2018, IJsland (Faeröer Islands)

Vrijdag, 29-6-2018. We worden gewekt voordat de wekker afloopt. De crew wil er zeker van zijn dat we er vlug uitkomen en kloppen niet alleen op de deur, maar doen deze ook open om probleem gevalletjes meteen op te lossen. We hebben niet echt goed geslapen, aangezien er enkele keren via de intercom wat boodschappen zijn omgeroepen. De kussens zijn te dun en bieden geen enkele ondersteuning. Dat maakt het er niet beter op. We staan redelijk vlug klaar en kunnen zien dat het om 02.30 uur toch donker is en niet alleen schemert, zoals wij dachten. De boot meert aan en we rijden de kade op om de eerste de beste camping op te zoeken. Er gaan 139 passagiers van de boot, dus als we de kudde volgen, zal dit geen probleem zijn. En inderdaad is er al na 1,5 kilometer een tiental vierkante meters grint wat aangeduid wordt als camping. We staan hier goed en direct aan het water: in de versnelling en op de handrem, anders liggen we zo in de Noorse Zee. Inpluggen, uitkleden en de wekker zetten. Zo doen we toch nog een uurtje of 4 extra de ogen dicht. Ook de motorrijders die we al op de heenweg hebben ontmoet staan hier. Zij moeten eerst hun tentje nog opzetten…………. Vaak jaloers, nu even niet. Voor de verandering hoeft de wekker ons niet wakker te maken. Er rijd een Huyundai Getz over het terrein met een kapotte uitlaat. Het is dan wel weer licht geworden, maar de bewolking maakt dat het niet zo licht kijkt. Jammer, maar we gaan onze plannen nu even aanpassen. Door de mistige weersomstandigheden, is het niet zo slim om hier in de bergen te gaan wandelen. We rijden eerst naar Kirkjubøur, om daar naar het oudste houten huis ter wereld te gaan kijken. Deze dateert van uit het jaar 1100. Binnen hebben we ook een kijkje genomen en dat is echt wel leuk om te zien. Natuurlijk zijn er ook de huizen met de gras bedekte daken. Na een uurtje hebben we het gezien en rijden we weer richting Tòrshavn. Hier nemen we route 50, oftewel de “Buttercup routes”. Als we in het begin al meteen de hoogte in gaan, zitten we direct in de wolken en is het zicht beperkt. We draaien en nemen dan maar de lagere gelegen route 10. Deze gaat langs de kust en is nu beter berijdbaar. We volgen de 10 tot aan de afslag naar route 53, die naar Saksun leid. Deze weg doet ons een beetje denken aan de “Ring of Kerry” in Ierland. Minder begroeid met struiken en minder ruwe rotsen, maar het asfalt is net zo smal en de bergen net zo steil. Het doet allemaal erg idyllisch aan. Hier staan ook diverse grasdak huizen in de vallei die ligt aan een prachtige baai. De aanwezige 200 jaar oude boerderij is nu een museum, maar helaas alleen vanaf 14.00 uur open. Ook het kerkje is niet de jongste en samen zijn ze al menig keer decor geweest voor een film of postkaarten. De vallei deelt het dorp in twee en op beide oevers staan maar enkele huizen. Als het eb is kun je over de bedding van de baai naar open zee lopen om de golven te zien. Het is wel raadzaam om het getij goed in de gaten te houden. We lopen ook hier een uurtje rond en rijden dan dezelfde weg terug. Hoe smal de weg ook is, we komen toch touringcars tegen. Op de uitsparingen in de weg kunnen we uitwijken, zodat het tegemoet komende verkeer kan passeren. We hadden ook nu “Buttercup-route” 60 op het oog, maar laten deze voor wat het is. Morgen wordt het een zonnige dag en dan nemen we deze wel op de terug weg. Daarvoor in de plaats wordt het nummer 23 die ook hier langs de baai naar de kust leid. In het plaatsje Eiði vinden we een camping op het voormalig voetbalveld. De nep gras mat is nog aanwezig en het veld staat al half vol. De meeste mensen zijn locals, maar ook hier treffen de blauwe “Malibu” bus die afgelopen nacht ook naast ons stond. We zoeken een plaatsje met uitzicht over de zee en beperken daarmee het panorama van een andere Nederlander. Voorlopig doen we even niets. 3525 km, mistig en 12 graden.

Zaterdag, 30-6-2018. De wind is erg sterk als we wakker worden en ook nu geeft de weer app 34 km per uur aan. Het wind avontuur in IJsland heeft ons hier wel heel erg alert op gemaakt. We wilden eigenlijk de berg Eiðiskollur beklimmen. Deze 338 meter hoge bult ligt aan de baai van het dorp. Door de sterke wind veranderen ook nu weer onze plannen. We legen de toilet en vullen de schoon water tank. We rijden dezelfde weg terug en via de brug die over de Sundini zeestraat ligt komen we van Eysturoy naar Streymoy. Dan koersen we naar het westen en nemen de tol tunnel die over de bodem van de Vestmannasund zeestraat ligt. Op het eiland Vagar gaan we naar het Sørvàgsvatn meer. Dit ligt boven op een klip en lijkt of die enkel gescheiden is door een kleine muur van rotsen met de zee. In werkelijkheid ligt deze een honderdtal meters boven het zoute water. Het 3,5 kilometer lange pad loopt kronkelend tegen de bergwand. De wind is gelukkig zuid-oost, want zo worden we beschermd voor de wind. Als we bijna op het einde zijn, zitten er 2 grote openingen in de rug van de berg. Als we hier voorbij lopen, worden we bijna weg geblazen. Wat een kracht. We zitten op 376 meter hoogte en hier heeft de wind weer vrij spel. We gaan niet helemaal naar boven, aangezien er op die 10 meter hoger helemaal geen bescherming is. We lopen het pad weer terug, nadat we enkele mooie opnames hebben gemaakt. In totaal toch nog 7,8 kilometer gelopen. We koersen vanaf hier terug naar Tòrshavn en nemen gelijk een plaatsje op de camping aan het water. Dit is de laatste mooie plek, aangezien er al heel veel mensen zijn die morgen ook met de boot mee gaan. We eten ons kliekje van gisteren en lopen dan het dorp in. We komen eerst bij Skansin aan, het verdediging fort uit de 2e wereld oorlog. Daarna lopen we het oude centrum in, wat ook een soort van Binnenhof is als bij ons in Den Haag. Hier zijn alle politieke departementen van het eiland. Er is een muziek festival aan de gang en als we verder naar het geluid toe lopen, is alles afgezet met hekken. Je moet een kaartje hebben, maar alles is uitverkocht. We sjokken nog wat door de straten, voordat we de weg naar de camping gaan zoeken. We kaarten nog wat en zoeken dan het mandje weer op. 3666 km, zonnige dag met een temperatuur van 17 graden.

Zondag, 1-7-2018. We hebben de hele dag hier in het dorp en het weer werkt vandaag niet erg mee. We slapen uit en nemen op ons gemak het ontbijt. We legen ons toilet en willen ook ons vuil water kwijt, maar daar is geen mogelijkheid voor. We zoeken een benzinepomp met een wasserette, aangezien er daar meestal wel een olie afscheider aanwezig is. Deze vinden we bij de 2e benzinepomp. Als we de kraan open willen zetten hangt de bedieningskabel er los onder. Nou dat weer……… Met behulp van een tang krijgen we hem toch open en tijdens het aflaten haal ik meteen het grootste vuil van de ramen. Daarna parkeren we ons busje en gaan een potje kaarten. Sil kan niet goed winnen en na een uurtje lopen we nog eens door de haven om eerst te gaan reserveren bij een restaurant met een Angus vlees reclame op de raam. Da’s lang geleden en dus moet dat toch echt gaan gebeuren. Sil neemt een hamburger met frietjes en mijn rib eye van 300 gram gaan er goed in. Als we niet hadden gereserveerd, was er geen plek meer. Diverse klanten word nee verkocht. Er komen steeds meer bekende voertuigen rond de dorpskern aanrijden en uiteindelijk wordt het dan toch tijd om te gaan inchecken bij de boot. We staan ons te vergapen als de stroom auto’s blijft groeien. Meer en meer voertuigen worden op de parkeerplaats gezet en deze is toch echt vol. Je kunt niet meer tussen de auto’s doorlopen en de fietsers moeten omrijden. De boot zou om 23.30 uur vertrekken, maar is dan nog niet eens compleet uitgeladen. Sil moet wederom te voet de boot op en ik mag alleen in de camper. Om 01.15 uur vertrekken we dan toch eindelijk. Uiteraard liggen we meteen in onze kajuit en is het verhaaltje voor vandaag uit. 3652 km, trieste regen achtige dag.

Maandag, 2-7-2018. Het ontbijt is van 08.00-11.00 en dus staan we om 09.00 uur op om dit niet mis te lopen. Het eten op de boot is tenslotte erg goed. Na het ontbijt lopen we op de boot een beetje heen en weer om alles in onze magen een plaatsje te geven. Het verloop van de dag is verder niet zo heel interessant: boekje lezen, kaartje leggen en een wandeling op de boot maken. Het weer is dermate dat we toch in het zonnetje op het dek kunnen vertoeven. Na het avond eten zitten we nog wat te kijken naar een solo gitarist en dat was dan de avond ook al. We houden het toch nog vol tot 23.00 uur en dan gaan de ogen weer sluiten. Zonnig dag maar toch een frisse wind.

Dinsdag, 3-7-2018. De wekker is al wakker om 07.00 uur. Vandaag komen we aan in Hirtshals, Denemarken. We zijn zo vroeg op om niet in de kudde te hoeven ontbijten. Iedereen gaat vandaag van de boot en dus zal het wel druk zijn. Wij zijn klaar als de meeste mensen net gewekt worden. De zon is warm en daarom is het dek ook goed gevuld. Nog enkele uurtjes en dan kunnen we de verveling afsluiten. Als we naar het car-dek mogen, is het lossen al aangevangen voordat we onze spullen hebben opgeruimd. Dit schiet gelukkig goed op. Als we de boot hebben verlaten pakken we de ring van Hirtshals om op gang te komen en hebben in een korte tijd de haven achter ons liggen. Dit wordt een dag van kilometers trappen. Het is een eentonig weg. De E45 voert helemaal door Denemarken en bij Padborg schieten we er net voor de grens nog even af om te tanken en iets te eten. Je verwacht het niet in Scandinaviën, maar de brandstof is hier goedkoper dan in Nederland en Duitsland. Dat was zelfs in IJsland. Dan gaat het verder en Hamburg en Bremen geven niet erg veel problemen. Autobahn 7 maakt plaats voor de 1 en na Bremen zetten we ons busje op een camperplaats in Wildeshausen. De temperatuur is onder tussen ook erg opgelopen en ik heb zelfs met de airco een natte rug. Bij een 26 graden pluggen we in op Wohnmobilplatz Wildeshausen en gaan vanavond bij de Griek Zorba iets eten. Een productieve dag met een hele lekkere temperatuur. 4349 km, zon met airco, 26 graden.

Woensdag, 4-7-2018. Het einde is nu echt in zicht. De laatste 350 kilometer naar huis zijn zonder problemen en de temperatuur loopt alleen nog maar op. we verlangen stiekum toch wel weer naar de 17 graden op IJsland. Om 13.30 uur staan we weer voor onze thuis basis en kan het werken beginnen. Uitruimen en alle klusjes uitvoeren. Voor degene die aan het twijfelen zijn om naar IJsland te gaan: zeker doen. Het is misschien geen goedkoop land, maar zeker de moeite waard. Wij hebben er alles gehad: koud, regen, zon, warmte, avontuur, prachtige natuur en vooral een vakantie om met heel veel plezier aan terug te denken. 4667 km, zon