2021, Frankrijk, naar de Champagne

Vakantie 2021, Champagne Frankrijk.

Covid heeft ons dit jaar al tegen gehouden om de grens over te gaan. Juni heeft ons al 2 weken in eigen land op geleverd en dat was echt wel een leuke vakantie. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan en kan en nu is het dan toch echt tijd om verder te reizen. We hebben de weer kaart bekeken en zien dat het boven de grens van Parijs goed te doen is de komende 2 weken. Daaronder wordt het slecht tot aan Madrid. So France it will be.


Vrijdag, 17-9-2021, bewolkt 19 graden, 273 km

Sil is vrij en zorgt dat alles klaar staat voor vertrek. Ik moet nog werken tot 12.30 uur en dan kan het avontuur weer beginnen. Ook de fietsen zijn geladen doordat ik met de auto ben werken. Tevens ben ik dan nog vlugger thuis. Ik hoef alleen nog maar te douchen en we gaan dan ook al om 13.02 uur op pad. Maar haastige spoed is zelden goed........... We zijn de straat nog niet uit of we kunnen al weer terug............. Onze bidon voor als we gaan fietsen staat nog op het aanrecht.......... Maar dan kunnen we toch echt weg. De A50 richting Eindhoven is afgesloten en om van huis weg te komen is nog een heel gedoe. Via Schijndel, st. Oedenrode en Nijnsel, zitten we uiteindelijk toch op de A67 richting Antwerpen. We nemen de afslag bij Eersel, want we willen zoveel mogelijk de snelweg vermijden. Na Bergeijk en Lommel zakken we via de N74 af richting Hasselt. Hier wordt de drukte al meer, maar we mogen nog niet klagen. Het gaat verder via st. Truiden, Hannuit via de N80, die helemaal tot aan Namen gaat. Hier nemen we een stukje snelweg om de stads drukte te vermijden en het al wat later in de middag wordt. Het zijn maar een 25 tal kilometers, want we nemen bij Dinant alweer de afslag naar de N97. Bij Phillipeville volgen we het bordje voor onze eind bestemming: Rocroi. Rocroi is een gemeente in het Franse departement Ardennes (regio Grand Est) en telt 2379 inwoners (2004). Zij maakt deel uit van het arrondissement Charleville-Mézières. Rocroi is een voormalige vestingstad waarvan de stadswallen nog grotendeels aanwezig zijn. Vlak in de omgeving van de stad vond op 19 mei 1643 de Slag bij Rocroi plaats, een beslissend treffen tussen de Spaanse troepen onder leiding van generaal Don Francisco de Melo en de Franse troepen onder leiding van Louis II de Bourbon-Condé, Duc d'Enghien (Hertog van Enghien), waarbij de Spaanse onoverwinnelijk geachte troepen het onderspit moesten delven. Bij dit vesting stadje is een camper plaats en dat wordt onze 1e overnachtings plek. Er zijn reeds een tiental campers aanwezig, maar ze hebben gelukkig het laatste plaatsje voor ons vrij gehouden. Het weer is perfect en we hebben onderweg al de airco aan gehad. Er staat een picknick tafel en daar maken we gebruik van. Terwijl Sil gaat koken, zet ik alles op tafel klaar. Ik drone nog even over de omgeving en dan kunnen we de buiken vullen. Een camperaar staat met een slappe band en ik gebruik onze air compressor om hem weer op druk te krijgen. Zeer dankbaar komt zijn vrouw ons later een rose aanbieden. Helaas ben ik een bier drinker, maar Sil pakt snel een glas en dat wordt bijna tot de rand gevuld. We babbelen over reizen en krijgen zeker goede tips voor de toekomst. Hierna wandelen we naar het stadje om het eten wat te laten zakken. Als we terug komen, is het tijd voor een spelletje Skibbo en een lekker pintje. Life is good..........


Zaterdag, 18-9-2021, zonnig, 24 graden, 373 km

We staan rond 9.00 uur op en ontbijten lekker in deze rustige omgeving. Gisteravond zijn er nog diverse campers bij gekomen, waaronder een ganzen hoeder. We gaan Rocroi bezichtigen en lopen over de historische brug door de stads muren. Er is eigenlijk niets bijzonders te doen in dit dorp, behalve het aangezicht. Toch is het er behoorlijk druk en niet alleen maar toeristen. We lopen een uurtje binnen de stads muren en maken leuke foto's. Daarna hebben we het toch echt wel gezien en gaan we weer on the road. Ons volgende doel is niet zo heel ver weg, dus rijden we alleen maar route national. De 100 km die we moeten afleggen, gaan vooral over de D985. Bij Rethel gaan we over naar de N51, die ons tot aan Reims brengt. In Reims zijn alleen maar 2 camper plekken ter beschikking. De 1e is bij het stadion en als we daar aankomen, staat er 1 camper en een bord dat er een wedstrijd is en er niet mag worden overnacht. We gaan verder naar de 2e plek en komen onderweg al meerdere mensen tegen met hetzelfde doel. Hier aangekomen staan we als 2e voor een slagboom. Terwijl iedereen met z'n telefoon aan de gang gaat, loop ik het terrein op en ga op zoek naar menselijk contact. Ik loop een gebouw binnen, maar daar is niemand. Als er nog een persoon achter mij aankomt, zorgt deze er voor dat er iemand achter de balie komt te zitten. Ze kan geen Engels en ik geen Frans, maar het woord "camper parking" is genoeg om elkaar te begrijpen. Ik krijg een klein papiertje met de code voor de poort. Hiermee loop ik weer terug en zijn we de 1e die naar binnen kunnen. De rest staat raar te kijken met hun telefoon in de hand, maar ik geef ze ook de code en dan kunnen ook zij achter ons naar binnen. We volgen het smalle paadje richting de rivier "La Vesle". Op einde van dit doodlopende weggetje staan een 6 tal campers opgesteld. Shit, het lijkt wel helemaal vol. Doch aan het einde is nog plaats voor 1 stuks camper plezier. We geven aan de andere twee door dat er geen plek meer vrij is. Het is hier erg smal en ik rij terug om te keren en achteruit terug te gaan om op de laatste plek te kunnen parkeren. We eten iets en nemen dan de fiets om de stad in te gaan. We gaan eerst naar het VVV om informatie in te winnen en gaan dan naar de grootste trekpleister: de kathedraal Notre-dame van Reims. De Cathédrale Notre-Dame de Reims is een kathedraal uit de 13e eeuw in de Franse stad Reims. Het is een van de voornaamste gotische bouwwerken van Frankrijk. De kathedraal is historisch van belang omdat hier de koningen van Frankrijk werden gekroond en de episode met Jeanne d'Arc zich hier afspeelde. Het aantal beelden dat deze kathedraal siert is groter dan bij enige andere Europese kathedraal. Het beeldhouwwerk van de kathedraal van Reims wordt beschouwd als een belangrijk voorbeeld van middeleeuwse beeldhouwkunst. Het centrale portaal aan de westgevel is gewijd aan de maagd Maria. Vooral het beeld van de "Engel met de glimlach" is beroemd; het is het symbool geworden van de stad Reims. Door zijn architectuur en zijn 2303 beelden werd de kathedraal, samen met het voormalige klooster van Saint-Remi en het paleis van Tau, in 1991 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNES. We lopen om de kathedraal heen en komen terecht in een souvenier winkel, waar we 2 pins, een T-shirt en een gasten doekje kopen voor in de wc. We vervolgen onze weg en komen zo ook langs paleis Tau. Hier is de rij te lang en slaan we dit over. Aan de andere kant lonkt een terras en kunnen we dit niet weerstaan. Zonder een enkele controle i.v.m. de corona vleien we ons aan een tafeltje. We bestellen 2 Karmeliet pinten, zonder de prijs aan te kijken. De horeca is net als in Nederland misbruik aan het maken van de consument. Voor € 19,00 mogen we de glazen leeg drinken, dus we laten ze goed smaken. Opvallend is hier de aanwezigheid van militairen met een mitrailleur in de hand. Ook is er onder begeleiding van de politie een protest mars tegen de corona beperkingen. Als deze zijn vertrokken en we onze glazen leeg hebben, gaan we weer op pad. Met enige moeite vinden we het beeld van Jeanne d'Arc, wat tussen de bomen voor onze neus staat........ Daarna naar L'église Saint-Jacques, Place Drouet-dʼErlon (een plein gelegen in het hart van Reims dat de Rémois vaak Place d'D'ìlon noemen. In het midden staat de Subé-fontein bekroond door het standbeeld genaamd The Glory.), Porte Mars (een oude Romeinse triomf poort), Place Royal (plein met veel bogen galerijen), de Baseliek van Saint-Remi en de daarnaast gelegen abdij. Als we tegenover de abdij iets willen eten, kan dit niet, aangezien het nog te vroeg is......... We besluiten verder te fietsen en terug te gaan naar place Drouet d'Erlon, waar het krioelde van de mensen. In Reims rijden er nog trams en daarbij horen tramrails........ met een fietswiel kun je hier makkelijk in komen en natuurlijk breek ik bijna mijn nek door dit te doen. We overleven de drukte en komen terecht aan een tafeltje bij Brasserie Le Gaulois. We bestellen een hamburger en een steak en spoelen deze weg met een Karmeliet en een witte wijn. De mensen massa zorgt er wel voor dat we ons niet vervelen, want er is genoeg te zien. Daarna is het weer tijd om terug te fietsen naar ons busje. We lezen nog wat en drinken een goedkoop pintje, voordat we ons bed in duiken. De lokale bevolking heeft hier een feestje en dat duurt tot in de kleine uurtjes. Als ze weer naar huis gaan maken ze wel veel lawaai en maken iedereen wakker. Dit stond ook op de reviews van deze plek......


Zondag, 19-9-2021, bewolkt, 20 graden, 400 km

We willen naar de Perching bar en zoeken daar een camping in de buurt. Dit is maar 27 km rijden en onderweg bezoeken we nog een oorlog kerkhof uit de 1e wereldoorlog. Hier liggen zo'n 15.000 soldaten begraven. Overal in Frankrijk kom je monumenten tegen uit '14 -'18 en niet zo heel veel uit '40 - '45. We vervolgen onze weg en komen aan bij de camping in Val-de-Vesle. Het is pas 11.00 uur en nadat we iets gegeten hebben, gaan we op de fiets naar Verzy. Gelukkig hebben we electrische paarden, anders hadden we deze 9% wegen niet kunnen overbruggen. Het laatse gedeelte is nog een hele klim naar boven op de bergtop. Hier is een perching bar op 6 meter hoogte. Ook is er een klimbos, waar je tot op 18 meter hoogte in de bomen kunt klauteren. Tussen de parcouren in hebben ze een boomhut gebouwd, waar een bar in is gevestigd. Voor € 21,00 per persoon krijg je een glas champgne mag je via de hangbruggen naar het eindpunt. Als we zitten te genieten van het uitzicht over de champagne vallei kunnen we kiezen tussen 3 soorten champagne, we pakken allebei een andere zodat we het verschil kunnen proeven. We worden aangesproken door een Limburger of we niet uit de buurt van Veghel komen......... Als we in gesprek raken, blijkt dat de zus van zijn vrouw uit Boekel komt..... Hoe klein kan het wereldje zijn. Na een uurtje gaan we weer berg afwaarts wat gelukkig veel makkelijker is. Ook de fiets route terug gaat met 40 kilometer per uur. Op de velden om ons heen is het een drukte van belang met druiven plukkers vanuit diverse oostblok landen. Terug op de camping, schiet Sil de keuken in en bereid een heel lekker gerecht; wraps alla Silleke en die smaken perfect. De temperatuur is goed en we kunnen nog tot aan het donker buiten zitten. Als het dan toch te fris wordt, spelen we binnen nog een spelletje.


Maandag, 20-9-2021, bewolkt, 22 graden, 453 km

We slapen wat uit en besluiten vandaag pas dat we weer door trekken. Het is bewolkt en we willen daarom niet blijven staan. Nadat we betaald hebben en ons ontbijt achter de kiezen, gaat het weer verder. We rijden de champagne toeristique route door het Park National Regional de la Montagne de Reims. Het stikt hier van de wijnboeren en over de heuvels rijd je tussen de champagne velden door. We willen naar Champagne Vincent Gobert in Romery. Dit is een wijn boer die een hele grote ijzeren fles heeft gebouwd en waar een terras op hoogte in zit. Als we hier aan komen, is het grappig, maar niet wat we er van verwacht hadden. De drone komt tevoorschijn en we schieten nog wat plaatjes vanuit de lucht. Dan gaan we verder en Sil vind een camping op 2,5 km van Epernay af. Dit is beter als de camperplek die we in gedachten hadden. De zon is onder tussen ruim aanwezig en we zweten er zelfs van. Als we aangekomen zijn bij Camping Municipal Epernay, moeten we wachten tot 15.00 uur. Maar dan kunnen we ondertussen het beste plekje van de camping uitzoeken. Gelukkig zorgt de GSM er voor dat de rest van de wachtende mensen alleen maar naar beneden zit te kijken. Als we eenmaal staan is het tijd voor de zon. Ik begin aan het reis verslag en Sil zit te bruinen achter haar E-reader. Na het eten lijkt het er op dat het gaat regenen, maar na 50 druppels is dat ook weer voorbij. Als het donker wordt, koelt het ook goed af en gaan we naar binnen voor een spelletje skibbo. Tot morgen.


Dinsdag, 21-9-2021, zon, 20 graden, 453 km

De wekker loopt af om 08.00 uur. We willen ons niet verslapen, omdat we vroeg bij de rondleiding willen zijn en niet in de meute willen mee lopen. We lopen ons ochtend ritueel door en springen daarna op de fiets. De temperatuur is niet erg hoog en we trekken voor de zekerheid maar een trui en jas aan. Bij de receptie krijgen we een kaartje van de stad. Achter de camping loopt het riviertje de Marne en wij volgen het pad wat langs de oever loopt. Eenmaal in het centrum aangekomen gaan we direct naar Champagne Mercier. We hebben gelezen dat je hier de kelders kunt bezoeken via een trein ritje en dat staat ons wel aan. Bij aankomst worden de QR codes gecontroleerd en dan kunnen we naar binnen. We hebben wederom geluk, aangezien de tour over 2 minuten gaat beginnen. We zijn met 6 personen; 2 Fransen, 2 Zweden en wij zelf. Na een introductie filmpje gaan we met de lift 30 meter onder de grond. Via een audio systeem wordt er de hele historie van dit Champagnehuis in onze eigen taal verteld. Vanaf het begin wilde Eugène Mercier champagne voor iedereen toegankelijk maken met behoud van een kwaliteitsproduct. In 1869 verhuisde het huis naar de Avenue de Champagne; het boren van de kelders begon in 1871. Deze kelders meten 18 km gegraven op een diepte van 30 meter. Hun bouw zal zes jaar duren. Ze innoveren omdat ze op één niveau en op één niveau zijn met de opstapperrons. Ze werden in 1885 voor het publiek geopend. President Sadi Carnot bezocht hen in 1891 per koets. In 1950 werd in deze kelders een Champagne rally georganiseerd voor de lancering van de 4 CV. In 1900 werden 15 miljoen flessen opgeslagen in de kelders voor een jaarlijkse productie van ongeveer 4 miljoen flessen, waardoor het het belangrijkste huis op dat moment was. Na een uurtje staan we weer boven en mogen we 2 soorten Champagne proeven. Ze smaken eigenlijk geen van tweeën, maar ze tikken wel goed aan........ Sil koopt nog een glas in de shop en dan fietsen we weer berg afwaarts over de Avenue de Chamagne. De grootste Champagnehuizen staan hier te pronken en als je er niet bij staat, behoor je in deze wereld zeker niet tot de top. We zien Lafond, Möet en Chandon, Castellane, Saint Germain en Cartier. Als we weer aan het begin van de Avenue komen, gaan we naar de ballon aan de kabel. Ook hier ieder een glas champagne. Nog nooit hebben we zoveel geld uit gegeven aan iets wat we helemaal niet lekker vinden....... Als we de onder de ballon hangende ring bestijgen, gaat deze in rap temp naar de maximum hoogte van 150 meter. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Tevens zie je nu nog beter hoe groot de huizen van deze wijn leveranciers zijn. Weer beneden aan gekomen, wordt het echt tijd om iets te eten, anders gaan we op de knieën weer naar de camping. Aan de rotonde vinden we cafe Les Progres en bestellen we een hamburger en cheese burger. Nu geen alcohol, maar een kopje thee. Als de bodem is gevuld, fietsen we nog wat langs enkele bezienswaardigheden en daarna gaan we weer terug naar ons busje. De glaasjes pakken harder aan als gedacht. We gaan eerst betalen en daarna een opfrisser onder de douche. Dan is het tijd voor een lekker glaasje alcohol. Nadat we deze op hebben, gaan we de benen strekken. De alcohol heeft ons een beetje sloom gemaakt. We lopen de camping af naar het volgende dorp, maar als we halverwege zijn, zien we dat er geen looppad langs de Marne is vanaf deze kant. Dan gaan we maar weer dezelfde route terug, alsdat we gekomen zijn. Als de zon verdwijnt, wordt het ook koud en zoeken we de warmte van ons huisje op. Hier leggen we nog een kaartje en dan is de dag weer afgelopen. We zijn tevreden.


Woensdag, 22-9-2021, licht bewolkt,19 graden, 498 km

Het is 8.00 uur als de ogen weer open gaan en we een eitje en koffie gaan maken. Als we dan op ons gemak zijn ontwaakt en ons ontbijtje achter de kiezen hebben, maken we eerst onze wc leeg. Dan naar de waterput om ook de vuil water tank te lozen. Dan kunnen we weer op pad. Niet ver van de camping ligt het plaatsje Dizy en dat ligt precies op onze route naar ons volgende doel. Hier is een Intermarche en daar gaan we inkopen doen voor de BBQ vanavond. Ongelooflijk hoe groot deze zijn, je kunt er dan ook alles kopen. Helaas voor de plaatselijke winkelier. We volgen de D1 en deze loopt helemaal tot aan Châlons-en-Champagne. Hier zoeken we de plaatselijke camping municipal op. We komen aan om 11.00 uur en hebben ruim keuze voor een leuk plekje in de zon. Deze doet goed z'n best, het is zo'n 23 graden, met een licht windje. De Marne heeft dezelfde loop en heeft ons gevolgd naar onze huidige bestemming. Ook achter deze camping ligt er een pad langs de stroming richitng het centrum. Als we helemaal gesetteld zijn volgen we deze tot aan het park Grand Jard. Ze moeten nog wel veel leren van de Nederlandse fietspaden, maar er zijn toch al wel veel meer fiets mogelijheden als dat we ooit gezien hebben. We fietsen dwars door het park en komen uit bij Porte du Jard. Hier gaan we links om bij Cathèdrale Saint-Etienne te komen. Aan de zijkant van dit enorm gebouw staat een deur open en gaan we naar binnen. We zijn de enigste aanwezigen en kunnen op ons gemak eens rondkijken.Doordat de zon goed staat, zien de glas-in-lood ramen er prachtig belicht uit. Buiten in de tuin van de Cathèdrale staat het Monuments aux Morts. Een gedenkplaats voor alle militairen uit alle oorlogen. De 1e en 2e wereldoorlog, maar ook de Balkan-oorlog, Afghanistan, Irak en Oost-Indië. Via rue de la Marne komen we uit bij Hotel de Ville. Dit historische gebouw is vroeger waarschijnlijk van een hele rijke persoon geweest en nu dan een hotel. Op het plein er voor zijn er diverse terrasjes gevuld met mensen die genieten van de zon. Via een klein straatje met markt kramen komen we uit op Place Godart. Hier staat het Eglise Notre-Dame-en-Vaux. We gaan hier niet naar binnen, maar rijden via de place du Marchè aux Fleurs naar het park Petit Jard. We dachten dat deze stad ons wat meer te bieden had, maar helaas hebben we het al gezien. Via de grindpad langs de rivier gaat het weer terug naar de camping om te genieten van het zonnetje. Tevens kunnen we nu ook vanuit onze luie stoel kijken hoe de hele camping hier vol loopt en deze mensen zich op allerhande manieren weten te plaatsen op hun eigen stekkie. Terwijl we genieten van het uitzicht, halen we onze BBQ spullen tevoorschijn. Het vlees smaakt hier perfect en onder begeleiding van een Hoegaarden en een Rose, gaat alles goed komen. Dan valt plots de stroom uit en raken de mensen met de grootste camper hey meest in paniek. De technicus van de camping spurt van de ene stroomkast naar de andere, maar het probleem zit niet in de palen. Na een half uurtje is iedereen weer voorzien van spanning en keert de rust weer. Bij navraag aan de receptie is het geen probleem als ik even met de drobne rond vlieg. Als het maar niet boven de wijk is. Als het zonnetje verdwijnt, is het direct koud en gaan we naar binnen voor een kaart spelletje. Morgen weer verder.

Donderdag, 23-9-2021, onbewolkt, zon , 22 graden, 620 km
Als we wakker worden horen we veel drukte om ons heen. Net zo vlug als het gisteravond vol liep, zo vlug loopt het vanmorgen weer leeg. Het is een doorreis plekje en voor de meeste niets meer. De lege flessen klinken in de kliko, de wc's worden geleegd en dan gaat iedereen weer op pad. Zo ook wij, als we ontbeten hebben en alles weer ingepakt. Het word vandaag een makkelijke route. Het is prachtig open weer en het is een recht toe recht aan traject. We volgen de borden “toutes direction”, tot we de afslag naar de D977 hebben gevonden. Deze route national is druk, maar kent maar 3 dorpjes waar iedereen doorheen moet. De wijzer blijft dus continu op 90 km per uur staan. Bij het kruisen van de parralel lopende A26, snelweg Châlons-en-Champagne naar Troyes, veranderd de D977 naar D677, maar blijft verder net zo glooiend over de heuvels lopen. Onderweg besluiten we dat we Troyes alleen bezichtigen en dan doorgaan naar een volgende camping. Tot aan de stad is het maar zo'n 85 km en dan nog 30 naar de camping. Om 11 uur komen we aan bij de camperplek, wat een parking is. Deze staat vol, maar aan de andere kant van de Seine, zijn nog wel enkel lege parkeer plekken. We moeten even om rijden, maar komen uiteindelijk toch waar we willen zijn. Maar helaas......... verboden te parkeren vanaf 3,5 ton. We slaan een zij straatje in en zien een algemene parkeerplaats. We hebben de laatse plek en nadat we de fietsen er vanaf hebben gehaald, trappen we de brug over naar het historisch centrum. We fietsen langs de Kathedraal Saint Piërre en Saint Paul. Hier staan ook al de ouderwetse vakwerk huizen. We vinden het VVV op de Place Alexander Israël. Op dit plein komt iedereen tesamen lijkt het wel. We parkeren onze fietsen en gaan lopend verder. We bezoeken alle bezienswaardigheden via een wandel route en vergapen ons ondertussen aan het middeleeuwse centrum van deze stad. Na 2 uurtjes hebben we het wel gezien en gaan we via het Canal du Trèvois weer terug naar de parking. Het verlaten van de stad doen we via de D619, die ook meteen onze weg is naar L'ac d'Oriënt. Bij het doorkruisen van Saint-Piërre-aux-Tertres komen we over een klein riviertje, dat de Seine blijkt te zijn. We hebben sowieso honger en gaan de 1e weg rechts een woonwijk in. We rijden tot aan het water en plaatsen ons busje langs de weg. Met het kabbelende water van de Seine op de achtergrond, maken we van het stokbrood, wat we in Troyes hebben gekocht, een feestmaal. Het gaat weer verder naar het oosten en om 16.30 uur zijn we gesetteld op camping Le Lac d'Oriënt. De luifel gaat uit, aangezien het behoorlijk warm is geworden en er geen bewolking is voor de schaduw. Deze camping is voorzien van een binnen zwembad en daar duiken we als eerste in om wat af te koelen. Heerlijk gewoon. We hebben een nieuwe BBQ moeten kopen voor we op vakantie gingen en deze is voorzien van een deksel die ook kan dienen als wokpan. We fabriceren een eigen gerecht en laten ons dit goed smaken. Gelukkig zijn we niet zo goed in het inschatten van hoeveelheden en hebben we meteen iets over voor morgen. Zolang de zon er is blijven we buiten zitten, maar als die dan verdwijnt achter de horizon, is het meteen koud. We gaan naar binnen en spelen een spelletje Skibbo tot het slapen gaan.

Vrijdag, 24-9-2021, onbewolkt, zon, 26 graden, 620 km

We slapen uit tot 10 uur en nemen relaxed ons ontbijt. Daarna gaan de E-bikes in de startblokken voor een ritje rond het meer. We staan er van te kijken dat ze hier zulke goede fietspaden hebben die ook nog eens gescheiden zijn van de doorgaande weg. De route gaat van ons plaatsje Mesnil-Saint-Perè naar Gèraudot, wat ongeveer 10 km is. Van Geraudot naar Lusigny-sur-Barse is 8 km en als laatste weer terug naar het begin is 6 km. Onderweg kun je op diverse plekken tot aan het water komen. Na 8 km komen we bij een uitzicht toren om vogels te spotten. Op 4 meter hoogte kijk je over het hele meer. De toren staat midden in de bossen en het toeristisch seizoen is voorbij, wat resulteerd in een ongelofelijke stilte en rust. Ook onderweg is er bijna geen verkeer en dat maakt het fietsen erg prettig. We stoppen op diverse plekken om naar de rand van het meer te gaan en wat foto's te schieten. Dit meer is aan 1 kant voorzien van een hoge aangelegde dijk met een soort van gemaal, waar ze de waterstand van het meer mee kunnen regelen. Zoals het er uit ziet is dit een heel erg groot reservoir waar ze overtollig water mee opvangen en geleidelijk weer laten weglopen. Als je hier van de aangelegde paden gaat, zak je weg in de klei....... wat Sil dus ook overkomt......... Haar schoenen en de banden van de fietsen zitten helemaal onder het slijk. We gaan weer verder en een enkele kilometers verderop is een zwemstrandje voor het toerisme. Hier is ook een douche en we zetten de fiets eronder, zodat alles gelukkig weer wegspoelt. We gaan weer verder tot aan Plage-Mesnil -Saint-Perè. Hier is een jacht haventje met allerhande voorzieningen. We willen een pizza nemen, maar het blijft ons verbazen dat op zulke plaatsen de horeca tussen 12 en 2 gesloten is..... De pizza tent is zelfs helemaal gesloten tot aan april 2022. We gaan terug naar de camping waar we zelf broodjes in de oven gooien en een paar eieren bakken. Da's ook lekker en heel veel goedkoper. We doen nog een duik in het zwembad en gaan dan van de zon genieten. We hebben zelfs een zonne scherm tegen de hitte geplaatst. Morgen wordt het weer veel slechter, dus we moeten er nu nog van genieten.


Zaterdag 25-9-2021, bewolkt met een zonnetje, 24 graden, 714 km

De zon komt op in het oosten en daar staan bij ons diverse bomen. 's Morgen is het koud zolang de zon niet aanwezig is. Maar als de stralen ons bereiken is het heerlijk. We ontbijten weer buiten en gaan daarna alles klaar maken voor vertrek. De vuil water tank moet leeg en ook het wc reservoir. Daarna kunnen we op pad. We gaan verder naar het oosten, Net boven Chaumont is een Velo rail en daar gaan we nu naar toe. We doen nog een stukje door Parc naturel règional de la Forèt d'Oriënt, om dan over te gaan op de D619. Deze hebben we al vervolgd vanaf Troyes. Bij Juzennecourt buigen we af via Sexfontaines over de D44 naar Bologne. Hier stoppen we bij de Intermarche om wat boodschappen te doen. We worden er bij binnenkomst in gebrekkig Engels op gewezen dat de winkel over enkele minuten sluit. We racen er dan ook doorheen en zijn nog op tijd voor de sluiting. Dan vervolgen we de D44 weer tot aan Chantraines. Hier parkeren we aan het Velo stationnetje en zorgen eerst dat onze honger verdwijnt. Een vers stokbrood, de gekochte patè, kaas en kip met pesto zorgen voor een lekkere lunch. Daarna melden we ons bij de receptie en kopen een retourtje been spieren kweken. Het toale parcour op en neer is ongeveer 11 km en redelijk vlak. We krijgen eerst de uitleg hoe we de fiets moeten keren op het eindpunt. Dit is een kwestie van een bok eronder zetten. Eerst fiets lichten, op bok plaatsen en dan omdraaien. De fiets is niet zo zwaar als dat die er uit ziet. We stappen op en zwengelen de pedalen rond. We hebben het idee dat we eerst wat afdalen, aangezien het erg gemakkelijk gaat. Onderweg krijgen we te maken met 5 spoor overgangen. Hier moet je afstappen aan het hek met rode vlag ervoor. Deze is bevestigd aan een elastiek en kun je zo optillen. Fiets eronder door en goed uitkijken voor het kruisende verkeer. Aan de overkant weer zo'n barrière en dan weer op de pedalen. Onderweg kun je stoppen voor een bezoek aan een abdij, maar we genieten hiervan vanaf een afstand. We passeren de D44 via een spoor viaduct en komen dan aan in Andelot-Blancheville. Hier is het eindpunt en moeten we omkeren. We stappen nog wel even af om te gaan kijken bij de Sherman-tank op de rotonde. Het oorlogs verhaal uit 1945 staat op diverse borden erbij omschreven. Na wat foto's geschoten te hebben gaan we weer terug. De fietsen hadden we samen met ander Velo gebruikers al omgedraaid en zij zijn ons al voor gegaan. De fietsen op de terug weg hebben voorrrang op de heen gangers, aangezien die harder moeten trappen. Daarom laten we nu de drone de lucht in gaan om wat mooie plaatjes te schieten. Helaas is er iets mis met de camera van de drone, aangezien de beelden behoorlijk flets zijn. Die zullen we moeten bij werken op de computer. Ook zal ik eens moeten nagaan hoe dit kan. Het weer is prachtig en het zonnetje staat hoog aan de hemel, zodoende ontwikkelen er zich ook diverse druppels op de achterkant van ons lichaam. Uiteindelijk komen we weer aan op het perron van Chantraines en kunnen we in ons busje gaan genieten van de airco. We hoeven voor de volgende camping maar 5 km verder, aangezien deze zich bevind in het dorp waar het velo parcours eindigde. Op camping Le Moulin gaan we overnachten. We hadden verwacht dat we gebruik konden maken van het aanwezige zwembad, maar die is al gesloten per half september. Da's dan weer een tegenvaller dat dit nergens is terug te vinden op de diverse camper/camping sites. Het is maar voor 1 nacht, dus geen probleem. We plaatsen ons op nummer 12 en kijken onze foto's en films terug. Als we een kabaal in de lucht horen, zien we 2 Mirages van vliegbasis Saint-Dizier erg laag overkomen. 15 minuten later zijn er nog 2 collega's op pad om hen te vergezellen. Verder is het wel een rustige camping. Na het eten lopen we nog even naar het dorp, om de beentjes te strekken. Het is een uitgestorven gehucht en er valt ook niets te zien. We lopen weer terug en hebben uiteindelijk toch mooi 4 km gewandeld. Daarna is het weer tijd voor een kaart spelletje. Jammer ik heb vandaag geen geluk. Misschien morgen meer.


Zondag, 26-9-2021, zon, 21 graden, 771 km

Het heeft vannacht behoorlijk geregend, maar als wij besluiten op te staan, is het alweer droog. De buren aan beide kanten zijn reeds vertrokken en wij gaan ons ook klaar maken voor vertrek. We zakken verder af naar het zuiden. Het doel is Langres. We nemen de D674 en slaan af bij Cirey-lès-Mareilles om over de D137 onze weg te vervolgen. De D1 voert ons naar Rolampont en de D121 tot aan Charmes. Vanaf daar zuidwaarts tot aan Langres. In dit vestingstadje ligt camping Navarre en kun je bijna op de stadswal met je camper staan. Als we aankomen zijn er nog 2 kampeerders en hebben we keus genoeg op de 1e rij. We zijn van mening dat we de beste plek hebben en kijken over de stadsmuur door de vallei. Als alles ingeplugd is, lopen we het stadje in op zoek naar het toeristen bureau. Als we die gevonden hebben, blijkt het slot er op te zitten tot 15.00 uur.... typisch Frans. We slenteren verder naar Porte des Moulins; de hoofd poort voor gemotoriseerd verkeer. We nemen een zij straat richting de stadswal voor een panorama overzicht over het Lac La Liez en omgeving. Als Sil dan ziet dat mijn video tas aan de zijkant open staat, mis ik een kabel. Ik besluit alleen terug te lopen en Sil blijft waar ze is. Als ik de hele route hetzelfde heb terug gelopen, kom ik tot de conclusie dat ik hem niet kan vinden. Hopelijk ligt ie binnen in het busje. Ik pak een kortere route van waar ik vandaan kwam en samen vervolgen we onze weg. We bekijken de diverse bezienswaardigheden, zoals college Diderot uit de 18e eeuw, op place Diderot willen we een terrasje doen, maar daar vinden we het te druk. Via Rue General Léclerc komen we bij Cathèdrale Saint Mammes. Het is zondag en alle winkeltjes zijn gesloten. Het is binnen de muren bijna uitgestorven. Ook in de Cathèdrale is geen mens te bekennen. We komen op de stadwal bij Crèmaillère; een tram uit de 19e eeuw die mensen van beneden de stad naar boven bracht en bekijken de diverse torentjes op de ronding. Bij Place de L'Hotel De Ville duiken we weer naar binnen om wederom op hetzelfde terras uit te komen. Nu is er wel plek, ,maar kunnen we niets eten...... te laat. Na 19.00 uur hebben we kans. We drinken een pintje en een rose en lopen daarna terug naar de bus. Ik drone nog even om de stadwal en camping en nemen daarna plaats op onze stoelen in de zon om van het uitzicht te genieten. Ondertussen loopt de camping hartstikke vol met doorreizigers. Als er 2 mensen langs ons over de stadsmuur komen kijken, blijken deze uit dezelfde gemeente te komen als wijzelf. Klein wereldje maar weer. We babbelen een half uurtje en dan wordt het tijd om richting het restaurant te gaan. Als we buiten plaats nemen om te eten, kan dit alleen maar binnen, dus verhuizen we naar achter het glas. Gelukkig maar, want tijdens ons etentje begint het behoorlijk te gieten en kruipen de mensen buiten angstvallig dicht bij elkaar. Het is weer droog als wij klaar zijn en dat is maar goed ook, want we hebben geen jassen bij. We slenteren weer door de straten van Langres en bij het busje genieten we tot aan de ondergaande zon. Dan wordt het fris en gaan we naar binnen. Na enkele spelletjes Skibbo, om daarna de ogen voor vandaag te sluiten.


Maandag 27-9-2021, zonnig, 22 graden, 1029 km

Als we opstaan rond de klok van 9 uur, zijn de meeste voertuigen al weer verdwenen. Hebben deze mensen dan geen vakantie ? Wij doen het wat rustiger aan en om 10 uur gaan ook wij op pad. We nemen nu niet de kleinere wegen zoals normaal, maar pakken de route national N19. We willen vandaag kilometers vreten, want we gaan de route De Cretè rijden. Hiervoor moeten we naar het begin punt en dat ligt bij Cernay. Bijna 200 km rijden. De N19 gaat tot aan Belfort en dat schiet goed op. Onderweg stoppen we even bij een supermarkt voor een stokbrood en chocolade croissants, om die een stuk verder op een parking op te eten. Om 13.30 uur komen we aan bij Uffholtz waar de D431 voor ons het begin is voor deze passen route. Hij schiet al direct de hoogt in en het motortje spint niet meer, maar begint te brullen. Met 2800 toeren volgen we de slingerende weggetjes over de bergen. Onderweg komen we langs een oorlogs kerkhof uit de 1e wereld oorlog. Route de Cretè is aangelegd in deze oorlog om boven op de berg “Collen” een weg te vinden om uit het zicht van de Duitsers , manschappen, munitie en andere voorraden te vervoeren. Maar ook hier zijn er duizenden en duizenden doden gevallen die hier begraven liggen. We rijden de Col Amic, de Col Hannenbrûnne, Col du Bonnhomme en Col du Lauchbach. Heerlijk om weer passen te rijden. W stijgen tot 1400 meter en dalen weer af naar 1250 om weer naar boven te gaan. Zo gaat het kilomers door en zijn we weer helemaal in ons element. De weg krijgt wel enkele nieuwe benamingen, zoals de D430, D61 en D148, maar alles staat goed aangegeven. Ons eindpunt ligt op de kuising D148 met de D48. Col des Bagenelles ligt op een hoogte van 916 meter en heeft een parkeerplaats waar een camperplek van is gemaakt. We komen er als 3e camper aan en hebben een plekje op de 1e rij. Beter kunnen we het niet hebben. We kijken over het dal, wat de grens is tussen de departementen Vogezen en Haut-Rhin. De zon begint vervolgens ook nog eens goed door te komen en onder het genot van een pintje en een rose vergapen we ons over het uitzicht. Op een camperplek met zo'n panorama hebben we nog nooit gestaan. Het blijkt wel een bijzonder plekje te zijn, want er komen veel mensen die ook komen genieten van de diepte van het dal. Er staan enkele picknick tafels en we maken hier dankbaar gebruik van om hierop ons avondmaal te nuttigen. Als de schemering valt en de dauw over het dal begint te trekken, koelt het toch behoorlijk af en gaan we naar binnen. Sil duikt in haar E-reader en ik ga aan mijn reis verslag werken. Het was een prachtige dag, hopelijk volgen er zo nog meer.


Dinsdag, 28-9-2021, zonnig, 20 graden, 1127 km

Het heeft vannacht heel veel en hard geregend en ook Jan de Wind deed goed z'n best. Door onze ervaring in Ijsland, sliep dit minder fijn. Er is hier een oase van rust en dat maakt dat je je goed veilig voelt. 's Morgens staat de zon al weer hoog aan de hemel en het dat maakt het uitzicht over het dal weer fenominaal. Na het ontbijt vervolgen we de D48 en hebben we nog steeds de leuke berg weggetjes. Ons einddoel is Kehl bij Strassbourg, maar we gaan eerst langs Chateau du Haut-Koenigsbourg. Dit kasteel is rond 1900 gerestaureerd en ziet er prachtig uit. We komen hier om in Livre af te buigen naar de D481 en na enkele kilometers over te gaan naar de D159. Dit is een doodlopende weg naar het Chateau. Het Kasteel Haut-Kingsbourg ligt ongeveer tien kilometer ten westen van Selestat. De burcht is gesitueerd op een rotskam (Stophanberch) van de oostelijke Vogezen op een hoogte van 755 m boven het Rijndal. In de middeleeuwen vormde de Hohkönigsburg het middelpunt van de heerlijkheid Königsburg, waartoe ook het dorp Otschweiler behoorde. Tot 1648 maakte de heerlijkheid deel uit van Voor-Oostenrijk. De burcht werd voor het eerst genoemd in de 12e eeuw. Het strategische belang werd onderkend door de hertog van Zwaben, Frederik van Hohenstaufen. De burcht werd rond 1147 als Schloss Staufen of ook wel Casttrum Estufin door de hertogen van Lotharingen gebouwd. De bezitters van de burcht beheersten door de strategische positie de dorpen en de handelswegen in dit deel van de Rijnvallei. De plaats van het kasteel is op een kruising van de handelswegen voor graan en wijn (noord-zuid) en zilver en zout (west-oost). Vanaf 1192 werd de naam Königsburg gebruikt. In 1359 verkocht het geslacht Hohenstaufen het kasteel aan het prinsdom Straatsburg. In 1454 veroverde keurvorst Frederik van de Palts als landvoogd van de Elzas de burcht. In 1479 werd het kasteel en de heerlijkheid door keizer Frederik III als Oostenrijks leen uitgegeven aan de Zwitserse graaf Oswald von Thierstein en zijn broer Wilhelm. Na het uitsterven van het geslacht Thierstein in 1517 viel het leen terug aan Oostenrijk. Je kunt de burcht compleet bekijken en de restauratie is goed uitgepakt. We vermaken ons goed en na een uurtje staan we weer buiten. Voor € 9,00 is dit een goede investering. We gaan verder richting Sèlestat, om via de D1083 steeds verder naar Strassbourg te komen. We zouden naar een camperplek gaan, maar op het laatste moment veranderen we naar de camping iets verder; Campingplatz Kehl. We moeten vuil water kwijt, vers water inslaan, de wc legen en een keer douchen. Ook hebben ze er een restaurant, gratis wifi (zo goed dat ik mijn Google Maps kan bijwerken) en we zitten weer in Duitsland............ dus gaan we voor het lekker eten. Voor € 34,70 hebben we een leuk plekje en perfect sanitair. Bij aankomst is de receptie gesloten tot 15.00 uur en moeten we genoodzaakt wachten. Er volgen al vlug meerder camping gasten. Een Belgisch stel parkeert een alkoof en loopt te bellen over het campingterrein. Ze weten daar niet dat je onderin de GSM moet praten, want ze schreeuwen rechtstreeks naar België toe. Later komen ze langs ons op het terras zitten wachten. De man probeert een gesprek aan te gaan, maar wij zijn al klaar met dit stel. Hopelijk komen ze niet naast ons staan. Tijdens het wachten hebben we de camping rond gelopen en mogen we op onze gekozen plek staan. De Belgen staan aan de andere kant gelukkig. We maken gebruik van de douche en zitten rustig op de witte pot. Het eten was heerlijk en na enkele kaart spelletjes is deze dag ook tot een goed einde gekomen. Morgen gaan we wel naar de camperplek.......... is toch € 22,00 goedkoper............ we blijven wel Hollanders.


Woensdag, 29-9-2021, zon met bewolking, 19 graden, 1127,5 km

We hebben de wekker gezet om 8.00 uur, aangezien we om 10.00 uur van de camping moeten zijn. De koffie loopt en we eten de broodjes die we gisteren hebben besteld. Daarna koppelen we de stroom af en rijden naar de chemische plek. Als alles leeg is wat leeg moet en vol is wat vol moet, gaan we de hoek van de straat om en plaatsen ons op de camperplek am Wasserturm. Op de camping stonden ze in de rij om er op te komen, maar hier staat het ook behoorlijk vol. De controle is strikt en als we ingeplugd en betaald hebben staat er al een gemeente ambtenaar om dit te controleren. Duitse grundlichkeit. Maar dit was op de camping al niet anders. We nemen de fietsen van de drager en klimmen op de pedalen. Onze fiets navigatie werkt hier niet, aangezien we er alleen de Benelux op kunnen zetten. Als we thuis zijn kopen we een groot SD-kaartje voor heel Europa. Op ons gevoel gaan we op weg en tenslotte komen we na veel zoeken toch bij ons eerste doel uit; Cave Historique des Hospices de Strassborg. Dit is een historische wijnkelder in een ziekenhuis met proeverij. Het ziekenhuis werd vroeger met wijn betaald i.v.m. de armoede . Hierop is doorgeborduurd en is deze wijn kelder onstaan. Het is eigenlijk niet meer als een weggestopt winkeltje in een hoek van de immense historische gebouwen. De wijkelder is niet wat je zegt heel erg groot, maar erg liggen toch vaten in die ruim 3 met hoog zijn. Het grootste vat stamt uit 1881 en heeft 26.080 liter wijn in huis. Sil komt tot ongeveer de helft....... Achter een afgesloten hek staat een vat wat uit 1472 zou komen. Of die nog smaakt ????? We kopen een glas en vervolgen onze weg door de stad. We steken rivier de L'ill over, die rondom het middeleeuwse centrum van de stad stroomt en komen via èèn van de kleine steegjes op het grote plein van de kathedraal. Overal zie je de oude vakwerkhuizen en het lijkt wel of we in een film van Harry Potter zijn beland. De kathedraal is enorm en is niet voor niets de grootste van Frankrijk. We lopen rond en genieten van de violist die voor het heligdom zit te spelen. We gaan niet naar binnen, aangezien je eerst in de rij moet en dan ook nog eens € 8,00 euro pp moet betalen. We hebben deze vakantie al genoeg religie gezien. De 322 trede naar het platform gaan we toch niet doen. We lopen langs Palias Rohan en gaan binnen bij het toeristen bureau. Hier kopen we een nieuw glas voor mijn Hoegaarden bier, ter vervanging van het originele wat gesneuveld is. We zoeken een terras op voor een kop koffie en een capucino en genieten van de langslopende menigte. Daarna lopen we naar het kantoor van de boot cruisjes. We kopen 2 kaartjes en lopen naar de plek waar ze afmeren. Vanaf het water komen we zo langs al de bezienswaardigheden. Via gekregen “oortjes” luister je in je eigen taal naar de audio gids. Via een ouderwetse sluis, komen we in Le Petit France, de Vauban dam en de torentjes die vroeger het centrum bewaakte, Place de la Rèpublique, het Europees parlement, het Europees Centrum voor rechten van de mens, het woonhuis van Albert Schweizer en nog meer, veel meer. Ook nu weer hebben we het geluk dat het regent als we veilig in de rondvaart boot zitten en de zon schijnt als deze na ruim een uur weer aan meert aan de kade. We lopen terug naar onze fietsen. Het wordt donker in de lucht en we gaan een cafè in, net voordat het begint te regenen. We kunnen even vooruit met de Erdinger Weizen en de Pinot Noir. En gelukkig hebben ze hier ook een toilet. Als de glazen leeg zijn, is ook de bui over en rijden we de route een stukje zoals we met de boot ook gedaan hebben. Vanaf het water kun je toch niet de foto's maken die je wilt. Het wortdt een leuke route en het valt ons op dat er veel gedaan is om de fietsers gescheiden te houden van het gemotoriseerd verkeer. Als we denken alles gezien te hebben, zoeken we een leuk restaurantje en bestellen een stoofpotje en een flamküchen. Nadat Sil een ijsje heeft besteld zijn we gevuld en loopt de middag ten einde. We zoeken de weg weer op naar de fietsbrug over de Rijn en komen zo weer terecht op de camperplek. Als de zon weer is verdwenen, wordt het klam en zoeken we beschutting van het busje op. Alweer een leuke dag,waarop het weer ons goed was gezind.


Donderdag, 30-9-2021, zon, hier en daar bewolking 19 graden, 1308 km

Aangezien we voor 24 uur hebben betaald, moeten we ook vandaag al om 09.30 uur verdwenen zijn. De wekker staat dus vandaag weer op 8.00 uur en dat is maar goed ook. Als we de gordijnen open maken is de Duitse ambtenaar al aanwezig ter controle. Na de koffie gaat het richting Garrebourg. Hier is een lift voor boten. Begin 1900 is hier i.v.m. het hoogte verschil een lift gebouwd die de boten met lading een twintigtal meters naar beneden bracht. Voorheen gebeurde dit met paardenkrachten, maar in 1902 is deze gigantische lift gebouwd. Hij wordt aangedreven door gigantische electro motoren. Vandaag de dag kan er alleen nog maar plezier vaart en bezoekers bootjes gebruik van maken. De boten van nu zijn te groot en te zwaar. Maar toch blijft het een enorm bouwwerk. We blijven verder naar het westen rijden en genieten van de wegen die over het glooiende landschap liggen. Prachtig zolas je het ene moment in een bosrijk natuurpark rijd en dan weer over een weg die uitkijkt over een of andere vallei. Tijdens onze trip zoekt Sil een plek uit om te overnachten. Ze vind een camperplek in Pont-à-Mousson, net langs de route-de-soleil. Als we deze A31 oversteken komen we al meer campertjes tegen. Bij aankomst zijn er niet veel plekken meer over, maar we hebben een plaatsje naar onze zin weten te vinden. Er volgen er meer en meer en de 45 beschikbare plaatsen zijn vlug gevuld. Deze doorreis plek is erg gewild en voor € 10,00 inclusief stroom snappen we dat ook wel. Je staat er mooi en het dorp is groter en mooier als dat we verwacht hadden. Ook buiten de camperplek staan diverse campers op gesteld. Het zonnetje staat ondertussen hoog aan de hemel z'n best te doen en menig camperaar zit te genieten van de warme zonne stralen. Ook wij plaatsen onze zetels richting het westen en genieten zo aan het stromende water van de Moesel. Na enige tijd komen er een koppeltje aan gelopen en spreekt ons aan. Ze komen uit Oss en beginnen een behoorlijk verhaal af te steken. Een uurtje later staan ze er nog, maar krijgen dan honger en vervolgen weer hun weg. Gezellig stel. Hij is muzikant en komen we zeker nog wel eens tegen bij ons in het dorp waar regelmatig live bands zitten. Het wordt fris en we gaan ook een potje koken. Het smaakte heerlijk en we kunnen denk ik zo wel een eigen restaurantje beginnen. Om het eten wat te laten zakken, lopen we het dorp in en zien dat die meer te bieden heeft als dat we gedacht hadden. We maken mooie foto's van de zons ondergang over de Moesel en gaan dan weer terug naar de warmt van het busje. Het word klam aan het water. We spelen Skibbo en gelukkig winnen we ieder 2 spelletjes. Tot morgen.


Vrijdag, 1-10-2021, zon, 19 graden, 1481 km

Wij snappen niet waarom mensen in hun vakantie zo vroeg opstaan en weer verder trekken. We hebben geen wekker nodig,want de vertrekkende campers maken ons wakker. Het is fris, maar het zonnetje is er wel degelijk. We drinken koffie en pluggen ons uit, om onze weg te vervolgen via de D657 die langs de Moezel naar het noorden loopt. Net voor Metz steken het water over om niet in de stad te geraken. Via mooie land weggetjes geraken we in Luxemburg, waar we gebruik maken van de lage diesel prijs. Daar nemen we de N88, die begint bij Aubange en ons door de mooie natuur van de Ardennen voert. Plaatsjes als Musson, Chenois, Bellefontaine lijken uitgestorven te zijn. Het gaat verder via de N83 ook daar komen de Ardennense bossen weer tot z'n recht. We komen terecht op retro camping Arnocamp. Het lijkt wel of de hippie tijd hier is blijven bestaan. Het staat vol met pipo wagens en keine oude kermis voertuigen. Het lijkt een ongeregeld zootje en we weten eerst niet echt of we willen blijven. We gaan naar binnen en komen een alleen Frans sprekend persoon tegen. We begrijpen dat we een plekje kunnen uitzoeken en dan zie je maar. Je mag overal een vuurtje stoken. De douches lijken allemaal erg oud en slecht, maar ze zijn in ieder geval lekker warm en daar gaat het om. De prijs is aan de hoge kant € 21,00 en die zou volgens campercontact € 14,00 zijn. Maar het is de enige die open is in de regio, da's misschien de rede. In eerst oogopslag zou je door willen rijden, maar het is toch wel leuk om er te staan. Make love, not war, peace man............ Wij hebben in ieder geval een leuk plekje aan de La Semois. Morgen zien we wel weer.


Zaterdag 2-10-2021, regen, 11 graden, 1673 km

Het is vannacht gaan regenen en niet meer op gehouden. Ook zijn er nog diverse mensne aangekomen. Een vader met zijn 2 zonen; lopend en met ieder een tent, 3 campers, 1 vrouw in een tot campertje omgebouwd bestel wagentje, diverse mensen slapen in een pipo wagen (wat wij nooit zouden doen, i.v.m. het vocht wat hier aanwezig is) en aan het eind van de camping staat nog een groepje mensen. Het is 10 uur en wij maken ons klaar voor vertrek. De regen heeft het hier in de klei drassig gemaakt en daar zien onze schoenen ook wel naar uit. Als we weer weggaan, gaat de route wederom door de Ardennen. Zoals normaal nemen we de kleinste weggetjes met de mooiste omgeving en koemn door plaatsen als Rossart, Orgeo, Fineuse, Jenneville. We komen ook langs plaatsen waar we jaren geleden ook met ons motorclubje hebben gestaan met pinksteren of pasen, zoals Amberloup of Deûlin. Of waar we reeds eerder met de camper zijn geweest; La Roche-en-Ardenne, Hotton of Durbuy. Het gaat verder naar het noorden met dalingen en stijgingen van wel 10%. Ons buske moet goed werken, maar heeft er wel zin in zo te horen. Ook verdwijnt de regen en begint de zon ietwat schraal door te komen, maar er is een begin. We zitten op de N826, een klein weggetje wat over de heuvels kronkelt, als (zoals normaal) onze reis plannen ter ontwikkeling komen. Morgen moeten we weer thuis zijn, aangezien we maandag weer moeten werken. Via de app campercontact hebben we een camping gevonden in Geulle, net boven Maastricht. De Marina aan de Maas in Maastricht was vol en de camperplek net boven Maastricht had niet zo'n hele goede reviews. Prijs kwaliteit verhouding kan beter. Maar je weet het maar nooit met menselijke meningen. Ons nieuwe doel heeft in ieder geval een restaurant aan de camperplek en is helemaal nieuw aangelegd. Met ons nieuw doel moeten we ook veranderen van strategie, want als we deze route blijven volgen, zijn we er vannacht pas. We nemen de N63 tot aan Luik en vanaf daar kunnen we de weg wel dromen. We komen om 15.30 aan in Geulle en hebben de zon mee gebracht. Ongelooflijk wat het weer ons afgelopen 2 weken heeft gebracht. Zo slecht als de voorspellingen waren, zo goed hebben wij het er vanaf gebracht. Vanmorgen was de 1e keer dat we in de regen hebben gestaan en dan alleen nog maar om de spullen in te pakken. Bij aakomst staat er maar 1 camper, maar zoals gewoonlijk komen campers pas aan tijdens etentijd, dus wie weet. Wij zetten in ieder geval onze stoeltjes buiten en gaan nog even genieten van de zon. Ik kan hier mijn google maps bij werken en dat betekent dat de wifi hier perfect is. Om 18.30 uur hebben we gereserveerd in het restaurant en jammer genoeg heeft het zonnetje plaats gemaakt voor regen buien. Na de water overlast die ze hier hebben gehad, proberen ze toch nog de inkomsten van het toerisme te behouden. Het restaurant bedraagt niet meer ruimte als de camping gasten die aanwezig zijn. We zitten in een afgesloten terras, met terras verwarmer boven ons. Desalniettemin smaakt alles perfect en zitten we hartstikke vol als we naar buiten gaan. De goulash, het zuurvlees en de ijscoupes waren top en we zitten dan ook veel te vol. de lust om nog iets te doen zit er dan ook niet meer in. Ik duik in mijn Google maps en Sil gaat op haar E-reader aan de gang. Morgen de laatste dag..............


Zondag, 3-10-2021, regen, 11 graden, 1708 km

Het regent nog steeds en we zijn ons bewust dat we de laatste 2 weken echt geluk hebben gehad. Na de koffie pakken we de boel weer in en gaan richting huiswaarts. Onderweg veranderen de plannen en schieten we langs de Decathlon in Best voor 2 hele goede regen jassen.......... We hebben langs de Seine gegeten, aan de Marne, de La Vesle, en la Semois geslapen, over het massief van de Vogezen getourd, gefietst over een afgesloten spoorlijn, in een ballon over de stad gekeken, met een treintje door eeuwen oude wijnkelders gereden, in de boomtoppen champagne gedronken die we helemaal niet lekker vonden…………. Wanneer kunnen we weer op pad?