2015, Brussel

We gaan een weekend naar Brussel. Van vrijdag 27-2-2015 t/m zondag 1-3-2015. We starten bij het kenmerk van Brussel. Voor ons was het een afknapper, maar het is het icoon van Brussel en dus een trekpleister. We moeten er eens een keer geweest zijn. Het Atomium is gebouwd in het kader van de Brusselse Wereldtentoonstelling in 1958, de zogenaamde Expo 58. Het stelt één elementaire cel zuiver ijzer voor dat sterk in ontwikkeling was en een belangrijke rol speelde in de optimistische kijk op ontwikkeling in de jaren vijftig. Het heeft de kubisch ruimtelijk gecentreerde structuur, zoals zuiver ijzer bij kamertemperatuur en onder atmosferische druk. Vreemd genoeg werd bij de bouw besloten dat de bollen niet van staal, maar van aluminium moesten worden gemaakt. Dit materiaal was indertijd een materiaal in opkomst. Het is niet precies bekend waarom dit besluit werd genomen, maar waarschijnlijk was de reden dat aluminium op dat ogenblik aanmerkelijk beter bestand was tegen corrosie dan staal. Het gebouw zou volgens het oorspronkelijke plan niet langer dan zes maanden blijven staan. Aan het eind van de wereldtentoonstelling werd echter besloten om het gebouw, dat inmiddels erg populair en bekend was geworden, toch maar te laten staan. We doen boodschappen bij een supermarkt in de buurt van het Atomium. We vinden een plek op bij de jeugdherberg in de Olifantstraat voor onze camper. Het is niet heel erg bijzonder, maar we hebben stroom, veiligheid en kunnen binnen douchen. Ontbijten doen we in onze eigen camper, dus meer hebben we eigenlijk niet nodig. Je kunt er ook een kamer huren, als je geen camper hebt. We hebben onze fietsen mee gebracht en dat maakt het heel makkelijk om de stad door te komen. Met behulp van onze fiets/wandel navigatie kunnen we ook niet verdwalen. Op zaterdag gaan we de stad in en Brussel is wel leuk. Vooral de gezellige barretjes en de kleine steegjes in het oude centrum. Manneke Pis vinden we aan de kleine kant. Dit fenomeen hadden we veel groter verwacht, evenals zijn zusje Jeanneke. De Hallepoort is een voormalige stadspoort in Brussel. De poort staat in de Kleine Ring van Brussel, aan het einde van de Hoogstraat en het begin van de Waterloosesteenweg. Ze werd gebouwd in 1381 en is de enige Brusselse stadspoort die bewaard is gebleven. Een metrostation in de buurt is vernoemd naar de poort, zie Hallepoort (metrostation).De militaire functie van de Hallepoort werd reeds in 1564 opgeheven, waarna ze dienstdeed als graanzolder, lutherse kerk, gevangenis en archief. In de 18e eeuw werd de stadsomwalling afgebroken en werd enkel de Hallepoort bewaard. In 1847 werd er het Musée Royal d'Armures, d'Antiquités et d'Ethnologie (Koninklijk museum voor wapens, oudheid en volkenkunde) in gevestigd. Het gebouw werd in 1863 door Hendrik Beyaert gerestaureerd en vergroot voor zijn nieuwe functie, waarbij het uiterlijk van de poort sterk werd aangepast door onder andere torens toe te voegen en een neogotisch dak. In 1889 was de collectie van het museum dusdanig gegroeid dat er in de Hallepoort alleen ruimte voor de wapenverzameling overbleef. De overige collecties vonden onderdak in het Jubelparkmuseum. Toen de Hallepoort in 1976 wegens restauratie- en renovatiewerken werd gesloten werden ook de wapens en de wapenrustingen in het Jubelpark ondergebracht, ditmaal in het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis. Op 6 juli 2008 werd het museum heropend na een nieuwe serie renovatiewerkzaamheden. Inmiddels doet de Hallepoort, als onderdeel van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, weer dienst als museum. Helaas staat het in de steigers als wij er zijn. Het is het centrum van het rechtsgebied van het hof van beroep van Brussel en van het gerechtelijk arrondissement Brussel en de zetel van het Hof van Cassatie. Het gebouw is opgetrokken in eclectische stijl, vanaf 1860, door architect Joseph Poelaert, onder de regering van de koningen Leopold I en Leopold II. Dit gigantische gebouw werd in de 19de eeuw beschouwd als het grootste gebouw ter wereld.
Naast nieuwe gevangenissen en rijkswachtkazernes geeft dit gebouw een nieuwe visie mee op de misdaadbestrijding in de helft van de 19e eeuw. De nadruk kwam meer te liggen op het afschrikwekkende van het nieuwe arsenaal aan repressieve instellingen en gebouwen dan op de vrij willekeurige fysieke en publieke strafuitvoering in het voorheen heersende Ancien Regime. Het Europees Parlement (ook wel Europarl of kortweg EP) is de rechtstreeks verkozen volksvertegenwoordiging van de Europese Unie. Het is de enige instelling van de Europese Unie die direct door de burgers wordt gekozen. Samen met de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie heeft het een wetgevende taak binnen de Europese Unie.Het Parlement heeft sinds zijn ontstaan in de jaren vijftig een vergevorderde transformatie doorgemaakt. In de eerste jaren van zijn bestaan was het Parlement vooral nog een adviesorgaan, terwijl het nu veel wetgevende bevoegdheden heeft op uiteenlopende gebieden zoals landbouw, voedselveiligheid, milieu en de begroting van de Europese Unie. Het wordt dan ook beschreven (door zijn eigen leden) als een van de machtigste parlementen ter wereld. Het Parlement bestaat uit 751 parlementsleden en vertegenwoordigt het tweede grootste electoraat ter wereld (na het Parlement van India), dat ook het grootste transnationale electoraat ter wereld is (375 miljoen kiezers in 2009).De leden van het Europees Parlement worden elke vijf jaar direct verkozen via algemeen kiesrecht. De verkiezingsopkomst is echter bij iedere stembusgang teruggelopen, van 65% in 1979 tot 43% bij de verkiezingen in 2009. De meest recente Europese verkiezingen vonden plaats in mei 2014. Sinds 1 juli 2014 is Martin Schulz (S&D) voorzitter van het Europees Parlement. Het Jubel park werd aangelegd in opdracht van koning Leopold II om in 1880 de vijftigste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid te vieren. Ter ere van die viering werd destijds de Nationale tentoonstelling in het park gehouden. In 1888 en 1897 werd hier de wereldtentoonstelling gehouden. Manneken Pis is een standbeeldje in het centrum van Brussel en stelt een plassend jongetje voor. Het 58 cm grote ventje op een sokkel is geplaatst aan de hoek van de Stoofstraat en de Eikstraat, niet ver van de Grote Markt. Het is uitgegroeid tot een van de beroemdste Belgische en Brusselse monumenten en een symbool/mascotte van de stad Brussel. Behalve het Manneken Pis van Brussel is er ook een in Geraardsbergen, Westmeerbeek, Broksele en Koksijde. Maar die van Brussel is de bekendste. In 1388 stond er op de hoek van de Stoof- en de Eikstraat al een fontein waarvan een stenen beeldje deel uitmaakte dat Julianekensborre of Petit Julien werd genoemd. Het beeldje zelf is niet bewaard gebleven en al evenmin een afbeelding ervan, maar vanaf 1452 verschijnt de naam Manneken Pis in de archieven. Het origineel van het huidige bronzen beeldje is door Hiëronymus Duquesnoy de Oudere in 1619 in opdracht van het stadsbestuur gemaakt als versiering van een publieke fontein. Daarbij lijkt het alsof het jongetje urineert. Bij speciale gelegenheden plast hij bier of wijn in plaats van water. Het bronzen beeldje van Duquesnoy werd op een sokkel van zes voet hoog geplaatst. Het goot water in een rechthoekig bekken. Tijdens het bombardement van 1695 werd het beeldje verborgen om op 19 augustus van dat jaar in triomf weer op zijn voetstuk te worden geplaatst. Bij die gelegenheid werd boven zijn hoofd de volgende psalmtekst geplaatst: In petra exaltavit me, et nunc exaltavi caput meum super inimicos meos (De Heer plaatste mij op een stenen sokkel, en vandaag steek ik met mijn hoofd boven mijn vijanden uit). Het beeldje werd al herhaaldelijk door vandalen en grappenmakers van zijn voetstuk gehaald. Omstreeks 1745 ontvoerden Engelse soldaten hem in het geheim, maar de Brusselaars haalden de dieven in Geraardsbergen in dankzij behulpzame burgers van die stad. Als blijk van hun waardering schonken de Brusselaars deze stad een replica van het beeldje. Al is er al sinds 1459 sprake van een Manneken Pis in Geraardsbergen. Te Edingen was er reeds in 1362 een fontein 'Manneken-Pis'. Jeanneke Pis is een standbeeld in het centrum van Brussel van een meisje dat aan het plassen is. Het beeldje is geplaatst in 1987 op initiatief van de lokale handelaren met de bedoeling meer bezoekers te lokken naar hun straat. Het werk is gerealiseerd onder impuls van Denis-Adrien Debouvrie, zakenman en eigenaar van meerdere restaurants in de wijk. De inspiratie komt van het bekende Manneken Pis. In Brussel bestaat ook nog een standbeeld van een plassende hond, Het Zinneke. Het beeld is geplaatst achteraan in de doodlopende Getrouwheidsgang, in de Brusselse wijk Îlot Sacré. Dit is een zijstraat van de zeer drukke Beenhouwersstraat, net tussen de huisnummers 10 en 12, en vlak bij de Grote Markt van Brussel. Jeanneke is zo ook in geografische zin de pendant van het manneke. De Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele is een kerkgebouw in het oude centrum van Brussel. De bouw van de kathedraal werd in het begin van de 13de eeuw aangevat onder de leiding van hertog Hendrik I van Brabant. Tot aan de opsplitsing van het bisdom Mechelen in 1961 was het een collegiale kerk die gewijd was aan Sint-Michiel en waarin in 1047 een kapittel ter ere van Sint-Goedele werd gesticht. In de tweede helft van de 20e eeuw werd het bisdom Mechelen heringedeeld: enerzijds werd het bisdom Antwerpen afgesplitst (de O.L.Vrouw-kerk van Antwerpen werd als Onze-Lieve-Vrouwekathedraal de kathedraal van dit nieuwe bisdom). De rest van het vroegere bisdom Mechelen werd herdoopt tot het aartsbisdom Mechelen-Brussel. De primaat van België behield, zoals voordien, zijn zetel te Mechelen in het aartsbisschoppelijk paleis. De hoofdkerk van Brussel werd tot kathedraal verheven. Rond 2000 ontstond de traditie om de kathedraal naar Sint-Michiel en Sint-Goedele te noemen. De Grote Markt is een plein in het centrum van Brussel. Het is een van de belangrijkste bezienswaardigheden voor toeristen die Brussel bezoeken. Oorspronkelijk Nedermerckt geheten, kreeg zij haar huidige naam in de periode 1777-1789. De marktplaats ontstond op de rechteroever van de Zenne, ten oosten van het Castrum, een fort dat in de tiende eeuw op last van Karel van Neder-Lotharingen was opgericht op een eilandje (huidig Sint-Goriksplein), en van de Werf, een eerste handelshaven op de Zenne (ongeveer huidige Zwarte-Lieve-Vrouwstraat). Dit gebied was aanvankelijk zeer moerassig; in de twaalfde eeuw werd het drooggelegd en het plein aangelegd. Het oorspronkelijk plaveisel bevond zich 1,20 m lager dan het huidige. Van oudsher komen er zeven straatjes uit op het plein: de Boterstraat, de Guldenhoofdstraat, de Sterstraat (omgedoopt tot Karel Bulsstraat), de Hoedenmakersstraat, de Heuvelstraat, de Haringstraat en de Vlees-en-Broodstraat. Het Koninklijk Paleis van Brussel is een (werk)paleis waar de Belgische koning zijn functie uitoefent. Hij houdt er audiënties en behandelt er staatszaken. De koning woont niet in dit paleis, maar in het Kasteel van Laken. Prins Willem VI van Oranje werd na de val van Napoleon uitgeroepen tot koning der Nederlanden, die zowel de Zuidelijke als de Noordelijke staten omvatten. De Staten-Generaal voorzagen in een residentie voor de nieuwe vorst. Alleen was het vorige Paleis op de Koudenberg in 1731 volledig afgebrand. De vorst moest tevreden zijn met twee oude woningen: het Di Belgioioso-Huis en het Von Benderhuis. Al snel stond het vast dat er iets ruimers moest worden gevonden en er werd een wedstrijd uitgeschreven. Na een artistieke strijd, bleven twee kandidaten over: Jean Baptiste Vifquin en Louis-Charles Louyet. Architect des konings Ghislain-Joseph Henry begon de bouwwerken maar overleed nog voor de aanvang van de eerste fase (1820). Het werk begon traag en de architecten begonnen onderling te ruziën. Het werd zelfs zo erg, dat de nieuwe architect Charles Vander Straeten werd ontslagen. Hij werd vervangen door Tieleman Franciscus Suys. Die stond onder grote druk, want de koning werd ongeduldig. Bovendien moesten nog een paar belangrijke zaken worden afgewerkt, met beperkte middelen; de koning had bijvoorbeeld laten besparen op alle beeldhouwwerk. Het resultaat was een strenge gevel (1826), die niet zo in de smaak viel bij de burgerij. De binnenkant werd beter ontvangen: Suys mocht daar meer zijn zin doen. Zo werden verschillende zalen vergroot, waaronder de empirezaal. Rond 1829 kon de koning eindelijk in zijn paleis vertoeven. Dit was echter van korte duur, want in 1830 brak de Belgische Revolutie uit. De koning moest vertrekken, zonder paleis of meubilair. De Brusselse striproute. Wie een wandeling maakt door Brussel, zal het opvallen dat er een aantal stripfiguren als fresco’s de stad sieren. Sinds 1993 zijn er door de stad verspreid een aantal stripfiguren als muurschilderingen te ontdekken. Verschillende Belgische striptekenaars van onder andere Suske en Wiske, Kuifje, Asterix en Obelix en Guust Flater zijn te zien op verschillende muren van gebouwen. De route gaat langs zo’n 31 muren door de gehele stad. Brussels bloemen tapijt. Om de twee jaar is de Grote Markt in Brussel het decor van een bloementapijt gecreëerd met voornamelijk begonia’s. De landschapsarchitect E. Stautemans is zich in de jaren ’50 gaan verdiepen in het maken van tapijten die voornamelijk bestaan uit Begonia’s. De keuze van Begonia’s is gemaakt, omdat België ‘s werelds grootste producent is van deze bloem. Ook heeft de bloem fijne eigenschappen als robuustheid, weerstand tegen slecht weer en zon en heeft een lange levensduur. Vaak heeft dit tapijt in Brussel de afmeting van 77 x 24 meter. Dit succes is verder ontwikkeld en wordt nu niet langer alleen in Brussel gecreëerd, maar ook in steden als Gent, Brugge, Antwerpen, Kortrijk, Hasselt. En zelfs over de Belgische grens in grote steden in Duitsland, Engeland, Nederland, Luxemburg en Spanje. Maar volgens E. Stautermans zelf is het nergens mooier en meer onderscheidend dan in Brussel. De antiekmarkt van de Grote Zavel. Deze wijk Grote Zavel staat bekend om zijn hoeveelheid antiekwinkeltjes, couturiers, restaurants en chocolatiers.Elke week is hier een fantastische antiekmarkt te vinden tussen allerlei antiekwinkeltjes en winkels met de lekkerste pasteitjes. Vlakbij liggen de Lieve Vrouwekerk en de Sablon kerk met zijn indrukwekkende schilderachtige tuin met standbeelden. Het gehele jaar door op zaterdag 09.00 - 18.00 uur en zondag 09.00 - 14.00 uur. Museum van Keizer Karel. Dit voormalig paleis van Keizer Karel groeide vanaf de 12de eeuw uit tot één van de mooiste paleizen van Europa. Onder zijn toezicht zijn er meerdere uitbreidingen aangebouwd, waaronder de indrukwekkende Gotische kapel. In dit mooie museum op de Coudenberg zijn veel graven en opgravingen te vinden en verder veel kunstobjecten, borduurwerken, gedrukte boeken, beeldhouwwerken, glazen en schilderijen van onder andere Rubens, Titiaan, Brueghel etc.Een aantal delen van dit voormalig paleis is onder de grond te bezichtigen. De kelders van het woongedeelte liggen bijvoorbeeld onder de Koningsstraat.
Een tip voor als je bij Jeanneke Pis bent. Draai je om en ga eens naar binnen bij cafe “Delirium”. Dit is erg leuk om te zien, maar ook zeker om te proeven. Wij hebben een heel leuk weekend in Brussel gehad en kunnen het iedereen aan bevelen.