij hebben niets gehoord nadat we naar binnen zijn gegaan, dus ons maakte het niet veel uit. We legen de vuil water tank en kunnen daarna op pad. We nemen dezelfde route als dat we gedaan hebben met onze fietstocht naar de afsluitdijk. Het dode schaap ligt nog steeds op de dijk en een stuk verder is er nog een slachtoffer gevallen van de hitte. De herder komt waarschijnlijk niet vaak naar de kudde kijken. De Waterkeringpad brengt ons tot Makkum en daarna is het verboden voor voertuigen breder dan 2,30 meter. Dus rechtsomkeert en een andere weg kiezen. Het wordt de provinciale weg N359, die tot aan de snelweg A7 gaat. Dit is niet zo mooi, maar we hebben ook niet zo heel veel keus. Op de afsluitdijk nemen we de afrit naar Komwerderzand en parkeren aan de ander kant van de sluis. Vanaf hier moet je lopend onder de burg door om bij het Kazemattenmuseum te komen. Bij de entree mag je alleen naar binnen als je een kaartje hebt gekocht via internet. Maar hier staat dat het ook kan aan de kassa met de creditcard............ De vrijwilligster achter het loket geeft aan dat je eerst een reservering op het internet moet maken en dan kan betalen. Je kunt alleen op een bepaalde tijd reserveren en we hebben geen zin om hiervoor te gaan staan wachten. We bekijken alles dus van de buitenkant. Per slot van rekening liggen kazematten altijd gewoon buiten. Vermoedelijk missen we nog niet zo heel veel. Het gaat verder richting Noord-Holland en stoppen ook nog even bij Breezanddijk. Hier staat een speciale truck met wel een hele speciale opbouw achter de cabine. Ze hebben een woongedeelte achter de normale cabine gebouwd. Deze opbouw kan aan de achterkant helemaal opengeklapt worden, zodat je nagenoeg buiten zit. Deze eerste generatie Volvo FH12 ziet er perfect uit en zelfs de koppelschotel voor de oplegger is helemaal nieuw gespoten. We nemen nog één afslag op deze snelweg in het water en dat is die naar het Vlietermonument, waar ook het standbeeld van ingenieur Lely staat: de bedenker van de afsluitdijk. Hippolytushoef, Westerland, Anna Paulowna, ‘t Zand en De Stolpen zijn allemaal plaatsen die voorbijkomen. Bij Callantsoog is het een mierennest van toerisme gangers en daar willen we zo vlug mogelijk weer weg. Juliandorp is nog maar een gooi en daar zijn we dan ook zo. We gaan eerst onze koelkasten weer vullen, zodat we dit niet met de fietsen hoeven te gaan doen. Ook in het centrum van Julianadorp krioelt het van de Oosterburen en de middenstand hier heeft er wel baat bij. Nadat al onze wensen vervuld zijn rijden weer richting Callantsoog, want onze camping lag halverwege. De boerderij van Minicamping Helzicht licht te gloren in de zon, als we de inrit op draaien. We mogen een plaatsje uitzoeken en we vinden een beschut plekje tegen de achterkant van het woonhuis. Ook hier is het sanitair weer open en ziet er heel goed uit. Het dichte wolkendek is helemaal opengetrokken en omdat we geen zin hebben om zelf iets klaar te maken, wandelen we via de duinen terug naar het dorp. Op de heenweg hebben is er een cafetaria gespot op loopafstand. De wandelroute door de duinen hebben we te lang gevolgd. Als we de straat zien liggen vanuit de duinen, kunnen we er alleen maar komen door terug te lopen. De MacGyver in ons steekt de kop op en we duiken het de duin af door het gras. Onderaan gekomen moeten we nog over de prikkeldraad. Ik besluit eronderdoor te kruipen en daarna moet ook Sil op een gracieuze manier eronderdoor. De autobestuurder op de kruising moet er ook om lachen als hij de weg op draait en ons passeert. Hij zal wel denken: “hoe ouder hoe gekker”. Bij de patatkraam aangekomen wordt het corona protocol streng nageleefd en duurt het even voordat we alles hebben. Gelukkig kunnen we in het zonnetje onze bestelling afwachten. De weg terug nemen we anders als de heenweg en nu hoeven we niet door het gras te tijgeren. Als we een half uurtje in onze stoel onder de luifel zitten, begint het harder te waaien en de bewolking laat de blauwe lucht verdwijnen. Als de eerste druppels vallen gaat de luifel dicht en vluchten wij ons busje in. Sil leest nog wat en knijpt dan de ogen dicht. Ik maak mijn verhaal af en surf nog wat op het internet. Onze laatste week gaat nu echt in..................

Zondag, 28-6-2020 bewolkt, 17 graden
Vandaag komen onze vrienden Rien en Sjan, die ook een plekje op de camping hebben kunnen bemachtigen, voor een paar dagen. We blijven dus wat langer liggen en gaan op ons gemak ontbijten, aangezien je pas na twee uur mag inchecken. Op de plek waar we nu staan, heeft de wind erg veel invloed op ons kampeer genot en als andere campinggasten vertrekken, nemen wij hun plaats in beslag. Na het maaien van het gras, kunnen we onze bolide verplaatsen en zorgen we er ook meteen voor dat we een extra plek in reserve houden. We maken onze tijd verder vol met lezen en niksnutten op de tablet. Rond half drie staan ze op de receptie, waarna ze hun busje op twee plaatsen van ons af planten en beginnen met het opbouwen van de tent, die ze aan het voertuigen vast maken. Met de sterke wind valt het niet mee om alles precies op z'n plaats te krijgen. Jan de wind heeft ongeveer 32 km/uur voor ons in petto en dat maakt het aanschouwen leuker als het bouwen. We laten ze even alleen en gaan een pot koffiezetten. Tegelijkertijd maak ik wat beeld opnames, waar ik later zeker wel iets mee kan doen. Als na anderhalf uur alles staat, lessen we eerst de dorst, om daarna bezig te gaan met het voorbereiden van het avond eten. Ze hebben een Thais diner voorbereid en wij hoeven alleen nog wat rijst te koken. We creëren een gemakkelijke diner tafel aan onze bus, aangezien we hier het meeste uit de wind zitten. Daarna is het smullen geblazen en hebben binnen recordtijd onze buiken dan ook lekker gevuld. Na het afwassen en opruimen van de rotzooi, maken we er een Brabantse gezellige avond van. Hopelijk vonden de buren dat ook.

Maandag, 29-6-2020 bewolkt, 19 graden, zware wind
Rien en Sjan hebben vannacht niet zo heel goed geslapen, want de windkracht was dermate dat de verwachting er was het bij zet tentje er wel eens vandoor kon gaan. Dit is gelukkig niet in praktijk gebracht, maar maakt de mens toch wel vermoeiend. De weersvoorspellingen zijn niet erg hoopgevend en daarom nemen we vandaag onze bus mee en laten we de fietsen op de camping. Ons eerste doel is Fort Kijkduin, net voor Den Helder. Fort Kijkduin is een Napoleontisch fort met een Noordzeeaquarium. Fort Kijkduin is in gebruik geweest door verschillende militaire eenheden onder wisselende omstandigheden. Franse matrozen in het begin en de kanonniers van de kustartillerie rond 1900. Die militaire eenheden namen zo hun eigen wapentuig en gebruiks voorwerpen mee. Ook is er veel verbouwd en aangepast. Dat gebeurde niet altijd veilig, maar wel met een ultiem doel: het verdedigen van de werf en haven van de Koninklijke Marine. Sinds 1996 is er ook een Noordzeeaquarium gevestigd en sindsdien 363 dagen per jaar geopend. We kopen kaartjes en beginnen aan onze toer door het fort. Het meeste heeft betrekking op de tweede wereldoorlog, aangezien hier nog het meeste van is bewaard. Van de eeuwen ervoor is het veelal theoretische informatie en oorlogssituaties in miniatuur. Als we alles hebben gezien en weer buiten staan, maken we eerst iets te eten in ons busje. Met gevulde magen kunnen we weer verder. We staan op een heuvel en de wind heeft hier vrij spel en dat merken we dan ook wel aan de bewegingen van ons busje. We vervolgen onze weg en komen langs Fort Erfprins, waar we niet naar binnen mogen, aangezien dit nog steeds in gebruik is door de Koninklijke Marine als opleidingskamp. Het is het grootste fort van Nederland met een oppervlakte van 49 hectare. We rijden verder naar Den Helder en komen bij het Marine Museum, gelegen naast de veerhaven naar Texel. We kunnen ons busje kwijt op de camperplaats, die op het kazerneterrein is gelegen. Vervolgens lopen we naar het Info gebouw voor kaartjes en informatie. Maar helaas heeft ook het corona virus hier een vinger in de pap, want we kunnen vandaag niet meer mee doen aan het bezichtigen van het museum; het bezoekersaantal is al bereikt. Dit doordat je via internet van tevoren kaartjes moet bestellen en er is nog voor persoon een plaats over. We kunnen gelukkig buiten wel rondlopen en de schepen en wapens van buitenaf aanschouwen. Ook staat de camper plek zo vol dat we hier ook nog wel wat aandacht aan kwijt kunnen. Nadat we alles bekeken hebben, rijden we weer terug naar de camping en maken tijd voor een Brabants uurtje. Hiervan maken we ook gebruik om een etensplek op te zoeken. De meeste restaurants hebben tijdslimieten en moet je van tevoren bestellen. Dit valt nog niet mee. Na diverse pogingen hebben we toch beet en vinden we bij Billy Bob BBQ nog plek voor vier personen. Een tweede voordeel is dat dit op loopafstand van onze camping is. Het is geen vier gangen restaurant, maar wel lekker en we komen dan ook tevreden weer buiten. De wandeling terug zorgt voor een goede spijsvertering. We kunnen ondertussen in de wind gaan hangen en meerdere campinggasten zijn vertrokken in verband met de slechte vooruitzichten. Wij zoeken ons heil op in onze camper en vullen de avond met blablablablabla............. blablablablabla............

Dinsdag, 30-6-202 hier en daar een kort regenbui,
windkracht 6, 18 graden
Ook vannacht hebben Rien en Sjan erg slecht geslapen en hebben besloten om alles af te breken en vanavond naar huis te gaan. Nu is het nog droog en morgenvroeg wordt er veel water van boven voorspeld. De dag maken we nog vol en we hadden voor vanavond al gereserveerd bij strandpaviljoen “Paal 6”. Op het internet was te lezen dat er in het zomerseizoen één keer per maand een juttermarkt in Den Helder is. We kunnen niet goed gevonden krijgen of dat het coronavirus hier ook nog in toegeslagen heeft. We nemen de fietsen en gaan met de rug in de wind richting het noorden. Dit gaat erg voorspoedig en we hoeven niet erg veel druk op de pedalen te zetten. Bij aankomst op de marktplaats is er niet veel te zien en bij navraag aan een bewoner, blijkt het te zijn afgelast. Het aantal kramen moest worden ingekrompen en keuzes maken was erg moeilijk: dus werd er gekozen voor afgelasting. Dat maakt voor de heren een erg lastige keuze....... voor de dames was dit niet zo'n probleem, aangezien we in de winkelstraat staan........... We slenteren dus maar door de straten van Den Helder en nadat we voor Sil een winkel hebben gevonden waar we een nieuwe kabel voor haar Samsung S8 konden kopen, ziet Rien ook kans om zijn, tot op het bot versleten, telefoon hoesje in te ruilen voor een bruin leren variant. Daarna belanden op het terras van stads café Flow. We zitten buiten op het terras, maar bij binnen komst is het een heel leuk aangekleed hoog pand. Een terras biedt ook hier de mogelijkheid voor het bezichtigen van de voorbijkomende mensen massa. Bezigheid nummer één van ieder mens op het terras. Na ook nog wat eetbaars genuttigd te hebben, gaat het weer richting Juliandorp. We hebben nu wel wind tegen en gaat de ondersteuning van de E-bike op standje turbo. Jammer dat de harde wind aanwezig is, want er is hier best veel leuks te zien. Natuurmonument Het Zwanenwater, de fietsroutes door de duinen en natuurlijk het strand zijn behoorlijke toeristische trekpleisters. Het fietsen door de duinen doet ons zelfs denken aan “The Ring of Kerry” in Ierland. Een plek in de natuur waar nagenoeg geen verkeer was, behalve wij met onze Harleys, en een uitzicht wat echt magnifiek is. Ook de wind en de regen was wat we daar ook mochten meemaken. De rit terug duurt iets langer, maar komt toch tot een einde en rond half vier staan we weer op de camping. We nemen een kop thee en een uurtje later is het tijd om naar het restaurant in de duinen te lopen. Paal 6 is echt een restaurant wat we kunnen aanbevelen en wij hebben er dan ook echt genoten. Ook het aangezicht van de ruige Noordzee tijdens het eten is leuk om te zien. Rien is niet goed ter been na zijn operatie aan de rechterknie, dus een wandeling over het strand zit er niet in. De wandeling terug naar de camping is voldoende en aangezien ze nog 190 kilometer moeten rijden, gaan ze bij aankomst op pad naar het gezellige Brabant. Op buienradar kunnen wij zien dat dit vanavond niet zo'n leuke plek is, want er drijven zwarte wolken met rode vlekken in het midden over Nederland. Net onder ons door schuiven deze donkere wolken gelukkig naar het noordoosten. Goodby, deze kunnen we missen als kiespijn. Na afscheid te hebben genomen, gaan we naar ons busje en gaan lezen en het reisverslag afwerken. Ik loop al enkele dagen achter.

Woensdag, 1-7-2020 wind, bewolkt, 21 graden
Als we veel te vroeg wakker worden en de regen op het dak van ons busje horen, gaan de ogen toch nog even dicht. Later, als het droog is, gaan deze weer open en kan de dag beginnen. Na het dagelijkse ritueel, wordt er wat gelezen en gesurft op het internet. Maar de ledematen moeten ook weer in beweging komen. De windkracht is nog aan de hoge kant en daarom besluiten we om lopend de duinen in te gaan. Vanaf de camping gaan we linksaf tegen de wind in, want we willen de terug weg over het strand doen en worden liever niet gezandstraald. Enkele honderden meters verder staat een vuurtoren. De Zanddijk-Groote Kaap is een ronde rood geverfde stalen vuurtoren met een wit lichthuis aan de Noordzeekust in de duinen tussen Groote Keeten en Julianadorp aan Zee op het grondgebied van de gemeente Schagen. De oorspronkelijke toren werd gebouwd in 1966 en verving toen een opengewerkte lichtopstand op die locatie. Aanvankelijk was de toren het hoge licht van een lichtlijn. In 1985 werd het lage licht gesloopt en werd het hoge licht vervangen door een vrijwel identieke toren. Sindsdien is de toren een sectorlicht. De toren is 16,8 meter hoog en het licht heeft een hoogte van 32 meter boven de middenstand. Op de lichtenlijst, waar alle lichtbakens in vermeld staan heeft de toren het internationale nummer B0849 en nationaal: 1482. Tegenwoordig zit er ledverlichting in de toren. De toren is een gemeentelijk monument. Het gaat verder richting het zuiden en komen aan bij ‘t Botgat. 't Botgat is een belangrijke plek niet alleen vanwege duinvorming in de weilanden, maar ook omdat het een zwaartepunt is geweest van de landing van de Engelse en Russische legers in 1799, ten tijde van de Bataafse Republiek. Er is zeer zwaar gevochten waarbij vele doden zijn gevallen. De opslagplaats wordt in de volksmond het Russenkerkhof genoemd. Op de naastgelegen dijk zijn namelijk vele soldaten in de haast begraven. Vier en een halve kilometer zijn er onder onze voetzolen door gegaan en is het tijd voor een korte pauze. Strandpaviljoen ’t Klavertje Vier is daar een goede plek voor. Een rosé en een pintje, tezamen met wat bittergarnituur maken het compleet. Daarna is het tijd om weer terug richting het noorden te lopen. Het is druk op het strand, maar niet dat de mensen elkaar te dicht hoeven te benaderen. We stappen stevig door en met de sterke wind is het heerlijk om even uit te waaien langs de wilde zee. Het beton op de heenweg was goed te lopen, maar het zand van het strand zorgt er voor dat als we bij paviljoen Paal6 aankomen, toch weer naar binnen gaan. Het wordt een herhaling van vier en een halve kilometer geleden en genieten van het bekijken van al die mensen op het strand. Het laatste stuk terug naar de camping maakt de hele wandeling toch elf en een halve kilometer lang. We hebben nog een restant van het Thaise buffet en dat eten we vanavond op. Zo heel veel plaats is er toch niet meer in onze magen, na onze ingelaste pauzes vandaag. We vullen de avond met het leggen van een kaartje en dan is deze dag ook al weer voorbij.

Donderdag, 2-7-20 zonnig, stevige wind, 23 graden
Door de aanhoudende sterke wind besluiten we om weer verder te gaan. We hebben al het staangeld al betaald en er word geen geld retour gegeven, maar dat nemen we maar voor lief. We zakken af Schagen en zo binnendoor naar de kant van het Markermeer. Op de hoek van de toegangsweg naar Volendam staat de Simonehoeve. Deze kaasboerderij en klompenmakerij heeft op de parkeerplaats gratis camper plekken. Bij aankomst zijn er daarvan ook al diverse benut. Nu het met het corona virus veel slechter gaat met de business, zijn die natuurlijk erg welkom. We gaan het pand binnen en zijn de enigste bezoekers. Binnen is er erg veel keus aan klompen en kaas. Op dit moment is er niemand bezig om klompen te fabriceren, maar we kunnen wel kijken bij de machines. Het overnachten is dan misschien gratis, maar het is een goede commerciële zet. We gaan naar buiten en zijn € 37,00 armer. Het zonnetje is lekker en de temperatuur goed. De fietsen gaan richting het oosten en ons doel is Volendam. Net voor de bebouwde kom staat een bordje rechtsaf naar Marken…………. 14 kilometer. Het is pas twee uur, dus dat is geen probleem. De route loopt langs de Gouwzee en het Monnickendammergat. De Gouwzee is het water tussen het vasteland van Waterland en Marken, een voormalig eiland, thans schiereiland, dat sinds 1957 door middel van een dam met het vasteland is verbonden. Naast Marken liggen ook de stad Monnickendam en het dorp Volendam aan de Gouwzee. De Gouwzee wordt gekenmerkt door ondiep en helder water. Het is onderdeel van het natuurgebied het Markermeer. Op de Gouwzee gelden daarom natuurbeschermingswetten zoals de Vogel- en Habitatrichtlijn. In de nazomer verzamelen grote aantallen krooneenden zich in de Gouwzee om zich voor te bereiden voor de najaarstrek. De dijk bij Katwoude vormt de noordelijke begrenzing van het Monnickendammergat, wat onderdeel uitmaakt van de Gouwzee en Natura 2000-gebied Markermeer [e-38] IJmeer. Opvallend is de kleine schaal van het water en de grote drukte op het water met recreatievaart. Karakteristiek voor dit traject zijn de kaap met zicht op de Gouwzee en Marken en het smalle profiel van de dijk met de aanliggende bebouwing. Binnendijks ligt het veenweidelandschap met strokenverkaveling. Net ten noorden van dit traject ligt het archeologisch beschermde voorland Jan Hagelhoek. De gehele dijk is provinciaal monument. In dit traject ligt het fietspad op de weg aan de binnenzijde van de dijk en het onverharde voetpad ligt op de kruin van de dijk. Doordat we in een rondje om de Gouwzee rijden, verandert de richting van de wind steeds en die wordt alleen maar sterker. Op de weg bewijzering staat een pontje vermeld naar Volendam en het aantal kilometers is hetzelfde als Marken. We hoeven dus niet het hele stuk terug te fietsen. Marken is een voormalig eiland, nu een schiereiland, in het Markermeer dat sinds 1957 via een dijk met het vasteland verbonden is. Het dorp behoort tot de gemeente Waterland in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het was een zelfstandige gemeente tot 1991. In dat jaar werd het grondgebied bij de gemeente Waterland gevoegd. Al minstens een eeuw is het voormalige vissersdorp een toeristische trekpleister. De opvallende klederdracht van Marken heeft daaraan bijgedragen. Karakteristiek zijn de houten huizen op palen. Nog ouder zijn de zogenaamde "werven", kunstmatige verhogingen waarop werd gewoond. We fietsen door de straten en komen langs het Marker Museum, een oorlogsmonument (wat we over het hoofd hebben gezien), de Grote Kerk, de klompen makerij en de Beatrix brug. Marken is kleiner als dat we verwacht hadden en zijn ook zo in de haven. We hadden al kaartjes gekocht voor de ferry en nu is het dus wachten tot die komt. Gelukkig is er een ijs verkoper, waardoor het wachten wat aangenamer wordt. Bij aankomst heeft iedereen een mondkapje…….. verdorie vergeten……….. maar de stewards op de boot zorgen dat wij ook voorzien zijn, voordat we de boot op stappen. Het korte stukje kost toch nog € 22,00. Ze rekenen zelfs € 1,75 voor een fiets. Big business dat bootje varen. Aan de overkant aangekomen, is er in Volendam toch wel meer activiteit op de kade te zien. Ook hier veel van hetzelfde; klompen makerij, kaaswinkel, palingrokerij, foto-shops en natuurlijk voorzieningen voor eten en drinken. We hebben nog geen aparte foto voor aan de muur en daarom laten we hier een klederdracht foto van ons maken. Er zijn diverse bedrijfjes hiervoor en we kijken overal even binnen. Ik denk dat niet zo heel veel concurrentie is en dat iedereen hier wel op de een of andere manier uit hetzelfde nest komt. Maar we gaan uiteindelijk bij Foto de Boer naar binnen. Ze hebben de beste keus in achtergrond. Ook hebben hier volgens de foto’s in de etalage heel veel bekende Nederlanders hetzelfde gedaan. Natuurlijk wordt het een mooie foto en hebben we toch iets om mee naar huis te nemen. We nemen bij restaurant Le Pompadour een plaats op het terras, want we hadden van tevoren hier Paulaner bier gespot. Deze laten we twee onze kant op manoeuvreren en genieten van het overzicht over het haventerrein. Het loopt tegen het einde van de middag en daarom komen er ook twee borden met vis en patatekkes onze kant op. Dat is smullen geblazen en een half uurtje later zitten we voldaan achter de lege borden op onze tafel. Als het een beetje gezakt is, gaat het weer richting ons busje. Dit is maar een kilometer of drie en die hebben we dan ook vlug afgelegd. De parkeer plaats is nu goed gevuld met alles soorten en maten campers. We tuin stoelen komen achter uit de camper en worden richting zonnestralen gericht. Met de kippen kakelend om ons heen lopend en genieten we nog van en rustige avond. We leggen later nog een kaartje en dan is voor vandaag voorbij.

Vrijdag, 3-7-2020 droog, licht bewolkt, 21 graden
Het is beter weer als dat er voorspeld was, maar daar zijn we alleen maar blij mee. Vandaag gaat het richting huis en dit willen we zoveel mogelijk binnen door doen. We gaan vanuit de Simonehoeve links de N247 naar Monnickendam op. Hier willen we de dijk route naar Amsterdam nemen. Jammer alleen dat wanneer we op de N518 rechtsaf naar Uitdam draaien, er een wit bord met rode rand staat voor voertuigen breder dan 2,20 meter……… verdorie, dat betreft dus ook ons busje. Draaien dus en retour naar Monnickendam. Het wordt de N247 tot aan de ringweg A10 van Amsterdam en die moeten we dan toch nemen om het Buiten-IJ over te komen. Daarna volgen we singel 114 om zo bij het Muiderslot uit te komen. Het Muiderslot is een middeleeuws kasteel in het Noord-Hollandse Muiden, gebouwd rond 1285, in ere hersteld vanaf 1370 en een Rijksmuseum sinds 1878. De eerste restauratie begon in 1895, de tweede, waarbij ook de directe omgeving in 17e-eeuwse staat werd teruggebracht, in 1955. In 1999 begon de laatste restauratie, waarbij de vesting en de groentetuin aan de beurt kwamen. Het slot is waarschijnlijk in het laatste kwart van de 13e eeuw gebouwd en veel van de inrichting dateert uit de 17e eeuw, maar is er pas later neergezet. In 1296 werd graaf Floris V in de omgeving van het kasteel vermoord. In de jaren 1610-1647 was P.C. Hooft de hoofdbewoner vanwege zijn functie van drost van Muiden. Hooft bracht er voornamelijk de zomers door en stelde het slot gastvrij open voor zijn vriendenkring, wier bezoeken later leidden tot de schilderachtige Muiderkringmythe. In de Franse tijd gebruikte het Franse leger het kasteel als kazerne en toen vanaf 1795 het slot niet meer bewoond werd, raakte het in verval. We zijn hier in 2012 ook al eens geweest en destijds waren er ook veel figuranten in klederdracht. Nu is er niet veel te doen en moet je ook nog € 15,00 entree betalen. We slaan deze over en maken van de gelegenheid gebruik om hier onze lunch te nuttigen. Later zakken we steeds verder af naar het zuiden via de Utrechtse Heuvelrug en de Betuwe, het land van Flipje. Naarmate we verder op huis aan komen, worden we stiller…………. Onze vakantie slinkt nu erg hard……….. hij is bijna voorbij……….. Dit is onze eerste keer dat we drie weken op vakantie in eigen land hebben doorgebracht. Vooral het blijven staan voor een hele week was even wennen, maar ons landje is zeker de moeite waard. Vooral Friesland heeft ons verrast en hier gaan we zeker nog terug. Nu nog geduld opbrengen tot onze volgende trip……………..