2019-3, Bosnië - Herzegovina

Maandag, 24-6-2019 alweer een hete dag, wolken loze hemel,32 graden, 2263 km

07.15 en de zon staat alweer hoog aan de hemel ons campertje te verwarmen. We gaan vandaag naar Mostar; Bosnië-Herzegovina. In het dorpje Slano steek ik de weg over en neem de Ž6228 richting Trnova. Het is een erg mooie route, maar het wordt steeds kleiner en de snelheid is ook dermate dat we vandaag wel ergens willen aankomen. We zien een marmer groeve en hebben een prachtig uitzicht over de Adriatische zee. we besluiten om toch maar de Ž6227 te nemen en komen langs een inham van de zee die helemaal bezaaid ligt met vlonders en netten van een viskwekerij. We komen uiteindelijk weer op de N8 en gaan richting de 10 km Bosnië die aan de kust liggen. Daarna passeren we weer de Kroatische grens. Bij Opuzen nemen we de N9 die tot net aan de grens gaat, wij gaan hier links en volgen een klein weggetje met het nummer Ž6218. Deze loopt langs de grens tot we plots bij een grens overgang staan. Dit stelt niet zo veel voor en de paspoorten worden amper aangekeken. De route is mooi, maar erg onstuimig en we zijn dan ook blij als we weer in de bewoonde wereld zijn aangekomen. De M-6 brengt ons net buiten Studenci naar de watervallen van Kravica. Als we daar aankomen krijgen wat anders te zien als verwacht. Na de entree ga je via een steile trap naar beneden om daar een mieren nest van mensen te zien. De waterval is erg mooi, maar er is geen ruimte voor al die toeristen die er op af komen. Natuurlijk moet er ook iets verdiend worden en is er een restaurantje gebouwd. Hutje mutje zitten de mensen aan het water. We hebben ons al omgekleed en gaan het water in………. Dit komt waarschijnlijk vanaf een bevroren gletsjer, aangezien het zo koud is, dat je er niet langer als 2 minuten in kunt blijven. Ook is er een beveiliger in een bootje voor het geval mensen door de kou bevangen worden. je kunt met een bootje de waterval tot 3 meter benaderen, maar we krijgen het hier benauwd en willen weg. Jammer, aangezien het er wel leuk uitziet. De camping die erbij zou zijn is er wel, maar we gaan toch liever ergens anders naartoe. We gaan maar naar Mostar en zien daar wel. Aangezien Bosnië niet onder de EU valt, hebben we hier geen bereik meer met de telefoon. Ik heb de hele reis met gegevens op Google Maps staan en die kan ik nu niet meer aan. Ik had nog een dorp in de planning die gebouwd was naar Ottomaans maat staven, alleen ben ik de naam kwijt. We belanden in Čitluk, waar we in de knel komen met de helse drukte van een bedevaartsoord. Nog nooit zoveel beeldjes van de heilige Maria gezien. Ook religie is dus niet meer als een commerciële instelling. We rijden nog verder terug naar Bijakovići, maar ook daar geen Ottomaans gehucht. Het blijkt achteraf gewoon in Blagaj te zijn. In Mostar aangekomen, krijgen we niet echt een goede indruk van de stad en kunnen ook geen goede camping vinden in de buurt. De enigste camperplek vraagt € 40,00 per nacht. Dit vinden we veel te duur, maar besluiten na zoeken toch maar even te gaan kijken. Het is een kleine plek langs een huis, maar wel direct bij de oude brug. Er staan 3 campers en enkele personen auto’s. Je kunt er ook voor € 5,00 per uur parkeren. We draaien er toch maar op, wat krapjes is, en wachten op de parkeerwachter. Wij vinden € 40,00 veel te duur en willen voor € 25,00 wel blijven staan. Dit kan echt niet, maar voor € 30,00 is het goed. We beseffen wel dat als we hier parkeren, we bijna hetzelfde kwijt zijn zonder overnachting en stroom. De jongen apped zijn baas om te handelen, maar we betalen toch de € 30,00 als we gezien hebben dat er een terras is met uitzicht over rivier de Neretva en het wereld beroemde bruggetje van Unesco. We bedingen nog een plekje tegen het huis, waar de meeste schaduw is en we vanuit ons bed de kogelgaten in de muur kunnen zien zitten. Als we gesetteld zijn, lopen we de Ulica Jusovina in. De straat to be in Mostar. De weg is alleen toegankelijk voor voetgangers en is een cement straat met keien belegd. Erg mooi aangelegd. Op de brug staan 2 personen in zwembroek die geld proberen te verdienen om van de brug af te duiken. We hebben ze het niet zien doen; misschien omdat ze € 40,00 vragen voor de stunt. We lopen door de krappe straat die bezaaid is met souvenir winkeltjes. We willen de wc thuis verbouwen en we zien een speciale lamp die we daarvoor kunnen gebruiken. De vraag prijs is € 35,00 volgens de verkoopster en daar willen we hem wel voor. Dan blijkt dat de oude man in het winkeltje het er niet mee eens is en hij wil € 45,00. Hij wijkt niet af en we lopen door. Bijna alle winkeltjes hebben wel van deze lampen staan, dus we komen er ergens anders wel eenzelfde tegen. Er volgen enkele Moslim gebeden via de luidsprekers van de minaretten in het oude centrum. Er staan er diversen en beginnen allemaal tegelijk te brabbelen in het Arabisch. We lopen binnen bij Koski Mehmed-pasina, aangezien dit echt ouderwets aan doet. Volgens het bord aan de straat is het al eeuwen oud. Volgens mij is het in 1995 nog kapot geschoten………. Desalniettemin, is het erg leuk om te zien. Ook hier is religie een commerciële instelling, want je mag voor € 6,00 de moskee in en voor nog iets meer de minaret bestijgen. Dat doen we niet en lopen weer verder. Bij restaurant Mio Pasto kunnen we op het terras zitten met uitzicht op de brug, maar dan wel van de andere kant. Voor € 20,70 eten we hier erg lekker en met de nodige drankjes. De ober verdiend en goede fooi en voldaan lopen we terug naar de oude brug. We hebben al een badge een pin en voor Sil een shawl gekocht en als we weer langs het winkeltje van de lamp lopen, gaan we naar binnen. Geen enkel souvenirshopje had hetzelfde als we hier hebben zien hangen en deze moet mee naar Nederland. Ik spreek meteen de oudere man aan, die de vader van de verkoopster blijkt te zijn en vraag of we het verschil kunnen delen. Na enig strubbelen gaat hij overstag en kunnen we onze buit mee naar buiten nemen. Tevreden lopen we terug naar de camperplaats. We hebben de hele vakantie al veel last van muggen en de benen en armen zien er niet uit. Ook in het binnen land blijven we er last van hebben. Krabben en deet spray helpen niet. De luiken en ramen blijven toch open, aangezien het zeer warm is in onze casa. We doen op het camperplaats terras nog een afzakkertje en gaan dan slapen.


Dinsdag, 25-6-2019 hete dag, 31 graden, 2428 km

06.45 uur en ik moet naar de wc. Aangezien het gisteren nogal druk was op de oude brug, heb ik niet willen dronen. Na de wc neem ik mijn vliegmachine en ga naar beneden naar de rivier. Ik maak hele mooie opnames en vlieg onder de burg door. Daarna vlug weer terug naar de camperplaats. Ons volgende doel is Sarajevo en daar geven ze vandaag nogal slecht weer aan. We gaan via een omweg naar Sarajevo en hopen dan dat het onweer verdwenen is. Een stukje naar het zuiden ligt de M6.6 en die leid tot Gacko. Dit is een hele mooie route en niet erg druk. Ook komen we hier langs…………. Blagaj…………… het Ottomaanse dorp waar we gisteren naar op zoek waren…………….. Bij Gacko aangekomen, zien we een hele grote steen groeve en bij het bordje van de bebouwde kom staat een bord met “verboden te fotograferen”……………….. het geheel ziet er ook niet heel erg jofel uit en het proeft direct naar corruptie en zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. We stoppen in het centrum om wat foto’s van de Orthodoxe kerk en moskee te maken. Sil voelt zich hier niet prettig en het lijkt wel op een enge film uit het oude Stalinistische bolwerk. We gaan verder en komen in het prachtige Sutjeska National Park. Je kunt nergens van de weg af, behalve op kleine parkeerplaatsjes, dus alleen maar genieten van moedertje natuur. Het is hier prachtig gewoon, nog ongerepte natuur. We blijven de M20 volgen tot aan Foča en nemen daar Auto Kamp Drina. Deze camping aan rivier de Drina is nog niet zo oud en word geleid door een complete familie. Er is groen gras en ademt rust en gemoedelijkheid uit. We plaatsen ons busje aan de waterkant en verkennen het sanitair, wat in prima staat is. Ook trek ik mijn zwembroek aan en neem een duik in de rivier………….. d.w.z. ik probeer het. Het is zo ijskoud dat je benen tegen beginnen te stribbelen. Ik overspoel me met het koude water, zodat ik toch nog afgekoeld ben en neem dan de benen terug naar de luifel van de camper…………. Tijd voor een pintje. We eten aan de camper en als we gedoucht hebben, nemen we plaats in het gezellig restaurantje van de camping. Iedereen die op de camping staat is aanwezig. We leggen een kaartje en luisteren naar de ( in onze ogen) perfecte muziek voor een leuk avondje. Over de rivier hangt een deken van mist en als het te klam wordt, gaan we naar ons bussie.


Woensdag, 26-6-2019 hete dag, 29 graden, 2541 km

07.10 uur. Het heeft vannacht flink geregend en gelukkig hebben we de stoelhoezen binnen gelegd. We hoeven vandaag niet ver. Na het ochtend ritueel en de rekening te hebben voldaan, gaan we weer op weg. De E-762 nemen we enkele km’s terug voorbij Foča, om daar richting Sarajevo te gaan. Ook hier is de route een lust voor het oog. Weinig verkeer en overal om je heen de bergen. We rijden onder overhangende rotsen door en passeren diverse tunneltjes. In Sarajevo aangekomen, gaan we eerst naar de Tunnel of Freedom. Deze is gegraven in de belegering van Sarajevo om voedsel, mensen, wapens en brandstof te smokkelen onder het vliegveld door. Er hangen in de video ruimte veel persoonlijk woorden van mensen die door de tunnel het leven is gered. Dit alles is zeer indrukwekkend, zeker ook omdat we dit zelf allemaal op de tv hebben mee bekeken en nu staan we hier zelf. Dit zorgt voor de extra impact. Als we de tunnel ook hebben doorlopen en de video’s hebben bekeken, gaan we weer verder. Er zou een camperplaats goed aangeschreven staan via de ACSI. We volgen de route, die boven naar een berg top voert. Bij de plek waar we moeten zijn, staat er met wat verf likken “camp x” op de poort. De oprit duikt naar beneden en erg veel plek heb je niet. Iets verderop zou nog een plek voor de grotere campers zijn, maar ook daar is niet veel te vinden. Ons volgende plekje geeft ook al problemen, want we staan in een heel klein achteraf steegje en durven de weg rechts niet in te draaien, omdat we bang zijn dat we vast rijden, zo smal is het. We gaan terug naar de stad en zoeken camping Oaza op. Dit is achter een hotel gelegen. De navigatie heeft er wat problemen mee, aangezien we in een achteraf straatje op het einde komen te staan. Met behulp van Google Maps op de telefoon gaat het beter en rijden we er direct naar toe. Een prachtig veld en we hebben ook nog eens de beste plek met de meeste schaduw gevonden. Er staan diverse huisjes en een veel belovend restaurant. Als we gesetteld zijn, lopen we naar de andere kant van de rivier en nemen de metro naar de stad. Deze is oud, vol, heet en langzaam. We komen er wel en als we uitstappen, staan we direct bij de grootste toeristische trekpleister. De bazaar Baŝčarŝija is al ruim 500 jaar de plek waar alles werd verhandeld. Nu is het een plek vol met souvenir winkeltjes en restaurants. Ook is er de grootste en oudste moskee van Bosnië-Herzegovina. Ik ben nog nooit in een moskee geweest en ga dat vandaag voor de 1e keer doen. Sil besluit dat ze principieel niet mee gaat, aangezien alles is bedekt met sjaals, boerka’s en lange gewaden. Behalve de hitte is het ook tegen ons normaal denken in. Je moet de schoenen uit doen en bij binnenkomst ligt er een loper van plastic waar je overheen kunt lopen. Er is niemand en het is net als in een kerk vooral de architectuur die het voor ons interessant maakt. Qua religie heeft het voor ons bij geen enkel geloof waarde. We kopen een pin, ansichtkaarten en vinden dat we dan lang genoeg door de hitte hebben gesjouwd. We gaan weer op zoek naar de metro en komen langs de Latin Bridge, met daarachter het Ad Mejdan park. De schaduw trekt ons nog aan, maar dan is het gedaan. De metro heeft maar een 1 route, dus je kunt niet verdwalen. Ons kaartje van daarstraks is niet meer geldig, maar de bestuurder geeft niet erg veel begrijpende informatie. Gelukkig geeft een andere passagier ons die wel en voor € 0,80 euro kopen we opnieuw een kaartje. Dit ook omdat er veel gecontroleerd wordt op zwart rijden. Op de heen weg en nu op de terug weg ook alweer. Bij terug komst op de camping nemen we een douche en gaan dan naar het restaurant. Het is erg druk en we moeten wel lang wachten. Voor € 22,00 euro eten we met z’n tweeën en hebben daar ook nog diverse drankjes bij. Kunnen ze bij ons nog iets van leren. We liggen er vroeg in vandaag, morgen hebben we een reis dag.