2012, Spanje

Dinsdag, 26-6-2012. Vroeg op om weer op pad te kunnen. Na het ontbijt eerst de watertank vullen en daarna gaan we een stukje op de snelweg E-15 (of als je op z’n Spaans wil de AP-7) om bij afslag 142 over te gaan naar de A-377. Deze binnen weg brengt ons door Sierra Crestellina. Sierra Crestillina Natuurpark (Kuif Range) heeft de status beschermd natuurpark in 1989 gekregen en ligt in de gemeente Casares. Het onderscheidt zich door zijn geografische formaties, middelhoge bergen met een oneffen oppervlak, vandaar de naam. Met een oppervlakte van 478 hectare werden deze formaties door de inwerking van water en weeromstandigheden als kalksteen samengesteld. Een reeks van wandel routes maakt het bezoekers mogelijk om van de landschappen te kunnen genieten. Er is een scala aan moeilijkheidsgraden, afhankelijk van het hoogteverschil van de route. Op de routes zie je veel zwarte vogels die Los Buitres (“de gieren”) worden genoemd. Je hebt op bepaalde plekken een mooi panorama van Gibraltar en het natuurpark Los Alcornocales. Onze route gaat slingerend door de bergen en bied echt mooie uitzichten. De temperatuur is ook weer flink opgelopen en zijn we blij met de goed werkende airco. Ronda is een stad in de Spaanse provincie Málaga, regio Andalusië. De stad telt 36.122 inwoners (2007) op een oppervlak van 481 km². Ronda ligt in een bergachtig gebied in centraal Andalusië, zo'n vijftig kilometer landinwaarts van de Costa del Sol op ongeveer 750 meter boven zeeniveau. De rivier Guadalevín splitst het stadje in tweeën en heeft een diepe kloof uitgesneden, bekend als Tajo de Ronda, waaroverheen drie beroemde bruggen van Ronda zijn gebouwd; de Puente Romano ("Romeinse brug", ook bekend als Puente San Miguel), de Puente Viejo en de beroemde Puente Nuevo ("Nieuwe brug"). Ten oosten van Ronda ligt het park Sierra de las Nieves ("Sneeuwgebergte") en in het westen ligt de Sierra de Grazalema. De oorsprong van de stad Ronda is Keltisch, hoewel er oudere prehistorische resten in de omgeving zijn gevonden, met name in de Cueva de la Pileta. Na de Kelten bevolkten de Feniciërs en de Grieken het gebied rond Ronda. Later noemden de Romeinen de plaats Arunda, omdat het stadje uitkeek over de omgeving en zo rondom een strategisch uitzicht had. In die tijd begon ook de handel in Ronda op te bloeien. Tijdens de Moorse overheersing werd Ronda uitgeroepen tot hoofdstad van de provincie Andalusí de Takurunna en later werd het de hoofdstad van het zelfstandige Taifa van Ronda, geleid door de Berberse stam Banu Ifran. Het merendeel van de belangrijke historische bouwwerken stamt uit deze tijd. Het kwam later in handen van de Marokkaanse Almohaden-dynastie, die de Arabische baden van Ronda bouwde. In de periode voor de Reconquista maakte Ronda deel uit van de Nasriden-dynastie binnen het koninkrijk Granada. In 1485 werd Ronda door de christenen op de Moren terugveroverd en in 1572 werd de Koninklijke Ruiterschool Real Maestranza de Caballería de Ronda opgericht. Hier werden de paarden en ruiters getraind die ingezet werden in diverse oorlogen. We lopen ook de stierenvechters arena binnen. We zijn hier echt geen voorstander van en we gaan ook allen maar naar binnen omdat er geen gevecht aan de gang is. Het is een stukje cultuur van de Spanjaarden en als je er niets van gezien hebt, kun je er eigenlijk ook niet over meepraten. Onze mening is echter nog steeds niet veranderd: dieren dood je niet voor iemands plezier. We doen nog even de nodige boodschappen en gaan dan weer op pad. Vanaf Ronda nemen we weer een mooie slinger weg terug naar de kust. Op camping Marbella Playa kunnen we ons busje mooi onder de bomen parkeren, zodat we niet in de zon staan te bakken. We nemen een pintje en gaan aan het zwembad relaxen. Na het eten wandelen we naar het strand. Eenmaal terug is het nog wat lamballen en dan dutje tot aan de ochtend. 3965 km.

Woensdag, 27-6-2012. We slapen uit, want vandaag hebben we weer een lambaldag. Na de koffie en een broodje, nemen we de fietsen en gaan een stukje trappen. De eerste 5 km gaan goed, de weg naar beneden heeft een snelheid van wel 35 km per uur. Het stuk langs het strand is lekker vlak, maar dan buigt de weg om en gaat weer naar boven. Hierbij vallen we helemaal stil en moeten we zelfs afstappen. Lopend bereiken we de top. We zweten niet alleen van de inspanning, maar ook van de temperatuur die ondertussen weer is opgelopen. Het fietsen stellen we uit totdat we weer in Nederland zijn en we gaan weer terug naar het zwembad op de camping. We lunchen onder in de schaduw van de bomen en gaan dan naar de zee. We hebben een nieuwe parasol en die gaat voor de eerste keer mee. Als we op onze blote voeten naar de zee lopen, is het zand veel te heet en in de zee liggen allemaal stenen. Geen goed idee dus. Na een half uurtje spetteren, gaan we weer terug naar het zwembad op de camping. Heerlijk. ’s Avonds eten we in het restaurant aan de ingang en zitten we ineens het EK Spanje – Portugal te kijken. Wij als echte niet geïnteresseerden voetbal fans blijven toch even hangen en genieten van de voetbal stress onder de andere camping gasten. Na diverse pintjes gaan we weer naar ons busje, want ze beginnen goed door te werken.

Donderdag, 28-6-2012. Het is 7.30 uur als de wekker gaat. We willen vroeg op pad, want het is al weer warm. Vandaag gaan we door de Siërra Nevada. Een geweldig mooi stuk natuur, met heel veel bochten werk. De Sierra Nevada is een gebergte in de Zuid-Spaanse regio Andalusië dat behoort tot een verzameling bergketens die de Betische cordillera worden genoemd. Sierra Nevada is Spaans voor besneeuwde bergketen. De Sierra Nevada omvat zestien bergtoppen die hoger zijn dan 3000 meter, waardoor het na de Alpen de hoogste bergketen van West-Europa is. Een van die bergen in dit gebergte is de hoogste berg van het Spaanse schiereiland, de Mulhacén (3482 m). Verder maakt het Nationaal park Sierra Nevada deel uit van het gebergte. Het is onder meer het leefgebied van de cabra montes (berggeiten) en everzwijnen. In de Sierra Nevada bevindt zich ook een groot skigebied, waarbinnen de gemeente Monachil in 1996 de host was voor de Wereldkampioenschappen alpineskiën. Dit was een jaar later dan gepland, omdat er in 1995 bijna geen sneeuw was gevallen; in 1996 was er weer volop sneeuw. Een belangrijk skigebied is verder Solynieve, Spaans voor zon en sneeuw, waarvan Pradollano (2100 m) en Borreguiles (2600 m) de belangrijkste dorpen zijn. Er bevinden zich 85 km aan pistes en er kan geskied worden tot aan de Pico Veleta die 3396 m hoog is. De bergketen trekt daarnaast jaarlijks veel toeristen aan het begin van september, wanneer de wielerronde Vuelta langskomt. Af en toe stoppen we voor film en foto’s en moeten dan uit het busje. Het is hier in het binnenland 37 graden en we gaan dan ook weer vlug terug in de airco als de foto gemaakt is. We belanden na verloop van tijd weer in de bewoonde wereld en in Aguadulce zien we een wasserette met een loop plateau op hoogte. Hier maken we gebruik van om ons busje eens goed onder handen te nemen. Net voorbij Aguadulce nemen we een camping in Almeria. Camping La Garoffa. We staan aan het strand en het zeewater is heerlijk. Gelukkig hebben we onze surf schoenen mee, want er liggen erg veel stenen. En kan ik dus toch op mijn gemak met mijn onderwater camera gaan spelen. Met mijn schouder gaat het gelukkig ook weer wat beter. Misschien dat de temperatuur (37 graden) en de zwemmende bewegingen er ook invloed op hebben. Nadat we uit gespetterd zijn, gaan we douchen en eten. We lezen nog een enkele bladzijde en gaan dan pitten. Morgen willen gaan kijken waar de spaghetti westerns zijn opgenomen. Iedereen denkt dat “Once upon a time in the west” en de avonturen van Bud Spencer en Terence Hill in de VS zijn opgenomen, maar dat is niet zo. Zelfs de serie “Game of thrones” is hier gedeeltelijk opgenomen. Hopelijk kunnen we goed slapen, want het is een zwoele avond. 4269 km.

Vrijdag, 29-6-2012. We staan om 7.00 uur al op, aangezien we de binnenlanden in gaan en het daar altijd net even iets heter is. koffie, inladen en wegwezen. Het water loopt nu al over onze ruggen, dus dat belooft nog wat. We gaan dus naar Tabernas, want daar liggen de Texas Hollywood studios. Tabernas ligt in de Tabernaswoestijn, een woestijnlandschap dat ontstaan is door een tekort aan neerslag. Dit komt door de zogenaamde orografische schaduw, waarbij een ligging tussen twee bergketens zorgt voor het tegenhouden van neerslag. Dit uit zich in een vegetatie van voornamelijk cactussen. Texas Hollywood / Fort Bravo is een westers-styled themapark in de provincie Almería in Spanje. Gebouwd in de vroege jaren 1970. Het ligt een paar kilometer ten noorden van de weg N-340, nabij de stad Tabernas. Rond 1977 kocht Rafa Molina, een stuntman, de set voor US $ 6000 om zijn kansen op werk te verbeteren, als de plaats zou worden gebruikt voor het filmen. In de vroege jaren 1980, begon hij met het openstellen van de set voor het publiek. Mock shoot-outs en bar-room vechtpartijen werden later toegevoegd, en één van de gebouwen werd omgezet in een zaal om bier te verkopen. Het is nu bekend als Fort Bravo. De architectuur in Texas Hollywood zijn van twee verschillende stijlen. De westerse set is voorzien van een smid, gevangenis, hotel, galg en dakspaan gebouwen uit de Amerikaanse Oude Westen tijdperk. De Spaanse set bestaat uit een plein, een kerk en huizen nagebouwd van een typisch Mexicaanse pueblo . Texas Hollywood blijft een actieve filmset. De tv-serie Koningin van zwaarden werd gefilmd 3 mei 2000 tot 12 december 2000, voornamelijk in de Spaanse gebouwen en de omliggende Tabernas Desert . De westerse gebouwen werden ook gebruikt voor de serie. Ook werd de westerse gevangenis als Spaanse gevangenis gebruikt en een van de grote westerse gebouwen werd omgezet in een geluidsbeeld met het woongedeelte in zowel Senorita Alvarado en Col. Montoya. De Doctor Who aflevering " A Town Called Mercy 'werd hier opgenomen als ook Oasys / Mini Hollywood in 2012. Als we bij de studio’s aankomen, zijn we zelfs te vroeg. Het personeel komt 10 minuten later ook aan en moeten we even wachten. Als we dan naar binnen mogen is het uiteraard stil, want we zijn tot nog toe de enigste bezoekers. We herkennen wel diverse gebouwen en ook het kerkhof van “The good, the bad and the ugly”. Als er dan een figurant op een paard voorbij komt rijden door de zand straten, is het wel raar als er ineens een mobieltje overgaat en hij die aan zijn oor brengt………….. “Ola ?”…………… Het is ondertussen boven de 40 graden gekomen en na 1,5 uur rond gekeken te hebben, gaan we weer vlug terug naar de airco. Terwijl we afkoelen, rijden we via de N-340a weer richting de kust. De omgeving is prachtig. Om 15.00 uur zijn we Cartagena en Murcia voorbij en houden we het voor gezien en zoeken we een plaatsje op eco camping Marjal Costa Blanca. Dit is echt een mega camping. Voor onze smaak veel te groot, maar het zwembad is geweldig. Hier zijn we dan ook veel te vinden. Ook na het eten gaan we weer terug naar het entertainment gedeelte. Er is een latin optreden. Nou viel die wat tegen, maar de sangria maakte veel goed. Met genoeg alcohol in de knieën lopen we terug naar de immense parkeer plaats, die ook dienst doet als camperplaats. We zetten alles tegen elkaar open, aangezien het nogal zwoel is en gaan lekker dromen. 4588 km.

Zaterdag, 30-6-2012. 7.00 uur de wekker gaat. Gelukkig moeten we door de wekker wakker gemaakt worden, dat betekent dat we goed hebben geslapen. Ik in ieder geval wel, Sil zegt dat ik dikke slaap ogen heb. Waarschijnlijk zal het wel nodig zijn geweest. De temperatuur loopt al weer flink op. Dus koffie, inpakken en wegwezen. Vandaag wordt het een dagje in de auto. we gaan richting Barcelona. We nemen de kustweg E15 en rijden langs diverse natuurparken, zoals de Sierra Mariola, Sierra de Espadan. De Siërra Mariola is een massief dat zich tussen de gemeentes van Agres, Alfafara, Alcoi, Banyeres de Mariola, Bocairent en Concentiana uitstrekt. De hoogte en grootte van deze bergen bieden een brede landschappelijke variëteit. Het water uit hun bronnen en ravijnen voedt de rivieren Vinalopó, Serpis, Barxell, enz. Met een grote rijkdom aan aromatische en geneeskrachtige planten, uitgebreide stille dennenbossen met hier en daar taxussen, esdoorns, essen en eiken, is deze streek op botanisch gebied bijzonder interessant. Het ravijn Barranc del Sinc bij Alcoi is een diepe kloof met spectaculaire steenwanden die zich in het massief insnijdt. De top van de Montcabrer is 1.390 meter hoog en van waaruit een groot panorama over de Andalusische bergketen te zien is. In de Sierra Mariola staat een reeks goed bewaarde ijskelders of “Sneeuwputten” (cavas) waar vroeger het ijs voor de streken van la Costera en La Ribera opgeslagen werd. Het nationaal park Sierra de Irta ligt ten zuiden van Peñiscola, en loopt door tot aan Alcossebre. De bergen reiken hier tot aan de zee, onderbroken door verlaten baaitjes. Het is een ruig natuurgebied met wild, vele trekvogels, archeologische vindplaatsen en kasteelruïnes. Zoals de door de Moren gebouwde kastelen van Alcalá en van Magdalena de Pulpis. Vanaf de kasteelruïne van Alcalá heb je een adembenemend uitzicht over de vallei en de zee. Er zijn diverse goed gemarkeerde wandel- en mountainbike routes, korte en langere. Het grootste natuurpark van de regio Valencia is die van Sierra de Espadán met ruim 30.000 hectare. En dit is ook wel te zien aan de hoeveelheid gemeentes die in het park liggen, dat zijn er namelijk 19. Het park kenmerkt zich vooral door het bergachtige karakter. De toppen zijn scherp, maar deze worden vaak afgewisseld met zachte, afgeronde heuvels. In tegenstelling tot andere bergketens is die van de Sierra de Espadán niet tot de zee gericht. Hierdoor heeft het park een wat droger karakter. Het natuurpark staat vol met kurkeiken, de meeste van de regio Valencia. Leuk om te weten, is dat er in dit park veel Valenciaanse boomsoorten te vinden zijn. In het park wandelen veel reptielen: de gewone pad, ribbensalamander, parelhagedis, Algerijnse zandloper, Trapslang en de Hagedisslang. Leuk om te weten, is dat er voornamelijk roofvogels vliegen in het Parque Natural de la Sierra de Espadán en dat er wel 16 vleermuizensoorten leven! Wanneer je naar dit park gaat, is het zeer aan te raden ook naar enkele dorpjes in het gebied te gaan. Dorpjes zoals Veo, Aín en Almedíjar hebben een middeleeuws karakter en in een aantal dorpjes vind je zelfs nog Moorse kasteeltjes. Ook het dorpje Eslida is een aanrader. We doen onderweg boodschappen, voordat we in Tarragona een camping nemen. Het wordt camping Torre de la Mora. Dit is de duurste tot nog toe: € 37,15 voor 1 nacht, da’s even slikken. Het goedkoopst hebben we deze vakantie gestaan voor € 6,20. Wat een verschil. Maar goed, de camping staat helemaal vol en we kunnen nog net een plaatsje bemachtigen. Het is wel erg mooi hier. Je staat trapsgewijs tegen een berg aan. De paden naar beneden zijn wel lekker, maar je moet ook nog een keer naar boven. Als we gesetteld zijn op de smalle camperplaats, gaan we in zee zwemmen. Het water is heerlijk en hier geen stenen, maar lekker zacht zand. We gaan later toch ook even gebruik maken van het zwembad, we willen ons staan geld goed benutten. Als we daar zijn aangekomen is het wel zo erg druk, dat we na twee baantjes zwemmen maar weer vertrekken. Geen doorkomen aan. We spoelen onder de douche het zoute water weg en maken een wandeling over de camping. De ligging van de camping is geweldig, met uitzicht aan beide zijden op de zee. Na het eten kijken we de dolfijnen film terug en drinken een kop koffie. Vandaag wordt het niet laat. 5076 km.

Zondag, 1-7-2012. Tijdens het koffie drinken, genieten we even van de rust. We staan iets hoger en krijgen dus niet alle herrie mee. Als alles weer is ingepakt gaan we er toch vandoor. We gaan naar het klooster van Montserrat. Dit klooster staat hoog op de berg Montserrat. Montserrat is een berg in Catalonië, Spanje. Volgens de overlevering is dit de belangrijkste en meest mysterieuze berg van Catalonië. Hij is ongeveer 50 km ten noordwesten van Barcelona gelegen en vormt de scheiding tussen de comarca's Anoia, Bages en Baix Llobregat. Op de berg, in de gemeente Monistrol de Montserrat zijn het heiligdom en het Benedictijnse klooster van Montserrat gevestigd. Ook is er de mogelijkheid op de berg te overnachten in een hotel. Jaarlijks trekken het klooster en de berg in het algemeen veel toeristen, waaronder katholieke pelgrims en klimmers. Het Klooster van Montserrat is een benedictijnenabdij in Catalonië. Het bevindt zich op een hoogte van 720 meter aan de oostzijde van de berg Montserrat in de gemeente Monistrol de Montserrat. Het staat bekend als bedevaarts- en toeristenoord. De bibliotheek is bekend vanwege de aanwezigheid van het beroemde Llibre Vermell, een manuscriptenverzameling uit het einde van de 14e eeuw. Ook is er een hotel gevestigd. De oorsprong van het klooster is niet goed bekend. Volgens een legende zagen enkele pastoors op een zaterdagmiddag in het jaar 880 een sterk licht neerdalen uit de hemel, vergezeld door een mooi lied. De zaterdag erop herhaalde dit visioen zich. De vier volgende zaterdagen vergezelde de burgemeester van Olesa de pastoors en hij nam hetzelfde waar. Oorspronkelijk was het een priorij afhankelijk van de Abdij van Ripoll, die dankzij het diplomatische talent van Marc van Vilalba omstreeks 1410 door paus Benedictus XIII tot een volwaardige abdij, onafhankelijk van het moederklooster werd verheven. Toen de bisschop hier notie van kreeg, organiseerde hij een bezoek aan de berg waarbij een grot gevonden werd, waarin een schilderij van de heilige Maagd verscheen. Toen men dit schilderij wilde transporteren naar Manresa, bleek het te zwaar en konden ze het niet bewegen. De bisschop veronderstelde dat het de wens van de Maagd was op de berg te blijven en hij liet een kapel bouwen. Als we net onderweg zijn, begint de lucht te betrekken en we krijgen hier de eerste regen in drie weken. Shit. De T-shirts met lange mouwen gaan weer aan, want het scheelt 22 graden met gisteren. Eerst 40 en nu 18. De rit er naar toe is verder wel aangenaam. Maar bij aankomst is het een drukte van belang. Het vinden van een parkeer plaats valt niet mee en als we er dan 1 hebben gevonden, werkt de parkeer kaart automaat niet mee. We beklimmen de berg in de nog steeds vallende regen en gaan beginnen aan onze pelgrims tocht. Ook hier blijkt dat religie gewoon een commercieel doel dient, want ze vragen overal vette prijzen voor. Na 1,5 uur hebben we het wel gezien en na het kopen van een pin zijn we dan ook weer klaar om te vertrekken. We willen weg van de regen en moeten daar de Spaans – Franse grens voor oversteken. We eten nog wel eerst een broodje in ons busje en lossen het probleem met de parkeer kaart machine op via de parkeer wacht. We knallen de 237 km naar camping Mar Estang in Canet-en-Roussillon in een keer op de km teller. We eten bij McDonalds voor dat we de camping op gaan. Het is ondertussen wel gestopt met regenen, maar het is nog wel koud. Vermoedelijk zijn we de hoge temperaturen nog gewend. We wilden eigenlijk naar de kantine, maar vanavond is het de finale wedstrijd tussen Spanje en Italië. Dus dat is ook geen optie. We wandelen over de rustige camping en gaan dan een kaartje leggen. 5452 km.

Maandag, 2-7-2012. We slapen uit tot 09.30 uur. Vandaag is een officiële lambaldag.na het ontbijt gaan we naar het strand met heel al onze strand spullen. We huren 2 bedjes en houden het hier uit tot maar liefst 16.30 uur. Dan gaan we toch nog even naar het zwembad op de camping. De temperatuur is goed en het windje maakt het zelfs aangenaam. Helaas is het water van de zee als wel van het zwembad ijskoud. We eten een pizza en lezen een bladzijde. Wat later begint mijn schouder weer op te spelen en ga ik vroeg het mandje in. Sil leest nog wat meer voordat ze aanschuift.

Dinsdag, 3-7-2012. We hebben vandaag de wekker niet nodig om vroeg op te staan. We drinken koffie en hoeven niet zo veel op te ruimen. We zijn dan ook al om 08.45 uur weer op weg. We willen vandaag iets heel anders gaan bezichtigen. De brug van Millau. We hebben deze brug al eens zien bouwen op Discovery Channel en nu we in de buurt zijn, kunnen we er net zo goed even langs rijden. Het Viaduct van Millau is een meervoudige tuiconstructie over de rivier de Tarn, in de gemeentes Millau en Creissels in het departement Aveyron in Frankrijk. Het viaduct, op 14 december 2004 geopend door de toenmalige president Jacques Chirac, is de hoogste brug ter wereld (in constructiehoogte, d.w.z. de hoogte van de brugpijlers). Het viaduct draagt de autosnelweg A75/E11 (La Méridienne). De A75 verbindt Clermont-Ferrand in het noorden met Béziers en Montpellier in het zuiden en is onderdeel van een belangrijke route van Parijs naar Zuid-Frankrijk. Het dal van de Tarn bij Millau was lange tijd een knelpunt in deze route omdat de Tarn alleen kon worden gepasseerd via de oude weg dwars door het centrum van Millau. Met de aanleg van het viaduct werd de A71/A75 (Parijs-Perpignan 850 km) een volwaardig alternatief voor de drukke Autoroute du Soleil A6/A7 via Lyon (910 km) of de route via de A20 langs Limoges en Toulouse (880 km). Het is een indrukwekkend bouwwerk en trekt dan ook menig toerist. Er is ook een wandelroute, waar je de brug van diverse posities kunt bekijken en fotograferen. Na de chocolade croissants rijden we weer verder. We verkiezen de “route national” boven de snelweg en gaan er z.s.m. weer vanaf. In mende gaat het bijna fout. Sil neemt de verkeerde afslag, wat op zich geen ramp hoeft te zijn. Maar Garminneke stuurt ons een verkeerd straatje in. Het begin van het straatje gaat goed, maar op het einde is het 18% en 2,5 meter breed. Dit is dus net zo breed als de bus zelf. Terug rijden is geen optie, aangezien de koppeling waarschijnlijk niet uithoud. De spiegels worden ingeklapt en Sil brengt ons busje schade vrij naar beneden……………. maar daar is er ook nog een bocht van 90 graden naar links. we weten nog niet hoe we daar schadevrij door heen zijn gekomen, maar ik kan niet eens uitstappen om te kijken, want de deuren gaan niet open. De huizen zijn tot op de rand gebouwd. Na de linkse bocht moeten we ook meteen weer rechts……. dezelfde straat als waar we in eerste instantie vanaf zijn gegaan…………… Chappeau voor Sil. We vervolgen de N88 die misschien iets grootser is, maar ook deze is mooi en komen we er zonder kleurscheuren. In Naussac plaatsen we onze bus op Les Terrasses du Lac Naussac. Eindelijk weer een camping aan een meer met rust. Zo nu eerst een Carlsberg en een Sangria. Daarna lopen we naar het zwembad en verdient Sil haar tweede pluim voor vandaag. De aanwezige kijken ons aan als we het ijskoude water in gaan. Als we klaar wakker zijn geworden, liggen we ook zo weer in het zonnetje te genieten van de rust. Na een soepie en een toetje, gaan we eens op ons gemak naar de zonsondergang zitten kijken. Prachtig vanop een heuvel met uitzicht over een meer, waar dan weer een visser in z’n bootje zit te wachten op een hongerige snoek. We kunnen de hoofden te ruste leggen, al weer een voldane dag. 5844 km.

Woensdag 4-7-2012. Door het vrolijke deuntje van de wekker gaan de ogen weer open. We hebben gisteren al alles opgeruimd, dus na de koffie kunne we meteen weer weg. Vandaag wordt het weer een dagje km vreten. We doen de route national tot aan Macon, maar dit schiet niet erg op. We gaan toch de peage op en bij Nancy gaan we er weer af en zijn we € 40,00 armer over een afstand van 335 km. Het voordeel is wel dat we erg goed opgeschoten zijn. Als we de peage af komen, gaat een Roemeen samen met ons onder de slagboom door. Alle alarm bellen gaan af en hij blijft ons volgen tot een 200 meter verderop, kiest dan toch eieren voor zijn geld en zet de auto op de vlucht strook. We zitten nu vlak bij Luxemburg en daar hebben we de standaard stop voor tabak en diesel. Als we onze zaken geladen hebben rijden we door het pittoreske Luxemburg en vinden een plaatsje op een camping bij een manege. Volgens het boek van ACSI hebben ze een verwarmd zwembad, maar daar voelen we niks van. Vanavond gaan we uit eten en morgen naar huis.

Donderdag, 5-7-2012. Zonder wekker om 09.00 uur wakker. Nog 1 keer broodjes bakken en koffie zetten. Om 10.30 uur gaan we het laatste stukje afleggen. Nadat we nog wat shag hebben gekocht rijden we de alom bekende route terug naar huis. Hier komen we om 14.00 uur aan en we rijden meteen langs mijn schoonouders, die erg blij zijn met onze thuiskomst. We hebben een hoop te vertellen en lullen de 2 uur die we daar zijn dan ook met gemak vol. Thuis is het weer werken geblazen. Bus leeg ruimen en cleanen. ’s Avonds een frikandel speciaal, want die hebben we ook 4 weken moeten missen. 6865 km
We hebben een hele mooie vakantie gehad, ook met de tegenslag van de nek hernia. De Algarve ?? Zeker doen. Tot volgend jaar, dan gaan we naar