2019-7, naar huis

Woensdag, 3-7-2019 iets minder hete dag, 29 graden, 4102 km

Ik heb slecht geslapen en ben om 05.00 uur al wakker, slaap nog wat en voor de klok van 07.00 uur ben ik al op. We hoeven niet meer af te rekenen, aangezien we dat gisteren al gedaan hebben. Het liefste willen we weer over de binnen wegen, maar dan zullen we laat in de middag de Bodensee bereiken, want daar gaan we vandaag naar toe. We zijn niet in het bezit van een vignet, maar zien bij een benzinepomp nog net een bord met reclame staan. Voor € 9,50 euro kunnen we veel vlugger op de bestemming aan komen. Het word wel tunnel rijden vandaag. De route begint op de A12 bij Hall in Tirol. Op deze snelweg komen we een aan een sluiting van 8 tunnels tegen met een totale lengte van 15,9 kilometer. Als de snelweg bij Landeck overgaat in S16, hebben we op dat traject ook nog eens de Arlberg Straßentunnel, die 13,976 meter lang is. Ruim 29 kilometer tunnel, zonder de kleintjes mee te tellen. Er waren er ook nog diverse van 3 of 5 kilometer. Als we ongeveer 50 km onder de grond hebben doorgebracht, komen we bij de Duitse grens aan net boven Bregenz. Na 7,5 km op de A96 te hebben gereden, pakken we de Bundesstraße 31. Deze loopt helemaal parallel aan de Bodensee tot aan Stockach. Bij Friedrichshafen lopen we nog vast bij een dicht geslipte verkeersader, maar uiteindelijk belanden we dan toch bij de parkeerplaats van het sport complex in Unteruhldingen. Parkeren valt voor de rest in het dorp niet mee voor campers en hier is er speciaal een plek voor gemaakt. We kunnen ook eens de benen strekken op de weg naar het dorp, aangezien we de laatste 2 dagen veel km in de bus hebben gemaakt. Het is 1,1 km naar de boot om de Bodensee over te steken naar eiland Mainau. De boot zet ons direct op de steiger van het eiland af en kunnen we meteen de wandeling over het eiland beginnen. We zijn ongeveer 2 uur bezig om alle bloemen en planten te bezichtigen die van over alle delen van de wereld zijn verzameld. We herkennen diverse bomen die we ook in de Verenigde Staten en Canada hebben gezien. Ook hebben ze hier bananen bomen, maar daar hangt nu niet veel noemenswaardigs aan. We verlaten het eiland weer met dezelfde kapitein en gaan we op zoek naar een camping. We zijn klaar met de hitte van vandaag. Hiervoor hoeven we niet lang te rijden, want aan het einde van de straat staat en bordje met “camping” er op. We volgen dit en 1 km verder staan we al aan de poort van camping Birnau-Maurach. Een overvolle camping aan het water, maar met goede voorzieningen en een restaurant. Natuurlijk is het rond de Bodensee een toeristen mierenhoop en zijn de prijzen daarop aangepast. Voor € 40,00 per nacht mogen we blijven; hierbij is dan wel de stroom aansluiting inbegrepen………. Na de keuze voor een plekje, staan we met de rug naar de zon en hebben zo nog wat schaduw van de camper. We kleden ons om en nemen eerst nog een duik in het meer, alvorens een douche te nemen. Nadat we afgekoeld zijn is het tijd om de magen te vullen. We hebben nog diverse restjes van de afgelopen dagen, zoals champignons, uien, komkommer, paprika en voeg daar enkele eieren aan toe en je hebt een boeren omelet. Na de afwas, leest Sil nog wat en ik speel met mijn drone boven het meer. Als de muggen weer de aanval hebben ingezet, trekken we ons terug in het busje……… tot morgen.


Donderdag, 4-7-2019 redelijke warme dag, 29 graden, lichte bewolking, 4319 km

We worden vandaag voor het eerst echt gewekt door de telefoon die op 08.00 uur staat. We doen een ontbijtje op bed en doen zeker rustig aan om te vertrekken. De receptie is pas om 09.00 uur open en we hoeven niet ver te rijden. Daarom willen we vandaag ook alleen maar binnendoor wegen nemen. De rekening voor de overnachting, is wel even schrikken. € 40,30 , maar hier zit dan wel het aansluiten van de stroom van € 3,60 in verwerkt. Bij navraag kan ik niet eens het afval water lozen op deze camping. D.w.z. ik kan een bakje onder de camper plaatsen en dit steeds legen als het vol is……… laat maar…………. We hebben nu 2 week gereisd door ex-Oostblok landen, maar ik had daar niet zo het gevoel gehad dat we genaaid werden als in het westen van Europa. Rond onze locatie wordt erg veel gebouwd aan de wegen en daarom is onze navigatie nogal eens de weg kwijt, maar uiteindelijk cruisen we relaxt door het zuid Duitse landschap heen. Alles gaat goed totdat we richting Stuttgart komen. Hier wil de Garmin ons dwars door de stad sturen, aangezien ik “snelwegen vermijden” heb ingesteld in het systeem. Dit geeft nog eens een uur extra verkeer stress. We nemen net voor de stad de A8 richting het westen en gaan er bij de afslag Leonberg weer af. We horen op de radio diverse files op de A8 en A81 van wel 9 km. Ook al moeten we nu nog een stuk door diverse dorps kernen, dit is altijd beter en leuker als de snelweg stress. Sinds we in Duitsland de grens zijn over gekomen, merken we al gauw weer de westerse welzijn drukte die we echt niet gemist hebben de afgelopen tijd. Vlug, vlug, vlug, snel, snel, snel, de vakantie loopt weer ten einde, jammer……….. De pijlen staan op Besigheim gericht. Hier zijn we in 2014 ook langs gekomen, toen we van Hongarije af kwamen. Er is hier een Alt Stad en dit maakt het erg leuk om dan ook nog eens zo’n sfeer restaurant te bezoeken. Destijds zaten we in cafe / restaurant Hirsch. De Rumpsteak heeft op Sil zo’n indruk gemaakt, dat we nu weer terug gaan. We zetten ons busje op de stads camperplaats voor maar liefst € 7,50. Dit compenseert wel onze vorige overnachting. Tel daar nog eens € 1,50 euro bij op voor stroom, zonder aansluitkosten en we hebben eenzelfde overnachting als aan de Bodensee. We lopen de weg naar de Alt Stad op die zeker wel 15% procent steiging heeft en laten boven de kuit spieren even rusten. Dan is het niet echt zoeken naar het restaurant en zitten in no time aan een Weißen Pils en Sil aan een rose. De rumpsteak en peppersteak gaan er prima in en we hebben onze borden ook vlug leeg. Het is even uitzakken en dan lopen we weer richting de camperplaats. Net als 5 jaar geleden komen we op een andere plaats het dorp uit als dat we in gekomen zijn. Ook nu lopen we langs de B27, die niet echt bedoeld is voor voetgangers. Maar ons huisje hebben we zo weer gevonden en hier nemen we er nog een in de ondergaande zon. Morgen is er weer een dag……………..

Vrijdag, 5-7-2019 lekkere temperatuur, 26 graden, 4851 km

We zijn op onze laatste reisdag ook al weer vroeg op en staan vlug klaar om te vertrekken. Het is vandaag niet zo spannend meer. We zitten al vlug op de snelweg A6. Deze veranderd bij Worms in de A61, de weg die we al zo veel gereden hebben naar onze motor vrienden in Leutkirch im Allgäu. We hebben voor de grens met Nederland geen enkele vertraging, maar bij Venlo gaat het dan toch gebeuren. We maken een omleiding en laten ook deze verkeer problemen achter ons liggen. Aan het eind van de middag zijn we thuis en kan het gewone leventje weer beginnen. We kunnen in ieder geval wel terug kijken op een geslaagde reis in het oude Joegoslavië.