2015, Wales, I

Zaterdag, 27-6-2015. Om 05.30 uur gaat we wekker af en gaan we met de laatste zaken aan de gang. Het is 06.15 uur en we rijden al. Raar, maar we hebben nog geen vakantie gevoel………………… zoals altijd is het begin een bekende route. Eindhoven de E34, Antwerpen – Lille de E17 en daarna de lokale N225 in Frankrijk. We kiezen weer voor Duinkerke. Het is hier niet zo druk en de tickets zijn goed koper. Tenminste als je ze rechtstreeks bij de rederij koopt, in dit geval DFDS. Tevens zijn er in Calais op dit moment stakingen en een hele hoop problemen met de asiel zoekers die er in het kamp verblijven. We zijn goed op tijd en hoeven maar 45 minuten te wachten, voordat we de boot op kunnen. Behalve dat we gecontroleerd worden op verstekelingen, valt er niets te merken va de problemen 50 kilometer verderop. De vaart gaat voorspoedig en na 2,5 uur staan we aan de overkant. Ook dit stuk van Engeland is voor ons bekend terrein. Enkele jaren geleden knalden we jaarlijks met onze Harley’s ook over de M20, maar toen in de richting van Oxford. De temperatuur komt aan de 24 graden en het verkeer rond Londen is redelijk. We hebben maar 1 van de altijd aanwezige files. Als we op de ring van Londen zitten, nemen we bij Slough de M4 naar het westen. We nemen bij Swindon de afslag en gaan op de binnenwegen rijden, zodat we kunne genieten van de omgeving. We pinnen in een klein dorpje en bekijken diverse mooie cottages. Ik heb via de NKC een reis verslag gelezen en daar stond een mooi plekje op de Moor Farm in Frampton on Seven. Helaas hebben in de tussentijd de kinderen alles overgenomen en zijn een andere weg ingeslagen. We moeten iets anders zoeken. Enkele kilometers aan de andere kant van de weg is ook een camping en daar gaan we dan maar heen. Jammer, het zag er erg leuk uit. We komen aan het hek van camping Warden – Gables Farm. Als de beheerder naar buiten komt gelopen, lijkt het wel of Onslow (van de serie Keeping Up Appearances) aan komt lopen. Maar hij is uiterst vriendelijk en behulpzaam, dus daar is niks mis mee. We nemen een plekje voor de nacht en stallen de camper achteraan op de wei. We eten vandaag makkelijk en bakken een hamburger en een lekkere koffie een scheutje Baileys na. Het zonnetje brand lekker en we zijn voldaan moe, dus dat wordt niet laat vandaag. 672 km, zonnig, 24 graden.

Zondag, 28-6-2015. We moeten vandaag echt uitslapen. Ik ben al om 8.00 uur wakker, maar mag verder niet lastig zijn. Ik heb het nog een uurtje gerekt, maar dan is het echt klaar en begin ik aan het ontbijt. We staan in de Cotswolds. De Cotswolds is een streek in centraal Engeland met veel heuvels. Het gebied omspant de graafschappen Somerset, Warwickshire, Wiltshire, Oxfordshire en Worcestershire, maar het grootste deel ligt in Gloucestershire. De landschappelijke architectuur, een coulisselandschap, van veel dorpen en stadjes is typisch, vooral vanwege de gebruikte kalksteen voor muren en daken. Er wordt sinds eeuwen kalksteen uit de steengroeven gewonnen. Het is er vooral grasland met enkele bossen. Oxford ligt er in het oosten, Bath in het westen. Er ligt met 2038 km2 het grootste Area of Outstanding Natural Beauty in het Verenigd Koninkrijk, met dezelfde naam Cotswolds. De Theems ontspringt nabij het dorpje Kemble op vier kilometer van Cirencester, dat centraal in het gebied ligt. Door de Cotswolds ligt de waterscheiding tussen de Theems en de Severn. De Upper Avon stroomt door de Cotswolds en mondt in de Severn uit. We rijden weer door het middeleeuwse landschap, met de heggen aan beide kanten van de weg. Het blijft hier prachtig en je waant je enkele honderd jaar terug in de tijd. Wij rijden eerst naar Painswick. Painswick is een stadje in Gloucestershire in de Cotswolds. Oorspronkelijk groeide de stad door de wolhandel, maar het is nu het best bekend voor zijn parochiekerk met taxusbomen en de lokale Rococo Garden. De stad is voornamelijk gebouwd uit lokaal ontgonnen Cotswold-steen. Veel van de gebouwen hebben zuiders gerichte zolderkamers, ooit gebruikt als atelier door de wevers. Painswick is gelegen op een heuvel in het district Stroud, met uitzicht op de Stroud-valleien. De smalle straatjes en traditionele architectuur maken dat het de belichaming is van een Engels dorp. Er ligt een golfbaan in de buurt van Beacon Painswick. In de IJzertijd was er een nederzetting in het gebied. Daarvan getuigt het defensief grondwerk bij Painswick Beacon. Vanop deze heuvel heeft men trouwens een ruim uitzicht over de Severn Vale geeft. Het plaatselijke klooster, Prinknash Abbey, werd opgericht in de 11de eeuw. We lopen door de straten, nemen een kop thee en als we alles gezien hebben, wordt het echt Engels. Het begint te miezeren en de lucht ziet er uit alsof dit de hele dag zo blijft. We hebben er in de bus gelukkig geen last van en de omgeving blijft toch even mooi. We rijden naar Gloucester en komen via de stad aan de andere kant van de Severn terecht. De Severn is met 354km de langste Britse rivier. Hij ontspringt op een hoogte van 610 meter op de Plynlimon nabij Llanidloes, in de Cambrische Bergen, Midden-Wales, en loopt door een aantal Engelse county's, onder andere langs de steden Worcester, Gloucester en Shrewsbury. De Severn eindigt in een estuarium, het Kanaal van Bristol, dat ten slotte uitmondt in de Ierse Zee, een uitloper van de Atlantische Oceaan. Een deel ter lengte van tien kilometer van de Severnvallei in Shropshire, bekend als de Ironbridge Gorge, is in 1986 door de UNESCO aangewezen als Werelderfgoed.
We rijden door het Dean Forest Park. Een erg mooie omgeving met hellingen van wel 17%.
Het Forest of Dean is een geografische, historische en culturele regio in het westelijk deel van de provincie van Gloucestershire , Engeland. Het vormt een ongeveer driehoekig plateau begrensd door de rivier de Wye in het westen en noordwesten, Herefordshire naar het noorden, de rivier de Severn in het zuiden, en de Stad van Gloucester naar het oosten. Het gebied wordt gekenmerkt door meer dan 110 vierkante kilometers van gemengd bos, een van de overgebleven oude bossen in Engeland. Een groot gebied werd gereserveerd voor de koninklijke jacht vóór 1066, en bleef als de tweede grootste kroon bos in Engeland, de grootste zijn New Forest .
We rijden Chepstow voorbij en gaan net voor Newport op zoek naar een overnachting plaats. Deze blijkt er nooit te zijn geweest en een local stuurt ons naar een heel mooie grote camping zuidelijk van Newport. We volgen de A48, die over de Usk voert. Net aan de andere kant staat de enige zweefbrug ter wereld. We dachten dat het een toeristische attractie was, maar dit is niet zo. De brug wordt nog dagelijks gebruikt De Zweefbrug van Newport (Newport Transporter Bridge) is een bewegende brug, over de Usk vlak bij de monding van de rivier in het Kanaal van Bristol. De brug bestaat uit een groot portaal over de rivier waar alle schepen makkelijk onderdoor kunnen varen. Aan het portaal is met kabels een gondel verbonden die heen en weer gaat en op die manier voertuigen en personen van de ene oever naar de andere oever brengt. De keuze voor de bouw van dit type brug, ter vervanging van de bestaande veerpont, werd ingegeven door de behoefte om voldoende doorvaarhoogte te verkrijgen voor het scheepvaartverkeer zonder enorme op- en afritten aan te moeten leggen, die nodig voor een vaste brugverbinding, en om de invloed van eb en vloed te omzeilen. De camping “Tredegar House Country park Caravan Club Site” (een hele mond vol) ligt op de grond van een National Trust. De National Trust is een organisatie in Angelsaksische landen die historische en natuurlijke monumenten beheert. het is geen toeristische attractie en van bij liggende park mag dan ook iedereen gratis gebruik maken. Op de camping receptie hebben ze de typische Engelse vriendelijkheid. We krijgen met ons ACSI pasje zelfs 10 pond per dag korting. Dit zegt natuurlijk wel iets over de prijs van de staan plaatsen. Het is ondertussen wel droog geworden en we lopen de camping af naar “The Dragonfly”. Een restaurant aan de overkant van de weg, maar toch zeker 1600 meter lopen. We zitten met uitzicht op de bar / kassa en terwijl we zitten te wachten staat er een boos vrouwtje lelijk te doen tegen de bedrijfsleidster achter de bar. Dat had ons al kunnen waarschuwen…… Het eten was goed, maar de bediening laat te wensen over. Lang wachten en mensen die geen ervaring hebben. Aangezien we wakker zijn geschud, merken we op dat we ook nog teveel moeten betalen. Dus staan ook wij aan dezelfde kassa met ons bonnetje om verhaal te halen. We wandelen terug naar de bus en leggen een kaartje voordat we plat gaan. 808 km, het miezert, 18 graden.

Maandag, 29-6-2015. Om 08.30 uur zitten we aan het ontbijt, om vervolgens naar Cardiff te rijden. We gaan naar Cardiff Castle. Cardiff Castle is een middeleeuws kasteel en een herenhuis uit Victoriaanse tijd in Cardiff, de hoofdstad van Wales. Op de plaats waar nu Cardiff Castle staat, stonden achtereenvolgens drie Romeinse forten. Het belangrijkste was een laat-3e-eeuwse structuur, waarvan sommige muren nu nog zichtbaar zijn. Eén van de poorten van dit Romeinse fort werd in de Victoriaanse tijd gereconstrueerd. Cardiff Castle werd gebouwd voor Robert FitzHamon in 1091, op de restanten van het voorgaande Romeinse fort (en ook gebruikmakend van enige van de muren die nog overeind stonden). Het grootste deel van dit Cardiff Castle werd opgetrokken uit hout, in de gebruikelijke motte-en-bailey-stijl. De schoonzoon van Robert Fitzhamon, Robert van Gloucester herbouwde het kasteel in steen, inclusief de twaalfzijdige slottoren die heden ten dage nog zichtbaar is. Robert III, hertog van Normandië werd hier door zijn jongere broer, koning Hendrik I, gevangengehouden van 1106 tot zijn dood in 1134. In de opstand van Wales van 1183 werd het kasteel aangevallen en zwaar beschadigd, maar later weer opgebouwd door Gilbert de Clare. Een tweede aanval eind 13e eeuw, gedurende de heerschappij van LLywelyn de Laatste, was dan ook onsuccesvol.
We vinden een parkeerplaats, maar die staat vol met voertuigen van de BBC, die de stad aan het filmen zijn. We zoeken verder en komen zowaar op een nog betere plaats terecht. We lopen door Bute Park, wat heel mooi is aangelegd. De eekhoorns zijn aan mensen gewend en komen best dichtbij.
Bute Park is een groot park in de stad van Cardiff , de hoofdstad van Wales . Het bestaat uit 53 ha van aangelegde tuinen en parken die ooit het terrein van gevormde Cardiff Castle . Het park is vernoemd naar de 3de Markies van Bute , wiens familie eigenaar van het kasteel. Het Castle Green werd aangelegd in de late achttiende eeuw door Capability Brown , maar het park zelf is uit 1873 op gelegd door Andrew Pettigrew, Head Gardener naar de 3e Marquess. De 5de Marquess of Bute presenteerde het park bij de Raad in 1947 en het park is nog steeds eigendom van en beheerd door de Raad van Cardiff.
Na het maken van diverse foto’s lopen we door naar het kasteel. Het is een heel apart kasteel. De toren staat in het midden op een verhoging. Het is allemaal echt de moeite waard om te bezichtigen. Als je op de toren staat en het geheel bekijkt, zie je het voetbal stadion als achtergrond decor. Oud en nieuw bij elkaar. Een vreemd gezicht. We lopen door de ondergrondse gangen en bekijken het herenhuis, waarna we aan de overkant van de straat een broodje eten bij de Subway. Bij Castle Welsh Crafts koppen we een “Spoon”. Terug bij de bus bekijken we de route naar St. Fagans National Historic Museum. Dit is een openlucht museum, zoals wij in Arnhem ook hebben. Het grote verschil is, dat het hier gratis is en bij ons moet je er voor betalen. Het is maar een kilometer of 10-15, dus daar zijn we zo. St Fagans is een van 's werelds toonaangevende openluchtmusea en Wales's meest bezochte erfgoed attractie. Het bevindt zich op het terrein van de prachtige St Fagans Castle, een laat 16e-eeuws herenhuis aan de mensen van Wales geschonken door de Graaf van Plymouth. Tijdens de laatste vijftig jaar, zijn meer dan vijftig originele gebouwen uit verschillende locaties in Wales en uit verschillende historische periodes opnieuw gebouwd in het 100-are tellende park. Elk gebouw is bevroren in de tijd en opent een deur naar Welsh geschiedenis en biedt een fascinerende blik in het verleden. De A470 brengt ons naar Brecon Beacons , een prachtig natuur gebied in zuid Wales. Op deze weg stoppen we diverse keren om van het uitzicht te genieten. De geplande “Story Arms” blijkt een school te zijn en geen camping, dus door naar “Pencelli Castle Caravan and Camper Site” aan de andere kant van de berg. Een zeer nette camping, maar wel een dure. We kunne nog genieten van het zonnetje en leggen ’s avonds een kaartje. Het was een voldane dag. 908 km, zonnig, 22 graden.

Dinsdag, 30-6-2015. We slapen uit, want we hebben een rustdag. Maar om 10.00 uur wordt het toch tijd om op te staan. We doen erg op ons gemak. Lezen een tijdschrift en een boek en proberen om niet in de felle zon te komen. Rond drieën fietsen we parallel aan rivier de Usk naar Talybont on Usk. De Usk is een rivier in Wales. De Usk speelde een belangrijke rol in middeleeuwse Arthurlegendes. De zweefbrug van Newport over de Usk is de langste nog bestaande zweefbrug ter wereld. De rivier ontspringt in het westelijk deel van het gebergte Brecon Beacons in zuid-Wales, en stroomt in zuidoostelijke richting, door Brecon, Crickhowell, Abergavenny en de naar de rivier vernoemde plaats Usk. Vervolgens stroomt de rivier door het centrum van de stad Newport en mondt uit in het estuarium van de Severn bij Nash, iets ten zuiden van de stad Newport. Het hele stroomgebied van de Usk is aangewezen als Site of Special Scientific Interest door de Britse overheid vanwege het belang als natuurgebied. De flora en fauna in en rond de Usk is divers en omvat een reeks verschillende vis- en vogelsoorten. De rivier staat bekend als zeer goed visgebied voor zalm en beek- en meerforel. Zalmen van meer dan 14 kilo worden nog steeds gevangen in de rivier. De rivier is een belangrijk broedgebied voor de zalm.
Er is hier niet ze heel veel te doen, maar het is wel een mooie fiets route. We nemen een ijsje en gaan zitten genieten van de woon boten die hier langs komen en aanleggen bij de sluis. Ze zijn zeer smal en behoorlijk lang. De meeste zijn perfect onderhouden en prachtig beschilderd. Terwijl we hier zitten komen er twee straaljagers ontzettend laag over gevlogen. Behalve de herrie, is het voor ons raar dat ze hier zo laag vliegen. Wij zijn dat niet gewend. Waarschijnlijk is er in de buurt een vliegbasis van de Royal Air Force. Dit fenomeen hebben we in Schotland ook al meegemaakt. Blijkbaar wordt laag vliegen in Engeland veel geoefend boven onbewoond gebied en over de meren. We kopen in de kleine supermarkt wat boodschappen en keren weer terug naar de camping, waar we weer in ons boek duiken. ’s Avonds eten we de gekochte worsten en spelen een kaart spelletje. Zonnig, 28 graden.

Woensdag, 1-7-2015. De wekker loopt af om 8.00 uur. We kunnen buiten ontbijten en als we dit op hebben , nemen we de wandelstokken om de Brecon Beacons bergen te gaan beklimmen.
De Brecon Beacons is een bergketen in Zuid-Wales . In enge zin, de naam verwijst naar het bereik van de Oude Rode Zandsteen pieken die liggen ten zuiden van Brecon . Soms aangeduid als "de centrale Beacons" zij omvatten de hoogste berg van Zuid-Wales, Pen y Fan . Het bereik vormt het centrale deel van het Brecon Beacons National Park (Parc Cenedlaethol Bannau Brycheiniog), een benaming die ook omvat ranges zowel naar het oosten en het westen van "het centrale Beacons". Dit veel groter gebied wordt ook vaak aangeduid als "de Brecon Beacons", en het omvat de Black Mountains in het oosten, evenals de gelijknamige maar duidelijk onderscheiden Black Mountain in het westen. De hoogste toppen zijn onder andere Fan Brycheiniog naar het westen en Pen y Fan in het centrale deel. Ze delen dezelfde fundamentele geologie als de centrale range, en zo vele gelijkaardige kenmerken, zoals het noorden gerichte helling en ijzige eigenschappen zoals meren en vertonen cwms (is een amfitheater-achtige vallei, gevormd door glaciale erosie) onderaan de helling. Ze vallen allemaal binnen de grenzen van het nationaal park. We lopen de camping af en gaan een stukje verder de bergen in via de open wei. In Groot-Brittannië hebben ze wandel paden die over privé terrein lopen. Je bent als burger verplicht om die op te stellen voor doorgaande wandelaars. Dit maakt dat we regelmatig een hek open moeten maken om over iemands grond te kunnen lopen. Wandelen is hier magnifiek. Terug bij het busje gaan we weer verder met onze route. Onze neuzen staan naar New Quay. Deze plaats ligt aan de Cardigan Bay. Cardigan Bay is een grote inham van de Ierse Zee aan de westelijke kust van Wales. De baai ligt ingesloten tussen Gwynedd en Bardsey island in het noorden en Strumble Head in Pembrokeshire in het zuiden. Het is de grootste baai van Wales. Aan de baai liggen plaatsen als Fishguard, New Quay, Aberaeron, Llanon, Aberystwyth, Borth, Aberdyfi, Tywyn, Barmouth, Porthmadog en Pwllheli. Onder meer de Teifi en de Aeron monden uit in de baai. Het meeste kustgebied rondom de baai is vruchtbaar landbouwgrond. De baai heeft talrijke stranden en een unieke mariene fauna met onder meer tuimelaars, bruinvissen en Atlantische grijze zeehonden. Hier bevinden zich het grootste aantal tuimelaars in het Verenigd Koninkrijk.
We nemen de A40 tot aan Llandovery en vanaf daar zijn het allemaal hele kleine landweggetjes. Soms moet je zelfs stoppen om een tegenligger door te laten. Ook kunnen de hellingen hier erg steil zijn. Het is een prachtige omgeving en de hectiek van onze maatschappij is hier gelukkig ver te zoeken. Als we in New Quay aankomen, rijden we eerst naar de haven en bespreken we voor vanavond de Sunset Cruise bij Seamor Dolphin Watching Boat Trips. We verwachten geen dolfijn te zien, maar het lijkt ons wel leuk om met zo’n klein bootje het water op te gaan. We brengen de camper naar Neuad Camp, waar we alleen een wei zien, zonder receptie. Er staat een bord met een mobiel nummer, wat we proberen te bellen. Er pakt niemand af en we zien wel hoe het afloopt. Het is gaan miezer regenen en met een goede regenjas aan lopen we de helling af, terug naar het dorp. Terug in de haven gaan we bij de Mariners naar binnen en bestellen een veel te grote portie Fish [e-38] Chips. Vervolgens slenteren we door de straten om de tijd te doden. Als we dan eindelijk de boot op kunnen, stopt het gelukkig wel met regenen. Deze firma is dier vriendelijk en vangt krabben en kreeften met onderzoek doeleinden. We stoppen bij een vangnet en halen de dieren naar boven om te bekijken. Ook mag je ze in je hand nemen. Wel oppassen voor de scharen……….Helaas zien we geen dolfijn of zeehond. We gaan ook naar een vogel kolonie waar uiteraard meeuwen te zien zijn, maar ook de Guillemot en andere vogels. Het zijn er heel veel en ze schijten natuurlijk ook allemaal. Daarom stinkt het er ook behoorlijk. We hebben nog een mooie zonsondergang op zee en gaan dan terug naar vaste grond. We lopen terug naar de camping. Heen was makkelijker, aangezien dat berg afwaarts was. Maar we komen er toch en leggen nog een kaartje voor dat we gaan slapen. 1013 km, bewolkt, met een zonnetje, 26 graden.

Donderdag, 2-7-2015. Vandaag wordt het een dag met kilometers. Na het ontbijt pakken we alles in en kunnen we gaan. Er is niemand geweest om geld te innen en een receptie is er ook niet, dus vandaag hebben we gratis geslapen. We rijden veel scenic routes zoals de A487, A44 en natuurlijk de B4518. Deze zijn dermate klein, dat je er niet altijd met twee tegelijk over heen kunt. Dan moet je wachten en geduld hebben. We zitten zo van de omgeving te genieten, dat we zelfs de verkeerde afslag nemen, zodat we op nog een kleiner weggetje uitkomen. Prachtig. We komen bij Corris uit en daar zijn de grotten van King Arthur. Een leuke break van het rijden, je gaat met een fluisterboot redelijk diep een aantal ondergrondse grotten in, onder een waterval door, waarachter een aantal legenden uit Wales met poppen zijn uitgebeeld, met daarin in de hoofdrol, je raadt het al, King Arthur. Je moet ook een stuk te lopend volbrengen. Het duurt ongeveer een uur. In de grotten moet je een helm op en dat bleek geen overbodige luxe te zijn, want ik stootte twee keer flink mijn knar. Na deze leuke afwisseling gaan we weer verder via de A487 naar de A496 die ons naar Harlech leidt. Hier bezoeken we het Harlech kasteel / ruïne. We hebben hier maar een uurtje voor nodig, maar het uitzicht op de muren is prachtig.
Harlech Castle is een kasteel in Harlech, Gwynedd, Wales. Het is gebouwd boven op een klif dicht bij de Ierse Zee. Bouwkundig is het kasteel noemenswaardig vanwege het forse poorthuis. Het kasteel is als onderdeel van de Kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Vanaf Harlech naar onze volgende bestemming is maar een half uurtje. In Porthmadog vinden we camping Black Rock Sands. Als we over de dijk achter onze bus heen kijken, turen we over de Ierse zee. Nu het eb is, kun je er met een voertuig over het strand rijden en er zelfs je camper op zetten. We weten niet hoever de vloed op komt zetten, dus dat doen we maar niet. Achteraf blijkt dat ik naar een andere camping heb gezocht, maar we hebben al voor drie nachten betaald. We blijven gewoon staan. De locatie is ook maar 50 meter van het strand en dat is ook wel leuk. We gaan vanavond in de pub iets eten en gaan dan enigszins vermoeid terug. 1234 km, lichte regen.

Vrijdag, 3-7-2015. Vandaag hebben we uitgeslapen en lichamelijk onderhoud gepleegd. Rond de middag gaan we met de fiets naar het dorp. Nadat we enige km’s van het water weg zijn, beginnen de heuvels. Het helling percentage is dermate dat we besluiten om terug te gaan en met het busje nog een poging wagen. We kunnen vlakbij het stationnetje parkeren en nemen daar meteen even een kijkje. We willen informatie inwinnen omtrent het treintje wat naar de top van de berg gaat. Later lopen we door de hoofdstraat om boodschappen te doen. Terug op de camping is er een groepje jonge gasten die langs ons is komen te staan. Iemand van de receptie komt aan ons vragen of we problemen hebben met dit groepje, maar ook wij zijn jong geweest. Ze worden nog wel gewaarschuwd dat er niets getolereerd wordt. Ze komen enkele meters stroomkabel tekort en wij lenen onze reserve. Ik ga nog een baantje trekken in zee, aangezien het water erg lekker is. we zonnen nog wat onder het genot van een pintje en lezen een boek. Later in de avond het dagelijkse ritueel: kaart spelen met een aperitiefje. 1245 km, zonnig, 28 graden.

Zaterdag, 4-7-2015. We worden om 09.00 uur wakker en hebben ons duidelijk verslapen. Afgelopen nacht zijn onze buren gillend naar buiten gerent, maar een verhaal ontbreekt. We hebben wel een vermoeden. Gelukkig kunnen we ons busje meenemen, aangezien het regent. Vandaag gaan we met de stoomtrein van Porthmadog naar Blaenau Ffestiniog, waar er veel “outdoor” activiteiten zijn, zoals 4x4 terrein rijden, berg beklimmen, raften, vissen, roeien, golf natuurlijk, mountain biken, biking down hill, Nordic walking, quad rijden, Zip world, enz., enz. De heenreis is grauw en als we aankomen, moet je nog en stukje naar het punt waar alles enigszins bij elkaar ligt. De regen was gestopt, maar begint nu weer op ons neer te dalen. We gaan het park binnen en lopen er eerst eens rond. De attracties zijn erg leuk, maar de prijzen daarentegen niet. We ondernemen daarom ook niets en als we uitgekeken zijn, lopen we weer de berg af richting het dorp. Door de hoofdstraat komen we bij een restaurantje aan het station. Het zonnetje is gaan schijnen en we kunnen nu gelukkig buiten gaan zitten. Als we het rook pluimpje weer door de bergen zien aankomen, nemen we deze weer terug naar Porthmadog. De route terug is veel leuker, aangezien er nu geen mist en regen is die het uitzicht beperkt. Op het station eten we in het Spooners café / restaurant. Als we vol zijn, rijden we naar het strand en gaan we aan het water mooie foto’s maken van onze camper. ‘s Avonds kijken we nog naar een vakantie film, voordat we weer gaan slapen. 1260 km, wispelturig (regen en zon) 19 graden.

Zondag, 5-7-2015. We dumpen ons vuil water en vullen schoon water aan. We nemen de A487, die uitkomt bij Caernarfo, waar we Caernarfon Castle gaan bezichtigen. dit kasteel is nog in gebruik en dus goed intact. Caernarfon Castle is een kasteel dat werd gebouwd in Caernarfon, Gwynedd, Wales door koning Edward I na zijn verovering van Gwynedd in 1283. Sinds 1911 vindt in Caernarfon Castle de investituur plaats van een nieuwe Prins van Wales. Daarvoor gebeurde dat in Londen in het Paleis van Westminster. De latere Edward VIII was de eerste die voor deze plechtigheid naar Wales kwam. Ook prins Charles werd in 1969 in Caernarfon Castle geïnstalleerd. Caernarfon Castle staat op de Werelderfgoedlijst als onderdeel van de inschrijving Kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd waartoe ook de kastelen Beaumaris Castle, Conwy Castle en Harlech Castle behoren. We zijn hier geruime tijd, aangezien er best e.e.a. te zien is. Daarna lopen we door het pittoreske dorpje, met z’n typische Engelse straatjes. Ik koop nog een trui en als we alles gezien hebben, rijden we via de A4086 naar onze geplande camping. We zijn niet echt kieskeurig, maar deze laten we toch voor wat het is en rijden een deurtje verder. We komen voorbij de park ingang van Snowdonia, maar ook daar is er niets te vinden. De omgeving lijkt op die van de Ring of Kerry in Ierland. Heel erg mooi. Links van ons het Llyn Padarn meer en rechts Snowdonia National Park. Snowdonia is een bergachtig gebied in het noorden van Wales, en is een Nationaal Park met een omvang van ongeveer 2170 km². Het park is genoemd naar Snowdon (Yr Wyddfa in Welsh), met 1085 meter de hoogste berg in Wales (de hoogste berg van heel Groot-Brittannië is de Ben Nevis in Schotland met een hoogte van 1344 meter.) Deze bergtop kan middels een fikse wandeling bereikt worden maar ook met een tandradtreintje dat in een half uurtje van Llanberis Station tot op enkele meters van de top rijdt. Het gebied staat bekend om de spectaculaire berglandschappen en is een populaire toeristische trekpleister. Het was het eerste van drie nationale parken in Wales en werd als zodanig aangeduid in 1951. Llyn Padarn is een tergend gevormd meer in Snowdonia , Gwynedd , Noord- Wales , en is een voorbeeld van een stuwwal stuwmeer. Het meer is ongeveer 3,2 km lang en op het diepste punt is 29 m diep, en is een van de grootste natuurlijke meren in Wales. Op haar zuidoostelijke uiteinde het is gekoppeld aan het naburige Llyn Peris (die het onderste reservoir van het vormt Dinorwig elektriciteitscentrale ). De drukke dorp Llanberis ligt aan de zuidelijke oever van het meer. De meerderheid van de Llyn Padarn is eigendom van Gwynedd Raad en is onderdeel van Padarn Country Park . Terwijl kajakken, roeien en zeilen zijn toegestaan ​​op het meer, hebben aangedreven vaartuigen toestemming nodig om het te gebruiken. We blijven de weg volgen om het park heen en zien rechts in het dal een camping liggen. Als we rechts af de weg in willen slaan, moeten we een keer steken, zo klein is alles hier. Vervolgens gaan we met 18% naar beneden en komen uit bij de natuur camping. Er is geen stroom, maar is wel in aanbouw. Dit is echt ouderwets kamperen. We besluiten toch om verder te gaan en kruipen de steile weg weer over naar boven. De is ondertussen A498 geworden en we rijden langs Llyn Gwynant en Llyn Dinas. Llyn Gwynant ligt aan de rivier de Glaslyn , in de Nant Gwynant vallei, en is ongeveer 2 km ten noordoosten van Llyn Dinas ; het dorp Bethania ligt tussen hen. Snowdon ligt 3 km naar het noordwesten. Het meer is natuurlijk, die is gevormd door glaciale actie en is 50 hectare groot. Het is een populaire plek voor kanoën en kajakken met gemakkelijke toegang vanaf de A498 weg die loopt langs de zuidelijke oever. Het werd gebruikt als filmlocatie in de film 2003 ' Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life'.
Llyn Dinas is een meer in de buurt van Beddgelert , Gwynedd in het noorden van Wales. Het wordt gevormd door de rivier de Glaslyn. Llyn Dinas ligt op de vallei een paar mijl ten noorden van Beddgelert op een hoogte van ongeveer 55 meter boven de zeespiegel. Het heeft een oppervlakte van 240.000 m en is vrij ondiep, met de maximale diepte slechts 10 meter. Het meer biedt goede vissen op zalm en forel. Het ontleent zijn naam aan de nabijgelegen Dinas Emrys , een rotsachtige en beboste heuvel net stroom afwaarts van het meer, waar de resten van zowel de middeleeuwse en oudere vestingwerken zijn gevonden. Ongelooflijk wat een pracht van een natuur. We vinden enkele km’s verder camping Cae Du. Je moet hier wel voor de natuur en de rust komen, aangezien muziek en vuur verboden is. we plaatsen onze camper en lopen langs een riviertje (wat de Llyn Dinas in stroomt) naar Beddgelert en gaan daar eens op ons gemak op een terrasje een stevige pint drinken. We kunne genoeg gluren, aangezien er genoeg verkeer en wandelaars langs komen. Het is echt wel een toeristische route. We lopen na een uurtje of zo met de stroming van de rivier mee, terug naar ons busje. Hier wil ik de verlichting van de fietsendrager repareren, want die is ermee gestopt. Uiteindelijk werkt er niets meer………… Ik laat het voor wat het is en kijk morgen wel verder. Na het eten leggen we nog en kaartje voor we ons mandje in duiken. 1336 km. Bewolkt, regen en tussendoor een zonnetje.

Maandag, 6-7-2015. De dag begint met regen en zal uiteindelijk niet meer stoppen. We rijden naar de ingang van Snowdonia Park. De omgeving blijft gelukkig ook met regen prachtig om te zien. Het is er niet druk, maar dat komt natuurlijk door het weer. We wilden eigenlijk met een treintje mee de berg op, maar het weer maakt dat het uitzicht boven erg slecht is en dus niet de moeite waard. Erg jammer, het uitzicht moet prachtig zijn. Llanberis station bevind zich in Llanberis, Gwynedd, Wales. Het opende 1 juli 1869. Het station is gesloten voor geregelde passagiersdiensten in 1930, maar werd nog steeds gebruikt door de zomer excursie treinen tot en met 7 september 1962 en het goederenvervoer tot 3 september 1964. De laatste-betalende passagier service was een enthousiastelingen 'special op 20 oktober 1964. Een motor schuur stond tussen het erf, de goederen en de 42 'draaitafel na het einde van het platform. Van 1948-1962 gebruikte enkele excursie treinen een observatie auto die werd omgedraaid op de draaitafel, zodat bezoekers altijd een prachtig uitzicht hadden. Helaas, maar we zullen er een keer voor terug moeten komen. We moeten weer door Pen-Y-Pass, die echt prachtig is. Pen-y-Pass is een bergpas in Snowdonia , Gwynedd , noord-west Wales . Het is een populaire locatie om te lopen. Drie van de populairste routes (de Miners Track, de Pyg Track en de beklimming via Crib Goch ) kunnen hier worden gestart. Glyder Fawr , in het noorden, is ook toegankelijk vanaf hier. Gelegen op het hoogste punt van de Llanberis Pass op een hoogte van 359 meter, werd de weg gebouwd in de jaren 1830. Dit om ertsen ,afkomstig uit de mijnen op Snowdon, te kunnen vervoeren naar Llanberis. Het zou eerst naar beneden worden gebracht (de Miners Track) naar een winkel/huis bij Pen-y-Pass.eerst hadden de mijnwerkers de erts moeten verplaatsen via de Snowdon top, om dan weer naar beneden te gaan naar Beddgelert. Die is gelegen op een derde van de hoogte van Snowdon. We rijden op de A4086 verder en komen via de A5 terecht in Betws-Y-Coed. Hier zijn veel “out-door” winkeltjes en daar gaan we eens een kijkje in nemen. We zoeken nog afrits broeken voor onze vakantie van volgend jaar……… Deze vinden we uiteindelijk ook, maar niet genoeg naar onze zin. Nadat we alle winkels gehad hebben en niks meer kunne vinden rijden we weer verder naar Conway. Als Conway Castle bezoeken, regent het nog steeds…………. Conwy Castle werd in opdracht van de Engelse koning Edward I gebouwd. Kasteel Conwy vormt samen met de stadsmuren van Conwy een complete ring rond de stad. De stadsmuren van Conwy behoren tot de mooiste van Groot-Brittannië. Tijdens de wandeling over de stadsmuren van Conwy kom je langs 3 stadspoorten en 21 torens. Bij kasteel Conwy ligt een hangbrug, die in 1826 werd ontworpen en gebouwd door Thomas Telford. Het was een van de eerste hangbruggen voor verkeer ter wereld. Voor de bouw van de hangbrug zijn delen van kasteel Conwy gesloopt. Kasteel Conwy en de stadsmuren van Conwy maken deel uit van Werelderfgoed: Kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd. Het Werelderfgoed bestaat verder uit kasteel Beaumaris op het eiland Anglesey, kasteel Caernarfon en stadsmuren van Caernafon en het zuidelijker in Gwynedd gelegen kasteel Harlech. Gwynedd was ooit een koninkrijk in Wales. De kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd zijn een voorbeeld van militaire bouwkunde uit die tijd. De kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd kregen in 1986 de status Werelderfgoed van UNESCO en staan ingeschreven op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Castles and Town Walls of King Edward in Gwynedd. De regen maakt dat we niet erg lang in de ruïnes blijven rondlopen en gaan op zoek naar een camping in de buurt. En dat valt nog niet mee. We komen uit in Llandudno, maar daar is geen camping. We rijden weer terug en vragen het aan locals. Als we beter op de parkeer plaats in Conway hadden gekeken was het maar 2 km geweest……………. Maar we hebben Conway Holiday Park gevonden en schrijven ons in. Het is niet druk, maar we staan toch ver naar achteren. Als we staan, nemen we contact op met het thuis front en bellen naar Fiona, een vriendin die we samen met Richard en Heather gaan ontmoeten in Liverpool. We maken de avond vol met lezen en kaarten. 1435 km, regen, 18 graden.

Dinsdag, 7-7-2015. En het regent nog steeds als de luiken open gaan………….. we besluiten om toch naar Llandudno te gaan, anders zijn we erg vroeg bij Fiona en Richie. De afstand is niet zo heel groot, nog geen 20 kilometer. Als we daar aankomen, is het weer behoorlijk veranderd. Het is nog wel wat bewolkt, maar het zonnetje schijnt en de wind is sterker geworden. We parkeren ons busje buiten het centrum en lopen naar “The great Orme Tramway”. Het is gelukkig niet druk en we kunnen meteen mee. De Great Orme Tramway is een kabel getrokken 3 ft 6 in (1067 mm) tram in Llandudno in het noorden van Wales . Geopend in het hoogseizoen van eind maart tot eind oktober van elk jaar, het brengt passagiers uit Llandudno Victoria Station tot net onder de top van de Great Orme landtong. Vanaf 1932 verder was het bekend als de Great Orme Railway. Dit is Groot-Brittannië 's enige overgebleven-kabel bediende straat tram, en één van de weinige in de wereld en is eigendom van Conwy County Borough Council. De lijn bestaat uit twee delen, waarbij elk deel een onafhankelijke kabelbaan heeft. Het bovenste deel draait op zichzelf en is zeer vergelijkbaar met veel andere kabelbaan lijnen. Het onderste deel is een ongebruikelijke straat kabelbaan. Terwijl de straat kabelbaan lijkt op de beter bekende San Francisco kabelbanen, is de werking ervan heel anders. Het houd in dat zij zich houden aan de kabelbaan principe waar de wagons vast aan de kabel zijn bevestigd en worden gestopt en gestart door het stoppen en starten van de kabel, in tegenstelling tot San Francisco waar wagons vast zitten aan een continu lopende kabel. De Great Orme is een prominente kalksteen landtong aan de noord kust van Wales , naast de stad van Llandudno . Het wordt als Cyngreawdr Fynydd in een gedicht genoemd door de 12e-eeuwse dichter Gwalchmai ap Meilyr . De Engels naam is afgeleid van de Viking ( Oude Norse ) woord voor zee serpent , waarin wordt gezegd te lijken. Het wordt gedeeld door de Little Orme , een kleinere, maar zeer vergelijkbaar kalksteen landtong aan de oostelijke kant van Llandudno Bay in de parochie van Llanrhos . Boven aangekomen moet je alles ontzettend goed vast houden, aangezien Jan de wind heel erg aanwezig is. Je kunt letterlijk tegen de wind in gaan hangen. Het uitzicht is prachtig. We lopen de berg rond en nemen een kijkje in het museum. Na een kop koffie is het weer tijd om terug te gaan. Weer beneden aangekomen, lopen we naar de pier, waar het behoorlijk druk is. Llandudno Pier is een pier in de badplaats van Llandudno aan de kust van Noord-Wales tussen Bangor en Colwyn Bay . Met 700 m is de pier de langste in Wales en de vijfde langste in Engeland en Wales. De pier heeft twee ingangen, wat zeer ongebruikelijk is. Een aan de boulevard van North Parade en de andere, de oorspronkelijke ingang, op Happy Valley Road. Tussen de twee ingangen is het Grand Hotel . Aan het einde van de pier is een diep water aanlegsteiger, volledig herbouwd voor de derde keer in 1969, dat wordt gebruikt door de Isle of Man Steam Packet Company voor incidentele excursies naar Douglas, Isle of Man , en voor een jaarlijks bezoek van de PS Waverley of de MV Balmoral behouden steamers. In juni 2007 werden de afvaarten van de Balmoral herschikt om te beginnen bij Menai Bridge Pier, nadat bleek dat Pier van Llandudno's Landing Stage niet langer veilig te gebruiken was. De steiger werd herbouwd in 2012 en de MV Balmoral meerde daar op 2 juli 2015 weer aan. Het eerste schip sinds 2006. Llandudno Pier wordt vaak gekozen voor de Victoriaanse en Edwardiaanse kust filmlocaties, met name voor de 2002 tv-productie van The Forsyte Saga , en in 2005 werd verkozen tot "Pier van het jaar 2005" door de leden van de Nationale Piers Society. Het kenmerkte ook prominent op een 2013 advertentie van Volkswagen. Via de toeristische rijden we langs de kust naar Chester. Daar aangekomen doen we eerst wat boodschappen en gaan dan op zoek naar een camping. De camping die het dichtst bij Chester ligt, is vol en moeten we iets anders zoeken. In een gekregen Engels camping boek, vinden we Beech Farm Chester. Een erg mooi huis en omgeving. Het sanitair is sober, maar wel schoon. Dit is zo vaak in Engeland. Het is verhoudingsgewijs dan ook niet zo duur. 18,5 pond. De regen is verdwenen en we kunnen zelfs even buiten in het zonnetje gaan zitten. 1552 km, bewolkt en later zonnig.

Woensdag, 8-7-2015. Vandaag kunnen we op ons gemak, want we hebben tijd genoeg. We gaan via de scenic route naar het centrum van Chester. In het centrum vinden we een geschikte plaats om te parkeren, maar gepast geld voor de parkeer automaat valt niet mee. Nadat we eindelijk geld gewisseld hebben bij een Engelse vrouw, kunnen we de stad in. Het is droog, maar het laat te wensen over. Chester is de hoofdstad van Cheshire en ligt aan de rivier Dee ten zuiden van Liverpool. De stad heeft ongeveer 80.000 inwoners en valt onder het district City of Chester. De binnenstad van Chester kan worden beschouwd als een van de best bewaarde vestingsteden van Groot-Brittannië. Sommige delen van de intacte stadsmuur dateren uit de 1e eeuw na Christus. Al in de middeleeuwen was Chester een welvarende stad. Hier ontstonden de mysteriespelen, die in de 15e en 16e eeuw en opnieuw vanaf halverwege de 20e eeuw werden en worden opgevoerd door de stadsgilden: de Chester-cyclus. De prins van Wales is ook graaf van Chester. Het is in Engeland de stad die onbetwist het meest zijn middeleeuws gezicht heeft behouden. Er zijn nog oude stadsmuren, er is een overdaad aan goed onderhouden vakwerkhuizen en zuidelijk aandoende lieflijke ' Rows', pergola's en arcaden. Mooie bruggen en parken, promenades langs het water, oude poorten en torens en tenslotte de kathedraal maken van Chester een kleinood onder de Engelse steden. Als het na 2,5 uur weer gaat regenen, zijn we er klaar mee. We rijden verder richting Liverpool en nemen eerst een kijkje op de camperplaats aan de Ierse zee. Het is een erg mooie plaats, maar hier staat erg veel wind en er is geen stroom. Morgen gaan we naar Liverpool en we moeten foto en video opladen. We gaan naar de ouders van Fiona en zien wel hoe het loopt. Hier aangekomen, mogen we niet weg en moeten we daar slapen. We krijgen ze zover dat we in onze eigen camper mogen overnachten en niet bij hen binnen. We eten met hen mee en de avond wordt gevuld met babbelen. Erg gezellig. 1612 km, regen en zo, van alles wat.

Donderdag, 9-7-2015. Vandaag gaan we naar Liverpool. We hebben eerst een gezamenlijk ontbijt met vader Ollie, moeder Audry, Richie, Fiona, Heather en wij zelf. Een taxi brengt ons naar het trein station “Rock Ferry”, vanwaar we met de trein verder naar Liverpool reizen. Bij station ”Liverpool Lime Street Station” komen we weer boven de grond en staan we direct in het hartje van de stad. Fiona heeft een studenten gids geregeld. Deze is in principe gratis, maar op het einde mag je geven wat het je waard is. De drie uur durende rondleiding, die echt wel de moeite waard is, brengt ons naar: - De Walker Art Gallery. Het is onderdeel van de National Museums Liverpool -groep, en wordt gepromoot als "de National Gallery van het noorden" want het is niet een lokale of regionale galerie, maar maakt deel uit van de nationale musea en galeries rechtstreeks toegediend vanaf overheidsfondsen centraal. Voormalig burgemeester en brouwer Andrew Barclay Walker heeft dit imposante museum vol kunstwerken opgericht in 1877. De mooiste kunstcollecties van Groot-Brittannië zijn hier te vinden. Er zijn bijvoorbeeld collecties van Nederlandse en Italiaanse kunstenaars uit de periode tussen 1300-1550 te vinden. Maar ook werken van Rembrandt, Poussin, Lucian Freud en Albert Moore zijn in dit fantastische museum te vinden. Voor liefhebbers van sculpturen is er een speciale afdeling vol met de meest mooie creaties te vinden. - Central Library. Het is de grootste van de 22 bibliotheken in Liverpool, gelegen in het centrum van de stad. De bibliotheek is gevestigd in een aantal aangrenzende historische panden aan de historische van de stad William Brown Street . De bibliotheek eerste gebouw was het William Brown Bibliotheek en Museum gebouw dat in 1860 werd voltooid, en die het is altijd gedeeld met museum van de stad, nu bekend als World Museum Liverpool . De bibliotheek werd vervolgens verder uitgebreid naar rechts met de toevoeging in 1879 van de Picton Reading Room en aan de achterzijde met de Hornby Bibliotheek in 1906. Alle drie van deze gebouwen zijn Grade II * monumentale gebouwen en zijn gebouwd in een klassieke stijl vergelijkbaar met andere gebouwen op de straat. Liverpool Central Library werd op 17 mei van dit jaar heropend na een renovatie die drie jaar duurde en ruim 50 miljoen pond kostte. Het gebouw is onder andere uitgebreid met het vijf verdiepingen tellende stadsarchief, met zeer geavanceerd klimaatbeheersingssysteem. Het opgeknapte gebouw kreeg ook een conservatie studio, een Game Center, een leescafé en een dakterras met prachtig uitzicht. Men rekent op een jaarlijks aantal bezoekers van een miljoen, ruim een verdubbeling van het bezoekersaantal in het oude gebouw. - St George's Hall is op Lime Street in het centrum van het Engels stad van Liverpool , tegenover Lime Street Station. Het is een gebouw in neoclassicistische stijl die concertzalen en rechtbanken bevat, en wordt opgenomen in de National Heritage List voor Engeland als een aangewezen Grade I monumentaal pand . Aan de oostkant van de hal, tussen haar en het station, is het St George's Plateau en aan de westzijde zijn St John's Gardens. De hal is opgenomen in het William Brown Street beschermd natuurgebied. In 1969 de architectuurhistoricus Nikolaus Pevsner uitte zijn mening dat het een van de mooiste neo-Griekse gebouwen in de wereld is. Het gebouw staat bekend om zijn invloeden van de Romeinen, als wel de Grieken. In 2004 werden de hal en omgeving opgenomen als onderdeel van Liverpool World Heritage Site . - World Museum is een groot museum die uitgebreide collecties met betrekking tot archeologie, etnologie en de natuurlijke en natuurwetenschappen heeft. Speciale attracties zijn onder andere het Natural History Centre en een planetarium. Toegang tot het museum is gratis. Het museum maakt deel uit van de Nationale Musea Liverpool. Het museum is onlangs uitgebreid gerenoveerd om de grootte van de display ruimten te verdubbelen, waardoor nog meer de collecties toegankelijk zijn voor bezoekers. Belangrijke nieuwe galeries onder Wereldculturen, de Bug House en het Weston Discovery Centre. Ook is er een centrale hal en zes verdiepingen tellend atrium geopend in 2005. Na deze renovatie en uitbreiding is de naam van het museum veranderd van zijn vorige titel “Liverpool Museum”, dat het sinds de oprichting in 1860 had. - Stadhuis Liverpool. Een van de mooiste historische gebouwen in Liverpool is toch zeker het stadhuis. Je vindt dit vorstelijke gebouw in High Street. Delen van het pand worden voor verschillende doeleinden gebruikt. Zo is er beneden de Raad kamer van de stad, er is een zaal voor bruiloften en er zijn kamers opgesteld voor publiek die tijdens een rondleiding getoond worden. Voor het stadhuis staat het Nelson monument wat er ter ere van admiraal Horatio Nelson is geplaatst. Horatio Nelson is was een zeer invloedrijk persoon die vele succesvolle oorlogen op zijn naam heeft staan. Nadat we drie uur met onze gids door de straten van de stad hebben gelopen, is onze tour ten einde en staan we aan het begin van het Albert Dock en bij het Museum of Liverpool. Het Albert Dock is een complex van dock gebouwen en magazijnen. Ontworpen door Jesse Hartley en Philip Hardwick, werd geopend in 1846, en was de eerste structuur in Groot-Brittannië te worden opgebouwd uit gietijzer, baksteen en natuursteen, met geen structureel hout. Daardoor was het het eerste onbrandbaar magazijnsysteem ter wereld. Op het moment van de bouw ervan werd de Albert Dock beschouwd als een revolutionaire docking systeem, omdat schepen werden geladen en gelost direct van en naar de pakhuizen. Twee jaar na de opening werd er het Dock als eerste ter wereld voorzien van hydraulische kranen. Door zijn open maar toch veilig ontwerp, werd het Albert Dock een populaire winkel voor waardevolle ladingen zoals cognac, katoen, thee, zijde, tabak, ivoor en suiker. Ondanks het geavanceerde ontwerp van de Albert Dock's, kwam er door de snelle ontwikkeling van de scheepvaart technologie verandering en dit betekende dat er binnen 50 jaar, grotere, meer open dokken nodig waren, maar het bleef een waardevol winkel voor vracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Albert Dock opgeëist door de Admiraliteit en diende als basis voor boten van de Britse Atlantische Vloot. Het complex werd beschadigd tijdens luchtaanvallen op Liverpool, met name tijdens de mei Blitz van 1941. In de nasleep van de oorlog, de financiële problemen van de eigenaren en de algemene daling van docking in de stad, werd de toekomst van de Albert Dock onzeker. Tal van plannen werden ontwikkeld voor het hergebruik van de gebouwen, maar niemand kwam tot bloei en in 1972 werd het dok uiteindelijk gesloten. Na bijna 10 jaar braak gelegen te hebben, begon de herontwikkeling van de haven in 1981, toen de Merseyside Development Corporation werd opgericht. De Albert Dock werd officieel heropend in 1984. Vandaag is de Albert Dock is een belangrijke toeristische attractie in de stad en de meest bezochte multi-use attractie in het Verenigd Koninkrijk , buiten Londen. Het Museum van Liverpool is de nieuwste toevoeging aan de Nationale Musea Liverpool groep en is geopend in 2011 ter vervanging van het voormalige Museum van Liverpool Life . National Museums Liverpool heeft de bedoeling met de nieuwe locatie om het verhaal van Liverpool en de mensen te vertellen, en weerspiegelt de wereldwijde betekenis van de stad. Het museum is gehuisvest in een nieuw speciaal gebouwde pand aan de Mann Island site op de Pier Head. Het museum, ontworpen door architectenbureau 3XN en ingenieurs Buro Happold koste £ 72 miljoen en bied 8.000 vierkante meter tentoonstellingsruimte, met de huisvesting van meer dan 6.000 objecten. In een ritje met het reuzenrad, hebben we een prachtig uitzicht en kunnen we de stad goed overzien. Na het ritje, steken we Strand Street over en lopen we via enkele winkelstraatjes naar het hartje centrum. Bij Starbucks een kop koffie en dan door naar “The Cavern Club”. Cavern Club is een club in Liverpool die bestaat sinds 16 januari 1957. De club geniet vooral bekendheid vanwege The Beatles die hier op 2 augustus 1961 voor de eerste maal als huisband optraden en er later, op 9 november 1961, kennis maakten met hun latere manager Brian Epstein. De coverband The Cavern Beatles zijn hier naar vernoemd. Eén van de Beatles, Ringo Starr, had al eerder opgetreden in de club, namelijk op 25 mei 1960 met de band Rory Storms and the Hurricanes, zijn toenmalige band. Het is hier klein en het plafond laag. Echt ondergronds, maar dat maakt het knus en gezellig. Als je echt kunt spelen, dan kun je hier terecht. Veel grote sterren lopen hier zomaar binnen en gaan dan zingen, zoals b.v. Adelle of Mick Jagger, maar ook Nick en Simon hebben hier opgetreden. We zoeken en plaats en gaan genieten van de muziek en de mensen die binnen zijn. Er is meteen weer het 70-iger jaren gevoel. Na enkele pinten, kopen we nog enkele T-shirts met lange mouwen en een pin, om vervolgens via de Beatles route weer naar het station te lopen. De trein en taxi brengen ons weer bij Ollie en Audry, waar Richie the BBQ gaat verzorgen. Er komen nog meer mensen van het bejaarden resort me eten en we maken er een leuke avond van.

Vrijdag, 10-7-2015. Nadat we om 8.00 uur weer op zijn, ontbijten we binnen en hebben we nog steeds genoeg te babbelen. We nemen afscheid en rijden via de A5 naar Shrewsbury, om daar de A49 te nemen. Deze weg leid door Stiperstones National Park. De Stiperstones is een opvallende heuvel in het graafschap Shropshire , Engeland. Het is een kwartsiet bergkam ongeveer 480 miljoen jaar geleden gevormd. Tijdens de laatste ijstijd stond de top boven de gletsjers en was onderworpen aan een constante invriezen en ontdooien, die de kwartsiet verbrijzeld in een massa van elkaar gegooid puin rond een aantal resterende rotsachtig tors. Op 536 meter (1759 voet) boven de zeespiegel is het de op een na hoogste heuvel in de provincie, alleen overtroffen door Brown Clee Hill (540 meter (1772 voet)). Stiperstones '8-kilometer (5 mijl) topgraat wordt bekroond door een aantal ruige, puntige uitsteeksels van rock afgetekend tegen de hemel. We zijn best moe, dus daarom stoppen we er al vroeg mee. In Wentnor vinden we camping “Green Caravan Park”. Om half twee staan we op onze plaats in het zonnetje. Het is genieten van de zon, niksen, lezen, niksen, enz. aan het eind van de middag beginnen overal de BBQ’s te roken en ook wij gaan daar mee aan de gang. ’s Avonds leggen we nog een kaartje en dan is de dag alweer om. 1753 km, zonnig, 26 graden.

Zaterdag, 11-7-2015. Het is 09.45 uur als de wekker afloopt. We hebben erg lang geslapen, maar het zal wel nodig zijn geweest. We rijden vandaag naar Bath, wat een 200 km durende trip gaat worden. We beginnen in eerste instantie met de kleine weggetjes binnendoor, maar zo komen we nooit aan in Bath. We rijden eerst naar een supermarkt en doen inkopen, om vervolgens de bij Gloucester de M5 te nemen naar het zuiden. Dit schiet beter op en nadat we bij Bath in de buurt zijn beland, zoeken we een camping. We beginnen in Bath zelf, waar een NKC camperplaats is, maar die is gelokaliseerd op een parkeerplaats en die staat vol met touringcars. De plaatselijke camping is overvol, dus daar hebben we ook geen kans. Dan maar naar een privè plekje. Onderweg komen we nog een camping tegen, maar die is gesloten. Het gekregen boek is nu wel een uitkomst en we belanden uiteindelijk bij Tytherly Farm, in Hinton Charterhouse. Dit is een wei met een kraan en stroompalen. Als we ons aanmelden, blijkt dat we geen lid zijn van de Engelse Caravan Club, ja en dan mag je er niet op. Als we besluiten om dan maar door te rijden, mogen we voor £ 12,50 toch nog in de wei staan. We denken niet dat in deze contreien, buiten het kampeer seizoen veel controle van de caravan club zal zijn, maar ja……… het zijn Engelsen…………. en als die op de strepen gaan staan…………. Het weer is perfect en we kunnen nog lekker in het zonnetje een boek gaan lezen. 1955 km, zonnig, 24 graden.