2012, Marokko

Maandag, 25-6-2012. We staan om 07.30 uur op. Na het ontbijt gaan we een afspraak maken om naar Tanger, Marokko te gaan. Dat valt nog niet mee, aangezien ze hier niet zo heel erg snel zijn. Toen we gisteren aan kwamen, hadden ze ook meer interesse in een bepaalde tv-serie als dat ze ons aan stroom wilde / konden helpen. Als het dan uiteindelijk toch gelukt is, nemen we om 9.30 uur een taxi naar de haven. Inchecken voor de boot en om 11.00 uur gaan we varen. Onderweg moeten we onze visum aanvragen, aangezien we Europa uit gaan. De douane is een lachertje. Ze hebben scan apparaten staan, waarvan ze de stekker niet eens in het stopcontact hebben zitten. In Tarifa worden we opgewacht door een gids. We gaan samen met nog meer mensen die deze dagtocht geboekt hebben in een touringcar op pad. We stoppen bij 2 kamelen, waar je een rondje op kunt rijden voor € 1,00. Dan rijden we weer verder naar de kasbah van de stad. Een Kasbah is niets anders dan een oud stadsdeel, oorspronkelijk ommuurd ter bescherming van zijn bewoners. Die leefden in een labyrint van smalle straatjes binnen de ommuring. Voor de veiligheid werd meestal een plaats gekozen op een heuvel of naast een rivier. Daarom ook lopen de smalle steegjes dikwijls bergop, bergaf met vele trappen. In vele reiscommentaren lees je over de opdringerigheid van straatverkopers. We krijgen diverse waarschuwingen mee voordat we het doolhof betreden. Allemaal bij elkaar blijven en niets geven en zèèèèr zeker niets kopen. Hier zijn veel straat venters die achter ons aan blijven lopen in de hoop dat er iemand in trapt. En ja hoor, er is altijd wel iemand die niet geluisterd heeft. Er staan dan ook in een mum van tijd heel veel venters om de betreffende persoon heen en die heeft nu heeel erg veel spijt. Ook de gids heeft het in de gaten en wordt behoorlijk pissig. Ook denk ik omdat hij waarschijnlijk een percentage krijgt als we later bij zijn vrienden in hun winkel gaan kopen. In het begin is het wel grappig, maar al gauw wordt het vervelend en als ze in d gaten hebben dat we Hollanders zijn, roepen ze met regelmaat “kijken, kijken, niet kopen”. We zien ook een groepje muzikanten met een slangen bezweerder. Ik krijg een slang om mijn nek gehangen en Sil blijft veilig op afstand. We gaan een restaurant binnen en eten soep, siskebab en couscous met kip. Erg lekker. Het toetje is mierzoet en de mint-thee niet te zuipen. We spoelen alles weg met een pintje en wijn. Alles wordt muzikaal ondersteund door een life bandje. Vervolgens gaan we naar een kleden makerij en een kruiden winkel. We komen ook in een winkeltje waar we wel iets kopen. Een pin, een beeldje van een kameel en een jurk voor Sil. Ze vragen € 65,00, maar ik heb ze € 40,00 totaal gegeven. Volgens mij had het nog lager gekund, maar ja. We doen nog een terrasje en dan is het alweer tijd om naar de bus te gaan. We zijn om 17.00 uur in de haven ,maar daar is het een bende en kunnen pas om 20.00 uur voordat we de boot op kunnen. In de tussen tijd is er wel veel om naar te kijken. De douane die op de klep van de boot auto’s staat te controleren en vrouwen die immense balen, tassen en koffers met de hand de boot af rollen. Bij ons zouden ze eerst lossen en dan kan de boor verder………helaas……… Ook een Duits stel, wat langs ons staat, staat zich te vergapen aan het hele circus. We buurten wat en zij blijken ook op onze camping te staan. Als we eenmaal op de boot zitten, raken we met een Australisch echtpaar in gesprek, die de dagtocht ook mee gedaan hebben. en als we aan de andere kant zijn aangekomen, rijden we met een Spaans stelweer mee terug naar de camping. Vamos. Terug op de camping nemen we een pint om af te koelen en een douche tegen het zweten. En dan voldaan weer het mandje in.