2019-2, Kroatië

Zondag, 16-6-2019 mooi zomer weer, 26 graden, 1590 km Het is 07.45 uur als ik wakker word. Het is nog muisstil en ik moet naar de wc. Buiten zie ik dat er al 2 caravans zijn vertrokken, terwijl wij daar niks van gemerkt hebben. We doen op ons gemak en om 09.30 uur zijn we weer op pad. In de straat van de camping is een pomp met wel een heel erg lage diesel prijs. € 1,14.9 terwijl langs de snelweg de prijs € 1,54.6 is. Dus meteen even vol gooien. We zijn zo aan de grens bij Sentilj en kopen eerst een vignet van een maand, aangezien dat even duur is als 2 x een week. Daarna kunnen we Slovenië door kruisen. De wegen zijn hier ook erg goed en we hebben de kortste weg door Slovenië; 65 km. Dit hebben we dus zo afgelegd en staan in rap tempo aan de grens met Kroatië. Hier is het nog ouderwets aansluiten bij de douane. Eerst de Sloveense kant en dan nog een keer bij de Kroatische kant. Het is geen probleem en ze kijken alleen maar uit welk land je afkomstig bent. Dan gaat het verder richting Zagreb via de A2. Ook hier is weinig te melden, alleen dat het ons opvalt hoe groen alles is. De A2 wordt de A1, die helemaal tot aan Zadar loopt. We hebben een camping in Zaton gevonden, maar bij aankomst blijkt dit een vakantie park te zijn. Het lijkt wel een dorp en bij de receptie blijkt dat we hier ongeveer € 55,00 moeten betalen voor 1 nachtje. Dit gaan we echt niet doen en we gaan op zoek naar een andere camping. In Nin hebben we nog iets gevonden wat ons wel zint. Helaas is bij aankomst de camping helemaal vol. We worden het zoeken beu en gaan naar Zadar, waar ook een camping in de stad zou zijn. Ook die zou ongeveer € 50,00 kosten, maar dan staan we tenminste midden in de stad. Onderweg doen we nog een andere poging bij Petrcane, maar die camping kunnen we niet vinden. Vandaag is een pech dag, want de camping in Zadar blijkt dicht te zijn i.v.m. een grote verbouwing……… De volgende poging is Autocamp Tomas in Susica, maar onze navigatie laat ons bij de ferry in de haven eindigen. Het blijkt op een eilandje te liggen. Nu zijn we er klaar mee………… Er is een camperplaats terug richting de A1. Daar gaan we maar naartoe. Het is een droge bedoeling en zeker geen strand. Achter een steen verwerking fabriek hebben ze diverse wc’s, toiletten, een zwembad, grill plaats, zitplekken en vooral rust. Wij zijn er zeer tevreden mee en voor € 27,00 staan we met stroom om al onze gadgets op te laden. Eerste een pintje en een rosé om dan een duik in het zwembad te wagen. Terwijl Sil staat te kokerellen, koel ik af in het water. Goed geregeld al zeg ik het zelf. Ik wil mijn drone op laten stijgen, maar krijg geen toestemming i.v.m. het vliegveld wat hier erg dicht in de buurt ligt. Wil ik dit toch, dan moet ik mijn locatie en telefoon nummer opgeven. Helaas, dan maar geen lucht foto’s. De mensen die slechte referenties plaatsen van deze plaats, kunnen beter een hotel nemen in plaats van kamperen. De temperatuur was vandaag uiteindelijk opgelopen tot een maximum van 32 graden, maar nu koelt het toch wel lekker af. We genieten van een zwoele avond en gaan morgen weer lekker verder.

Maandag, 17-6-2019 een hete dag, 32 graden, 1691 km Ik word om 06.45 uur wakker………….. en moet naar de wc buiten de camper……….. Het is buiten al heerlijk en als ik terug kom, kan ik het niet laten om Sil wakker te maken. Eigenlijk is dat niet nodig, aangezien die zo licht slaapt dat als ik er uit ga ze dit weet. We staan op en om 07.30 uur liggen we in het zwembad. Heerlijk gewoon. Na het ontbijt, maak ik de voorruit schoon en controleer de bandenspanning. Als ik mijn zonnebril op wil zetten, kan ik die nergens vinden……. Na alles afgezocht te hebben laten we het er maar bij. Om 09.30 uur rijden we van het terrein af richting Zadar centrum. Gisteren hebben we langs de boulevard gereden en ik zag daar verschillende plekken om vrij te parkeren. Bij een zwem gelegenheid aan de baai is ook parkeerplek en aangezien we nog vroeg zijn, hebben we een mooi plekkie. Terwijl ze een boot in het water aan het takelen zijn, probeer ik mijn drone nog een keer de lucht in te krijgen. Dit lukt wel, maar ik heb geen beeld……….. terwijl ik hem terug haal, vallen de meeuwen deze indringer aan. Zonder kleer scheuren komt ie weer aan de grond en ik pak hem maar weer in tot we op een andere plek staan. We lopen om de haven heen en om in het centrum te komen. Er is ook een roeiboot die mensen overzet. Het is maar 10 meter, maar het blijft water. Dit doen we op de terug weg wel. Bij Ulica Stjepana Radica is een voetgangers brug over het water en brengt je direct naar de poort van het oude centrum. De straten van het wandel gedeelte zijn helemaal bekleed met marmer, wat een erg mooie geheel maakt. We lopen door de smalle straten die gevuld zijn met restaurants en souvenirs winkeltjes. De huizen staan erg dicht bij elkaar, wat op veel plaatsen de zon tegen houdt. Niet dat het minder warm is, maar de zon brandt niet direct op de huid. We komen bij de kerk van St. Donatus, waar ook nog restanten liggen het Forum Romanum. Er liggen nog delen van de muren uit de Romeinse tijd. De kerk zelf heeft ook een klokkentoren en voor 15 Kuna kun je de toren beklimmen. Terwijl Sil op een terrasje blijft genieten van de water vernevelaar, klim ik de trappen van de toren op. Boven op kun je naar buiten en heb je een prachtig uitzicht. Ik maak diverse opnames en ga dan weer terug. Nog een foto van de 4 kerkklokken en dan daal ik verder af. Net op tijd, want als ik bijna beneden ben, beginnen alle klokken van de hele stad te luiden. Wat een hels kabaal……….. We lopen verder komen langs diverse standjes met allerlei tierelantijntjes en kopen een cowboyhoed voor Sil. Ik ding nog 10 Kuna af en hij is voor ons. Hij bied bescherming voor de zon en de wind kan er nog mooi doorheen waaien. Ik loop terug en koop er voor mezelf ook nog 1. Langs de waterkant schuifelen we verder tot aan het “Sea Organ”. De golven van de zee komen op een bepaalde manier onder de boulevard terecht dat deze bijzondere geluiden veroorzaakt. Zodanig dat het lijkt of er een muziekstuk wordt afgespeeld. Er zit led verlichting in de boulevard die oplicht op de maat van de “muziek”. Als we weer in de kleine straatjes zijn beland, nemen we plaats in een restaurantje, de magen rammelen. Ik neem een soort van stoof pannetje en Sil bruchette. Hierna zijn we het wel een beetje moe en willen we terug naar de bus. We laten ons overzetten voor 6 Kuna p.p. en staan in een mum weer op de plek van vertrek. In het busje kun je een sauna beginnen en nadat we de dakramen hebben open gezet nemen we een duik in de Adriatische zee. wij zijn afgekoeld en nu vlug afspoelen en de airco aan. Dat afspoelen hadden we anders voorgesteld. Normaal gesproken kunnen we de douche slang via het raam naar buiten trekken en ons daar afspoelen. Tot het openen van de kraan gaat alles goed; maar helaas geen water. In de plaats daarvan komt het onder de bus uitgelopen………….. Alles weer op z’n plek en dat zien we dan straks wel weer. We stappen in en willen naar de Decatlon om een snorkel setje te halen. We nemen dan meteen enkele T-shirts mee voor het clubje van de Bubs om te bedrukken. Aangezien ook de Spar in de straat zit, gaan we daar ook maar meteen even langs. Als we ook getankt hebben, gaat het richting Krka. Het Natuur Park ten zuid Oosten van Zadar. Ik heb een camperplaats gevonden in Lozovac, achter een hotel. We kunnen nog net een plekje onder de bomen vinden en na eerste een verkoeling uit de koelkast te hebben genomen, ga ik het probleem van de douche kop eens bekijken. Gelukkig is het alleen maar een koppeling die is los geschoten uit de kraan, dit is niet de eerste keer en het is nogal eens opgelost. Daarna kan de BBQ aan. De buiken weer gevuld en even uitgerust, dan kan ik bij de drone even kijken wat het probleem is. Deze werkt nu weer helemaal zoals het hoort en ik maak erg mooie opnames van de omgeving. Na de afwas en een douche nemen we nog een afzakkertje en dan is deze dag ook alweer om…………..

Dinsdag, 18-6-2019 bewolkte, maar warme dag, 1691 km De wekker staat nog steeds op 08.00 uur, maar om 06.30 ben ik al naar de wc geweest. Het is in de ochtend lekker en zeker niet benauwd. Da’s mooi, aangezien we vandaag naar het Nationaal Park Krka gaan. We hebben gisteren in het hotel al kaartjes gekocht en dat leverde ook nog eens 20% korting op. We worden bij de entree met een bus naar de wandel route gebracht en dat scheelt al 7,8 km lopen, buiten het feit om dat het hier erg steil is. Heen zou nog wel gaan, maar terug………… We beginnen met boot tochtje dat 3,5 uur duurt en ons naar Visovac Island en de Roski slap waterval brengt. Op het eiland staat een Franciscaans klooster met bijbehorend kerkje. Hier verblijven een half uurtje om een en ander te bekijken. Vervolgens gaat het weer verder stroom opwaarts. Bij de watervallen kunnen we een uur van de boot af om ook nog iets te eten en te drinken. Uiteraard vaart de boot tot bijna onder de waterslag om iedereen de mogelijkheid te geven om goede foto’s te maken. De terug vaart is wat saai, aangezien dit hetzelfde is als de heenreis. Het landschap kan dan wel mooi zijn, maar is toch enigszins de hele tijd gelijk en daar ben je dan zo op uitgekeken. Dertien jaar geleden zijn we bij de Plitvička meren geweest en dat is zowat hetzelfde als hier. Dit betekent niet dat we niet genieten van wat we zien. vanuit de boot gaan we de wandel route lopen die door het moeras en langs de diverse soorten watervallen loopt. Onder de bomen door is alles goed te doen en als we uiteindelijk bij de Skradinski buk aan komen, is het water daar zelfs aan de koude kant. We hebben onze zwemspullen meegenomen en zwemmen zo dicht mogelijk naar de waterval. Dit is erg leuk, maar je moet wel waterschoenen bij hebben, omdat de stenen erg verraderlijk zijn. Ik probeer onder water nog wat vissen te filmen en dan gaan we opdrogen op de waterkant. Gelukkig neemt dit wat tijd in beslag, zodat we ook nog op een terras van een pintje kunnen genieten. Rond de klok van 17.30 uur gaan we weer richting de bus stop, die ons weer terug brengt naar de camperplaats. We denken hier nog even vlug iets makkelijks te eten, maar helaas. Het is 18.00 uur geweest en ze stoppen ermee…………… Dan zijn we genoodzaakt om in het hotel nog iets te gaan bestellen. Dit is uiteindelijk ook een goede keuze en voldaan lopen we weer naar de achterkant van het hotel, waar onze camper staat. Aangezien ik de drone niet heb meegenomen, maak ik nu nog even gebruik om dit alsnog te doen. Ik kan vanaf de camperplaats naar de watervallen vliegen om alles toch nog vanuit de lucht te observeren. Daarna is het uitrusten geblazen. Toch nog een vermoeiend dagje. Tot morgen.

Woensdag, 19-6-2019 een hete dag, weinig km ’s; 1792 km We hebben vannacht slecht geslapen doordat de hond van het hotel steeds aan het blaffen was, het begon al om 03.30 uur en duurde wel een uur. #$%%[e-38]^%^[e-38]* We slapen wel weer in, maar voor dat de wekker afloopt ben ik al weer wakker. Geen probleem, want we willen toch weer verder. Het wordt een rustig dagje vandaag. Rond 09.30 uur rijden we van de camperplek weg en is het al ruim 28 graden !!!!! Vanaf Lozovac rijden we route national. De Ž6090 gaat bij Tromilja over in een drukkere weg, de N33. We kruisen de snelweg A1 en zakken zo verder af naar de kust, die we bereiken bij Brodarica. Vanaf nu slingeren we langs de kust over de N8, die nog niet zo heel oud is. Dit is het ultieme cruisen langs de Adriatische kust, met uitzichten over het azuur blauwe water en de glinstering van de zonnen stralen er over heen. We kruisen plaatsjes als Grebaštica, Primošten, Svinca,Trogir en tenslotte Split. We willen naar camping Strobeč, maar de bordjes staan niet zo heel goed en we komen dan ook verkeerd terecht. Maar dan natuurlijk ook meteen in de kleine klote weggetjes. We rijden terug naar het begin van de straat, waar stond dat we recht door moesten en wat blijkt……… hier is de ingang van de camping………… Het is wel zo’n hele grote familie camping, maar direct aan zee en dat is wat je met deze temperaturen echt nodig hebt. We kijken eerst of we een geschikt plekje kunnen vinden en dat lukt. Als we gesetteld zijn, veranderen de plannen. We wilde eerst Split gaan bekijken, maar we nemen een rust middag. Sil wil even “niksen”, maar daar ben ik niet zo goed in. We gaan eerst even zwemmen in het heerlijk afkoelende water van de zee. Daarna opdrogen bij het busje. Terwijl Sil nikst, ga ik de omgeving verkennen. Net buiten de camping op een heuvel staat nog een oude bunker uit de 2e wereldoorlog. Tevens heb je een mooi uitzicht over de baai. Ik ben een dezer dagen mijn zonnebril kwijt geraakt en nu kom ik een mooie tegen bij een souvenir winkeltje. Helaas ben ik geld vergeten en zal ik terug moeten komen. Het VVV is hier in de buurt en als ik die gevonden heb, krijg ik de informatie die ik zocht. Met de nodige folders keer ik terug naar de camping om geld te halen voor de zonnebril. Ook krijg ik een boodschappen lijstje mee voor het avond eten. Bij terug komst ben ik een zonnebril, champignons en een aubergine rijker. We plonsen nog even in het water en nemen nog een koud pilsje………. Wat kan het leven toch goed zijn. Wij zijn niks doen niet gewend, maar vandaag genieten we er toch van. We doen niet veel meer vandaag en laten de boel de boel. Morgen zien we wel weer…………

Donderdag, 20-6-2019 hele hete dag, heldere lucht, 1832 km Het is 06.50 uur als ik wakker wordt. Ik ga naar de wc en het is lekker fris buiten. Bij terugkomst ga ik koffie zetten. We gaan vandaag een dagje de stad Split in. Het ontbijt en alle ochtend rituelen verder, gaan we afrekenen op de receptie. Op een camping zo dicht bij de stad had ik meer verwacht dan € 22,00, dus dat valt wel mee. Het verkeer bij de ingang is chaotisch en veel mensen snappen niet dat je wat ruimte moet laten, zodat niet iedereen vast rijd. Ik zet hem buiten de poort en als Sil terug is, kunnen we weg. 08.30 uur en de temperatuur is gestegen naar 29 graden met de hemel strak blauw. Ik had op de kaart een parkeer gelegenheid gevonden en als we daar aankomen, ziet het er naar uit dat de pekken te klein zijn voor een camperbusje. Met passen en meten komen we weer van de plek af en moeten door een heel smal steegje. Hier komen we goed weg. Iets verderop hebben we meer geluk en plaats genoeg. We hoeven de hoofdweg naar beneden maar te volgen en dan komen we vanzelf bij Diocletian’s Palace. Een paleis wat is uitgegroeid tot een klein dorp, in de tijd van de Romeinen. De straten zijn erg smal en doet ons denken aan de Kasbah in Marokko. Het is erg mooi en zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Natuurlijk hebben heel veel mensen dit ook bedacht en daarom is het er ook erg druk. We lopen van hot naar her en maken veel foto’s en video. De temperatuur is ondertussen verhoogd naar 32 graden. De kathedraal is helaas gesloten voor publiek en we duiken daarom maar een ondergrondse kelder in die nu helemaal vol staat met kraampjes. Het is immens en ziet er uit of alles gisteren is geweest in plaats van 1700 jaar geleden. Bij het Etnografisch museum koop ik vlug nog een kaartje om de toren te beklimmen. De prijzen zijn allemaal laag, hier kost het ook maar 5 Kuna. 7 Kuna is een Euro. Je hebt een mooi uitzicht over de daken van dit historische dorp. Nadat we bij “Old Jupiter’s Temple” zijn binnen geweest, schieten we rechts van het gebouw het trapje af naar beneden. We komen hier uit bij restaurant Pergola en kiezen voor een Griekse salade. Nu is het genoeg geweest en zijn we de warmte beu. We lopen het ommuurde dorpje uit en belanden op de boulevard. Deze volgen we en lopen zo om het Unesco geheel heen. Onderweg is er een sliert van kraampjes door de stad en Sil koopt nog vlug even een luchtig gewaad voor de warme dagen. Voordat we naar Omiš rijden, stoppen we nog even bij een Lidl. Hier rijden we bijna vast, maar Sil loodst me door de geparkeerde auto’s heen. We nemen de volgende Duitse winkel wel, aangezien ze die genoeg hebben. De inkopen voor de BBQ gedaan, dan nemen we de kustweg camping Galeb in Omiš. We zijn vroeg en hebben dus genoeg tijd om af te koelen in het zee water. Uiteraard worden er ook lucht opnames gemaakt van de omgeving. Vandaag doen we niet veel meer en morgen gaan we de Zip line uitproberen. Benieuwd of Sil ook de 2100 meter kabel die tussen de bergen is gespannen gaat volgen……….

Vrijdag, 21-6-2019 hete dag, wolken loze hemel, 2061 km Wederom om 06.45 uur wakker. Dit is wel erg vroeg en we blijven dan ook nog een half uurtje liggen. We hoeven voor onze 1e stop niet ver weg, maar dit vergt toch wat geduld. Als we afgerekend hebben bij de receptie (€ 22,81), rijden we om 09.30 uur het terrein af en belanden meteen in een verkeer chaos in de hoofdstraat van Omiš. Meter voor meter kruipen we door het dorp om uiteindelijk maar 3 km verderop er weer af te moeten. Als we uiteindelijk bij de brug aankomen, staat er een man met zijn telefoon te filmen bij het zebra pad. Hij doet net of ie over wil steken en kijkt dan wat de bestuurder doet…….. ik denk dat ze hier meer verkeer regelingen willen hebben. Ik draai over de brug links af en 100 meter verder is het kantoor van Zip line. Bij navraag kan ik direct mee, maar moet eerst betalen en de nodige papieren tekenen, zoals gewoonlijk bij dergelijke avonturen. Sil heeft besloten om niet mee te gaan en parkeert de camper enkele 100 meters verder op een parkeerplaats. Van hieruit nemen we afscheid voor misschien wel de laatste keer en rijd ik met de club mee naar de top van Cetina Canyon. Sil gaat het dorpje verkennen. Als ze net weg is laat ze haar water fles in 100.000 stukken vallen. Gelukkig hebben ze terrasjes genoeg om iets vochtigs te kopen. Als we in een bocht op de helling stoppen is dat het eindpunt voor onze taxi. Wij trekken de veiligheid spullen aan en beginnen dan aan een klim de berg op. Het is nu echt heet, ik denk wel 32 graden, en 1 persoon hyper ventileert en blijft wat achter. Bij onze 1e stop, zitten we op het hoogste punt van 2100 meter. Nadat we uitleg hebben gehad hoe alles werkt, blijkt dat we de snelheid zelf in de hand hebben. Je moet met je handen remmen door de kabel geleider in te drukken. Ik sta klaar en hang in mijn tuigje. Dan laat ik los en gier ik de 700 meter naar beneden, met uitzicht over de canyon en de Cetine rivier. Machtig gewoon. Als je bang bent dan heb je nu pech. Je moet ze allemaal doen of geen een: op de berg kun je niet meer terug. We kruisen zo de rivier en de canyon enkele keren en het is voorbij voordat we er erg in hebben. Het heeft allemaal toch 2,5 uur geduurd, maar het is zo leuk om te doen, dat de tijd omvliegt. We rijden terug en ik laat me op de parkeerplaats afzetten. Sil zit al in de hitte te koken en we gaan dan ook z.s.m. weg om de airco te laten werken. Ons volgende doel is Dubrovnik en dat is niet moeilijk te vinden. We zitten nog steeds op de N8 en die loopt tot ons eindpunt. De 192 km schieten vlug onder de banden door en de doorgang door Bosnië hadden we langer verwacht. Dit is maar enkel km ‘s en dan staan we alweer in Kroatië. De douane kijkt amper naar onze papieren, maar de Engelse jongens voor ons moeten langs de kant. Genietend van de mooie kust lijn bereiken we de toeristische stad en gaan eerst naar een uitkijk punt er boven. We nemen de 223 en belanden op een heel klein weggetje, waar we maar net over heen kunnen. Natuurlijk komen we hier ook de plaatselijke stad bus tegen, met de grootste eikel achter het stuur die je je maar kunt bedenken. Hij wil nergens naar toe, maar we staan gelukkig bij een klein uitwijk punt. Tussen de begroeiing staat prikkeldraad en die bekrast onze voorkant……. We rijden naar het panorama punt en bekijken daar de schade. Het valt wel mee, maar we zijn wel pissed. Na de foto’s en filmpjes te hebben gemaakt van de oude stad Dubrovnik, rijden we de kortste weg naar de camping. Op camping Kupari zijn ze erg vriendelijk en we hebben zo een leuk plekje gevonden. Voor € 18,30 sta je hier heel goed. Wel erg oud sanitair, maar je kunt niet alles hebben. Na de BBQ moeten we afkoelen en doen we niet veel meer. Pech genoeg gehad vandaag. Tot morgen.

Zaterdag, 22-6-2019 warme dag, 29 graden, openbaar vervoer We staan om 06.00 uur op om de bus van 07.00 uur te halen, maar we zijn te laat. We gaan toch naar de halte en tot onze verwondering komt de bus 10 minuten later toch. Ook hier rijden ze dus niet altijd op schema. 2 haltes verder wordt de bus helemaal vol gepropt met forenzen die in het centrum werken. Ik zie dat we te ver gaan en we stappen vlug uit. We moeten nu wel 2 km terug lopen, gelukkig berg afwaarts. We zijn extra vroeg weggegaan om de drukte voor te zijn, maar als we bij de stads toren aankomen, hebben 10.000 mensen dit ook gedacht. Het is een echte mierenhoop en de temperatuur loop ook al op. De rij voor een kaartje op de stads muur is enorm en kost maar liefst € 27,00 per persoon. Natuurlijk doen wij dit ook en volgen de sliert van de kudde. Het valt niet mee om hier foto’s te maken zonder vreemdelingen er op, maar het lukt ons enigszins wel. De muur is 2 km lang en wij doen de helft. Het is bloedheet en staan recht in de zon. We gaan de kleine straatjes verkennen en ook net als in Split is het hier erg mooi. Het valt onder de vlag van Unesco en je kunt zien dat er heel veel aan gedaan wordt om het zuiver te houden. Ook zijn er hier 19 opnames gemaakt voor de film “Game of Thrones”. We zien de kathedraal, St. Blaise Church, de Orthodoxe kerk, het Joodse klooster en college, de Joodse fontein, de prachtige haven en natuurlijk veel, heel veel souvenir winkeltjes. Wij kopen een T-shirt, 2 ansicht kaarten en een pin van de stad. We belanden op een terras voor een heerlijke omelet en iets verderop doen we decadent en zitten voor 12:00uur al aan ons eerste pintje van vandaag. Als we het kookpunt hebben bereikt lopen we naar de kabel baan voor een uitzicht over de stad, maar die blijkt gesloten i.v.m. belasting fraude. Dan maar weer terug de stad in. We nemen als eerste een hele grote ijsco en eten die op de trappen van St. Blaise Church op. Dan zijn we er klaar mee en lopen terug naar de bushalte. Onderweg nemen we een Fransman en zijn vrouw op sleep touw die de weg kwijt zijn. Lijn 10 gaat terug naar de camping. Het is 14.30 uur en hebben vandaag 9,17 km gelopen in een verzengende hitte. We gaan naar het strand, nadat we eerst een koude pilsje en een rosé hebben genuttigd. Hier aan de overkant van de weg komt de plaatselijke bevolking naar het strand, weg van het massa toerisme. Hier heeft Unesco dan weer een steek laten vallen, aangezien we 4 grote ruïnes zien. Het afval van de oorlog die hier 30 jaar geleden heeft gewoed. De enorme hotels waren destijds zeker niet voor de Joegoslaven, maar ze mogen er nu wel tegen aan kijken. Raar om te bedenken wat hier ook allemaal is voor gevallen en er nu midden in te staan. We zetten het toch op een zij spoor en genieten van het verfrissende water van de Adriatische Zee. ik heb de snorkel spullen bij en mijn onderwater film apparatuur en probeer wat moois vast te leggen. Het is veelal klein grut wat voor de lens komt, maar toch. 1 fel groen visje heb ik toch nog gesnapt, terwijl hij erg zenuwachtig weg vlucht. Op de kade is een afdak van riet gemaakt en hieronder is de bar. Spelen in het water maakt hongerig en we nemen een enorme pizza als avond eten. Een koude versnapering gaat er ook goed in. Verzadigd lopen we terug naar onze slaap plek. We zijn moe en liggen er om 21.00 uur dan ook al in………… welterusten.

Zondag, 23-6-2019 hete dag, 31 graden, bewolkte lucht, 2104 km 05.45 uur en de oogleden zijn alweer open. Het is nog erg rustig op de wereld. Ik ga naar de wc en zie dat ik niet de enig ben die al wakker is. Er staat al een Oekraïner zichzelf te wassen. Ook Sil slaapt niet meer en ik zet alvast koffie. We willen vandaag een rust dag, maar niet op deze camping. Een leuk klein plaatsje aan het water. Een 40 km verder richting het noorden, vinden we in Banja een plekje bij “Autokamp Banja”. Een erg idyllisch stukje grond aan een baai zonder extreem toerisme. Prachtig gewoon. We komen op het juiste moment aan, want er gaat net een Zwitser vertrekken en hij heeft……. had een mooi stekje met uitzicht over het water. Als we gesetteld zijn, gaat Sil even lezen en ik laat de drone over de baai vliegen. Daarna een duik in het zee water: het leven is mooi…………… we doen verder niet veel meer dan zwemmen, drinken, niksen, zwemmen, drinken, niksen, zwemmen, drinken, niksen, enz…………… Aan het eind van de middag lopen we naar het dorpje Slano, wat 1,8 km verderop ligt. Neuzend lopen we door de hoofdstraat en vinden bij restaurant Kolarin een mooi plekje waar we ook een beetje mensen kunnen kijken; een mooie bezigheid. Ze hebben hier ook onze soort muziek, waar we wel een beetje van staan te kijken bij zo’n restaurant. We genieten met teugen en op de terug weg kunnen we alles op z’n plaats laten zakken. Het koelt niet erg veel af vanavond, maar als het dan toch helemaal donker is, leggen ons hoofd te rusten.