Noordrijn-Westfalen

We hadden eigenlijk onze reis naar Slovenië gepland, maar aangezien de weersvooruitzichten niet zo goed waren, is onze koers veranderd naar het Harz gebergte in Duitsland. De Harz is het noordelijkste middel gebergte van Duitsland. De hoogste berg is de Brocken met 1142 meter, die tot het Nationaal Park Harz behoort. Dit nationale park beslaat ongeveer tien procent van het gebergte. De Harz is van oudsher een belangrijk mijnbouwgebied. De gebergtevorming aan het eind van het Paleozoïcum, de Hercynische orogenese, is naar de Harz genoemd. De Harz verloopt over een lengte van 110 km in oost-westrichting en is 30 à 40 km breed. Het gebergte wordt onderverdeeld in de Oberharz in het westen en de Unterharz in het oosten. Het oostelijkste gedeelte van de Oberharz is de Hochharz, waartoe het Brockenmassief behoort. De Unterharz is aanzienlijk lager dan de Oberharz en reikt tot omstreeks 400 m hoogte. Vooral de Oberharz is dicht bebost met vooral beuken in de lagere en fijnsparren in de hogere gedeelten. In de Unterharz vindt ook landbouw plaats. Rondom de Harz bevindt zich het Harzvorland. We hebben Duitsland al zoveel doorkruist, maar nog nooit als vakantieland gehad. Ook zijn we meestal al op vrijdag middag op pad. Doch gisteren hadden we nog een bruiloft, waardoor dit niet mogelijk was. Om een uurtje of 10 staat het hele circus klaar en kunnen we vertrekken. We rijden binnendoor tot aan Haps, waar we de A73 op rijden en deze bij de 1e afslag alweer afgaan om de A77 naar Duitsland te volgen. Bij de grens gaat deze over in de A57 die ons naar het Ruhrgebied brengt. Tijdens de rit over A42 zien we de zware industrie die hier al decennialang via de schoorstenen giftige rookpluimen de lucht in sturen. Bij Herne is het uitzicht al verbeterd en hier volgen we de borden naar Dortmund, waar we de stad doorkruisen. De navigatie stuurt ons eigenlijk via een omweg, maar wij kiezen voor de kortste en goedkoopste route. We blijven naar het oosten koersen om bij Warburg eindelijk de snelweg te kunnen verlaten. Via mooie kleine weggetjes komen we aan bij de jachthaven van Beverungen. Hier hopen we een plekje te kunnen scoren voor 1 nacht. Helaas hebben ze siësta tot 15.00 uur. Dan moeten we dus wachten. Gelukkig komt er iemand die iets moet hebben uit het kantoortje en verteld ons dat alles vol geboekt is. Dan kunnen we dus meteen verder. Gelukkig is er aan de ander kant van het water nog een camping. Campingplatz Axel-See. Hier is het hetzelfde verhaal............. Siësta. Een van mijn slechte kanten is het geduld............. dus helemaal geen. Ik bel naar het nummer wat op de deur staat en een vrouwelijk persoon vraagt me diverse dingen, om dan te vertellen dat ik om drie uur terug moet bellen............ daarna kunnen we eindelijk het terrein op, maar eigenlijk doen ze hier niet aan 1 overnachting maar vooruit ze maken een uitzondering, waarschijnlijk enkele lege plekken. Tegenover ons staat een groepje met 8 jongeren met 1 klein tentje. Ook zijn er al enkele lege kratten zichtbaar. We verwachten een luidruchtige avond met een slechte smaak van muziek. Maar dit valt allemaal erg mee en ze zijn ook erg net en vriendelijk. We hebben helemaal niets van ze gemerkt. Het is warm genoeg en aan de andere kant van de camping is een meertje, waar we in gaan zwemmen. Tot mijn verbazing gaat ook Sil helemaal het water in. Dit is niet de normaalste zaak van de wereld. Na het zwemmen nemen we een heerlijke warme douche spelen nog een spelletje Skibbo, wat Sil de hele tijd wint.......... welterusten.