Abruzzi

zaterdag, 9-7-2022 lekker, 28 graden, lichte bewolking, 2.756 km

Als we wakker worden is de sterkte van de wind wel gezakt, maar het waait nog steeds. We breken de boel weer op en rijden via de Rio Vivo door het centrum van Termiloi. Als we de bordjes bebouwde kom passeren, vervolgen we de Strada Statale Adriatica richting het noorden. Het is een aaneensluiting van dorpjes met strandjes, restaurantjes en boulevards om te flaneren. Met een gangetje van zo'n 60 km per uur, komen we aan bij San Salvo Marina, waar we bij Costaverde onze inkopen gaan doen. Ook in deze zone commerciël, staat er weer zo'n heel groot pand met allerlei winkels binnen in. Nu de koelkast het er erg moeilijk mee heeft, hebben we ontdekt dat de deur niet zo goed meer sluit en hierdoor de warmte niet buiten kan houden. Hiervoor zoeken we tochtstrip om dit op te lossen, maar dat kunnen we hier niet vinden. We rijden terug naar de te volgen weg en bij Silvi ziet Sil een bord staan met camper benodigdheden. We parkeren en ik ga naar de winkel op zoek. Ook hier weer grote commerciële gebouwen, waar je binnen op zoek moet. Gelukkig vind ik een winkel die aan de eisen voldoet, meteen aan het begin. Bij navraag hebben ze wat ik wil en moet naar rij 17. Ik kom hier langs een etalage en zie wapens achter het glas liggen..........?? Voor € 100,00 kun je dus een wapen kopen. Ik sta versteld en vraag aan een medewerker hoe dit werkt. Maar hij vertelt, dat er alleen maar geluid is en geen kogel. Een start pistool dus, maar wat zeer zeker te gebruiken is voor iets anders. We hebben een camping op het oog met zwembad en toch aan zee, maar als we aan komen, blijkt Don Antonio er een Holliday Village gemaakt te hebben en de gewone camping opgedoekt. Bij de buren zou er wel gekampeerd kunnen worden, maar daar is alles dicht tot 16.00 uur, i.v.m. siësta. We overleggen even en door ons grote geduld, rijden we naar een camping op de Via Del Mare. Bij aankomst bij Stork Family Camping Village, is dit ook niet wat we zoeken. We schrijven toch in en krijgen een vierkante meter aan het zwembad. En dat voor € 60,00 per nacht, ons nieuwe record voor een camping overnachting. We denken nog “lekker dichtbij”. Het zwemmen kan tot 19.00 uur en het is er een mierenhoop van jewelste. We dobberen in de zee, die nog steeds ruw is, maar wel uitnodigt om er gebruik van te maken. De afwisseling met het gewone zwembad is wel lekker.'s Avonds is er animation for the kids...... het word weer tijd dat we door reizen.

Zondag, 10-7-2022 warm, 27 graden, licht bewolkt, 2.907 km

Lang uitslapen gaat op zo'n drukke camping niet, maar we kunnen nu nog wel even zwemmen, als het om 09.00 uur open gaat. Het is erg fris en we zijn dan ook meteen wakker. Na het zwemmen, een kop koffie en het legen van toilet en grijs water, gaat het richting het binnenland. Weg van de drukte van de kust. Onze eerste stop is bij een kleine 50 km verderop bij Fortezza di Civitella del Tronto. Het fort van Civitella del Tronto is een versterkt werk dat is opgericht als een bolwerk dat verantwoordelijk is voor het beheersen van het gebied, met tactische en defensieve functies. De machtige structuur werd gebouwd om het strategische gebied te beschermen dat het verwelkomt, dicht bij de top van de rots, die uitkijkt over het stedelijke centrum van Civitella del Tronto, zetel van de gemeente met dezelfde naam in Abruzzo, op het grondgebied van de provincie van Teramo. Het defensieve nederzettingencomplex vertegenwoordigt een van de belangrijkste bolwerken van het koninkrijk Napels in de periode van de Spaanse onder-koninkrijk en indrukwekkende militaire technische werken gebouwd op de bodem van Zuid Italië. Voor de uitbreiding is het vergelijkbaar met het Forte del Brunetta, gebouwd door de Piemontezen in de buurt van de stad Susa en met het fort Hohen-Salzburg in Salzburg, waarmee het sinds 1989 is verbroederd. De gebouwen zijn gearticuleerd over een lengte van ongeveer 500 meter en een gemiddelde breedte van 45, met een oppervlakte van 25.000 m2. Met zijn 45.000 bezoekers per jaar (vanaf 2016), was het het meest bezochte monument in Abruzzo.De site wordt vooral herinnerd als het laatste bastion van het Koninkrijk der Twee Siciliën, dat zich op 20 maart 1861, 3 dagen na de kroning van de koning van Italië, Vittorio Emanuele II, overgaf aan de Piemontezen. Voor € 6,00 p.p. lopen we hier een uurtje rond op deze toch wel weer open bouwput. Het blijft ons achtervolgen. We rijden verder naar Ascoli Piceno, waar we een camperplek hebben gevonden bij Parcheggio ex Seminario. Als we aankomen, is de slagboom dicht en niemand te bekennen. Ik ga op onderzoek uit en we moeten 25 meter verder een hele krappe steeg in rijden. Hier staat al een camper en als we de stroom ingeplugd hebben, zit er een slot op de hoofdschakelaar. We bellen het nummer wat er bij staat en dan blijkt met ons slechte Italiaans, dat het gesloten is ??? Vermoedelijk weer siësta. We lopen het stadje in en komen er achter dat er wederom veel in de bouwstellingen staat en de terrassen gesloten of niet bezet. We lopen terug naar de camperplek, waar er al weer 2 staan te wachten, koppelen af en gaan verder naar het binnen land. 75 km verder hebben we een locatie gevonden in de bergen, met een prachtig zwembad. We rijden dwars door het Parco Nazionale dei Monti Sibillini. De wegen zijn voor de verandering eens goed en zonder scheuren en gaten. Hier is in 2016 een heftige aardbeving geweest en veel schade heeft berokkend, maar geen slachtoffers. Het Nationaal Park van het Sibillini-gebergte is een nationaal park dat de natuurlijke omgeving van het gelijknamige bergmassief beschermt dat zich uitstrekt tussen de regio's Marche en Umbrië, verdeeld over vier provincies.Het beslaat een oppervlakte van ongeveer 71.437 ha, op een overwegend bergachtig terrein. Het overheersende landschap is dat van het kalksteenmassief van de Apennijnen-keten , dat in dit gebied fungeert als een schakel tussen de zachtere vormen van de noordelijke Apennijnen en de hoogste hoogten van Abruzzo, en ook ernstige en steile kenmerken aanneemt. Een oostelijke en een westelijke helling dalen af van de hoofdas van de Apennijnen-rug. De eerste wordt gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan landschappen en natuurlijke omgevingen. De valleibodems van rivieren en beken zijn verdeeld in smalle en indrukwekkende kloven, zoals de suggestieve Gole dell'Infernaccio, gecreëerd door tellurische activiteiten en erosie. Hogerop omringen talrijke bossen (vooral beukenbossen) de Apennijnen valleien met een overheersende noord-zuid trend. De westelijke kant loopt langzaam af richting Umbrië met een daaropvolgende reeks van hooggelegen depressies, de beroemde Piani di Castelluccio. Tijdens de laatste 40 km horen we een vreemd geluid rechts voor. De remmen zijn aan beide kanten even krachtig en trekt niet naar links of rechts, wat ons erg achterdochtig maakt. Het wordt wat stiller in de cabine en we tellen de km 's af. Er is hier geen plek in de berm voor pech onderweg en het gaat behoorlijk slingerend van boven naar beneden. Als we de SS209 rechts af moeten, volgens de navigatie, hebben we zo onze bedenkingen. Het is de laatste 1,5 km. We doen toch wat ons vertelt wordt en volgen de zeer steile weg naar boven, die zelfs een helling percentage bereikt van 25%. De breedte van de weg staat ook geen tegenliggers toe en we hebben geen bord voor eenrichting verkeer gevonden. We zullen zien. We moeten zelfs terug naar de 1e versnelling, maar als we dan eindelijk boven aan komen, krijgen we wel waar voor ons geld. Een prachtige plateau camping met een zwembad, waar het lijkt of die tot aan het einde van de vallei gaat. We kijken eerst naar de diverse plekken die ons toegewezen worden en komen dan terug met het bijna mooiste plaatsje van de camping. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de bergen en het dal, maar staan wel midden in de zon. We zeggen dat we liever plek 36 hadden i.p.v. 37, maar ja die is bezet. Wat toevallig ze gaan morgen weg......... dan kunnen wij mooi een plekje opschuiven. We reserveren ook meteen een plekje in het restaurant en gaan ons huisje op z'n plek zetten. Het eerste wat we doen is een duik nemen in het zwembad om af te koelen. Het zwembad is eigenlijk dicht om 18.00 uur, maar onze buurman zegt dat we het andere bad wel kunnen nemen, dat wat lager ligt en geen controle heeft. Het is nu “maar” 28 graden en het water van het bad denk ik 12 graden. We zijn meteen klaar wakker en besluiten dat we een extra dag blijven en doen helemaal niets. Het eten in het restaurant is goed. Sil neemt pizza en ik lekker een mix van vlees. Daarna is het nog een spelletje Skipbo en genieten van de lampjes uit de dorpjes tegen de berg aan. Vandaag toch nog 8 km gelopen. Welterusten.

Maandag, 11-7-2022 warm, bewolkt, 31 graden

Zoals gezegd, vandaag een relax dagje. Maar om te beginnen wil ik toch eerst weten waar dat vreemde gebonk gisteren vandaan kwam. De krik komt onder de rechtse stoel uit en ik krik de voorkant aan de bijrijder zijde omhoog. Als ik het wiel er af wil halen, voel ik direct dat de bouten niet echt veel weerstand geven. Nadat het wiel er af is gehaald en alles gecontroleerd heb, is er niets te vinden. Ook onder de auto is geen enkele mankement te zien. Het moet dus wel een los voorwiel zijn geweest. We gaan het morgen wel merken. We vertoeven verder veel tijd aan het zwembad en hangen over de rand van de oneindige waterbak en kijken over het immense natuurschoon uit. Er zijn hier heel veel soorten van tijd verdrijf, zoals paard rijden, delta vliegen, speciale MTB routes, raften en quad rijden. Ook voor de koudere maanden dus een lekker plekje om je niet te vervelen. Als Sil hierover een folder wil gaan halen bij de receptie, verdwijnt ze ineens achter het muurtje van de omloop van het restaurant. Ze komt terug en ik zie dat ze direct het bloed van de knie en wreef afspoelt bij de sproeier van het zwembad. Wat nu weer ??? Ze is uitgegleden over het losse grind en gevallen. De knie ligt open en de wreef is erg afgeschaafd. Einde zwemfestijn!!! als alles weer bedaard is, ga ik mijn drone de lucht in sturen en maak prachtige opnames van omgeving en camping. Tevens vraag ik bij de receptie of ze hier interesse in hebben. Dat moet ik zelf maar aan de baas vragen, die regelmatig rond rijd in een 4x4 Toyota. Als ik hem zie en de vraag stel, wil hij ze wel eerst zien en vraagt direct wat er tegenover moet staan. Een echte zakenman. We zien het wel met betalen. We verdoen onze tijd verder met niet veel en eten later een afgehaald pizza bij het busje. 's Avonds wil Sil revange met Skipbo, maar ook met voorsprong is dit niet gelukt.