2021, Nederland

Vrijdag 18 juni 2021:
Het is eindelijk zover. De corana maatregelen zouden ons de gelegenheid kunnen geven naar het buitenland te gaan maar we kiezen er toch voor nog een keer een vakantie in eigen land door te brengen. Alle landen hanteren hun eigen maatregelen waardoor het een beetje onduidelijk is wat nu wel of niet kan/mag. We zijn beiden voorzien van de nodige vaccinaties, Rob heeft Moderna gehad en bij mij hebben ze Janssen ingespoten. Ik zorg ervoor dat de camper vakantie klaar staat als Rob om 13:00uur eindelijk ook vakantie heeft. Nog even douchen, de buren houdoe zeggen en dan gaan we op pad. Dit keer met zowel de camper als de auto. In januari hebben we een Kia Sportage gekocht in Neer. Aangezien we allebei wat problemen hebben met het schakelen naar de 3e versnelling besluiten we, na de nodige mails, de auto terug te brengen voor controle. Aangezien we toch 2 weken vakantie hebben, hebben zij ruim de tijd om e.e.a. te onderzoeken. Wel raar, zo achter elkaar aan rijden tijdens het begin van je vakantie. We leveren de auto af en gaan in Kessel op camping de Ulend staan. Het is erg warm 33 graden en dat zorgt ervoor dat we niet veel meer zin hebben dan wat lezen, een verdiende borrel en een lekker kaasje. Zo brengen we de dag/avond door. Rond een uur of 21:30 breekt de hel los voor ongeveer 5 minuten. We vluchten naar binnen en de triominos stenen laten een eenzaam schouwspel op de verregende tafel zien. We zien hele bijzondere luchten en wagen ons toch weer naar buiten om het spelletje nog af te ronden. We lezen op nu.nl dat in delen van Nederland echt de pleuris uit was gebroken, we hebben weer geluk met onze keuze. Alhoewel het nog heerlijk weer is en nog licht buiten gaan we rond 23:00uur toch ons mandje opzoeken. Het is tenslotte ook een gewone werkdag geweest ( voor Rob) en we zijn moe en voldaan. De vakantie is begonnen, benieuwd wat het dit jaar zal brengen.

Zaterdag 19 juni 2021:
We zijn al vroeg wakker van de nog steeds aanwezige vliegen in ons busje. Klote beesten. Rond 09:30uur drijven we toch ons bed uit en gaan aan de slag voor een heerlijk ontbijtje. Het is echt nu al veel te warm in de zon en onze eethoek verplaatsen we dan ook naar de andere kant van de camper, daar is nog wat schaduw en dat zorgt voor de broodnodige verkoeling. Na de koffie en het ontbijtje volgt het ochtend ritueel en dan kunnen we weer op pad. We gaan vandaag, toch een stukje door Duitsland, richting Winterswijk. We gaan bij Obelink op zoek naar een afsluiter voor de wc en nemen gelijk wat smurfen spul en een opvouwbare afwasbak mee. We staan in een record tijd weer buiten. Toch wel een beetje raar na zoveel tijd weer met zoveel mensen tegelijkertijd in een winkel aanwezig te zijn. Wat corona zoal kan doen met je brein, vreemd....hopelijk is dat ook snel weer over!! Nadat we gevonden hebben wat we zochten gaan we op ons gemak richting Lhee. Daar is een camperpark waar een collega van Rob onlangs ook is geweest en hij gaf aan dat dit een prima plek was. Nou qua voorzieningen etc. is dat ook zeker zo maar het is wel allemaal in het gelid en dat is jammer, overmorgen maar weer een camping opzoeken waar het wat losser is. Als we gesetteld zijn eerst even de douchedeur repareren, deze ligt er voor de zoveelste keer uit. Gelukkig heb ik unne hendige mens en die heeft het dan ook weer snel gefixed. Dan is het alweer tijd voor een borrel en een goed boek, Rob gaat nog even dronen. Vergeet bijna te vermelden dat we vanmorgen opstonden met 26 graden en zon en in het noorden waar we nu zitten is het net 22 graden en bewolkt. Dat wordt morgen heerlijk fietsweer!! We kokkerellen wat en onze vakantierolverdeling zorgt ervoor dat Rob zich begeeft naar de afwas locatie met onze nieuwe opvouwbare afwasbak. De avond zal zich waarschijnlijk gaan vullen met een natje en een droogje, nog wat lezen, misschien nog revenge op gisteren........dat was het voor nu, tot morgen!!

Zondag 20 juni 2021:
Het is vandaag bewolkt en er staat best wel een stevige wind, maar de temperatuur is goed. Zo rond de 22 graden en dat is lekker voor hetgeen we vandaag in de planning hebben. Nationaal park Dwingelderveld gaan we met de fiets bedwingen. Nationaal Park Dwingelderveld is het grootste natte heidegebied van West-Europa. Het is aangewezen als Natura 2000-gebied. Dankzij een Europese subsidie is dit gebied kunnen herstellen, zodat de kwaliteit van de natuur optimaal wordt. Dat is niet alleen prettig voor de dieren en planten in het gebied, maar ook voor omwonenden en toeristen. Via een omweg belanden we op een parkeerplaats aan de noordkant van het park. We laten de fietsen hier staan en gaan lopend verder. Het familie pad is 2,4 km en gaat deels door het bos en deels over de heide. Als we bij de heide aankomen is die gesloten, aangezien er een koppeltje kraanvogels zitten te broeden. Dan gaan we door naar de schaapskooi, die leeg staat. De schapen zijn met de herder het veld in getrokken. Deze kunnen we wel zien als we de Oude Hoogeveenseweg volgen. Terug bij de fietsen, rijden we eerst door naar de Radiotelescoop. Vrijwilligers van CAMRAS en radioamateurs gebruiken de radiotelescoop voor Earth-Moon-Earth radioverbindingen. Bij dit zogenaamde moon-bouncen ontvangen zij met de telescoop door de maan gereflecteerde radiosignalen en berichten van radioamateurs over de hele wereld en geven zij deze door via het internet. Het is een joekel van een apparaat en trekt ook veel bezoekers. Als we enkele honderden meters terug rijden gaan we richting Pesse en passeren het veld met de schaapskudde. Na wat foto's vervolgen we onze weg en komen terecht bij restaurant “ 't Olde Posthuus”. Dit voormalige postkantoor stamt nog uit de tijd van Harry Potter en binnen straalt het restaurant dit ook uit. Koffie en een taartje gaan er goed in en als we de magen weer gevuld hebben, gaat de reis weer verder. Drenthe staat bekend als fiets provincie en dat mag echt wel gezegd worden. Het is hier heerlijk fietsen. Via Ruinen en Ansen gaat het weer richting het noorden en bij restaurant “De huiskamer” nemen we een alcoholische versnapering. Het loopt al tegen het einde van de middag en de magen beginnen te protesteren. Dus doen we nog enkele kilometers tot aan Dwingeloo. Op de Brink is het een verzameling van horeca gelegenheden en wij zoeken een terrasje in de zon bij restaurant “De Zaagkoele”. Het is nog onwennig om weer buiten op het terras te kunnen gaan zitten eten zonder poespas. Het is nog wel niet helemaal als het oude, maar dit voelt toch wel goed. Met volle magen en een voldaan gevoel moeten we nog een enkele kilometer tot aan de camping. Hier zitten we nog de hele avond buiten te genieten. Tot morgen maar weer.

Maandag 21 juni:
Het is ergens vannacht gaan regenen en niet meer opgehouden. We kijken een beetje triest tegen deze dag aan, maar beginnen dan toch langzaam aan onze rituelen. Rob heeft weer last van een ontstoken oor. Het lijkt wel een vast gegeven te worden in onze vakantie. We bellen naar onze huisarts en die stuurt een recept naar een apotheek in Beilen. Daarna gaat de route vandaag naar het oosten en onderweg bezoeken we “Kamp Westerbork”. Hier wordt het verhaal over het leven van slachtoffers en overlevenden verteld. De geschiedenis van kamp Westerbork is vooral bekend vanwege de jaren 1942-1945. Het kamp werd echter al in 1939 gebouwd als vluchtelingenkamp. Tot de afbraak in 1971 is het kamp nagenoeg voortdurend in gebruik geweest. Het monument is even droevig als het weer en ook al hebben we door de jaren meerdere kampen in Europa bezocht, steeds weer maakt het verdrietig en boos. Hoe vaak je het ook ziet het blijft je steeds weer verwonderen. Ook omdat er door de jaren niets is veranderd in de wereld. Als de regen door onze jassen komt, wordt het weer tijd om terug naar het busje te gaan. Nadat we alles te drogen hebben gehangen, reizen we weer verder. Behalve op de fiets is het hier ook mooi rond toeren met de camper. De statige boerderijen en de koeien nog in de wei, maakt dit toch nog een ouderwets Nederland. In eerst instantie wilden we naar Bourtange, maar we rijden dan via Stadskanaal en gaan eerst daar naar toe voor een bezoekje aan De Roo campers. Niet om een andere camper, maar een bezoekje kan nooit kwaad en we willen wat informatie inwinnen over onze wc deur die niet meer helemaal goed is. Het is te laat en daarom overnachten we eerst bij camping “'t Nije Hof”.
Een prachtige camping aan een klein meertje. Idyllischer kan het bijna niet. Jammer van het weer, anders hadden we nog lekker buiten kunnen zitten. Sil gaat als kok aan de gang en ik leg met de drone nog wat beelden vast. We vullen de avond met een spelletje en wat lezen.

Dinsdag 22-6-2021:
Half negen en de ogen openen zich weer. We maken op ons dooie gemak een begin aan deze dag. Voordat we vertrekken legen we nog wel de wc, aangezien deze misschien nog gerepareerd moet worden. Ons eerste doel vandaag is De Roo campers en dat is hier maar enkele kilometers vandaan. Als we hier aankomen, staan er best veel campers te koop en zijn er ook diverse modellen van de hand gedaan. Mijn favoriete model van de Carthago staat er ook. De Carthago Chic C-Line mag je nu mee nemen voor “maar” € 97.000,00 . Sil zou voor de Adria 4x4 of road camperbus gaan. Gelukkig kunnen we beide niet betalen en hoeven we niet te kiezen. Voor beide problemen, het volume lampje van het wc reservoir en de gammele douche deur, kunnen ze ons niet helpen. Maar de monteur heeft wel een goed tip en daar kan Rob wel mee aan de gang. We gaan weer op pad naar het oosten, bij het vesting dorpje Bourtange vinden we camping “Het Plathuis”. Er zijn best al veel bezoekers, maar wij hebben gelukkig een plekje op de camperplaats, waar het niet zo druk is en daar hebben we een mooi uitzicht over een grasveld wat tegen een bos aan ligt.
We eten eerst iets en daarna nemen we de fietsen om richting het dorp te gaan. Bourtange hadden we groter verwacht, maar het is wel een mooie toeristische trekpleister. Over de rondgang om het dorp heb je een mooi uitzicht naar de grachten en ook door de met keien bestrate steegjes. In een uurtje hebben we de rondgang gedaan en zoals altijd belanden we op het terras met een alcoholische versnapering. Ook mogen de hapjes niet ontbreken en wordt er bitter garnituur mee geserveerd. We kunnen niet eindeloos mensen blijven kijken en na een anderhalf uurtje gaan we weer richting de camping. Hier genieten we nog na van het schrale aanwezige zonnetje.

Woensdag 23-6-2021:
Half negen........... nadat ik naar het toilet ben geweest ga ik koffie zetten, terwijl Sil nog even na dut. De broodjes liggen klaar op de receptie en als die gehaald zijn, kunnen we rustig ontbijten. Bij Vlagtwedde gaan we de N368 op die ons naar het noorden voert. We passeren Wedde, Blijham en na Winschoten ook nog Beerta en Flinsterwolde. We eindigen de reis bij de jachthaven van Termunterzijl. Hier zijn nog enkele plekken over en wij nemen de middelste. Het aanpikken van de stroom moet je via het “aan/uit net” doen, maar aangezien er geen wifi beschikbaar is, werkt dit niet. De beheerder vertelt ons dat het stroomnet doorgeschakeld is en dat je gewoon stroom ter beschikking hebt. Dit is dan een meevallertje. We laden de fietsen nog even op en gebruiken ondertussen de tijd ook om even wat te eten. Vervolgens fietsen we langs de dijk af naar Fiemel. Hier liggen nog restanten van de Atlantic Wall die Adolf Hitler heeft laten bouwen tijdens WO II. We vervolgen de dijk en komen bij de zeehondenkijkwand. We verwachten er niet veel van. We denken dat we heel veel moeten zoeken met een verrekijker en dat er niets te zien zal zijn, maar we vergissen ons. Aan de andere kant van het hek liggen wel 50 tot 100 zeehonden. Met en zonder jongen en spelend in het water. Je hebt de verrekijker niet eens nodig. Prachtig. Het gaat weer verder op de pedalen. Als we de eerste mogelijkheid hebben om naar het westen af te draaien, maken we hier gebruik van. Zo voorspelbaar als we zijn, veranderen onze plannen en gaan we richting Delfzijl. Terwijl we hier naartoe fietsen wordt het plan wederom anders en gaan we naar Appingedam. Hier zijn de hangende keukens. Deze stammen uit begin 1900. Doordat de ruimte in het huis minimaal was, hebben ze dit opgelost door de keuken buiten aan de muur te hangen, boven het Damsterdiep. Aan de overkant nemen we een Karmeliet met bitterballen bij “De Daame”. Deze nemen we allebei maar 1 aangezien we ook nog terug moeten fietsen. Onderweg passeren we begraafplaats Oterdum. Deze grafstenen zijn de restanten van het het dorp Oterdum en bijbehorende kerk. Ze stammen uit de jaren 1800 – 1875 en zijn in 1965 terug gelegd op de oorspronkelijke plek ter nagedachtenis.
Het is nu niet ver meer naar de jachthaven. Net voor de afslag, is vispaleis Westerhuis en we nemen plaats op het terras. Het zonnetje is gaan schijnen en er komen steeds meer mensen hier naartoe. Ze doen goede zaken. Als we de buiken rond hebben en bij het busje zijn aangekomen, nemen we eerst een hete douche, om vervolgens deze dag niet veel energie meer te verbranden. We hebben toch nog 49 km gefietst en dat vinden we genoeg voor vandaag. Tot morgen.

Donderdag24-6-2021:
De vis van gisteren is me niet goed bevallen, aangezien die er vannacht uit is gekomen. Maar voor de rest is alles toch wel weer goed. We vertrekken vandaag weer richting het westen. Ten oosten van Groningen Stad vind je één van de mooiste natuurgebieden in de provincie Groningen: Natuurgebied ’t Roegwold. Deze bestaat uit rietmoerassen waar bijzondere vogelsoorten zich enorm thuis voelen, landbouwgronden en waterrijke gebieden. Eén van de populairste bezienswaardigheden in ’t Roegwold is het 750 meter lange Knuppelpad. Om hier te komen rijden we binnendoor via de dorpen Meedhuizen, Tjhuchem en Siddeburen. We zitten eerst verkeerd en rijden richting het Schildmeer, maar gelukkig krijgen we dit op tijd in de gaten en sturen ons busje de goede kant op. Aan het einde van een doodlopende steeg, parkeren we ons busje en zien niet veel verder al het het planken pad over het water liggen. Het is niet erg breed en daarom ook eenrichting verkeer. Lopend zien we het bewegende water onder de planken en dit zorgt er voor dat je wel onstabiel in de benen wordt, vooral omdat de plankjes maar een halve meter breed meten en er geen arm leuningen zijn. Ongeveer in het midden is een “eilandje” en vanaf daar kun je het broed eiland bekijken en even stabiliseren. De andere helft verder staan we alweer op het knooppuntroute fietspad. We hebben de fietsen bij het busje gelaten en gaan daarom ook maar terug. We gaan via de N33 die helemaal naar het noorden loopt. Onderweg rijden we door Spijk, aangezien dit het mooiste dorp van Groningen zou moeten zijn. Vermoedelijk beoordeeld door een blinde jury. Verder dus naar Eemshaven. We moeten hier even zoeken, aangezien niet alle wegen bekend zijn bij onze navigatie. We willen naar Noordkaap Nederland. Westelijk van Eemshaven bij de Middenweg tussen de windmolens moet je een doodlopende weg in en aan het einde de dijk op. Hier staat een kunstwerk op de plek van het noordelijkste stukje Nederland. Tevens is hier ook een gedenksteen ter ere aan Engelse piloten die in WO II zijn omgekomen. Vanaf de dijk heb je een mooi zicht over de Waddenzee, zie je in de verte het Waddeneiland Borkum liggen en zelfs Greetsiel in Duitsland. Als we dit gezien hebben koersen we naar ons einddoel Lauwersoog. Eén van de mooiste natuurgebieden in de provincie Groningen is het Nationaal Park Lauwersmeer. Sinds een jaar of tien heeft het nationale park zelfs een plekje veroverd op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Nationaal Park Lauwersmeer is een gebied dat vroeger nog tot de Waddenzee, of Lauwerszee behoorde en nu beschikt over een veelzijdige flora en fauna. Het enorme Lauwersmeer is perfect voor watersporten en de directe omgeving met haar mooi aangelegde wandel- en fietspaden is perfect voor natuurliefhebbers. Niet voor niets wordt Nationaal Park Lauwersmeer vaak genoemd als één van de mooiste natuurgebieden van Nederland.
Zoals wel vaker veranderen onze plannen, terwijl ze nog maar net zijn gemaakt. We wilde eerst naar natuurkampeerterrein “De Pomp”, maar dit wordt “Boothuis Lauwersmeer Plezier”. Dit omdat we hier pal tegenover de ferry naar Schiermonnikoog staan, ongeveer 750 meter. Bij aankomst heb ik het idee dat ze het beste plekje voor ons hebben overgelaten, mooi aan het water. Op deze camperplaats staan allemaal mensen die morgen vermoedelijk op dezelfde boot zitten. Het is nog vroeg en daarom stappen we op de pedalen en zakken af, langs het “Nieuwe Robbengat”. Nadat we Landal Natuurdorp hebben gekruist, gaan we weer retour en hebben alsnog zo'n 20 kilometer gefietst. Uiteraard bij strand paviljoen “Meerzicht” een versnapering met bitterballen genomen. Het zonnetje is ondertussen warm geworden en bij terugkomst op onze tijdelijke thuishaven, gaan we in de klaarstaande zetel van de camperplek eens lekker genieten van de zon. Een boekje en een pintje en zo komen we deze dag nog wel verder door.

Vrijdag 25-6-2021:
We hebben de wekker gezet op 08.00 uur en klauteren uit onze bedstee. Koffie en een cracker en dan naar de boot. We moeten nog wel even een kaartje kopen bij de automaat. Twee fietsen met bestuurders kost € 55,30 maar dan wel voor een retourtje. De overtocht neemt 45 minuten in beslag en vandaar kan de kudde zich verspreiden over het eiland. Schiermonnikoog is vanuit het westen gerekend het vijfde bewoonde Nederlandse wadden eiland en behoort tot de provincie Friesland. Het eiland is tevens een gemeente die dezelfde naam draagt. Het aantal inwoners bedroeg per 1 januari 2021: 931. Schiermonnikoog is hiermee de kleinste gemeente van Nederland qua inwoneraantal, en is tevens de gemeente met de laagste bevolkingsdichtheid in Nederland. De hoogste duintop is 20 meter. De gemeente leeft voornamelijk van toerisme. Het eiland wordt geprezen om zijn rust, die onder andere in stand wordt gehouden doordat bezoekers hun auto op de vaste wal in de haven van Lauwersoog moeten achterlaten. We fietsen over de Waddenzeedijk naar het enigste dorpje om naar het VVV te gaan. We kopen hier een kaartje van het eiland en een pin voor de verzameling. Daarna gaat het via de Westerplas en stoppen we even bij de vogel kijk hut. Het is een heel leger aan vogels wat krijst in plaats van fluit, misschien komt dit doordat het broed tijd is. Via de westerduinen komen we bij de rode vuurtoren. Ze hebben ook nog een witte voor de show. Bij het Noderstraun lopen we over het strand en nemen iets te drinken bij het strand paviljoen. Het eiland is maar 20 km lang en 4 km breed, maar dan wel aan de breedste kant. Dit heeft tot gevolg dat we zo het eiland rond zijn. Maar we hebben denk ik wel alles gezien. Veel fiets paden, het bunker museum (wat gesloten was), en natuur, de Kobbeduinen, de Binnenkwelder, het baken Rijskdriehoekmeting, het oorlogskerkhof Vredenhof, het oude klooster, bunker de Wassermann en bij recreatiegebied de Berkenplas waar we een lekkere Karmeliet nuttigen. We fietsen nog een keer door het centrum van het dorp en dan wordt het toch tijd om naar de boot van 16.30 uur te gaan. Er staan toch nog 30 km op de teller van de fietsen. Op de terug weg naar het vasteland is het eb en zien we hoe laag het water staat en dat de ferry nu echt tussen de bakens door moet sturen omdat er niet zo heel veel speling is. We hebben geen zin meer om te kokerellen, en nemen daarom bij restaurette Schierzicht een frietje en een schnitzel. De buiken zitten vol en we kunnen de rest van de avond vooruit zonder nog iets te hoeven doen.


Zaterdag 26-6-2021:
vandaag gaan we weer verder, maar we rijden niet zo heel veel km's. We rijden om het Nationaal park heen en gaan eerst in Anjum wat inkopen doen. De kosten zijn hoger als we verwachten, zoveel hadden we toch niet ? Misschien ligt dit aan de alcohol............ Het gaat verder Natuur Kampeerplaats De Pomp. Deze camping van Staatsbosbeheer is vol en we moeten naar een ander adres op zoek. Op zich is dit niet zo'n probleem, aangezien de muggen ons bij de poort al lek steken. We vinden een plekje een tiental km's verderop in Munnekezijl. Camping Lauwersschans heeft nog plek genoeg en is voorzien van een hele mooie groene gras mat. We strijken achteraan op het veld neer en zetten de zonneluifel uit in verband met de felle zon. We gaan vandaag niks meer doen als luieren. We spelen nog wel een spelletje; het Finse Kubb Set. Een soort van kegelen, maar dan anders. Na de BBQ wassen we af en lezen een E-reader en ikzelf maak het dagboek in orde en werk mijn Google Maps bij.

Zondag 27-6-2021:
We staan niet te vroeg op en na onze dagelijkse rituelen, pakken we ons boeltje weer in voor en ritje richting het zuid westen. We nemen zo veel mogelijk de kleine weggetjes en komen zo nog van die nostalgische dorpjes tegen zoals Grijpskerk, Zevenhuizen en Haulerwijk. De N351 zorgt er wel voor dat we goed kunnen opschieten. Ons doel is het Nationaal Park Weerribben Wieden. De camperplek in Giethoorn was onze bedoelde overnachtingsplek, maar daar zijn we vanaf geweken. Het is prachtig weer en de temperatuur loopt op tot rond de dertig graden. Daardoor is er natuurlijk veel toerisme rond het water en Giethoorn is sowieso een plek waar normaal heel Azië rond loopt. We wijzigen dan ook onze plannen en komen uit bij SVR camping “Dwarsgracht”. Het is erg rustig op deze zelf verbouwde camping. Het sanitair hebben we wel eens slechter gezien, maar we hebben veel ruimte en heet water uit de douchekop en dat is genoeg. We zijn al vroeg aanwezig en nemen de fiets om een rondje om dit natuurpark te fietsen. We komen uit in Giethoorn en nadat we een deel met de fiets door het oude gedeelte gefietst hebben, komen we aan bij Hotel de Baronie. Hier zijn ook bootjes te huur en daar gaan we deze keer maar eens voor. Eigenlijk is alles verhuurt, maar als ik hem heb verteld dat ik wel kan varen, mag ik een ander bootje mee nemen dat voorzien is van een roer. Dit geeft een tragere reactie op het roer. We drinken eerst iets voordat we het water opgaan en als we zover zijn, is er al een bootje retour en krijgen we toch een normaal vaartuig mee. Na de instructie gaan we op pad. We hebben een uurtje aangezien we waarschijnlijk het varen zo beu zijn. We zijn nou eenmaal geen water ratten, maar staan liever op de wielen. Het is warm op het water en nadat we zonder kleer scheuren het toeristische rondje hebben afgewerkt, leveren we deze weer in. We vervolgen onze weg via de Beulakerweg, die langs het grote Beulakerwijde loopt. Het grote meer in dit natuurpark.
In Nationaal Park Weerribben-Wieden kun je prachtig wandelen, fietsen en varen (bijvoorbeeld met een fluisterboot), maar kanovaren is het allermooiste. Tussen muren van riet vaar je steeds verder het groen in, tot je alleen je eigen peddels en het gezang van rietzangers en karekieten hoort. Knobbelzwanen en purperreigers vliegen door de lucht, wat gespletsj in het water kán een otter zijn. Moerasbos, water, vogels en eindeloze rietvelden: de natuur in de Weerribben ziet er ongerept uit. Maar schijn bedriegt, want elke meter grond is hier door de mens gemaakt. Door het winnen van turf veranderde het landschap in een zompig gebied met waardevolle moerasnatuur. Kraamkamer van de otter, een slim en speels dier dat zich met een beetje geluk laat zien. Eén groot, groen doolhof lijkt de Weerribben. Je kunt er eindeloos dwalen, maar verdwalen lukt niemand. Want alle vaarten en vaartjes komen uiteindelijk altijd weer uit op de Kalenbergergracht. Via het fietspontje in Jonen, komen we weer richting onze camping aan. Ik besluit om nog even te gaan vliegen met de drone. De buurman is het hier niet helemaal mee eens en komt de hoek van de heg om met zijn schoen in de hand. Hij roept dat ie hem wel eens even uit de lucht gooit, maar had mij toen nog niet zien zitten en verschiet hier een beetje van. Ik vraag waarom hij dit zou willen doen en hij draait om en loopt weer terug naar de caravan. Verder hebben we hem ook niet meer gehoord, behalve dan het gebrom tegen zijn vrouw............ We zetten alles weer binnen, aangezien het slecht weer zou gaan worden, maar dit blijkt achteraf wel mee te vallen. We spelen nog enkele spelletjes voordat we gaan slapen.

Maandag 28-6-2021:
Het zou vandaag de hele dag gaan regenen en hebben een tip gekregen van de zus van Sil voor een bezoek aan de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest. Geen slecht idee om een binnen activiteit te gaan doen met slecht weer. We kopen via internet kaartjes en reserveren om 13.00 uur een tijd, anders kun je niet binnen. We zijn net als altijd ruim op tijd en hebben hierdoor de gelegenheid om nog iets te eten voordat we naar binnen gaan. Je mag tenslotte niets zelf mee naar binnen nemen. Binnen zijn er natuurlijk veel bloemen en is het helemaal aangekleed alsof we door de jungle lopen. Veel Koi karpers en schilpadden, stokstaartjes, meervallen, flamingo's, Lori's (die overal op je lijf gingen zitten, als je wat te eten bij had), vissen, ibissen, eenden, ara's, een leguaan en waarschijnlijk nog meer wat ik vergeten ben. Dus genoeg te zien. Na een drietal uurtjes komen we weer buiten. We zouden hier overnachten, maar het is te benauwd. en staan in een open plek. We gaan verder. Uffelte zou een erg mooi dorp zijn, waar het toerisme naar toe zou trekken, dus gaan we even kijken. We vinden een SVR camping bij Camping Manege Kampeerboerderij Holtingerzand. Om die te vinden valt nog niet mee. De navigatie brengt ons aan de verkeerde kant van het bos Holtingerveld. De gevonden weg loopt niet echt dood, maar veranderd in een los zand pad. We riskeren het er op en gaan toch gewoon door. Op sommige plekken moet het gas erop om door het mulle zand te komen, maar uiteindelijk komen we na enkele kilometers toch weer op de harde weg terecht. Hier is ook meteen ons eindpunt. Er staan een 8 tal caravans, campers en er is voor ons nog een mooi plekkie overgelaten aan de rand van het zeer grote gras veld. Dit is een stilte gebied en dat kunnen we ook erg goed merken. Je hoort helemaal niets anders als natuur geluiden. Heerlijk. We hebben ons meubilair enkele uurtjes uitgestald, maar rond 21.00 uur begint het dan toch te regenen en kruipen we het busje in. We luisteren verder naar de radio en spelen een spelletje. Alweer een dag van de vakantie om.........

Dinsdag 29-6-2021:
Volgens de weersvoorspellingen zou het de hele week regenen inclusief vandaag, maar tot nu toe is het gewoon droog. We rijden naar de stichting Holtinger Schaapskudde en nemen een kijkje, maar de schuur is leeg. Vanaf hier fietsen we over de heide en langs militair oefen gebied. Maar als het zachtjes aan begint te miezeren, gaan we toch weer op weg naar ons volgende adres. Archeologen smullen van het Holtingerveld in het zuidwesten van Drenthe. De grafheuvels, de hunebedden, de stuwwal die achterbleef na het smelten van een dikke ijslaag zo’n 150.000 jaar geleden… Ze hebben het landschap z’n vorm gegeven. Door het schuiven van ijsmassa’s heeft de bodem een laag keileem gekregen, waar water nauwelijks doorheen zakt. Daardoor kunnen hier zeldzame planten zoals knollathyrus en fraai hertshooi groeien. Er zijn weinig gebieden in Drenthe waar zoveel plantensoorten per vierkante kilometer groeien. Rond 1850 was het Holtingerveld een uitgestrekt heidegebied, bijna boomloos, met zand en veen. Enorme kuddes schapen hielden de heide kort en het landschap open. Maar door de intensieve begrazing en het plaggen van de heide kreeg de wind vat op het zand en ontstonden zandverstuivingen. Op korte afstand, in het Uffelterveen en het Kolonieveen, is op grote schaal turf gewonnen. Zo ontstond een gevarieerd gebied van heide, stuifzanden, vennen en later ook bossen, met een heel specifiek planten- en dierenleven.
Via Havelte rijden we over de N371 richting Meppel en vanaf daar de N375 tot aan Baarlo. Hierna blijven we langs de waterweg rijden en zien zo veel watertoerisme en haventjes in Zwartesluis en Hasselt. Rivier Het Zwarte Water stroomt tot aan Zwolle en ook wij doorkruisen een stukje van deze Overijsselse stad. Via Hattemerbroek en Heerde komen bij Epe op de Veluwe terecht. We willen naar een wijngaard met een camping erbij in Otterlo. We doen eerst wat inkopen voordat we de wijnstube opzoeken. Bij de plaatselijke Spar is het een drukte van jewelst en een parkeerplekje is niet te vinden, dus blijf ik maar langs de weg in de bus zitten. Daarna nog 1,5 km en dan komen erachter dat ze 2 campings hebben en dat beiden vol zijn. Dat is het probleem van camperen op de Veluwe. We volgen de zandpad en na enig hobbelen staan we bij de achter ingang van camping 't Kikkergat. We volgen het weggetje op de camping, maar zien nergens de receptie. Tot we het eind hebben bereikt en tot de conclusie komen dat we verkeerd zijn gereden, moeten we om lopen om bij de receptie te komen. Hier wordt er niet open gedaan, want (blijkt later) de eigenaresse staat onder de douche en doet de deur in badjas open. We staan ondertussen bij de afdeling caravans, maar mogen daar nu wel blijven staan. We parkeren de bus en zetten de stoelen achterover en nemen een pint. Als het wat gaat miezeren, zetten we de luifel uit en blieken wat in het rond. Alweer een dag voorbij.

Woensdag, 30-6-2021:
De dag begint slecht......... het miezert nog steeds en boven is het helemaal dicht getrokken. Geen kans op verbetering. Dit wordt een doe-niks-dagje. We lopen naar het dorp Otterlo om wat contant geld te halen voor het betalen van de camping. Dan hebben we meteen wat beweging gehad. Verder is er dus niet veel te melden voor vandaag. 's Avonds kijken we zelf gemaakte vakantie films.

Donderdag, 1-7-2021:
Het is er vanmorgen niet beter op geworden............. het regent nog steeds. We werken alles af en gaan op ons gemak via binnen wegen naar het zuiden. Beginnend nemen we de N304 naar Ede om vervolgens oostelijk te gaan richting Arnhem. We nemen hier de buitenring en komen zo via Rozendaal en Velp aan de andere kant. Het gaat verder via Zevenaar naar Duitsland en nemen hier de wegen naar de bekende steden als Kleve en Goch. Het water blijft maar op ons neer dalen en zo krijgen we het idee om naar Arcen te rijden om van deze regenachtige dag toch nog iets leuks te maken. Als we bij de Autobahn 57 aankomen schieten we de snelweg op naar Nederland. Net over deze grens pakken we de oude weg Nijmegen -Venlo. Zo zijn vlug bij camping Klein Vink op het Roompot territorium. Nadat we ingeschreven hebben, blijkt er nog een tent op onze plek te staan. Dit is ook op het natte gras gedeelte en na een telefoontje kunnen we onze bus op het grind stuk zetten. We staan tenslotte toch maar voor 1 nacht. We nemen onze spullen en gaan naar het spa gedeelte. 4,5 uur hangen, weken, poedelen en ondertussen ook nog een pintje in het restaurant. Als onze tijd om is, gaan we langs de cafetaria en nemen een patatje. Deze is veel te groot en de volgende keer kunnen we samen wel 1 portie hebben. 's Avonds lezen we nog wat en gaan vroeg het mandje in.

Vrijdag, 2-7-2021:
we moeten voor 11 uur weg zijn, want de plek waar we op staan is al gereserveerd voor iemand anders. We legen onze vuil watertank en gaan onze weg naar het zuiden vervolgen. Ons doel voor vandaag is niet ver weg, dit is Roermond. Hier staan we niet te ver van Neer, waar we morgen onze auto weer op moeten halen. Gelukkig is het probleem opgelost en zit er een gereviseerde versnellingsbak in. Tevens kunnen we dan de stad lopend in. We hebben de camperplaats Helenawerf op het oog. Helaas is die bij aankomst vol en moeten we op zoek naar een ander plekje. Dit wordt Beaver Creek Wake Park. Deze is wel aan de dure kant, maar dan staan we ook wel direct aan het water van de Maasplassen. Als we gesetteld zijn, nemen we de fiets en gaan naar Roermond. Aan de jachthaven aldaar zetten we de fietsen neer en gaan lopend verder. Het weer is lekker. Niet te heet, maar gewoon zoals het hoort te zijn, met een lekker zonnetje erbij. We lopen wat door de stad en natuurlijk wil Sil diverse winkels in. Gelukkig is ze geen type die de hele middag in en uit loopt met niks in de handen en daar zijn we dan ook nog al eens mee klaar. Na een pintje op het terras halen we de fietsen weer op en gaan via een omweg naar het Nationaal Indië-monument 1945-1962. als we ook nog een blik hebben geworpen op het kasteeltje Hattem, kunnen we weer terug naar het centrum. Op het Munsterplein vinden we een plekje bij brasserie Verkoch. Hier eten we een schnitzel en een portie zuur vlees. Uiteraard spoelen we het weg met iets lekkers. Daarna gaat het weer richting de camperplek. Maar als we langs de borden met “outlet” komen, wil Sil wel even gaan kijken. Ik snap echt niet waarom mensen hier naartoe willen............ maar ja ieder zijn ding. Bij de camper zitten we nog lekker buiten in het zonnetje. Een camperaar die net komt aangereden, wil nog gauw even zijn vuil water tank legen, voordat hij zich nestelt tussen de rest van de campers. Helaas rijd hij of zij net iets te ver achteruit en komt in het zand terecht en zakt hierin weg. We horen de banden over de rand van het beton gieren. Nadat dit zich zo even heeft afgespeeld, geven ze het op en komen de ander camperaars hen helpen. Met z'n allen krijgen ze hem er uit geduwd. Als het dan toch fris begint te worden gaan we binnen een spelletje spelen. Het is weekend.................

Zaterdag, 3-7-2021:
Het is stralend weer als we wakker worden van de mensen buiten om ons heen. We zetten koffie en pakken een cracker op onze laatste dag. Vandaar rijden we naar Neer om onze KIA op te halen en daarna is het richting Noord-Brabant. Thuis aangekomen brengen we eerst Sil d'r fiets naar de fietsenmaker, aangezien deze steeds uitvalt. Daarna is het uitladen, wassen, de bus reinigen en dan is het dan toch allemaal afgelopen..............
Nederland heeft ons voor het 2e jaar toch weer hele mooie dingen laten zien. Maar hopelijk gaan we onze volgende vakantie toch over de grens mee maken.