2019-4, Kroatië
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Rob en Sil
08 Juli 2019 | Kroatië, Pula
Donderdag, 27-6-2019 alweer een hete dag, 32 graden, lichte bewolking, 2954 km
07.03 uur. We gaan vandaag weer richting de Kroatische kust, maar dat doen we in 2 etappes. Onze volgende camping ligt in Ogulin, noord- westelijk van de Plitvička Jezera. Een prachtig natuur gebied, waar we in 2006 ook al eens geweest zijn. Vanuit Sarajevo volgen we de 1e 50 km’s via de tolweg A-1, die we bij Zenica weer verlaten. Tot aan Jajce rijden we de route national, tot we op een afsluiting stuiten. Net voor een tunneltje is de hele weg afgesloten. Links van ons rijden enkele personen auto’s de weg af en wij volgen. Het is wel een rare omleiding……….. Vooral als blijkt dat dit geen omleiding blijkt te zijn, maar veel mensen zijn de draad kwijt. We kunnen niet omdraaien, aangezien we de hele weg in gebruik nemen. Als we dan ook nog tegen liggers krijgen moeten deze terug en in een hoekje plaats nemen, totdat wij voorbij. De weg bestaat uit klei, zand, takken, bladeren en stenen. We rijden vlak langs het Plivsko Jezero meer, wat dan wel weer heel mooi is. Sil zit achter het stuur en kijkt alsof ze de rit van haar leven moet maken. Ik weet wel beter en heb er alle vertrouwen in. Plots staan we voor een tunneltje, waar we eerst goed moeten kijken of we hier wel doorheen kunnen. Maar we passen net en rijden de tunnel des doods in. Het is hier pikkedonker en er loopt overal water langs de kanten af. De tunnel duurt veel te lang, maar ook hier komt een einde aan. Daarna is het nog 4,5 km over deze klote pad. We vervolgen de E-761 tot aan de grens bij Bihac. Daar duiken we het Plitvička Jezera natuur park in en komen weer op zo’n klein klote weggetje terecht. Het is hier echt prachtig, maar o zo smal. Dit blijkt de doorgaande weg te zijn en hebben dan ook veel tegenliggers die we langzaam moeten passeren. Deze weg N42 duurt 50 km tot we in Ogulin aankomen. We hebben geen Kuna’s meer en gaan dus eerst naar de bank. We zijn blij als we camping Sabljaci hebben bereikt. Het is een jonge camperplek aan het Sabljaci meer en wordt gerund door een jonge gast. Erg vriendelijk en we krijgen ook meteen een welkomst drankje aangeboden. Deze kennen we nog uit de motor scene en zijn meestal niet te zuipen…………… klopt, ook hier niet te zuipen…….. We nemen een koude versnapering en als we tot rust zijn gekomen, gaat Sil lezen en ik dronen. De eigenaar is blij met de beelden en ik ook. We eten een lekkere koele salade en nemen een frisse douche. We hebben nu wel rust verdiend. Morgen naar de kust.
Vrijdag, 28-6-2019
hete dag, 32 graden, geen wolkje in de lucht, 3181 km
Rond de klok van 07.00 uur wakker en klaar voor de 2e etappe. Nadat we de vuil water tank hebben geleegd, kunnen we op pad. Vandaag geen avonturen en rechttoe, rechtaan naar de kust. We nemen de tolweg A1, die bij Vrbovsko overgaat naar de A6. De cruis control ingeschakeld, gaat het met een gangetje van 115 km per uur op ons gemak naar het westen. Net als altijd worden er verschillende chauffeurs pas wakker als ze zien dat ze door een campertje worden ingehaald en geven dan ineens gas bij……… Behoorlijk irritant, vooral als ze dan voor ons weer het gas los laten. Dit gebeurt het meest bij Duitse automobilisten. Bij Rijeka stopt de tolweg, om na de stad weer overnieuw te beginnen onder de naam A8. Bij Okreti buigen we naar het zuiden op de A9 en blijven die volgen tot Galižana, om daar de afslag te nemen naar Ŝtinjan. We rijden naar Pula om een Liddl te zoeken voor wat boodschappen en vers goed. Hier verdienen ze veel geld aan de inkomsten van de toeristen. We hebben ons eind doel liggen bij Brioni Sunny Camping. Dit is wel een grote familie camping, maar we willen naar zee en Sil wil nog een keer jetskiën. Bij de receptie aangekomen, moeten we eerst zelf een plekje gaan bekijken. We krijgen wat nummers mee en rijden het grote terrein over. De 1e plek is mooi, maar kunnen we doordat ie naar beneden ligt niet bereiken met ons busje. De 2e plek ligt recht in de zon, maar de 3e plek is prima. We plaatsen ons meteen onder de bomen, als er een Italiaan achter ons stopt. We staan op zijn plaats zegt ie………… Dacht het niet, totdat hij zijn plaats bewijs laat zien………. dacht het wel…………. We gaan terug naar de receptie en krijgen te horen dat een collega deze plaats zojuist had weg gegeven. We krijgen weer diverse nummers mee en nu vinden we een nog beter plekje net aan het water. Dit is wel goed en een half uurtje later staan we ingeplugd. Let the good life begin !! we doen verder niets meer dan zwemmen, drinken, dronen, zwemmen, drinken, zwemmen, drinken en ’s avonds steken we de BBQ aan.
Zaterdag, 29-6-2019
hele wolken loze dag, 34 graden, openbaar vervoer.
08.15 uur. De eerste dag dat we na 08.00 uur wakker zijn geworden. We willen vandaag naar Pula, om de stad te bezichtigen. Hiervoor gaan we met het openbaar vervoer. Als de tanden zijn gepoetst, loop ik terug naar ons busje en snij bij een Duitser een hoek af en loop over zijn “betaalde plaats”. Wat ik wel niet denk, is al de derde keer, heeft hij niet voor niets betaald, moet beter opletten !!!! Bla, bla, bla, bla, geen wonder dat ie alleen is met zijn hond. Die trouwens ook wel heel erg op zijn baasje lijkt. Volgens mij is het een Ierse Wolfshond: een veels te grote bek en postuur. Ik besteed er geen aandacht aan en loop verder. De Duitsers voor ons hebben alles aan zitten kijken en beginnen te lachen en wensen me een goede morgen. Zo kan het dus ook. Om 10.00 uur staan we bij de bus halte en blijkt dat we de verkeerde tijden hebben bekeken. Het is ondertussen weekend geworden. Dan gaan we het 1e stuk maar te voet. Zo’n 750 meter verderop komen we bij nog een bushalte en hier stappen we in. Wat blijkt, hij rijd de andere kant op en komt alsnog langs de halte van de camping………. Hadden we steile beklimming toch niet hoeven te doen. Op de route stopt de bus bij diverse haltes en op 1 ervan stapt een oud mannetje in. Ik sta op en tik hem op zijn schouder, om hem vervolgens mijn plaats aan te bieden. Ik kan hem niet verstaan, maar begrijp heel goed dat hij hier niet van gediend is….. wat is er vandaag toch met al de mensen aan de hand ? Is het de hitte die het de mensen naar het hoofd stijgt ? In Pula lopen we eerst naar de toeristen informatie die geopend is van 09.00 uur tot en met 13.00 uur. het is nu 11.30 uur en toch al gesloten………… hebben wij weer. We lopen de straatjes van het centrum in en pakken eerst een terrasje waar ze ijs verkopen. Deze moeten we wel vlug nuttigen, aangezien hij vlug kleiner wordt. Dan op naar het Amfitheater. Dit is niet zo moeilijk te vinden. Dit overblijfsel van de Romeinen is een goed bewaard stukje geschiedenis en ook mooi om te zien. Jammer genoeg is er ’s avonds een besloten muziek voorstelling en staat er in het midden een enorm podium. Met wat moeite maken we foto’s uit een bepaalde hoek waar je dit zo min mogelijk op ziet. Langs de haven lopen we door het Tito park, een park met beelden van helden uit de tweede wereldoorlog. Het gaat verder langs de kathedraal van Pula en daar schieten we de binnen straatjes in, die weer uitkomen bij de Tempel van Augustus. Op gedragen aan de godin Roma en keizer Augustus. Voor dit gebouw is ook Het Forum, een groot plein met veel terrasjes. Hier strijken ook wij neer om af te koelen. We vinden het wat te heet worden en willen terug naar de camping. Nadat we de glazen leeg hebben, lopen we door Uli Sergijevaca (een mooi winkelstraatje) naar de Boog van de Sergii. Een poort uit de Romeinse tijd om het oude geheel binnen te komen. We komen uit in de straat waar we de bus zijn uitgestapt en lopen naar de halte toe. Hier moeten we nog een uur in de blakende zon wachten en we lopen naar een terras toe. Hierbij komen we langs een taxi standplaats, waar er meerdere staan te wachten op klanten. Ik vraag wat het moet kosten naar de camping en ze willen 150 Kuna hebben. Dit is ruim € 21,00 en vinden we te veel. Als ze vragen wat ik wil betalen, zeg ik 100 Kuna. Dit vinden zij weer te weinig en we komen uit op 120 Kuna (€ 17,00). Toch nog wat kunnen afdingen. Onze chauffeur is erg spraakzaam en tijdens de rit hebben we dan ook een druk gesprek over alles en nog wat. Wederom verdoen we onze tijd met luieren en afkoelen in het zee water. ’s Avonds het laatste vlees op de BBQ en als het donker wordt luisteren we naar Concert At Sea, waar Bløf de afsluiter verzorgt van een veel te heet festival. Welterusten.
Zondag, 30-6-2019 wolken loze hete dag, 30 graden, geen km’s.
We worden om 09.20 wakker. Een unicum voor deze vakantie. We hebben nog helemaal niet uitgeslapen gehad. Dan zal het wel nodig zijn geweest en we hebben voor vandaag niets op de planning staan. Het word echt een dagje aan zee, waarbij ik ons dagboek kan bijwerken, de foto’s kan overzetten en Sil de E-reader kan leeg lezen. Wat we nog wel gaan doen is een jet-ski huren. We willen er 2 tegelijk huren, maar per 1 juli komen ze een nieuw systeem monteren op deze water monsters, dat er voor zorgt dat ze niet te dicht bij elkaar in de buurt kunnen komen en om de apparaten uit te zetten als je tijd om is. Nu moeten ze je komen halen. Ik probeer nog wat van de prijs af te krijgen, maar kan alleen meer tijd afdwingen. Ook goed. Toch weer iets verdiend. Dat word dus om de beurt varen. Sil begint, maar is het na 7 minuten al beu. Ze wacht op een volgende keer als ze alleen weg kan. Dat betekent dat ik 27 minuten over heb voor mezelf. Ik leef me dan ook uit op het water en probeer er uit te halen wat er in zit. Top snelheid is 84 km per uur over de golven en dat klapt toch wel erg. Dit hebben we vaker mee gemaakt per Power-boat in IJsland en de Azoren. Als ik een ander jet-ski zie aankomen, betekent het dat de tijd om is en ga ik weer naar de kant. Ook meteen wat opnames gemaakt met de Go-Pro. Benieuwd wat het is geworden. Vanavond gaan we uit eten in het restaurant van de camping en genieten van een zwoele avond met zonsondergang.
07.03 uur. We gaan vandaag weer richting de Kroatische kust, maar dat doen we in 2 etappes. Onze volgende camping ligt in Ogulin, noord- westelijk van de Plitvička Jezera. Een prachtig natuur gebied, waar we in 2006 ook al eens geweest zijn. Vanuit Sarajevo volgen we de 1e 50 km’s via de tolweg A-1, die we bij Zenica weer verlaten. Tot aan Jajce rijden we de route national, tot we op een afsluiting stuiten. Net voor een tunneltje is de hele weg afgesloten. Links van ons rijden enkele personen auto’s de weg af en wij volgen. Het is wel een rare omleiding……….. Vooral als blijkt dat dit geen omleiding blijkt te zijn, maar veel mensen zijn de draad kwijt. We kunnen niet omdraaien, aangezien we de hele weg in gebruik nemen. Als we dan ook nog tegen liggers krijgen moeten deze terug en in een hoekje plaats nemen, totdat wij voorbij. De weg bestaat uit klei, zand, takken, bladeren en stenen. We rijden vlak langs het Plivsko Jezero meer, wat dan wel weer heel mooi is. Sil zit achter het stuur en kijkt alsof ze de rit van haar leven moet maken. Ik weet wel beter en heb er alle vertrouwen in. Plots staan we voor een tunneltje, waar we eerst goed moeten kijken of we hier wel doorheen kunnen. Maar we passen net en rijden de tunnel des doods in. Het is hier pikkedonker en er loopt overal water langs de kanten af. De tunnel duurt veel te lang, maar ook hier komt een einde aan. Daarna is het nog 4,5 km over deze klote pad. We vervolgen de E-761 tot aan de grens bij Bihac. Daar duiken we het Plitvička Jezera natuur park in en komen weer op zo’n klein klote weggetje terecht. Het is hier echt prachtig, maar o zo smal. Dit blijkt de doorgaande weg te zijn en hebben dan ook veel tegenliggers die we langzaam moeten passeren. Deze weg N42 duurt 50 km tot we in Ogulin aankomen. We hebben geen Kuna’s meer en gaan dus eerst naar de bank. We zijn blij als we camping Sabljaci hebben bereikt. Het is een jonge camperplek aan het Sabljaci meer en wordt gerund door een jonge gast. Erg vriendelijk en we krijgen ook meteen een welkomst drankje aangeboden. Deze kennen we nog uit de motor scene en zijn meestal niet te zuipen…………… klopt, ook hier niet te zuipen…….. We nemen een koude versnapering en als we tot rust zijn gekomen, gaat Sil lezen en ik dronen. De eigenaar is blij met de beelden en ik ook. We eten een lekkere koele salade en nemen een frisse douche. We hebben nu wel rust verdiend. Morgen naar de kust.
Vrijdag, 28-6-2019
hete dag, 32 graden, geen wolkje in de lucht, 3181 km
Rond de klok van 07.00 uur wakker en klaar voor de 2e etappe. Nadat we de vuil water tank hebben geleegd, kunnen we op pad. Vandaag geen avonturen en rechttoe, rechtaan naar de kust. We nemen de tolweg A1, die bij Vrbovsko overgaat naar de A6. De cruis control ingeschakeld, gaat het met een gangetje van 115 km per uur op ons gemak naar het westen. Net als altijd worden er verschillende chauffeurs pas wakker als ze zien dat ze door een campertje worden ingehaald en geven dan ineens gas bij……… Behoorlijk irritant, vooral als ze dan voor ons weer het gas los laten. Dit gebeurt het meest bij Duitse automobilisten. Bij Rijeka stopt de tolweg, om na de stad weer overnieuw te beginnen onder de naam A8. Bij Okreti buigen we naar het zuiden op de A9 en blijven die volgen tot Galižana, om daar de afslag te nemen naar Ŝtinjan. We rijden naar Pula om een Liddl te zoeken voor wat boodschappen en vers goed. Hier verdienen ze veel geld aan de inkomsten van de toeristen. We hebben ons eind doel liggen bij Brioni Sunny Camping. Dit is wel een grote familie camping, maar we willen naar zee en Sil wil nog een keer jetskiën. Bij de receptie aangekomen, moeten we eerst zelf een plekje gaan bekijken. We krijgen wat nummers mee en rijden het grote terrein over. De 1e plek is mooi, maar kunnen we doordat ie naar beneden ligt niet bereiken met ons busje. De 2e plek ligt recht in de zon, maar de 3e plek is prima. We plaatsen ons meteen onder de bomen, als er een Italiaan achter ons stopt. We staan op zijn plaats zegt ie………… Dacht het niet, totdat hij zijn plaats bewijs laat zien………. dacht het wel…………. We gaan terug naar de receptie en krijgen te horen dat een collega deze plaats zojuist had weg gegeven. We krijgen weer diverse nummers mee en nu vinden we een nog beter plekje net aan het water. Dit is wel goed en een half uurtje later staan we ingeplugd. Let the good life begin !! we doen verder niets meer dan zwemmen, drinken, dronen, zwemmen, drinken, zwemmen, drinken en ’s avonds steken we de BBQ aan.
Zaterdag, 29-6-2019
hele wolken loze dag, 34 graden, openbaar vervoer.
08.15 uur. De eerste dag dat we na 08.00 uur wakker zijn geworden. We willen vandaag naar Pula, om de stad te bezichtigen. Hiervoor gaan we met het openbaar vervoer. Als de tanden zijn gepoetst, loop ik terug naar ons busje en snij bij een Duitser een hoek af en loop over zijn “betaalde plaats”. Wat ik wel niet denk, is al de derde keer, heeft hij niet voor niets betaald, moet beter opletten !!!! Bla, bla, bla, bla, geen wonder dat ie alleen is met zijn hond. Die trouwens ook wel heel erg op zijn baasje lijkt. Volgens mij is het een Ierse Wolfshond: een veels te grote bek en postuur. Ik besteed er geen aandacht aan en loop verder. De Duitsers voor ons hebben alles aan zitten kijken en beginnen te lachen en wensen me een goede morgen. Zo kan het dus ook. Om 10.00 uur staan we bij de bus halte en blijkt dat we de verkeerde tijden hebben bekeken. Het is ondertussen weekend geworden. Dan gaan we het 1e stuk maar te voet. Zo’n 750 meter verderop komen we bij nog een bushalte en hier stappen we in. Wat blijkt, hij rijd de andere kant op en komt alsnog langs de halte van de camping………. Hadden we steile beklimming toch niet hoeven te doen. Op de route stopt de bus bij diverse haltes en op 1 ervan stapt een oud mannetje in. Ik sta op en tik hem op zijn schouder, om hem vervolgens mijn plaats aan te bieden. Ik kan hem niet verstaan, maar begrijp heel goed dat hij hier niet van gediend is….. wat is er vandaag toch met al de mensen aan de hand ? Is het de hitte die het de mensen naar het hoofd stijgt ? In Pula lopen we eerst naar de toeristen informatie die geopend is van 09.00 uur tot en met 13.00 uur. het is nu 11.30 uur en toch al gesloten………… hebben wij weer. We lopen de straatjes van het centrum in en pakken eerst een terrasje waar ze ijs verkopen. Deze moeten we wel vlug nuttigen, aangezien hij vlug kleiner wordt. Dan op naar het Amfitheater. Dit is niet zo moeilijk te vinden. Dit overblijfsel van de Romeinen is een goed bewaard stukje geschiedenis en ook mooi om te zien. Jammer genoeg is er ’s avonds een besloten muziek voorstelling en staat er in het midden een enorm podium. Met wat moeite maken we foto’s uit een bepaalde hoek waar je dit zo min mogelijk op ziet. Langs de haven lopen we door het Tito park, een park met beelden van helden uit de tweede wereldoorlog. Het gaat verder langs de kathedraal van Pula en daar schieten we de binnen straatjes in, die weer uitkomen bij de Tempel van Augustus. Op gedragen aan de godin Roma en keizer Augustus. Voor dit gebouw is ook Het Forum, een groot plein met veel terrasjes. Hier strijken ook wij neer om af te koelen. We vinden het wat te heet worden en willen terug naar de camping. Nadat we de glazen leeg hebben, lopen we door Uli Sergijevaca (een mooi winkelstraatje) naar de Boog van de Sergii. Een poort uit de Romeinse tijd om het oude geheel binnen te komen. We komen uit in de straat waar we de bus zijn uitgestapt en lopen naar de halte toe. Hier moeten we nog een uur in de blakende zon wachten en we lopen naar een terras toe. Hierbij komen we langs een taxi standplaats, waar er meerdere staan te wachten op klanten. Ik vraag wat het moet kosten naar de camping en ze willen 150 Kuna hebben. Dit is ruim € 21,00 en vinden we te veel. Als ze vragen wat ik wil betalen, zeg ik 100 Kuna. Dit vinden zij weer te weinig en we komen uit op 120 Kuna (€ 17,00). Toch nog wat kunnen afdingen. Onze chauffeur is erg spraakzaam en tijdens de rit hebben we dan ook een druk gesprek over alles en nog wat. Wederom verdoen we onze tijd met luieren en afkoelen in het zee water. ’s Avonds het laatste vlees op de BBQ en als het donker wordt luisteren we naar Concert At Sea, waar Bløf de afsluiter verzorgt van een veel te heet festival. Welterusten.
Zondag, 30-6-2019 wolken loze hete dag, 30 graden, geen km’s.
We worden om 09.20 wakker. Een unicum voor deze vakantie. We hebben nog helemaal niet uitgeslapen gehad. Dan zal het wel nodig zijn geweest en we hebben voor vandaag niets op de planning staan. Het word echt een dagje aan zee, waarbij ik ons dagboek kan bijwerken, de foto’s kan overzetten en Sil de E-reader kan leeg lezen. Wat we nog wel gaan doen is een jet-ski huren. We willen er 2 tegelijk huren, maar per 1 juli komen ze een nieuw systeem monteren op deze water monsters, dat er voor zorgt dat ze niet te dicht bij elkaar in de buurt kunnen komen en om de apparaten uit te zetten als je tijd om is. Nu moeten ze je komen halen. Ik probeer nog wat van de prijs af te krijgen, maar kan alleen meer tijd afdwingen. Ook goed. Toch weer iets verdiend. Dat word dus om de beurt varen. Sil begint, maar is het na 7 minuten al beu. Ze wacht op een volgende keer als ze alleen weg kan. Dat betekent dat ik 27 minuten over heb voor mezelf. Ik leef me dan ook uit op het water en probeer er uit te halen wat er in zit. Top snelheid is 84 km per uur over de golven en dat klapt toch wel erg. Dit hebben we vaker mee gemaakt per Power-boat in IJsland en de Azoren. Als ik een ander jet-ski zie aankomen, betekent het dat de tijd om is en ga ik weer naar de kant. Ook meteen wat opnames gemaakt met de Go-Pro. Benieuwd wat het is geworden. Vanavond gaan we uit eten in het restaurant van de camping en genieten van een zwoele avond met zonsondergang.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
