Puglia

Woensdag, 6-7-2022 heet, 33 graden, lichte sluier bewolking, 2.447 km

We hebben onze plannen voor vandaag al een enkele keer gewijzigd. Eerst naar camping Beata Solitudo aan de Amalfi kust, maar dit was erg stijl, niet aan het water en dus werd het camping Sant'Antonio in Vico Equense, nog in de Golf di Napoli. Morgen rijden we de Amalfi kust wel. Maar onderweg zijn we de drukte en hitte een beetje beu. We rijden nu via de Amalfikust naar de andere kant van Italië. De SS145 brengt ons uit Pompeï en via de SS366 komen we de bergkam over die ons naar de Amalfikust moet brengen. Het is een prachtige route, hoog boven in de bergen en er is geen 100 meter zonder een bocht. Sil zit achter het stuur en het lijkt of ze nooit ergens anders heeft gereden. Beheerst tussen al die achterlijke Italiaanse chauffeurs, gaan we ons vanzelf aanpassen aan deze manier van rijden. Als je vriendelijk bent en toereikend, kom je hier niet ver. Kronkelend langs de bergwanden en passend en metend, aangezien er soms gewoon geen plaats is, over de kleine weggetjes komen we na een 2 uurtjes toch beneden aan de Rout di Amalfi. De wegen zijn zeker niet breder, maar wel veel drukker. We kijken uit over de Golf van Salerno, als we het plaatsje Amalfi binnen rijden. Een verkeerregelaar en 2 agenten staan op een kruising het verkeer te regelen, maar er is niemand die er zich iets van aan trekt. De ene agent staat metzijn telefoon te spelen en een ander agent kijkt een beetje paniekerig rond. We willen de rotonde oversteken, maar een automobilist zet deze gewoon dicht. Onze toeter klinkt en wij gaan ook met veel gebaren de man bewerken. Hij kijkt wel wat beteuterd, maar wij kunnen onze lach niet houden en verliezen zeker ons geduld niet. Paniek is niet voor ons weggelegd. We vervolgen onze weg richting Salerno. De route is zeker de moeite waard, maar wel in een ander jaar getijde. Natuurlijk genieten we er van, maar als we bij Vietri sul Mare zijn beland, schieten we toch maar de Autostrada op. We hebben de A3 te pakken en dat is goed, ware het niet dat we de verkeerde kant op gaan. Het is niet de kortste weg, maar we kunnen er af bij Pagani, voordat we weer in Pompeï terecht komen......... Binnendoor komen we dan op de A30 die ons weer naar het oosten voert. Als we de afslag willen nemen, wil er van diezelfde baan een auto de weg op waar wij zijn. In plaats van gas te geven en in te voegen, gaat hij stil staan op de weg. We moeten vol in de rem en de BMW achter ons kan hem er nog net om heen gooien, deze wil dan wel direct ook rechts uitvoegen, maar daar staat die ongelooflijke sukkel op de baan....... Als wij bijna stil staan rijd de sukkel rustig de weg op, een arm uit het raam stekend....... Wat hier de boodschap van is ? We steken Italië over van west naar oost richting Vieste. Het is weer een hete dag en dus niet erg om in de airco te zitten. Aan de ander kant zou de temperatuur zo'n 4 / 5 graden lager zijn als waar we vandaan komen. We zien onderweg veel rook pluimen en dit zijn natuurlijke branden van sloten en akkers. Ook hier slaat de hitte en dus droogte toe. Het valt ons op dat er niemand mee bezig is. Geen politie of brandweer te zien. We zien zelfs soms de vlammen over de rand van de snelweg komen. Het zal waarschijnlijk vanzelf wel weer doven.......... Via de RA2, A16, SS655, A14, SS693, SP528en tenslotte de SS89, komen we uit bij het plaatsje Peschici. Hier is het 27 graden als we aankomen en echt een lekkere temperatuur. Voor € 25,00 per nacht mogen we een plaatsje uitzoeken op Centro Turistico Jalillo. Hier blijven een nacht extra om eens uit te rusten en te zwemmen. Het eerste wat we doen, als we staan, is een duik in de Adriatische zee nemen. We dobberen wat rond, nemen een versnapering op z'n tijd, koelen af en gaan vanavond uit eten bij het restaurant van de camping. Ik neem een runder steak en Sil lasagna met een salade. Ook hier is de timing van de Italianen niet echt je van het....... de pattati die bij de steak hoort, komt als die op is en de salade is echt niet meer als een kort gesneden krop sla. Ook zonder enige olie erop. Het blijven natuurlijk wel vakantie krachten...... We hebben in ieder geval wel een prachtig uitzicht over de zee. Als het donker is geworden, lopen we nog een stukje over het strand en bekijken het panorama van het belichte stadje tegen de berg. We lopen verder als verwacht en komen uit bij een pier, waar halverwege een saxofonist zit te spelen. Erg mooi met op de achtergrond de ruisende zee. We lopen terug en vinden de dag mooi geweest, we duiken er in.

Donderdag, 7-7-2022 warm, 29 graden, lichte bewolking

Vandaag een dagje niks, wat begint met uitslapen tot 09.00 uur. We gaan naar het strand en nemen een duik in de golven. Wel opletten, want de eerste 100 meter kom je niet dieper als je knieën. Na een half uurtje gaan we weer terug en kruipt Sil de E-reader in en ga ik de drone de lucht in sturen. Het waait best wel en ik durf niet echt over het water te gaan. Met toch nog wat leuke beelden kom ik terug bij de camper. Vandaag is het meeste wat we doen, op en neer lopen naar het strand om te zwemmen, lezen, foto's over zetten naar de externe harde schijf, dutten en niks doen. Bij de groente boer die op de camping kwam, hebben we een meloen gekocht en wat groente, zodat we vanavond zelf wat kunnen Hello-Freshen. Na een spelletje Skipbo en Triominos (de Skipbo kaarten waaide weg) gaan we ons mandje in. Doei.