Niedersaksen

Vrijdag, 23-6-2023 Hevige regen, hemel zit dicht, 13 graden, 57 km

Als we wakker worden, regent het nog steeds. We drinken onze koffie en eten een eitje, maar dan is het tijd om in te pakken. Gelukkig hebben we gisteravond al het nodige voorbereid, aangezien we dit al verwacht hadden. Als dan ook de aanhanger eraan hangt kunnen we de wc en vuil water gaan ledigen. Na het inleveren van het sanitair pasje, rijden we links het campingterrein af. We gaan naar Bad Harzburg, iets voor Goslar. De gele bordjes naar Goslar volgend is de reis niet echt bemoedigend met dit erg slechte weer. Daarom volgen we de L240, die ons zo vlug mogelijk naar Autobahn 36 leidt. Deze volgen we zo'n 40 km en bij Gut Radau nemen we de afslag. We gaan eerst naar de plaatselijke Kawasaki dealer om originele bouten voor de achter remklauw te halen. De receptionist is zeer behulpzaam en nadat ik mijn verhaal heb gedaan, trekt hij een regenjas aan en gaat kijken waarom ik zeg dat er zeskant bouten inzaten en hij zeker weet dat het inbus moet zijn. Een sleuf rond het boutgat verraad dat het inderdaad inbusbouten moeten zijn geweest en het daarom komt dat de bouten zijn losgelopen. Met wat lock-tite zet hij er 2 nieuwe in en wenst ons een goede reis. Dit vinden wij natuurlijk niet goed en binnen horen we van een vrouwelijke collega dat € 10,00 goed is voor een pintje. Gerustgesteld en blij dat alles weer goed zit zoals het hoort, zetten wij de reis voort. Deze hele reis duurt ongeveer 6 km, voordat we onze camperplek aan de linkse kant zien. Wohnmobil-stellplatz an der Sole-thermen. We rijden het terrein op en er is veel plek over voor ons. Mooi, dan kunnen we ons span zo zetten dat we de aanhanger achter de camper kunnen laten staan. 200 meter verderop is de Thermen met sauna en aangezien het nog steeds hard regent, gaan we daar vanmiddag maar naartoe. We steken de stekker in de stroompaal en zien dat er nog steeds € 0,89 tegoed op staat. Dat is al 1KWH verdiend (€ 0,50).Nadat we de zwemtassen voor ieder hebben gepakt gaan we op pad. Bij aankomst zijn de broeken en schoenen helemaal doorweekt. Voor € 19,90 p.p. kunnen we hier de hele dag bezig zijn. We gaan eerst zwemmen in het binnen en buiten bad. Maar we nemen ook de 60 graden sauna, de zoutgrot, de wasemcabine bij 50 graden, de sneeuwsauna met maar liefst een temperatuur van -10 graden, eten tussendoor in het bedrijfsrestaurant, het naaktzwemmen en tot slot nog enkele keren de 60 graden sauna. Ik denk dat we nooit meer schoner worden........... Als we het beu zijn, is de regen gelukkig ook gestopt en gaan we terug naar de camping. We hangen alles zo veel mogelijk uit en starten de kachel op, om te proberen alles zo veel mogelijk te drogen. We spelen nog een spelletje Skibo en dan moe maar voldaan onder de dekens.

Zaterdag, 24-6-2023 zonnig, licht bewolkt, 25 graden, 185 km motor

Het zonnetje staat hoog aan de hemel en het beloofd vandaag een prachtige dag te worden om de motoren te gaan gebruiken. Na de koffie gaan we de tweewielers van de aanhanger halen en kleden ons weer goed aan. Door deze kleding beseffen we meteen dat het warmer is als het lijkt. Vlug de weg op, zodat we weer wat kunnen afkoelen. We slaan rechtsaf en gaan terug de B4 op, waar we gisteren vanaf zijn gekomen. In Torfhaus volgen een klein weggetje met de titel L504. De kleinere wegen zijn hier kwalitatief heel goed, veel bochtenwerk, hoogteverschillen 300 tot 400 meter met een hellingshoek van 10 tot 15% en vooral niet zo druk. Bij Altenau aangekomen, nemen we de 498 naar de Okertallsperre. Hier stappen we even af om foto's te knippen en even de beentjes te strekken over de dam. Dan gaat het weer door kronkelend verder door het Okertal, van boven naar beneden en weer omhoog. We treffen deze vakantie heel veel weg werkzaamheden en ook in Goslar hebben we een Umleitung door de stad. Maar we bereiken de 241 die ons naar het zuiden voert en langs een camping laat komen die ons wel bevalt. Hier kunnen we mooi gaan staan als we een bezoek aan Goslar gaan brengen.De Harz heeft enkele hoofdwegen, waar je steeds weer op uit gaat komen en als we bij Clausthal-Zeilerfeld aankomen, nemen we de reeds eerder bereden 242. Behalve mooie bochten, kun je hier ook nog eens goed doorrijden. Je mag bijna overal 100 km per uur rijden, maar je wil ook nog wel wat rondkijken en genieten van de omgeving. Aangezien we hier al vaker zijn geweest, gassen we nu wel even door. Bij Skigebiet Sonneberg nemen we weer een kleiner straatje, de L519 en komen uit bij Sankt Andreasberg. Als we gestopt zijn, bedenken we ons dat bij de westernstad ook een motor trefpunt was. Ook weet Sil zich te herinneren waar er een ijstent zat in Hasselfelde.............. Bij Odertal gaan we weer naar het noorden via de 27, die we ook al eens hadden bereden. Voorbij Tanne bereiken we Hasselfelde en het valt ons op dat er heel, heel veel Mustangs rondrijden. We hebben wel een reclame gezien om deze auto's te huren, maar het zijn er wel heel veel voor een verhuurbedrijf. Bij Quedlinburger Eismanufaktur aangekomen doet ook deze hele goede zaken, want de weg staat vol met motoren. We zetten die van ons ertussen en nemen beide een hoorntje met drie bolletjes. Er valt genoeg te zien en niemand heeft daarom haast om verder te gaan. We rijden een 4-tal km's verder en komen aan bij Pullman City Harz. De weg staat geblokkeerd doordat ze op dat moment bizons vanuit het westernstadje naar de wei aan de overkant van de weg aan het jagen zijn. Hierdoor staat de weg helemaal vol met Mustangs, aangezien aan de achterkant op het terrein een Mustang treffen is voor auto's uit heel Europa. Op de velden staan er wel enkel duizenden. De versperring blijft staan en we verwachten dat ze zo meteen ook de Long Horns terug de wei in sturen en blijven even wachten. We horen ook dat de show binnen gewoon door gaat en het ons daarom ook te lang gaat duren. Gelukkig kunnen motoren overal langs en kunnen wij wel onze weg vervolgen. De route terug naar de camping wordt weer eens geblokkeerd door een Umleitung en zijn we genoodzaakt om bij Rubeland de bekende 27 te nemen. Dit zijn de wat grotere wegen en zo zijn we dan ook vlug weer terug op de plaats die we tijdelijk huis noemen. Nadat alles weer op z'n plaats is gezet en vastgesjord, lopen we naar het restaurantje bij de Burgberg-Seilbahn voor een stevige ouderwetse vette hamburger. Die hadden we deze vakantie nog niet gehad. Onze nieuwe aanwinst om een kampvuurtje te stoken op een hoogte van 40 cm zorgt dat we het vanavond lekker warm hebben als de zon is weggetrokken. Met Arrow Rock op de achtergrond is ook deze dag weer tot een goed einde volbracht.

Zondag, 25-6-2023warm, 28 graden, bewolkt

Alle wielen blijven vandaag stil staan en gaan we op de toeristische toer. Om 08:45 uur ga ik de bestelde broodjes halen kunnen we in de zon rustig ontbijten. Voor het gebouw van de Thermen is een groot park en van daaruit zijn er verschillende dingen om te doen. Behalve dat je hier natuurlijk kunt wandelen en fietsen, is hier ook de Burgberg-Seilbahn, waar we gisteren zijn wezen eten en waar we nu de berg mee gaan bestijgen. Deze gondel brengt ons 483 meter de hoogte in om vervolgens bij de Canossasäule uit te komen. Van hieruit heb je een uitzicht tot ver voorbij Goslar. Wij hebben in ieder geval het geluk dat het zicht op dit moment erg goed is. Na de diverse foto's, gaan we verder en komen bij de resten van wat ooit een burcht is geweest van de een of ander hooggeplaatste religieuze diknek. Dit was natuurlijk weer een reden om te vechten, terwijl ze alleen maar vrede prediken? We lopen iets of wat naar beneden en komen bij de Baumschwebebahn uit. Dit is een stellage vanaf 460 meter hoogte, die je voor€ 15,00 p.p. 1000 meter naar beneden laat zweven in een hangmatje met 12 tot 15 km per uur. Voor Sil is dit wel een dingetje, maar die stoere meid gaat het gewoon doen. Als we in de beugels hangen, worden we naar beneden geduwd. Het lijkt alsof je onderaan een achtbaan hangt, alleen met een ander snelheid. Ook ons matje wordt in kringetjes gedraaid en gaat best steil naar beneden. Het eindpunt is bij de Baumwipfelpad op 30 meter hoogte, dus tel het zelf maar uit. We hebben een combi ticket gekocht en dus bewandelen we ook deze 1000 meter lange boomkroonpad. Op diverse plekken zijn er wetenswaardigheden over de natuur en de dieren voor kinderen, die je op een aparte manier moet uit zien te vinden. Waarschijnlijk weten veel ouders de antwoorden zelfs niet. Onze ErlebnisTag is vlugger voorbij als we hadden gedacht en aangezien het erg warm is, gaan we de rest van de middag lekker zwemmen in het buitenbad van de Thermen. Hiervoor is de temperatuur nu beter als gisteren. Als we wederom helemaal geweekt naar buiten komen, maakt Sil aan de camper een lekker restjes prutje. Simpel, goedkoop en het vult goed. De avond wordt gevuld door de E-reader en het reisverslag en bijbehorende foto's. Morgen weer een dag.

Maandag, 26-6-2023warm, 29 graden, bewolkt, 21 km

Ik word al vroeg wakker en probeer toch nog te blijven liggen, maar helaas mijn ongetierigheid speelt me parten. Het is 08.15 uur en ik ga er maar uit. Terwijl ik de koffie zet en al wat spullen ga klaarzetten voor onze reis van vandaag, ligt Sil nog een half uurtje na te dutten. Als ik het wc-reservoir geleegd heb, is ook Sil met beide benen op de bewoonde wereld beland. We nemen iets makkelijks te nuttigen, aangezien we geen broodjes hebben besteld gisteren. Als de we kaar zijn en de stekker eruit gehaald, gaan we het vuil water lozen en dan kunnen we op weg. De reis voor vandaag is helemaal naar Goslar. Deze redelijk grote stad ligt zo'n 21 km ten westen van Bad Harzburg. Voordat we de nieuwe camping bereiken, moeten we eerst nog wat boodschappen doen. We vinden een Aldi en komen weer met een halve kar naar buiten. We kunnen weer de koelkast is gevuld. Rond 10.30 uur zijn we aangekomen bij Harz Camp, net iets zuidwest onder Goslar langs de 241. Het is een camping die pas een jaar bestaat en kun je wel zien ook. Perfecte plekken en sanitair, ook geen gezeik met muntjes in de douche. We krijgen een plek achter aan op de camping. Onze routine zorgt dat we vlug staan en we eten eerst iets voordat we de stad in gaan. Bij de uitgang van de camping is ook een bushalte en ook hier is het openbaar vervoer gratis als je toeristenbelasting hebt betaald. Als het tijd is, gaan we op weg, maar als we er bijna zijn, komt Sil erachter dat we de buskaartjes zijn vergeten.Ik blijf wachten, terwijl zij terugloopt. In de tussentijd stopt bus 830 naar Goslar en zit bomvol. Hij vertrekt en als ik enkele minuten later Sil zie aan komen lopen, komt ook een 2e bus naar Goslar voorbij. We wachten toch nog even bij de halte, maar besluiten om dan maar lopend verder te gaan. Een bosweg die parellel aan de 241 loopt, brengt ons naar ons doel. Onderweg worden we wederom ingehaald door 2 bussen die richting de stad gaan. Niet te geloven, 4 bussen gemist in 1 uur tijd. Het is geen erg grote straf om nog een wandeling te maken door deze omgeving en we zijn er dan ook vlug genoeg. De route naar de Altstad lopen we bijna voorbij, maar gelukkig heb ik mijn wandel navigatie altijd bij en via de Bergstrasse komen we bij de eerste oude vakwerkhuizen terecht. We maken veel foto's en genieten van de goed verzorgde huizen met goudgekleurde letters en verschillende versierselen. We komen op het marktplein uit en lopen langs de Marktkirche Goslar Strasse. Van binnen komt het harde geluid van een kerkorgel wat iemand aan het bespelen is. We lopen naar binnen en moeten even wennen aan het volume wat een jonge muzikant door de orgelpijpen de ruimte in slingert. De kerk is niet zo heel groot en we lopen tijdens het gratis concert dan ook even rond. De akoestiek is altijd wel goed in de religieuze gebouwen. Buiten gekomen, willen we eerst even zitten om de beentjes wat rust te geven en wat vocht te nuttigen. Sil neemt een Franciscaner en ik wil even een gewoon blond plaatselijk biertje. Op het plein komen steeds meer mensen te staan met de camera in de aanslag. Het is bijna 15.00 uur en ze kijken allemaal vol verwachting naar het gebouw rechts van ons. Het is een historisch gebouw waar op de geven Schiefer staat. Dit hotel-restaurant-bar-steakhouse-lounge heeft boven aan de gevel een groot klokkenspel en bijbehorende figurenspel. Als er geluid van boven af komt, gaan de deurtjes in het midden open en verschijnt er een beeld van een paard, een koning en een soort van Robin Hood. Als deze weer verdwenen zijn, gaan de deurtjes aan de zijkant open en lopen er verscheidene beelden van links naar rechts. Het heeft veelal te maken met de mensen die in de mijnen hebben gewerkt. Als het klaar is, loopt het plein ook zo weer leeg. Het is best rustig, maar het is dan ook een maandag en dan is het hier Ruhetag. We gaan weer verder en kijken even bij het VVV voor een pin, maar die is er niet. Tijdens een van onze wandelingen zijn mijn gymschoenen overleden en in de prullenbak beland. Winkelen is niet zo mijn hobby, maar nu moet het er dan toch maar van komen. Ik heb iets gevonden en natuurlijk moet Sil ook iets hebben en dat is dan natuurlijk ook weer duurder als mijn schoeisel. De vrouw achter de kassa snapt het direct. Vrouwen willen altijd net iets meer............. We lopen verder door het centrum en bezichtigen nog menig vakwerkhuizen. Als we er zo'n 7 km op hebben zitten, besluiten dat we het treintje nemen, om niet de hele stad door te hoeven lopen. Bij aankomst op de vertrekplek, is de laatste rondgang net vertrokken.......... Het zit ons niet mee vandaag.We struinen verder en komen bij een marktplaats met de Pfarrkirche st Jakobus der Älte. Bij Jakob gaan we op het terras zitten en bestellen iets te drinken. Sil een Franciscaner en ik een Veltens. Ook krijgen we honger en wordt er een Griekse maaltijd op onze tafel bezorgd. Als we die verorberd hebben, zitten we goed vol. We besluiten om geen bus meer te willen missen en lopend weer teruggaan. Via diverse straten komen we nog langs de Nieuwerkerk en via de tuinen gaan we richting de bossen aan de rand van de stad. Gelukkig hebben we onze wandel navigatie bij en vinden we zo via het Walderlebnispfad en het Achtsamkeitspfad onze weg tussen de bomen door naar de camping.We hebben 12,74 km gelopen en vallen in onze campingstoelen. Na een heerlijke douche wordt er niet veel activiteit meer gemeten aan onze camper. We hebben een voldane dag gehad, welterusten.

Dinsdag, 27-6-2023 licht bewolkt, 22 graden

We gaan vandaag weer richting Goslar, maar deze keer zorgen we dat we op tijd bij de bushalte zijn. Het doel zijn de Ramelsbergmijnen. DeRammelsbergmijnenliggen nabij de stadGoslarinDuitsland. De Rammelsberg is eenbergvan 636 meter hoog, en is onderdeel van hetHarzgebergte. Op deze plek vond meer dan 1000 jaar lang onafgebrokenmijnbouwplaats. Aanvankelijk waszilverertshet belangrijkste product, vervolgens verschoof dat naarkoperen ten slottelood. De mijnen zijn gesloten in 1988. De Rammelsbergmijnen staan sinds 1992 samen met het historische centrum van Goslar, dat veel van haar rijkdom ontleende aan de mijnbouw, op deWerelderfgoedlijstvanUnesco. In 2010 heeftUnescoook het watermanagementsysteem van de mijnen aan de vermelding op de Werelderfgoedlijst toegevoegd. Via tunnels en beekjes werd het bergwater langs waterraderen geleid die pompen aandreven om water uit de mijnschachten te pompen. Waterbassins zorgden dat de watermolens die de mijnen van energie voorzagen ook in de droge maanden in werking bleven. De mijnwerkers in de zeventiende eeuw konden daardoor dieper graven dan in andere mijnen. Na het ontbijt en controle op kaartjes gaan we richting het halte punt. We hoeven niet zo heel lang te wachten en zitten dan ook na een 10 minuten hoog en droog richting Goslar. Bij aankomst op het station, moeten we bus 301 hebben. We kunnen de stopplaats niet vinden en vragen het uiteindelijk bij een mevrouw in een kantoortje. De stadsbussen en streekbussen verschillen van kleur en wij moeten nu de gele hebben aan de andere kant van het station…… Als we deze gevonden hebben en een klein kwartiertje de 301 zien aankomen, vragen we bij het instappen voor de zekerheid toch maar of we goed zitten………. nee dus…………. We moeten de andere 301 hebben……… 2 verschillende eindpunten, maar wel hetzelfde route nummer……… Deutsche Grundlichkeit of zoiets?? Het komt allemaal goed en staan enige tijd later voor het loket om een ticket te kopen voor de rondleiding in de gangen van de mijn. Met nog 2 stellen en de gids, duiken we de onderaardse grotten in, bij een temperatuur van 12 graden. Dit lijkt in het begin wel makkelijk, maar het gangen worden steeds kleiner en we moeten ook nog over stalen trappen klimmen. Het is verbazingwekkend dat ze toen onder de grond 4 watermolens hebben gebouwd en alles met de hand naar binnen hebben moeten dragen. We gaan echt diep onder de grond en stappen steeds verder naar beneden……….. maar dat betekent ook dat we weer ergens aan de andere kant, al deze treden weer naar boven moeten doen.Na 2 uur komen we weer in de aangenamere temperatuur van boven de grond. We kunnen meteen door en stappen weer met dezelfde gids in het gele uit alleen maar staal vervaardigde wagonnetje van de mini trein. Zeker geen luxe ritje en we snappen ook waarom dit de Rammelsberg wordt genoemd. We kunnen elkaar amper verstaan als we de diepte in duiken; zoveel tegen elkaar botsend staal maak een ongelofelijke herrie. Als we stoppen, komen we (met een kleine 10 personen) bij een gang, waar ze de werkplek van de mijnwerker hebben nagebootst. Hier zie je wel dat wij tegenwoordig over al les wel iets te zeiken hebben. We zien de schaftplek, het gereedschap wat gebruikt werd voordat het pneumatisch werd, de drilboren en de diverse wagonnetjes die er door de tijd werden gebruikt. Als de drilboren aangezet worden, dan is het maar goed dat we de oren hadden gesloten. Het is een erg vochtige werkplek en dat het nu zo lekt, komt door de hevige regenval van de vorige week en nu door de aardkorst is doorgesijpeld. Na een uurtje stappen we weer in de gele wagonnetjes en rammelen weer naar buiten. We nemen eerst een kop koffie en warmen wat op, om vervolgens nog wat over het buitenterrein te neuzen. Dan wordt het tijd om de bus naar de stad te nemen. Hier stappen we uit bij Keizerpalts, om over het terrein onze weg naar het centrum te volgen. Het weer en de inspanningen van vandaag maken ons dorstig en we nuttigen wat op een terrasje en gaan eens op ons gemak mensen kijken. Na wat geslenter door de stad, komen we weer uit bij het station en gaan we weer terug naar de camping. We doen vanavond niet veel meer en maken een makkelijk prakje aan de camper.

Woensdag, 28-6-2023bewolkt, 23 graden, 147 km motor

We hebben een extra dag geboekt op de camping, aangezien het vandaag perfect motorweer zou worden. We gaan eerst naar Hahnenklee, waar een Staafkerk zou moeten staan. Vanaf de camping is het een stukje op de 241, om bij Kreuzeck af te slaan naar het westen. Ik vergis me en denk al dat we in Hahnenklee zijn en zoeken in diverse straten naar de staafkerk. Bij een bord met een kaart van de omgeving, komen we erachter dat we nog enkele kilometers door moeten over de L516. Daarna is het makkelijk, aangezien er bordjes staan. Normaal bij een religieuze organisatie wordt er weer geld gevraagd en dat gaan we niet doen. Buiten maken we wat foto’s en dan gaan we verder. Ik wil naar een uitzichtpunt over de Granestausee, maar na veel gezoek, komen we bij een doodlopende weg en moet je het laatste stuk lopen. Via Langelsheim, rijdend over de L515 gaat het richting Innerstestausee en nemen een niet zo heel klein ijs(je). Dan via de L516 naar Seesen. Dit stukje route is net een achtbaan. Kronkelend gaan we 15% de hoogte in tot 500 meter boven nap. Boven aangekomen hetzelfde, maar dan naar beneden. Net een levende achtbaan die je zelf in de hand hebt. We rijden zo nog enkele uren over prachtige wegen door het Duitse landschap. Ik rijd zoveel mogelijk naar de groene gebieden op de navigatie, maar dit resulteert er ook wel eens in, dat het een weg is die overgaat naar los zand of gravel. Dan is het omkeren en weer door. Bij één zo’n situatie ligt erg veel los zand en steentjes, waardoor Sil d’r motor grip verliest en ze bijna omvalt. Tijd om de geasfalteerde wegen te blijven volgen. Als we terug komen hebben we een kleine 150 km gereden en staat er tegenover ons een net aangekomen stel dat het niet zo goed met elkaar eens is. We nemen een witte wijn en een halve liter bier, 2 zonnebrillen en recht overeind staande oren, om al het gechagrijn te kunnen verstaan. Aan het schouwspel te zien, hadden ze al ruzie voordat ze hier aankwamen en zet het nu alleen maar door.Als het ophoudt, is het tijd om in het restaurant iets te gaan eten. Het is een zelfbediening systeem. Aan de bar bestellen en ophalen. Het worden 2 schnitzels in champignonsaus met gebakken aardappeltjes. Om e.e.a. goed door de keel te laten glijden hebben we ook ieder een halve liter Hasseröder; een regio biertje. Als vet gemeste varkens, komen we veel te vol weer terug. Nog even nagenieten met Arrow Rock en een vuurtje. Voldaan sluiten we deze dag af.