Deel 3, Marokko; week 2

Dinsdag, 22-10-2024 licht bewolkt, 27 graden, 3311 km We worden wakker van de 2 trucks van Expedition far East, die stationair staan te draaien. Beetje aso, maar ja grote truck jongens. Het wolkendek is erg laag komen hangen en het is heel erg vochtig. De dag begint met nog een yogales. Ik zonder me af en doe mijn eigen oefeningen voor gevorderden. We hoeven vandaag niet ver en daarom zijn we ook wat later weg. De pijlen staan richting Mohammedia, maar onderweg hebben we nog wat points of interest. Via de boulevard komen we op de N1 terecht, die langs de kust loopt. Al na 26 kilometer komen we bij een exotische tuin terecht, waar we voor 20 Dirham naar binnen mogen. Dirham delen door 10 en je hebt ongeveer een Euro. We zijn ruim een uur binnen, want is echt wel de moeite waard. Een oase in al de droogte om je heen. De Jardins exotiques de Bouknadel zijn een reeks van tuinen verspreid over een langgerekt (oost-west) perceel van ongeveer vier hectare in de gemeente Sidi Bouknadel in Marokko, niet ver van de Atlantische kust. De exotische tuinen werden vanaf 1949 ontworpen en aangelegd door de Franse tuinbouwingenieur Marcel Francois (1900-1999). Ze omvatten natuurtuinen, die geïnspireerd zijn op de wilde natuur van verschillende regio's in de wereld (bijvoorbeeld de Antillen, Kongo en Brazilië) en cultuurtuinen naar het voorbeeld van door mensen aangelegde tuinen in verschillende regio's (bijvoorbeeld een Andalusische, Chinese en Japanse tuin). De exotische tuinen zijn vrij toegankelijk voor het publiek. Op het perceel bevinden zich ook een volière, een Vivarium (voor reptielen) en een labyrint. Weer buiten wilde we eigenlijk om Rabat heen, maar belanden toch in de stad. Hier is het ook erg druk, maar beter gesorteerd. Rabat is de hoofdstad en hier komt de koning regelmatig in zijn paleis. Dus dat betekent goed geasfalteerde wegen, veel gemeentewerkers die de boel schoonhouden, veel politie en verkeerscontroles. De welzijnsstand gaat hier met sprongen omhoog en het gat tussen armoe en rijk is enorm groot. We rijden langs villa wijken en tussendoor golfplaten huisjes. Er worden hier erg veel appartementencomplexen gebouwd aan zee en duurdere wijken komen als paddenstoelen uit de grond. Via een prachtig geasfalteerde baan met palmbomen, die toevallig langs de renbaan van de koning loopt, rijden we Rabat weer uit. Ons volgende doel is het meer van Sidi Mohammed Ben Abdallah. Het stuwmeer van Sidi Mohammed Ben Abdallah is een stuwdam in de rivier de Bou Regreg in de prefectuur Skhirate-Témara in de regio Rabat-Salé-Kénitra in het noordwesten van Marokko. Het is een van de grootste dammen van het land, aangezien de Oued Grou en de Oued Korifla er ook in uitmonden. Het is vernoemd naar de Alaouite sultan Sidi Mohammed Ben Abdallah, die Marokko regeerde van ongeveer 1757 tot 1790.Een meer wat tevens een stuwdam in het water heeft staan, vlakbij de rijken van het land. We proberen de waterkant te bereiken, maar stuiten telkens op hèèèèl grote ommuurde oppervlakten, voorzien van prikkeldraad, camera's en beveiliging. Op een heuvel kunnen we in het midden een prachtige villa zien staan en ergens ook nog een tuin serre, waar een hele familie in kan wonen. Dit miljonairs complex kan een heel dorp plaatsen voor honderden mensen. Nu zijn het er waarschijnlijk 2. Logisch eigenlijk, want de omgeving en het uitzicht zijn prachtig. Via normale armoede dorpjes komen we beetje bij beetje richting ons einddoel. We gaan eerst nog even shoppen. In een Marjane supermarkt komen we hier de beter bedeelde tegen en die zien we niet zo vriendelijk kijken, maar een beetje arrogant. Het bedienend voetvolk dan weer wel. Dit hebben we nog nergens zo gezien, ook de rijkdom niet. Jammer...... Op het laatste stuk, wat aan zee ligt, volgt een serie grote toeristen complexen, zoals Malaga Beach, Marbella Beach, Valencia Beach en Garden Paradise. Vakantie kazernes met hekken en beveiliging. Ook een heel groot golf complex. We draaien de laatste straat in en komen op onze bestemming voor de aankomende drie nachten: camping lÓcean Bleu, El Mansouri. Tussen de appartementencomplexen een eigenwijze familie die liever een camping beheerd, dan alles te verkopen aan de projectontwikkelaars. Gelukkig maar, want het is een prachtige plek aan de zee. We trekken een lotje en krijgen plek nummer 7. Inpluggen, de was afgeven bij de receptie en dan even zen....... Morgen en overmorgen een drukke dag. O ja, kennis gemaakt met stadsomroeper.... staat erg dichtbij...... en hij begint om 6.00 uur......

Woensdag, 23-10-2024 bewolkt, 26 graden Het is wel even wennen hier. Een honden roedel heeft de hele avond, tot net in de nacht iedereen wakker gehouden. Als dan de rust weer keert, begint de eerste haan zijn solocarrière de wereld in te slingeren. Ze zijn met drieën en dus volgen er nog twee serenades. Tot slot begint de regio omroeper om zes uur. Hoezo vakantie? Maar goed vol goede moed beginnen we de dag. Na het ontbijt verzamelen om 08.50 uur bij ons leidend team. Een van de Hansen is vandaag jarig en deze wordt eerst toegezongen voordat we naar Rabat vertrekken. Een zeer nette bus voor Marokkaanse begrippen staat voor ons klaar. Het is ongeveer een uurtje rijden. Rabat is de hoofdstad van Marokko. De stad hoort bestuurlijk tot de regio Rabat-Salé-Kénitra, waarvan het de hoofdstad is, voor 2015 behoorde Rabat tot de kleinere voormalige regio Rabat-Salé-Zemmour-Zaer. De stad Rabat in enge zin behoort tot de gelijknamige prefectuur Rabat. De stad is een van de vier koningssteden van Marokko, samen met Fez, Meknes en Marrakesh. De plaats van het huidige Rabat is al heel lang bewoond. De stad stond tijdens de Romeinse periodebekend als Sala. Het was daarvoor een Fenicische kolonie. In de vijfde eeuw na Christus werd de Romeinse stad verlaten. Als je richting de stad komt, veranderd de omgeving alsof je in een welgestelde Europese stad terecht komt. Heel veel politie en politiecontroles (nog meer als in een andere stad), heel veel mensen met groene uniformpjes die alles wat groeit bijhouden, nergens vuil op de straten, alle bomen netjes in een vierkant getrimd. We gaan eerst naar het paleis van Koning Hassan VI. Hoe verder we naar het koninklijke resort toe komen, hoe meer westers het wordt. Het Koninklijk Paleis of Dar al-Makhzen is de primaire en officiële residentie van de koning van Marokko in Rabat. Het is gelegen in de gemeente Touarga. De officiële naam is El Mechouar Essaid, letterlijk 'Plaats van geluk'. De sultans en koningen van Alawi hebben sinds het 18e-eeuwse bewind van sultan Mohammed ben Abdallah een paleis in Rabat, die Rabat gebruikte als een van zijn keizerlijke residenties en koninklijke paleizen in andere steden renoveerde. Het huidige gebouw werd in 1864 gebouwd door Mohammed IV ter vervanging van het oudere paleis. We stappen uit de bus en wandelen over een plein naar de voorkant van het ommuurde complex. De hoofd weg naar de poort mag je niet betreden en de verschillende soort militairen staan als een soort hang jongeren op hun plek te draaien. Op het moment dat je de weg op loopt word je toch wel door diverse mensen gemaand om een stapje terug te doen. Je kunt er niet veel meer doen als wat foto's maken. Eigenlijk had ik hier wel wat meer van verwacht als alleen maar een schoongelikt straat en plein. Het gaat verder en de bus brengt ons verder naar de Shella of Shalla waar erg veel ooievaars zitten. De Chellah of Shalla is een middeleeuwse versterkte moslimnecropolis en een oude archeologische vindplaats in Rabat, Marokko, gelegen aan de zuidkant (linkerkant) van de monding van de Bou Regreg. Het vroegste bewijs van de bezetting van de plek suggereert dat de Feniciërs hier in het eerste millennium voor Christus een handelsimperium vestigden. Dit was later de locatie van Sala Colonia, een oude Romeinse kolonie in de provincie Mauretania Tingitana, voordat deze in de late oudheid werd verlaten. Aan het einde van de 13e eeuw begon de site te worden gebruikt als een dynastieke necropolis voor de Marinid-dynastie. Tegen het midden van de 14e eeuw hadden de Marinidische sultans een deel van het terrein omsloten met een nieuwe reeks muren en er een religieus complex in gebouwd om hun mausoleums te begeleiden. In de 15e eeuw begon de necropolis in verval te raken en liep door de eeuwen heen schade op als gevolg van aardbevingen en plunderingen. Archeologische opgravingen in de 20e eeuw hebben de overblijfselen van de oude Romeinse stad blootgelegd. Tegenwoordig is de site een toeristische trekpleister en sinds 2012 maakt het deel uit van het UNESCO-werelderfgoed. Na een uurtje hop on naar het volgende punt en dat is een koninklijke begraafplaats Het Mausoleum van Mohammed V is een mausoleum gelegen tegenover de Hassan-toren in Rabat, Marokko. Het bevat de graven van de Marokkaanse koning Mohammed V en zijn twee zonen, wijlen koning Hassan II en prins Abdallah. Mohammed V stierf in 1961. De bouw van zijn mausoleum werd uitgevoerd in opdracht van Hassan II. Het complex is ontworpen door de Vietnamese architect Cong Vo Toan, waarbij traditionele vormen met moderne materialen zijn gebruikt. De rijke materialen, evenals het doelbewuste gebruik van historische ambachten en motieven, zijn niet alleen bedoeld om hulde te brengen aan Mohammed V, maar ook om zijn eigen inspanningen op te roepen. Traditioneel vakmanschap aanmoedigen als middel om het gevoel van de Marokkaanse identiteit te bevorderen. Deze plek ziet er erg mooi uit en daarom zal het er ook wel erg druk zijn. Veel vreemde mensen maken foto's van elkaar en we vinden vandaag uit dat je mensen op een foto kunt verwijderen. En wij zijn de jongste van de groep...... Voordat we naar ons laatste bezoekadres gaan, lunchen we eerst bij Dar Rbatie. Een restaurant in een verborgen steegje. Een klein idyllisch, maar knus plekje met erg lekker eten. Ons laatste adres is de Kashba van Rabat. Dit is niet de plaats waar de Marokkaan zijn inkopen doet, maar een toeristische trekpleister, zoals wij de Efteling hebben. Alles ziet er picobello uit en alle huisjes worden opnieuw wit geschilderd. Maandag komt president Macron op bezoek.......... misschien heeft het daar mee te maken. We lopen erdoorheen, maar hebben hier niet echt de aandacht voor zoals we de rest van de dag onze ogen hebben uitgekeken. De dag in Rabat is voorbij. We rijden terug eten wat en spelen vanavond Skibo met Joop en Jannie. Allemaal gewonnen behalve ik….

Donderdag, 24-10-2024 heel licht bewolkt, 28 graden Alweer een nacht verpest door de hanen die niet weten hoe laat het is en de eeuwig blaffende honden. Vandaag gaan we op excursie naar Casablanca. Het financieel en commercieel hart van Marokko. Casablanca betekent in het Spaans wit huis. De stad valt bijna samen met de gelijknamige prefectuur Casablanca, onderdeel van de regio Grand Casablanca. De stad Casablanca heeft ruim 4 miljoen inwoners en is daarmee de grootste stad van Marokko. Het is tevens de belangrijkste haven van het land, gelegen aan de Atlantische Oceaan. Sinds de afwerking in 1993 ligt in Casablanca de Hassan-II moskee, een moderne grote moskee gebouwd in opdracht van koning Hassan-II, gelegen aan de Bd Sidi Mohammed Ben Abdallah, tussen de haven en de vuurtoren El-Hank aan de kust met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Vlak bij de moskee bevindt zich ook de oude medina. De bus vertrekt om 8.30 en is in ruim anderhalf uur in de stad. De meeste tijd ben je kwijt in de drukte en verkeerschaos, alhoewel er hier iets beschaafder aan toe gaat, net als in Rabat. Alle bekende automerken zijn hier ruimschoots aanwezig, evenals alle grote multi-nationals. We zijn weer terug in het rijke westen lijkt het wel. We gaan eerst naar de Hassan II moskee. De Hassan II-moskee is een moderne grote moskee gebouwd in opdracht van koning Hassan-II. Het is de grootste moskee van het land en behoort tot de 7 grootste moskeeën in de wereld. De moskee werd ontworpen door de Franse architect Michel Pinseau en gebouwd door de onderneming Bouygues. De moskee ligt aan de kust en biedt uitzicht over de Atlantische Oceaan. Naast de 25.000 mensen die binnen een plek kunnen vinden is erbuiten plaats voor 85.000 mensen. Bij binnenkomst moet iedereen de schoenen uit doen en eigenlijk de vrouwen een hoofddoek dragen, maar daar geeft niet iedereen gehoor aan en wordt ook niets mee gedaan. Onze bek valt open als we binnenlopen. De immensiteit en de gedetailleerde afwerking is perfect. Een stotterende gids leidt ons rond in slecht Nederlands. In de kelder van de moskee is plek voor iedereen om zich te wassen voor het gebed. Buiten op het plein kijken we nog even over het water van de oceaan en word ik door de beveiliging van een muurtje gehaald. Ik wilde een foto op hoogte maken, maar er zijn dit jaar al 3 mensen naar beneden gevallen en verdronken. Opvallend is dat er hier militairen rondlopen met grote proppenschieters en ze kijken erg serieus. De moskee is enorm en daarom rijden we naar dit punt aan de andere kant van de baai voor een totaaloverzicht. Na de moskee, worden we gedropped bij de medina van Casablanca. Er zijn hier enkele uurtjes ter beschikking om doorheen te slenteren. We zijn met 9 personen en hebben honger gekregen van het bezichtigen van het huis van Allah. Nadat we zijn neergestreken in een best wel erg net restaurant voor Marokko, bestellen we een en ander. Ook hier geen alcohol, maar water. We willen ook nog kijken in de medina zelf, maar het eten laat lang op zich wachten. Bij navraag aan de ober duurt het allemaal nog maar een minuutje. Als het komt, ontbreekt er nog steeds de groente van Mieke, als die verhaal gaat halen, duurt het ook nog een minuutje. Het duurt allemaal wat langer, maar het is zeker lekker en de moeite waard geweest. Dan blijft er nog maar een uurtje over voor ons bezoek aan de medina. Nadat we € 25,00 per persoon betaald hebben, wat voor Marokkaanse begrippen aan de dure kant is, schieten we de smalle steegjes met de berg aan kraampjes in. De vasthoudendheid van de verkoper is hier groter als in de minder grote steden. Als je iets wil wat ze niet hebben, gaan ze naar een ander straatje en komt het vanzelf tevoorschijn. Èèn heel groot familiebedrijf met hèèèèl veel bv-tjes. Er is 1 persoon die met ons meeloopt door het geheel en blijft maar praten over spullen die we moeten kopen. Sil koop uiteindelijk een makkelijk jurkje waarvan ze eerst denk dat het veel te klein is. Als ze dan denken dat ze niets kunnen verkopen, wordt er luid gepraat en gerommeld door de vele stapels en komt de goede naar boven. Nadat het gepast en goed bevonden is, komt de prijs. We zijn volgens hen goede handelaren, want we trekken hen het vel over de oren. Voor 175 Dirham in plaats van 250 Dirham, is Sil een jurkje rijker. Ook een pin die ik wil hebben vind ik bij een kraampje van onze begeleidend persoon. Een zoon of neef of in ieder geval ergens een familielid heeft wat ik zoek. Hij vraagt 150 Dirham en ik moet hier wel om lachen. € 15,00 voor een pin?? Die kosten bij ons nog maar € 4,00 . Nu is deze wel van een metaal en geen plastic, maar toch. Als ik 50 Dirham bied, begint hij te lachen. Ok, dan niet. Maar zo werkt het niet hier. Als we uitkomen op 70 Dirham is hij niet blij en ik eigenlijk ook niet, maar we krijgen een appje dat de bus gaat vertrekken. Dus 70 Dirham wordt het en ben ik een pin rijker. We moeten nog even zoeken door de wirwar van steegjes naar de uitgang van het geheel en dat valt nog niet mee. Ook omdat we nog steeds door iedereen aangesproken worden om iets te kopen. We komen er toch wel uit en zijn op tijd voor ons transport. Een uurtje later terug bij de camping en sluiten we aan bij Hans (die jarig is), Claske, Joop en Jannie voor een zelf meegebrachte borrel. Het duurt niet lang of er sluiten meer mensen aan. Na een uurtje of anderhalf is het weer tijd om naar huis te gaan, koken of opwarmen en dan weer het nestje in.

Vrijdag, 25-10-2024 bewolkt 23 graden, 3526 km We moeten vandaag helaas afscheid gaan nemen van onze hanen, kippen en honden. Het wordt tijd voor normale nachtrust. Een verdrietig moment..........We moeten wat voorbereidingen nemen, aangezien we vanavond op een camperplek staan met weinig voorzieningen. Dus het wc-containertje legen en het vuil water lozen. Voor de route stellen we de navigatie voorlopig in om de snelweg / peage te nemen om niet in de straten van Casablanca te belanden. De camping af, 1e rechts en op de rotonde weer rechts de hoofdstraat in. Net voordat we de A1 op willen draaien, staan er op de kruising een groepje vluchtelingen uit landen als Algerije, Mali, Libië of nog verder weg. Gelukkig staat het stoplicht op groen en kunnen we met een boogje om hen heen rijden. Hun ogen staan op oorlog en zijn niet echt vriendelijk. Deze “buitenlanders” voor de Marokkanen hebben zeker niet de vriendelijkheid van hun gastland. Op deze A1 verbaast het ons dat deze snelweg niet slechter is als bij ons en de snelheid zelfs opgevoerd kan worden naar 110 km per uur. Dit schiet nog eens lekker op. Wat wel opvalt is dat ook bij de Peage veel politiecontrole is op snelheid. Verder wordt er in Marokko niet zo veel gecontroleerd, want dan moeten ze in actie komen en met een laser gun kun je gewoon op je plek blijven staan en de persoon in kwestie naar je toe laten komen. 4 van onze medereizigers hebben er een ervaring bij en weten nu hoe het politie systeem hier werkt. Onderweg zie ik ook in mijn spiegel drie setjes blauwe zwaailichten aankomen. Als de 1e politie motor mij inhaalt, mis ik de andere 2 en zie dat die zijn afgedraaid bij de vorige uitvoegstrook. De motoragent blijft voor ons rijden en zit wel telkens achterom te kijken. “We zijn erbij”, is onze gedachte. Maar hij rijdt een stukje vooruit, voorbij een vrachtwagen en stopt op de vluchtstrook, draait daar om en rijd tegen het verkeer in terug naar zijn collega's....... Het is zo'n 136 km naar ons volgende point of interest Al Jadida. Hier is een oude Portugese vesting, waar je in het fort onder in de cistern kijken. Een cistern is een waterkelder of een ondergronds of afgedekt bassin voor de opslag van drink- of huishoudwater, voor meerdere huishoudens of een hele nederzetting. Als het gaat om regenwater, is het een grote variant van een regenwaterput. Voor beide termen wordt ook het woord cisterne gebruikt. Bij binnenkomst van Al Jadida, zien we dat er hier heel veel mensen op een paard rondrijden en niet zo'n mager scharminkel als dat we onderweg hebben gezien. Het zijn net racepaarden met hun jockey op de rug. Ook kom je op de rotondes een beeld of kunstwerk met betrekking tot de paarden. We parkeren bij de Carrefour supermarkt en dan 2 km lopen. Als we de straat door lopen, krijgen we een blik in de opvoeding van de Marokkanen. Een jongen van een jaar of 20 krijgt een pak slaag, omdat hij iets verkeerd heeft gedaan, maar het lijkt wel of alle omstanders er zich mee bemoeien. Hij krijgt een klap van diverse mensen en als de politie voorbijkomt, reageert die helemaal niet. Als laatste krijgt hij nog een klap en wordt tegen een auto aangeslagen, waar hij met een harde klap tegenaan smakt. Dan keert de rust weder en groten de mensen ons weer hartelijk......... Moeten ze bij ons ook eens doen. Bij de belcom kopen we nog wat beltegoed in, wat veel goedkoper is als in Nederland. Dan op naar het fort. El Jadida werd in de vijfde eeuw voor de christelijke jaartelling gesticht door de Feniciërs. De stad werd in 1502 ingenomen door de Portugezen. Zij noemden haar Mazagão, afgeleid van Mazighen (Berbers), en behielden haar na 1541 als enige stad in Marokko. Mazagão werd herhaaldelijk belegerd door de Marokkanen en kwam uiteindelijk in 1769 in Marokkaanse handen na door de Portugezen bij hun vertrek grotendeels te zijn verwoest. Het oude Portugese fort, waar de stad omheen is gebouwd, is nog steeds te bezoeken. In 2004 werd het historische centrum van de stad door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Een belangrijke bezienswaardigheid is de Portugese cisterne. Deze werd in 1514 gebouwd maar diende oorspronkelijk als opslag en later als munitiedepot. In 1541 werd het een reservoir voor drinkwater. In 1916 werd de cisterne bij toeval ontdekt. Het fort is al 4 jaar gesloten i.vm. herstelwerkzaamheden...... en dus gaan we op zoek naar een plek om te eten. Deze vinden we bij een heel net ingericht restaurantje met allemaal jonge mensen. We bestellen een salade, Sil een tajine met kip en groente en ik een tajine met een vlees mix. Alles zeer lekker maar ook veel te veel. We krijgen ook nog een soort van yoghurtdrankje gratis aangeboden, omdat ze ons zo vriendelijk vinden. Helaas vinden we wij het maar lala. Als ik een pilsje bestel, kijkt de ober in het begin wat raar, maar komt later terug dat hij iets heeft geregeld. Maar ja, we moeten nog rijden. We bedanken hem erg voor zijn moeite en nemen dit mee bij het afrekenen. Als we de deur uitlopen, krijgt iedereen een hand en zwaaien ze ons met een grote glimlach uit. Nu op naar de Carrefour om boodschappen te doen, want daar hebben ze een afdeling alcohol. We hadden te horen gekregen dat de alcohol hier niet te betalen is, maar je moet gewoon goed kijken. Keus te over en je hebt gewoon net als bij ons een aparte hoek voor sterke drank en daar staat hier alle alcohol bij elkaar. Ook komt er langs mij een Moslimvrouw 12 blikjes Heineken bier pakken. Smaak hebben ze dan weer niet. De alcohol is wel wat duurder als in Nederland, maar niet zo erg als we verwacht hadden en ook niet via een achterkamertje. Sil neemt 4 flessen Spaanse witte wijn en een fles rosé, ik 24 blikjes San Miguel. Bij de kassa zijn we voor nog geen € 100,00 klaar…. net Nederland. Ons volgende etappe gaan we via de kustweg en laten we de snelweg voor wat het is. We rijden over erg slechte wegen en de gemiddelde snelheid gaat met stappen naar beneden. We rijden langs de raffinaderijen van het land en het lijkt wel of we door de haven van Rotterdam rijden. Het stinkt hier naar olie en brandstof. Ook stoppen we onderweg even voor een fotomoment van de zee. Hier rijden 2 jongens op een brommertje ons voorbij en als we die later weer inhalen maakt hij kus gebaren naar Sil. De romantische Romeo's. We hobbelen verder en zien dat de natuur hier veel groener is en dat er veel verbouwd wordt, waaronder tomaten. Door de slechte weg en de vele gaten, is het wel een slingerpad en zien we de auto's voor ons links en rechts ontwijkingen maken, zodat wij voorbereid zijn op wat er komt. We bereiken schadevrij onze eindbestemming en zien op een heuvel een prachtige lagune liggen. Zoals gezegd staan we op een camperplek en als we gesetteld zijn, is er om 18.00 uur een briefing. Later is het even borrelen bij Hans, Kiena, Dick en Irma en sluiten ook meerdere mensen zich hierbij aan. Later hoeven we niet heel veel meer te eten en doen we het met een bordje soep. In het donker nog even naar het strand, waar we niks zien, bij Bertus en Kitty even de foto en video manie uitleggen en dan is de dag weer om.

Zaterdag, 26-10-2024 zonnig, winderig, 22 graden We worden wakker van een hond van een andere camperaar die aan het vertrekken is. Wat ons opvalt is dat de koelboxen geen geluid meer maken en zien dat de 12 volt is uitgevallen. We zijn vlug op de been en kijken bij de accu of we iets kunnen vinden wat het probleem is. Bij het controleren van de zekeringen, trek ik er 1 kapot en loopt ondertussen de watertank leeg. Daar was die zekering dus van.1 pinnetje blijft in de houder, dus moet eruit gepeuterd worden. Als dat lukt en er een nieuwe in zit, stopt ook de waterlekkage. 2 koelboxen op maximale koeling hebben de hele nacht de accu dermate belast dat die leeg is en daardoor zichzelf heeft uitgeschakeld. We schakelen de koelbox voor het bier even uit......... ^[e-38]*(*^%^[e-38] (*......... maar het moet nou eenmaal. Bij het uitladen van de andere scheurt een kartonnen kaaspoeder pakje open en zit alles onder de strooikaas........ Het begin van een mooie dag.…... Als alle ellende is opgelost en we wat hebben gegeten, gaan we met de hele groep een rondvaart maken in de lagune. Om met 5 bootjes het water op te gaan moeten eerst de schoenen uit en instappen enkele meters van de droge waterkant. We zigzaggen wat door en langs elkaar en iedereen geniet van het uitzicht over het water. Na 2 uurtjes staan we weer op de plek van waar we vertrokken zijn. Terug op de camping gaat iedereen zijn eigen weg. Sommige gaan wandelen, andere lezen, ik werk het dagboek bij en Sil zit in haar E-reader. Terwijl we zo bezig zijn, zit er een jongen op het muurtje achter ons en vraagt om wat te eten. Bedelen is in Marokko verboden, behalve op vrijdag, want dan is het gebedsdag. Net als onze zondag. We geven wat lekkers en hebben onze goede daad voor vandaag weer gedaan. Als we klaar zijn met lezen en boekhouding is bijna iedereen verdwenen. We gaan ook een stukje lopen en als we enkele medereizigers treffen, verwijzen ze ons naar een plekje aan het strand wat zeer de moeite waard is en dat is het ook. Vanavond maken we een rits van tafeltjes en eten we met een gezamenlijk diner. Een karretje met diverse tajines komt het avondmaal brengen. Leuk, lekker en gezellig. Daarna wordt er nog gezellig na geborreld. De laatste 7 mensen snappen niet waarom iedereen zo vroeg naar bed gaat. Joop, Jannie en wij zijn de laatste….? Terwijl wij zaten te borrelen zat er een rare gast achter de campers ons in de gaten te houden. Joop en ik maken contact en foto's, terwijl de bewaking ons drieën in de gaten houd. De bodyguard was al wat hyper door die rare gast of misschien wel door de wietlucht die om hem heen hing. De guard heeft wel in de gaten dat hij op moet treden en even later is de politie er en neemt de rare gast niet helemaal vrijwillig mee, maar daar hebben ze hier geen moeite mee.

Zondag, 27-10-2024 licht bewolkt, 22 graden, 3744 km We rijden een route langs de kust, gewoon prachtig. Ook weer, net als bij alle reisdagen, veel zwaaien, lachende mensen en sommige roepen "welcome in Marokko". Ook komen we langs een plek met heeeel veel lege en kapotte flessen. Toch een drankprobleem in dit land? We gaan in Safi naar de pottenbakkers markt. Safi ligt, als een natuurlijke haven, op de plek waar de rivier de Chaabah in de Atlantische Oceaan uitstroomt. Het lijkt enigszins op een steile gletsjerkloof. De pottenbakkersheuvel naast de Medina is met een wettelijk beschermde status kenmerkend voor Safi. We moeten enkele km's van de markt parkeren bij een Marjane supermarkt. Als we met 10 man staan te wachten op enkele taxi's, komen er 2 motoragenten voorbij gereden. Iets verder rijden ze de stoep op en komen tussen de mensen door terug naar ons gereden. We maken contact, schudden handen en starten een babbel. De ene motor mist het rechtse spiegelglas, alleen nog maar de linkse spiegelsteun, afgebroken richting aanwijzer en een gladde band. We zeggen dat we ook motorrijders zijn en ik ook een Kawasaki rijd, ze lachen goedkeurend. Ze vragen wat we hier doen en we vertellen dat we wachten op taxi's. Als ik vraag of ze ons achterop weg kunnen brengen, kijkt de ene uitnodigend naar zijn zadel van zijn motor, maar zijn collega reageert niet. Dat gaat dus niet gebeuren. Ze rijden beide weg naar de hoofdbaan en stoppen het verkeer, pikken er 3 taxi's uit, die onder begeleiding naar ons toe worden gebracht. Enkele stappen in en de eerste taxi en wordt naar de weg begeleid, het verkeer tegengehouden, zodat ze vrije doorgang hebben. Onze chauffeur brabbelt wat in het Arabisch en we snappen er niks van. We vragen aan onze nieuwe vrienden wat een taxi mag kosten en hij zegt 7 Dirham. De chauffeur krijgt van hem de opdracht waarheen hij ons moet brengen. We dingen vervolgens van 10 Dirham af naar 7 Dirham en worden voor 70 Eurocent weggebracht. Op de markt lopen we wat rond en kopen een tajine om te koken en een heel kleintje voor olijven op tafel te zetten. Op een balkon drinken we koffie en proberen een pannenkoek te scoren. 8 personen doen allemaal een bestelling. Eerst komen 6 kopjes koffie en 3 pannenkoeken. Na een tijd moeten we bij navraag opnieuw bij bestellen. Daarop komen er nog 2 pannenkoeken. Onze buren kappen ermee en stappen op. Als wij alles op hebben gaan we ook en moeten € 8,80 afrekenen voor 2 pannenkoeken een koffie en een cappuccino. We moeten nu zelf een taxi regelen en staan voor € 1,00 weer bij onze camper. Prachtig toch? Geen foto's van onze nieuwe vrienden, want daar houden ze niet van. Van Safi rijden we een route met prachtige wisselende uitzichten, veel verkeerschaos, goede wegen en met een gaten patroon, maar komen toch weer veilig op camping Le Relais de Marakech. Andere medereizigers komen toevallig in Echemmaia en zien daar een paarden happening. Dit is met echte Berber strijders die een wedstrijd houden, waar er met echte geweren tijdens het rijden op het paard wordt geschoten. Jammer dat we dit gemist hebben, want de foto's en filmpjes zijn echte de moeite waard. De camping in Marrakesh is een drukbezochte plek met Duitsers, Fransen, Spanjaarden, Belgen, Zwitsers, Portugezen, Engelsen en natuurlijk Nederlanders. Om 18.00 een briefing met borrel, een heerlijke hete douche en dan vermoeit het nestje in. We blijven hier 4 dagen om uit te "rusten".

Maandag, 28-10-2024 bewolkt, sterke wind, 18 graden Afgelopen avond de koelboxen weer op stroom gezet en hebben de hele nacht op volle toeren gedraaid met een nieuwe voorraad…. we zijn gered? Vandaag gaan we op excursie naar Marrakesh en het is zelfs een beetje koud. Hoe vlug zijn we verwend met deze temperaturen. Marrakech telde in 2014 circa 1 miljoen inwoners, en is daarmee de vierde grootste stad van het land. De stad is een van de vier koningssteden van Marokko, samen met Fez, Meknes en Rabat. De stad is gelegen op de vruchtbare Haouzvlakte, aan de voet van de Hoge Atlas. Marrakesh werd in de 11e eeuw gesticht als versterkt legerkamp en groeide uit tot een belangrijk handelscentrum. In deze tijd van culturele bloei ontstonden talrijke prachtige gebouwen Met 2 busjes gaat het naar het centrum. Een ritje in Marokko is overal een avontuur op zich. Je kijkt je ogen uit. We gaan eerst een stadswandeling maken met een gids en zien hier ook de gevolgen van de aardbeving in 2023. Gebouwen die zijn gestut, gescheurd of gedeeltelijk ingestort. De Saadi Tombes in Marrakesh dateren uit de tijd van sultan Ahmad I-al-Mansur in de late 16e eeuw. De graven waren vergeten geraakt en zijn herontdekt in 1917 en hersteld. De graven zijn, daar het herstel plaats heeft gevonden met Italiaans marmer, een belangrijke attractie voor de bezoekers van Marrakech geworden. Het gebouw bestaat uit drie kamers. Er is een hal voor de gebedsruimte en de hal met 12 zuilen. De graven zijn met mozaïeken bedekt en liggen in een mooie, kleine tuin. In het mausoleum liggen 4476 leden van 60 generaties van de Saadi-familie. We lopen verder door de menigte en komen uit bij het Bahia Palace. Overal is het een belachelijke drukte van belang met toeristen van over de hele wereld. We zitten als ophok kippen bij elkaar. Herman de reisleider snapt er niks van. De vorige keer was er bijna niemand. Het Bahia paleis is een paleis en een geheel van tuinen. Het werd gebouwd aan het einde van de 19de eeuw, als grootste paleis van die tijd. De naam Bahia betekent 'glans'. Net als in andere gebouwen van de periode in andere landen, was het de bedoeling om de essentie van de islamitische en Marokkaanse stijl in één gebouw te vangen. Het paleis heeft een oppervlakte van 8.000 m², verschillende binnentuinen en 150 kamers aan de binnenplaatsen. We zijn blij als we weer buiten zijn. We gaan naar een zalfjes / kruiden winkel, waar alles uitgelegd wordt wat het is en wat je ermee kunt doen. Dit is ongepland door onze gids ingelast en Herman zegt tegen het vrouwtje dat ze te duur is en tegen ons dat we niets moeten kopen. Dit komen we nog meer tegen voor een veel betere prijs. We staan zo weer buiten, want de mensen van het winkeltje zijn een beetje boos op Herman. Vanaf 13.00 uur vrij spel in de medina tot 16.00. Dan gaat de bus weer terug. Met Joop, Janny en Henk gaan we eerst iets eten en dan verder. Sil scoort een jurkje en verder kan ik het plunderen van de kas behoeden. Wel reserveren iets heel leuks voor morgen. Terug op de camping een briefing en de laatste zaken afwerken voor morgen.