Toscane

Donderdag, 30-6-2022 heet, 37 graden, 1.464 km

Het is 10.10 uur als we wakker worden. De vermoeiende dag van gisteren zorgt er voor dat we goed hebben kunnen door slapen. We hadden tenslotte toch nog 12,62 km gelopen. We drinken onze koffie en eten een cracker, voordat we alles inpakken en de wc en vuil water tank gaan legen. Maar om 11.30 rijden we dan toch het terrein af. We volgen een stukje de weg terug zoals we gekomen zijn, maar buigen dan rechts af naar deSP38. Dit is een smal weggetje en geeft een beperking aan voor 2,3 meter. Dit moet wat ons betreft kunnen en we vervolgen deze route. Terwijl die overgaat in de SP51, komen we hoog boven alle dorpjes langs die we gisteren met de trein hebben bezocht. Het wordt zelfs zo smal dat we er over denken om te keren en terug te rijden......... alleen keren gaat niet, want het is te smal. Ik stap zelfs een keer uit om te kijken of het tegemoet komende verkeer er wel langs kan. Maar dit ligt dan toch wel bijna zeker aan de stuur capaciteit van het oude vrouwtje in de auto. Deze prachtige route duurt zo'n 40 km en wordt ter hoogte van Riomaggiore zelfs breed genoeg voor een touringcar. De weg is ondertussen overgegaan in de SP370 en komt uit in La Specia. Deze stad heeft een grote haven, waar een ontzettend groot cruise schip ligt en een deel van de Italiaanse marine huist. We laten dit voor wat het is en willen nu wat kilometers maken. De tolweg A12 brengt ons vlug voorbij Pisa en Livorno. Hier zijn we al geweest in 2008, toen we van hieruit naar Corsica zijn gevaren. Net voor Cecina, tussen Vada en Mazzanta ligt camping Rada Etrusca. Deze ligt direct aan zee en we willen weer eens gaan zwemmen in de Tyrreense wateren. Als we aankomen worden we snel geholpen en kunnen we een plekje uitzoeken. We wilde eerst zo kort mogelijk aan zee staan, maar op de andere plekken hebben ze schaduw doeken boven de plaatsen hangen en dat is in deze contreien geen overbodige luxe. We kiezen er dus voor om iets verder naar het strand te lopen. We mogen pas om 16.00 uur het terrein op, i.v.m. de siësta. Hiervan maken we gebruik om een winkel op te zoeken voor de clips voor de remblokken. De receptioniste belt een garage, maar die heeft geen tijd voor reparatie. Als ik vertel dat ik alleen maar de onderdelen wil kopen, houd het helemaal op. Dit doen ze niet. Ze verwijzen ons naar een winkeltje in Cecina, enkele kilometers verderop. We rijden die kant op en bij aankomst is er ook nog een Liddl aan de overkant, waar we gebruik van kunnen maken. Binnen in het technische winkeltje kan ik via een foto op de telefoon duidelijk maken wat ik nodig heb. Deze spullen heeft hij niet en vertelt me dat ik hiervoor bij en garage moet zijn. Als ik hem vertel dat die ons hiernaartoe gestuurd heeft, verdwijnt alle logica en vriendelijkheid............ We gaan naar de Liddl....... Hier worden we opgewacht door 2 ex verslaafde die breed lachend en vriendelijk een verhaal vertellen dat ze alweer enkele jaren “clean” zijn en via een instelling weer aan werk zijn gekomen. Of we een handtekening willen zetten om dit te steunen. Nadat we dit gedaan hebben komt de aap uit de mouw en proberen ze of we ook iets doneren. Als we duidelijk maken dat we dit niet willen, verdwijnt hier ook de vriendelijke houding van even tevoren. We gaan boodschappen doen..... basta. Terug bij de camping, mogen we het terrein op en kunnen we naar de zee. Het water koelt heerlijk af en het is erg ondiep. We kunnen wel 50 meter de zee inlopen voordat je kopje ondergaat. Hier vertoeven we enige tijd, totdat we dorst krijgen en weer terug gaan naar het busje. Het is ondertussen etenstijd geworden en een prima tijd dus om de drone te laten vliegen. Ik loop terug naar het strand en zoek een plekje uit het zicht. Door het geruis van de golven hoort niemand dat ik deze mug de lucht in stuur. Ik maak erg mooie beelden boven het strand, de zee en de camping. Als ik terug kom bij het busje heeft Sil zich ook niet verveelt en kunnen we eten. Na het afwassen, laten we het eten wat zakken en als het begint te schemeren, lopen we naar het strand voor de zonsondergang. Als we daar zijn, is er behalve een ander stelletje niemand te zien. We plaatsen onze video camera en lopen het water in naar de zonsondergang toe. Romantisch toch ? We genieten van de koele zee en de rode bol die verder naar beneden zakt. Ondertussen is het strand nu voorzien van meerdere toeschouwers die dit dagelijkse tafereel staan te bewonderen. Het mooiste op deze wereld is nog steeds gratis..….. Terug aan de camper nemen we nog een koele afdronk en liggen we er lekker vroeg in.

Vrijdag, 1-7-2022 warm, 32 graden, 1675 km

Het is 08.30 uur als we wakker worden. Nu we niet meer kunnen slapen, gaan we naar de zee om te zwemmen in de koele ochtend gloren. We zijn zeker niet de enige met dit idee en we genieten nog, voordat we weer van deze camping gaan vertrekken. De kosten zijn € 30,00, wat langs de kust een van de goedkoopste is. Het sanitair is dan wel erg verouderd en de waterstraal in de douche lala, maar het is in ieder geval schoon. Bij de meeste is het 50% duurder, maar volgens mij niet echt veel beter. Ons doel vandaag is een thermaal bad bij het plaatsje Pari in de buurt. De Terme di Petriolo, in de magische natuur van de Maremma, niet ver van Siena en de Abbazia di San Galgano, waren al een populair wellnes-oord in de Romeinse tijd. Maar ook later zakte men hier graag even weg in het warme water (dat een temperatuur van ruim veertig graden heeft). De Florentijnse familie De’ Medici kwam hier bijvoorbeeld graag een dagje kuren, net als pausen en kardinalen die in Siena woonden en werkten. Het is nog een van de rustigste natuurlijke thermen in Toscane, waardoor je er volop kunt genieten van het schitterende samenspel van water, zon en de natuur om je heen. Dat is alleen al heerlijk ontspannend! Vanaf de camping rijden we weer richting Cecina, maar steken nu de snelweg over om de bergen in te gaan richting Volterra. De SR68 brengt ons tot aan Castel San Gimignano. Een goede doorgaande weg, waar je ook vracht verkeer tegen komt. Maar dan nemen we de SP52 en de SP27. Weggetjes die je alleen in de films tegen komt. Het echte platte land van Toscane. We passeren de door de warmte verlaten dorpjes zoals Il Merlo en Casole d' Elsa. We rijden door het natuuur reservaat Foresta di Berignone. Dit natuurgebied is opgericht in 1995, in de provincie Pisa en is 2.166 ha groot. Het is echt de moeite waard en we hebben weer een goede keuze gemaakt. Als we in een vallei staan, met om ons heen alleen maar een vlakte van velden, en dorpjes tegen de bergen aan, laat ik de drone weer de lucht in gaan. Vanuit hier is het een prachtig gezicht over het gele geheel. We stijgen en dalen verder over de heuvels, maar bij Bagnaia nemen we toch de SS223 om wat op te schieten. Ons doel ligt in Riserva Naturale Basso Merse. Het natuurreservaat Basso Merse is een beschermd natuurgebied, gelegen in de gemeente Monticiano, Murlo, en Civitella Paganico, behorend tot de provincies Siena en Grossetto. De riserva beslaat een oppervlakte van 1.743 hectare en is opgericht in 1996. Ter hoogte van Palazzo nemen we de afslag naar de SP4 en belanden op een heel lokaal weggetje. We komen bij een bord met een hellingspercentage van 20% en nemen behoorlijk gas terug. Onderaan ruiken we de zwavel al, dus we zijn in de buurt. We passeren een bruggetje en zien links van ons mensen in het water. Dit is echt natuurlijk en zeer zeker niet commercieel. Het is zo smal, dat we door moeten en ergens anders proberen te draaien. Dat betekent weer de 20% naar boven.......... daar kunnen we keren. Maar ook hier is het allemaal scherp en we raken dan ook onze opstap tijdens het wegrijden bij een uitrit. We dalen weer af en parkeren iets verder ons busje langs de doorgaande weg. We proberen eerst onze opstap en die werkt gelukkig nog normaal. Het is niet de eerste keer dat die uit elkaar zou moeten. We klauteren over de stenen pad naar de bedding van het water en zien maar enkele mensen aanwezig. Behalve enkele stelletjes, zijn er wat wazige figuren uit de tijd van de hippies. Love, peace, een trip to heaven en een gitaar. Sil steekt haar voeten in het stinkende water, maar komt er weer vlug uit. Dit is natuurlijk en dus niet terug gekoeld, zoals in een kuuroord. Ik ga er wel in liggen en je voelt direct dat er een werking op je huid is. Het is allemaal erg klein, niet wetende dat het iets verderop groter en mooier is, maar daar komen we later achter. Onder het bruggetje waar we straks overheen zijn gereden, is een lekkere koele waterplas, waar je weer kunt afkoelen. Het zwavel water komt hier uiteindelijk ook in terecht en daardoor verwonderd het me dat er zo'n grote vissen in het water zitten. Wel heel erg gezond uitziende vissen........ Na een half uurtje gaan we weer en als we ons aan het omkleden zijn aan het busje, zien we dat onderaan nog veel meer mensen zijn. Ik moet natuurlijk even gaan kijken en zie dat daar plateau's zijn waar het bron water in overstroomt, tot ook weer in het beekje. Hier zijn ook wel wat meer mensen. We gaan verder en besluiten dat we door de hitte Rome overslaan. We hebben een app gekregen uit Nederland. In Italië geven ze code rood voor het weekend in de grote steden. Temperaturen die oplopen tot 42 graden. Dit gaan we zeker niet doen. Voor Rome komen we wel een keer terug in een beter jaar getijde. We rijden terug naar waar we vandaan kwamen en vervolgen de SS223 oftewel de E78. Deze tolvrije weg gaat tot aan Grosseto, waar die overgaat in de SS1 en we naar de portefeuille moeten grijpen. We volgen deze E80 niet zo heel ver, want we gaan er weer af bij Albinia en rijden de SP36 naar Gianella. Monte Argentario is een voormalig eilandje dat in begin 18e eeuw door verzanding van 2 landtongen (Gianella en Feniglia ) met het vasteland werd verbonden. Het is als zodanig een gemeente in de Italiaanse provincie Grosseto (regio Toscane) die 12.937 inwoners telt (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 60,3 km², de bevolkingsdichtheid is 215 inwoners per km². Het hoogste punt bedraagt 635 meter. We rijden eerst ons doel voorbij, maar nadat we na 5 km zijn omgedraaid, bereiken toch nog camping Lanini Parco Sosta. Dit is een camperplaats en geen familie camping, zoals de meeste waar we langs af zijn gereden. De eigenaar is vriendelijk en druk, maar dat zijn alle Italianen. We krijgen een hele goede plek met schaduw op de juiste tijden en dicht bij het sanitair. Hier kun je nog staan tijdens het poepen en hebben ze ook douches met alleen maar koud water. Gelukkig kun je ook uit het normale sanitair kiezen. Voor ieders wat. We doen niet veel meer en gaan vooral eerst eens afkoelen in zee. Het is een steen strand, maar daarom ook wel lekker koel. We blijven voor 2 nachten en nadat Sil ons heerlijk diner heeft geklaard, doen we niet veel meer als een spelletjes Skip-bo en genieten van de zwoele avond, tot we om 23.00 uur ons bedje in duiken. Heerlijk. Sil was vanavond trouwens de de koningin van het spel........

Zaterdag, 2-7-2022 warm, 35 graden, wolken loos

Het is 09.48 als we wakker worden. We hebben eens goed uitgeslapen, want het warme weer put je goed uit en uitrusten hebben we niet echt gedaan. We draaien de luifel uit en gaan op ons gemak eens ontbijten. We hebben gisteren broodjes besteld en die ga ik halen, terwijl Sil de tafel verder bekleed met spullen uit de koelkast. Aangezien het vandaag weer warm wordt, gaan we op zoek naar een winkeltje voor een parasol Deze hebben we weggegooid, nadat we ze hadden overgehouden van de rommelmarkt, waar we op gestaan hebben. We lopen de doorgaande weg af die we gisteren ook al hebben gereden. We dachten hier diverse winkeltjes te hebben gezien. Er is geen trottoir, fietspad of iets anders waar we veilig zijn. Er was hier al voor gewaarschuwd op de reviews van onze camping. Eigenwijs is ook wijs en we volgen de weg die over de heuvels kronkelt. Als we onderweg tegen de vangrail een foto van de baai staan te maken, komt er een auto van de carabinierie langs en de agent in de auto steekt waarschuwend een vinger op dat je hier niet mag lopen. Verder gebeurd er niets......... we zijn dan ook niet de enige mensen die hier lopen. Het is ook raar, aangezien de kleine strandjes alleen maar lopend te bereiken zijn........ Als we niets kunnen vinden, gaan we het maar eens vragen en wat blijkt....... we moeten nog een heuvel over om bij een winkeltje te komen en dan is het nog maar afwachten of ze hebben wat we willen. We gaan weer dezelfde weg terug en blijken zo'n 5 km gelopen te hebben. Onze conditie training voor vandaag zit er weer op. Terug naar de camping en onze zwemspullen mee. Aan de overkant van de camping is een steen strandje en hier gaan we naar toe. Sil heeft de zwemband uit Kroatië mee en hier dobbert ze in rond op de Middellandse zee. Na een uurtje gaan we weer naar het busje om iets te drinken en te eten. We komen later terug. Rond etenstijd gaan we weer richting het strand en neem ik ook de drone mee. Het is best nog wel druk op het strand, daarom loop ik wat weg van de mensen. Ook staat er een stevige wind, maar hij gaat toch de lucht in , alleen niet boven het water. Ik kan toch nog wat mooie plaatjes schieten. Na een uurtje hebben we beide genoeg gezwommen en nemen op de camping een lekkere douche. Als het zweet en zout zijn weggespoeld, nemen we de benenwagen naar restaurant La Goletta. We krijgen een tafeltje met uitzicht op zee. We moeten wel leren dat je € 2,50 extra p.p. betaalt om op het terras te zitten...... in heel Italië.......... Maar we hebben uiteindelijk heel lekker gegeten en dat is wat telt. Nadat we terug zijn bij de camping hebben we vandaag toch maar mooi 8,79 km gelopen. En nu naar bed.