2008, Corsica

Zaterdag, 21-6-2008. Om 07.30 uur gaat het wekkertje en we staan vlug op, want vandaag begint de vakantie. Iets over 08.30 uur zijn we op weg. We pauzeren op de gebruikelijke plaatsen. De eerste is voorbij Luik. 170 km van huis is de Q8 bij Sprimont. Koffie en een sigaretje en we kunnen er weer tegen. Natuurlijk is de eerst volgende gelegenheid op de “route de Soleil” 130 km verder in Luxemburg, bij “Aire de Capellen”. Prijs technisch ook zeeeer aantrekkelijk. Wederom koffie, tanken, roken en tabak inslaan voor de 1e drie weken. Normaal rijden we via de 61 in Duitsland naar het zuiden, maar dit jaar nemen we de E25 tot aan Metz en gaan daar over naar de A4 naar Straatsburg. We komen hier door het nationale park van de Vogezen. Een zeer goede omgeving voor een kleine vakantie zoals hemelvaart bijvoorbeeld. Aangezien het EK voetbal vanavond in Bazel gespeeld wordt, hadden we best wel wat opstoppingen of ander verkeer problemen verwacht, maar dat blijft gelukkig uit. De indrukwekkende Vogezen nemen een groot gedeelte van de Elzas in. De Route des Crêtes is een ideale route om de cols, de ballons en meren en de weiden van de Vogezen te bewonderen. De route gaat over de Grand Ballon op 1.424 m, de Markstein, de Hohneck en de Col de la Schlucht. De ballons van de Vogezen zijn eenvoudig te bereiken: u komt op de Hautes-Chaumes vanuit het Dollerdal, het Thurdal, het Florivaldal, het Munsterdal, het Weissdal en Sainte-Marie-aux-Mines.Het in 1975 opgezette Parc Naturel Régional des Vosges du Nord omvat momenteel 113 gemeentes. Dit natuurlijke erfgoed herbergt een gevarieerde flora en fauna. Het landschap bestaat uit open plekken, meren en bossen en heeft een rijke geschiedenis. Het Parc omvat gevarieerde natuurlijke ruimtes zoals de Hautes-Vosges met de beboste hellingen, de dalen van de Vogezen en de Haut-Rhin en de wijngaarden van de Elzas aan de voet van de bergen. Het zijn idyllische plaatsen voor een wandeltocht van een dag of een verblijf, langs de uitgezette routes, of een onderdompeling in het culturele erfgoed van de Elzas door een bezoek aan musea en vestingen. Ook de gelegenheden voor een kennismaking met de volkskunst en -tradities zijn talrijk. Het weer is erg lekker en we kunnen onze door waai jassen zelfs aan. Bij Straatsburg gaan we via de A35 de kant op van Mullhouse. Hier willen we een F-1 hotelletje pakken, maar die zitten helemaal vol met voetbalsupporters. We laten weten dat wij ook balen van deze drukte en dat we niks met het voetballen te maken hebben of willen hebben. Dat verandert de situatie. Als we even geduld hebben, wordt er een kamer in orde gemaakt. We gooien onze spullen in de kamer en nemen een douche. Als we weer droog zijn achter de oren, wandelen we naar een grill restaurant iets verderop. Het is dorstig weer en in no-time heb ik 1,5 liter bier achter de kiezen. Het eten heeft goed gesmaakt en Heineken zorgt voor een goede nachtrust. 616 km.

Zondag, 22-6-2008. Om 07.00 uur laten we de wekker weer gaan. We hadden verwacht dat het een bende zou worden vannacht met al die hooligans, maar waarschijnlijk heeft de club verloren, waar onze mede hoteliers voor juichten. Het was best een rustig nachtje. We hebben een bescheiden Frans-achtig ontbijtje en om 08.20 uur zitten we al weer in het zadel. Onze Garmin stuurt ons over schitterende wegen en passen. Vanaf Bazel rijden we naar Bern om van daaruit via de 6 naar Thun te rijden. Dit is de verbindingsweg om over de Grimselpass te rijden. We zien hier heel veel motorrijders door de bergen rijden en we stoppen dan ook regelmatig even om dit schouwspel te bekijken. De Grimselpas vormt de verbinding tussen de Zwitserse kantons Bern (Innertkirchen) en Wallis (Gletsch) en is een waterscheiding tussen Noordzee en Middellandse Zee. De huidige pasweg is aangelegd in 1894. Vroeger vormde de pas samen met de zuidelijker gelegen Griespas een belangrijke verbinding tussen Noord-Zwitserland en Italië. De pashoogte ligt op 2.165 meter. Vanuit het noorden kan de pashoogte bereikt worden via het Haslital. Vanuit Innertkirchen moet over een afstand van 25 kilometer een hoogteverschil van bijna 1500 meter overwonnen worden. De weg is goed uitgebouwd, breed en nergens bijzonder steil. Bij Handeck voert sinds 1926 de steilste kabeltrein van Europa, de Gelmerbahn naar de Gelmersee en overspant een hangbrug (Handeckfallbrücke) het op deze plaats zeer smalle dal. Nabij de pashoogte liggen drie grote stuwmeren: de Grimselsee, de Räterichsbodensee en de Oberaarsee. Deze laatste is via een zes kilometer lange zijweg te bereiken. In dit meer wordt het smeltwater van de Oberaargletsjer opgevangen die op de oostflank van de 4.274 meter hoge Finsteraarhorn ligt. Het hospiz van de Grimselpas ligt op een rotspunt op een schiereiland in de Grimselsee op 1.980 meter hoogte, van waaruit men ook de Rhônegletsjer ziet liggen. In de berg ten noordwesten van de Grimsel Hospiz heeft de Zwitserse krijgsmacht van 1943 tot 1998 bunkers, geschutsinstellingen en troepenonderkomens in gebruik gehad. In 2003 heeft stroomproducent KWO (Kraftwerke Oberhasli) Grimselstrom het gehele gebied van de Zwitserse krijgsmacht overgenomen; de Standseilbahn die van Sommerloch, direct onder de Grimsel Hospiz, tot aan de ingang van de vesting liep, is daarna meteen afgebroken. Boven op de pas bij Hotel Alpenrösl, zetten we onze machines aan de kant. Het is hier een echt trefpunt van motorrijders. Na een uurtje alles te hebben bekeken, gaan ook wij weer verder. We blijven de weg volgen totdat de weg kruist met de “Furkastrasse”. We gaan rechtsaf naar het zuiden. De Furkapas is een bergpas in Zwitserland, die de verbinding tussen de kantons Wallis en Uri vormt. De pashoogte ligt op een hoogte van 2.431 meter. Op de Furkapas ligt de waterscheiding tussen de Middellandse Zee en de Noordzee. Kanton Wallis ligt naar het westen van de Furpakas, die kant stroomt de Rhône op. De afdaling naar het westen van de Furkapas gaat door tot aan Brig (691 m), pas daar is het dal weer vlak. Op 2.272 m, in de eerste bocht vanaf de pashoogte, ligt het Belvédère Hotel. Daar begint een pad naar de Rhônegletsjer, de oorsprong van de Rhône. Begin 19e eeuw reikte deze gletsjer nog tot aan het dorp Gletsch (1.759 m). In Gletsch komt de weg van Grimselpas op de route uit, die van de Furkapas af komt. De weg van de Grimselpas komt daar uit het noorden. De afdaling gaat verder via Gletsch en Oberwald (1.377 m). Na Oberwald is het nog een lange afdaling tot Brig. De autoweg komt daar onder andere door Fiesch. Voor fietsers ligt er om het verkeer te vermeiden door Ernen en het Binntal een andere route dan over de weg. De andere kant van de pas op, naar het oosten, ligt kanton Uri. Daar begint de Furkareuss, waarvan het water later in de Rijn uitkomt. De weg gaat van de pas tot aan Realp (1.538 m) naar beneden. Realp ligt in het dal Ursenen, kort na Realp komen de dorpen Hospental (1.493 m) en Andermatt (1.393 m). Na Andermatt is de enige weg naar beneden de woeste Schöllenenschlucht, met de Teufelsbrücke, richting Luzern. De Matterhorn Gotthard Bahn zorgt voor een regelmatige dienstregeling door de Furka-basistunnel onder de pas door. De tunnel ligt tussen Oberwald en Realp. De pasweg is afhankelijk van het weer over het algemeen in de maanden november tot en met mei gesloten. Het verkeer moet dan de autotrein door de tunnel nemen. Het is dan wel een hele mooie route, maar het gaat niet erg vlug. Het is dan ook al 19.15 uur als we iets gaan zoeken voor de nacht. Aan het “Lago Maggiore” Iigt het plaatsje Baveno en daar vinden we een plaatsje. We zetten geen tent meer, maar hier hebben ze op een binnenplaats van de garage boxen huisjes gemaakt. Het is simpel maar werkt wel. Het Lago Maggiore is een meer in het grensgebied van Italië en Zwitserland. Het wordt in het Italiaans ook wel Lago Verbano genoemd, van Lacus Verbanus, de oude Romeinse benaming. Het Zwitserse deel ligt in het kanton Ticino. De westelijke oever van het Italiaanse deel ligt in de regio Piëmont, de oostelijke oever in Lombardije. Het meer is 212 km² groot, 60 km lang en maximaal 10 km breed. Het noordelijke deel ligt in de Alpen, het zuidelijke deel in het heuvelland dat de overgang vormt tussen de Alpen en de Povlakte. De oppervlakte van het meer ligt op 193 m boven zeeniveau. Het meer is maximaal 372 m diep, 179 m beneden zeeniveau. Zowel in Italië als Zwitserland ligt het meer in Italiaanstalig gebied. Als we de spullen in ons hutje hebben liggen en een douche hebben genomen, lopen we op de boulevard een eettentje binnen. Sil pakt een pizza en ik neem lasagna. Aangevuld met en pintje hebben we onze buiken zo vol. Nog een ijsje en dan kunnen we ons bedje in………… hij kraakt nogal, dus stil liggen anders gaan ze nog iets denken. 1075 km.

Maandag, 23-6-2008. We liggen net achter een kerkje en worden om 08.00 uur gewekt door het luiden van de klokken. Nu we toch wakker zijn, staan we ook maar meteen op. Koffie zetten, spullen oppakken en dan “on the road again”. Vandaag gaan we zo snel mogelijk naar Livorno. Dit valt echter niet mee. Door een markt en diverse weg op brekingen, duurt het even voordat we op de goede weg zijn. Daarna schieten we de snelweg E25 op en die brengt ons heel snel richting de kust. In Genua aangekomen, is het weer zo’n stinkstad met veel te veel AD-HD typetjes met rijbewijs. Het is wel erg goed opletten, want ze komen je van alle kanten toeterend en schreeuwend voorbij en duwen gewoon door. We gaan links af de E80 volgend naar Livorno. Het wordt erg warm en we zijn dan ook blij als we op de camping aankomen.
Het is een grote familie camping. Het is aan zee en ze hebben een zwembad, dus dat is ok. De temperatuur verplicht ons om eerst verkoeling aan een koud pilsje te zoeken, voordat we onze tent op gaan zetten. Als ons onderkomen een maal staat, zoeken we verdere verkoeling op in zee. Het duik brilletje wat ik heb gekocht, is geen succes en gaat meten de vuilnisbak in. Dan gaan we boodschappen doen voor het avondmaal. En voordat we gaan koken, gaan we nog even buiten zitten: lezen en niksen. Terwijl we zitten te ontspannen, komt er een jong stel naar ons toe om te vragen of ze een foto van hen en onze motoren mogen maken. Dit is geen probleem en als vergoeding komen ze later een pilsje brengen. De avond verloopt verder rustig, met een soepie en een hamburger in onze magen. 1483 km.

Dinsdag, 24-6-2008. We zitten vlak bij Pisa en aangezien we hier voorlopig niet meer in de buurt komen, gaan we daar eerst een dagje naar toe. De afstand is nog geen 25 km en daarom slapen we wel even uit. Na de koffie nemen we de Strada Statale 1, die in 1 rechte lijn naar Pisa voert. Om de grote trekpleister te vinden is makkelijk. Pisa is een stad in Italië nabij de mond van de rivier Arno in de regio Toscane. Het is tevens hoofdstad van de provincie Pisa. De stad telde in 2015 89.940 inwoners, Pisano (enkelvoud) en Pisani (meervoud) genaamd. De stad is vooral beroemd om zijn "scheve toren". In de middeleeuwen was Pisa een van de vier maritieme republieken van Italië, samen met Venetië, Genua en Amalfi. In de 12e en 13e eeuw beleefde Pisa zijn glorietijd en veroverde de stadstaat onder andere Sardinië. In 1284 werd Pisa echter verslagen door Genua. In 1406 werd Pisa veroverd door de Florentijnen en was het definitief gedaan met de zelfstandigheid. Het behoorde later tot het Groothertogdom Toscane tot het in 1871 opging in Italië. Zie voor meer informatie: Republiek Pisa. De wellicht bekendste Pisaan ooit, Galileo Galilei, heeft zijn naam gegeven aan de internationale luchthaven van Pisa, de belangrijkste luchthaven van Toscane. Pisa is verder een vaste stopplaats voor treinen van Rome en verder richting Genua en Frankrijk en terug, en overstapplaats voor bestemming Florence. De Toren van Pisa is de vrijstaande klokkentoren (een campanile) bij de kathedraal van Pisa (Duomo di Pisa). De toren is een van de onderdelen van de Piazza dei Miracoli. Bouwmeesters waren Guglielmo en Bonanno Pisano. De 55,85 meter hoge toren heeft 297 treden en het gewicht wordt geschat op 14.453 ton. De Italianen spelen makkelijk in op het toerisme. Veel terrasjes en rond rijdende paarden koetsjes. Het geheel is wel grappig om te zien, maar het is wel erg druk. De rij voor een rondleiding in de toren is lang en de entree is maar liefst € 15,00 p.p. De maffia is dus ook hier en niet alleen in Palermo. Het tijdschema laat zien dat we pas over 2,5 uur aan de beurt zijn en daar willen we niet op wachten. We slenteren wat door de mooie straatjes en lopen over een of ander plein. Als we hier uitgekeken zijn, zoeken we nog even de Harley dealer op in Livorno. Net als vorig jaar in Normandië hebben we een beetje problemen met ons start relais. Vermoedelijk brand deze door bij een te hoge temperatuur. We hebben maar 1 reserve bij en we kunnen deze nergens kopen onderweg. Vooral niet op het eiland. We komen hier een Nederlands stel tegen die naar Griekenland zijn geweest en nu problemen hebben met hun motor, klote……….. om naar de overkant te kunnen hebben we een kaartje nodig voor de ferry. In het havenkantoor gaan we op zoek naar iemand die ons daaraan kan helpen. Er zit niet veel logica in het verkeer bij de haven en er zijn diverse weg omleggingen. Na enkele keren vragen hebben we het dan toch eindelijk gevonden. We moeten morgen vroeg om 08.00 uur bij de boot zijn, dan kunnen de motoren voor € 1,00 mee…….. Rare afspraken, maar wij hebben er geen problemen mee. Geregeld. Terug naar de camping en dan zwemmen. Ook hier zijn ze familie van de maffia. We hebben een plekje betaald op de camping, maar als we een stoel willen met parasol, kost dat € 8,00 en nog eens € 8,00 voor twee badmutsen. Maar ja. Als dan ook nog het zwembad gaat sluiten om 19.00 uur, wordt het toch nog duur voor 1,5 uur zwemmen. Aan de tent nemen we dan maar een pintje en kopen in het restaurant een pizza. We pakken alvast 1 motor helemaal op, zodat we morgen vlug weg zijn. Verder doen we niet veel meer. Welterusten. 1557 km

Woensdag. 25-6-2008. Om 06.00 uur gaat de wekker en we zij vlug op de been om de rest in te pakken. Iets voor 07.00 uur zitten we in het zadel voor een paar km naar de boot. Door de omleggingen zijn we pas daar om 07.45 uur. Dat wordt dus erg snel worden. Kaartjes kopen……… we hadden het gisteren waarschijnlijk niet goed begrepen. Het € 1,00 tarief, was als we gisteren hadden geboekt. Erg fijn al die duidelijke en behulpzame Italianen. Het is toch niet anders. Vlug de boot op, zodat we 4 uur kunnen gaan relaxen. Op het dek in de zon, is het erg warm. We gaan eerst ontbijten en dan een uurtje slapen. Dit doen we uiteindelijk wel op het dek, want op open zee staat er een lekker briesje. Dit maakt het zeer aangenaam. Om 13.30 uur is onze Moby ferry aangekomen in Bastia. We verlaten de boot en gaan op weg richting Sartene. We volgen een 100 km de kustlijn en draaien dan op een rotonde de D268 op. We rijden nu door het nationale natuurpark “Parc Naturel Régional de Corse”. En hier is het echt heel erg mooi. Parc naturel régional de Corse: In 1972 werd in Corsica een gebied van 350.000 hectare uitgeroepen tot regionaal natuurpark. Op die manier wou men niet enkel de unieke flora en fauna beschermen, maar wou men bezoekers ook informeren over de diversiteit van de natuur en wou men de landbouweconomie van het binnenland stimuleren. In totaal omvat het natuurpark meer dan een derde van het eiland en beslaat het zo een waaier van 143 gemeenten. Bovendien bevindt het zich in het hart van het bergachtige landschap. Zo maken bekende en hoge toppen als de Monte Cinto, de Monte rotondo, de Monte d’Oro, de Monte Renoso en de Monte Incudine deel uit van het park. Verder omvat het regionaal natuurpark de mooiste bossen van het binnenland en vind je er ook de schilderachtigste plekjes van het eiland terug. Om bezoekers te laten kennismaken met de natuurpracht van dit gebied, werden er verschillende wandelpaden aangelegd. Die wandelpaden vormen de ideale uitvalsbasis om de bergen, de zee en de dorpen te ontdekken. Ook de alom bekende GR 20 loopt door het park heen. Je kunt het wel enigszins vergelijken met Zion of Yellowstone, allen dan in het klein. Zo gigantisch mooi en alleen maar bochtige wegen. Een echt motor eiland. Om 19.15 uur zijn we bij camping “Olva”. De Camping is nog niet helemaal klaar voor het seizoen, maar we kunnen toch al het terrein op. Even uitrusten onder het genot van een koud pintje. We bellen ook even naar huis en als we de telefoon bekijken, heeft schoon pa al een sms gestuurd. We gaan de tent op zetten en douchen. Als we daarna nog wat te drinken willen halen, is alles al gesloten. Helaas, dan maar soep en koffie. We zijn een van de weinige gasten en het is hier een zee van rust. Heerlijk ontspannen en een boekje lezen en af en toe een duik in het zwembad. Er is hier geen verlichting, dus als het te donker wordt, gaan we ook maar slapen. 1737 km.

Donderdag, 26-6-2008. Vandaag slapen we uit, want we hebben een rustdag. Om 10.00 uur komen we uit onze slaapzakken. Gelukkig staan we onder de bomen, anders had dit echt niet gekunnen. We zetten koffie en dan ga ik boodschappen doen. Voor het verdere verloop van de dag gebeurd er niet veel. We liggen de hele dag aan het zwembad. Wat lezen, zwemmen, pintje erbij, wie doet je wat. ’s Avonds leggen we nog een kaartje en gaan tevreden het mandje in.

Vrijdag, 27-6-2008. Om 07.30 staan we op, want we gaan het eiland verkennen. Na de koffie klimmen we in het zadel en gaan we naar Bonifacius. Via de T40 overbruggen we deze 50 km. Aldaar kijken we eerst wat rond op de boulevard en kopen een kaartje voor een rondvaart aan de kust. We vinden een plaatsje op de boot “Les Vedettes Christina”. We varen de baai uit en komen in open water. We gaan hier langs de kust af naar het westen en komen langs ingangen van diverse grotten. Onze stuurman koerst op één zo’n ingang af en we varen zo een grot naar binnen. Wil je geen hersen schudding, dan moet je bukken, zo laag is het. Als je dan eenmaal binnen bent, komen we in een soort van binnen ruimte. Hier kijk je vanaf boven ook naar binnen en is het water zo helder, dat je de bodem kunt zien. We komen zonder hoofdpijn weer buiten en varen diverse baaitjes in waar je foto’s kunt maken die normaal alleen in vakantie catalogen staan. Aan de andere kant van Bonifacio zijn de kliffen met daar boven op de huizen die net aan de rand zijn gebouwd. Dus als je van je balkon af dondert, lig je meteen 50 meter diep op de rotsen en als je geluk hebt in de zee. Na dit zonnige uitje, klimmen we weer in het zadel. We rijden weer een stuk terug en nemen de N268. Dit is dezelfde weg als dat we hadden toen we hierheen reden. Nu alleen in tegengestelde richting en gebruik makend van de relax modus. Voor ons lijkt het echt Yellowstone en Zion in miniatuur land. De bizons zijn vervangen voor koeien, de wilde zwijnen zijn hier gewoon varkens. Als we een heuvel komen opgereden zien we in een keer een heel groot Maria beeld. Dit hebben we op de heen weg over het hoofd gezien. Dit is het beroemde standbeeld van Notre Dame des Neiges (Onze-Lieve-Vrouw van de Sneeuw) in de Bavella Pass (Col de Bavella) met scherpe naalden van Aigulies de Bavella. De toppen van Col de Bavella vormen één van de indrukwekkendste landschappen van Corsica. Deze groep puntige toppen liggen aan de voet van Monte Indudine, dat met 2134 meter het hoogste gebergte van Zuid-Corsica is. De weg over Col de Bavella brengt je langs rotsen die bij zonsondergang rood gloeien en dennenbossen. We zijn tegen het eind van de middag weer goed verhit en willen gaan eten in Sartene, maar helaas eten ze hier pas rond 19.00 uur….. Dan maar boodschappen doen en zelf koken. Voordat we hier mee beginnen, gaan we eerst wat zwemmen. We treffen ook een andere motorrijder en raken hier mee aan de praat. Daarna schrijven we onze ansichtkaarten en beginnen we aan het eten. Na de afwas lezen we een enkele bladzijde en dan is deze dag ook weer historie. 1960 km.

Zaterdag, 28-6-2016. Om 08.30 uur zijn we weer wakker en staan we ook meteen op. Koffie en een eitje en dan gaan we weer op weg voor een volgende mooie dag. Het is al een week droog en warm en daar genieten we met volle teugen van. We zijn het wel eens anders gewend. Ik rijd zonder navigatie en meer op intuïtie. Volgens Sil ben ik het nog niet verleerd. We rijden een schitterende route door de bergen en de weggetjes worden steeds smaller, bochtiger en hoger. Voor we het weten zitten in “the middle of nowhere”. We doen zo’n 35 km in 1,5 uur en komen niet verder als de 2e versnelling. We willen naar Propriano om te zwemmen en dalen we dus af. Bij een haakse bocht komen we een auto tegen die 2 keer moet steken voor dat hij de bocht om kan, terwijl wij staan te wachten met ingeknepen remmen. Het is geen asfalt, maar een zandweg met veel losse stenen. Ja, ik weet ook wel dat we Harleys hebben en geen off-the-road motoren. Voor de behendigheidsproef zijn we in ieder geval geslaagd. In Propriano parkeren we de machines aan het strand en gaan we eerst een duikbril kopen. Het water is hier zo helder en je kunt tussen de scholen vissen zwemmen. Ook kan ik hier de rotsen en de zee-egels goed zien, zodat ik me niet bezeer. Sil durft er op deze plaats niet in en daarom gaan we een stuk verder liggen, waar ze het wel durft. De water temperatuur is heerlijk en ze loopt er dan ook zomaar in. Dat zijn we niet gewend. Het strand leven is lekker, maar het maakt je wel gaar. We gaan daarom even wat eten en drinken, voordat we naar de camping terug gaan. De camping is dichterbij als gedacht en na een kwartiertje zijn we er al. We duiken toch nog even in het zwembad en gaan dan alvast wat inpakken, want morgen gaan we weer verder. 2046 km.

Zondag, 29-6-2008 Om 06.00 uur laten we de wekker af gaan, zodat het niet te warm is als we gaan inpakken. Na de koffie kunnen we op weg naar Calvi. Uiteraard doen we dit niet rechttoe – rechtaan, maar via erg mooie bergwegen. We kunnen wel blijven vertellen hoe mooi Corsica is, maar je moet het zelf beleven. Dit eiland is één groot natuurpark. Onze route planner besluit om echt het hele eiland te bekijken en stuurt ons een weg in die niet breder is als 1 auto en waar je zo honderd meter naar beneden kijkt. Natuurlijk zonder afrastering. We komen vervolgens op een onverharde weg uit, die ook nog eens doodlopend is. We draaien om en gaan dezelfde 12 km terug met een iets hogere bloeddruk. Hopelijk gaat alles goed en stuurt hij ons ook nog langs een benzinepomp, aangezien dat ook tijd wordt. We komen weer veilig onder aan de berg en neem ik het over van “Garminneke”. We sturen over begaanbare wegen en komen ook nu door een heel mooi rotsachtig gebied. Het is een mooie tijd als we in Calvi aankomen. Het is 17.00 uur en we hebben de hele dag gedaan over 300 km. De temperatuur is hoog en we willen afkoelen, dus zoeken we snel een camping. Deze vinden we bij “Camping la Pinède”. We hebben een plekje onder de bomen en zetten vlug onze villa en nemen een pintje als ondersteuning. Vanavond eten we in het restaurant van de camping. Het EK voetbal wordt vanavond o een heel groot scherm vertoond. Wij zijn geen voetbal fans, maar als Duitsland van Spanje verliest, probeer ik toch de boel een beetje op te naaien. Sil zegt dat het beter is als mijn mond dicht hou, krijgen we ook geen problemen…………… We blijven wat langer aan de bar hangen en lichtelijk aangeschoten slenteren we later op de avond terug naar onze slaapzaal. Welterusten. 2340 km.

Maandag, 30-6-2008. Vandaag hebben we opnieuw een rustdag. Op zich wel lekker en het scheelt in de benzine kosten, want die is hier ook erg duur. We halen brood bij de camping bakker en lezen enkele bladzijden. ’s Middags gaan we lekker zwemmen en ook nog boodschappen doen voor de BBQ vanavond. Ik heb veel te veel vlees gehaald. Aan de overkant woont Stephan, een Duitse motorrijder die alleen op vakantie is. We vragen hem erbij en zo vullen we de avond met wat kletsen en een pintje.

Dinsdag, 1-7-2008. We zijn al weer te vroeg wakker door de warmte. Na het ontbijt wandelen we over het strand naar het centrum van Calvi. We struinen door de straten en kijken her en der in de kleine winkeltjes. Na het kopen van een souvenir gaan we naar het oude stads gedeelte. We kijken even bij de citadel en de kathedraal. De 15e eeuwse Genuese citadel staat op de rots in Calvi en domineert de jachthaven en boulevard van de stad. Enorme bastions beschermen de citadel aan alle 4 de kanten, waarvan er 3 uitkijken op de zee. In 1794 werd de citadel gebombardeerd met 30.000 kanonschoten door een Britse vloot. De ingang van de citadel is een glazen bord met de symbolen van de Genuese zeerepubliek. Dit bord begroet de bezoekers voor ze de citadel binnengaan. In de citadel heerst een rust. Dit is een groot verschil met de het levendige Calvi. Een aantal stegen leidt naar het Palais des Gouverneurs Génois en de kathedraal van St.-Jean-Baptiste. Die laatste werd in 1567 bijna verwoest. Een wandeling over de wering, waaronder de tour de St.-Antoine, Teghiale en Malfetano bieden een mooi uitzicht. De voormalige kathedraal van Calvi is een aan Johannes de Doper gewijde kerk in Calvi op Corsica (Frans: Pro-cathédrale Saint-Jean-Baptiste de Calvi). Van 1576 tot 1790 was het de zetel van de bisschop van Sagone. Hieraan kwam een eind toen alle bisdommen op het eiland samengevoegd werden om voortaan vanuit Ajaccio bestuurd te worden. Hoewel de kerk, die midden in de citadel van Calvi ligt, al in de dertiende eeuw werd opgericht, maakte de ontploffing van een nabij gelegen opslagplaats voor buskruit in 1567 een complete herbouw nodig. In 1576 zorgde paus Gregorius XIII ervoor dat de nieuwe, barokke kerk een kathedraal werd. Ook is Calvi de geboorte stad van onze vriend Columbus. Er staan overal bordjes die ons de goede kant op moeten wijzen, maar we vinden uiteindelijk helemaal niks. We nemen nog een ijsje en lopen dan over het strand weer terug naar de camping. We eten steak-hache met friet en brood en gaan dan terug naar het strand voor de zonsondergang. Ik neem mijn onderwater camera mee en ga in de tussen tijd nog zwemmen. De zonsondergang is prachtig. Later lezen we nog wat aan de tent en drinken een verkoelend pintje, want het was vandaag 40 graden.

Woensdag, 2-7-2008. Na het ontbijt gaan we weer een mooie route rijden op het eiland. We rijden de berg Monte Cinto op. De Monte Cinto (Corsicaans: Monte Cintu) is met een hoogte van 2706 meter de hoogste berg van Corsica. Hij heeft ook de grootste prominentie op het eiland, en een van de grootste in Europa. De berg ligt in het Franse departement Haute-Corse. De eerste bekende beklimming van de berg vond plaats op 6 juni 1882 door een gezelschap rond Édouard Rochat. Uiteraard rijden we alleen over de wegen op de berg en gaan we die niet beklimmen. Alhoewel het er met de slechte wegen wel een beetje op begint te lijken. De route op zich is ontzettend mooi, maar door de hoge temperatuur van zo’n 40 graden, rijden we om 13.00 terug naar de camping. Op een motor heb je geen dak boven je hoofd en we willen niet levend verbranden. Als we op de camping zijn, komt er ook een splinternieuwe camper aan rijden. Vreemd genoeg heeft hij allemaal deuken in de lak zitten. Als we vragen hoe dat komt, heeft hij op dezelfde berg als waar wij vanaf komen een hagelbui gehad……… We gaan verkoeling zoeken in het zee water en proberen ook nog mooie kiekjes te maken onder water. Om 17.00 uur is het nog steeds net zo heet en gaan we bij de tent de schaduw opzoeken. We lezen ons boek verder uit en gaan voor bij het restaurant eten. ’s Avonds pakken we een en ander alvast in, want morgen gaan we met de boot naar Nice. 2413 km.

Donderdag, 3-7-2008. Om 07.30 uur laten we de wekker weer aflopen. Tijdens het afbreken van de tent loopt de koffie door. Het is al vroeg erg warm. Om 11.00 uur zijn we al bij de boot in I’ll Rouse, dus moeten we nog even wachten voordat we er op kunnen. We maken foto’s van de boot waar we mee moeten. Als dan blijkt dat we de verkeerde boot aan het fotograferen zijn, moeten we toch wel even lachen. Het blijkt dat we de snelle boot hebben geboekt. Als we eenmaal de boot op mogen, gaat alles in een verhoogde versnelling. Het vast sjorren gaat niet echt naar mijn zin, maar we laten hem toch zo staan. Hopelijk hebben we een rustige zee. Voordat we boven op het dek zijn, is de boot al los van de kade. We gaan eerst iets eten, aangezien we dat vanmorgen over geslagen hebben. We eten extra goedkoop, want het personeel heeft op school niet geleerd hoe je wisselgeld moet terug geven. We maken hier geen probleem van en gaan lekker buiten in de zon zitten. We hebben inderdaad een rustige zee. Een enkele keer wordt er omgeroepen dat er dolfijnen te zien zijn, maar die missen we. Om 16.30 uur zijn we de Ligurische zee over gestoken en komen we in Nice aan. De Ligurische Zee (Italiaans: Mar Ligure) is een onderdeel van de Middellandse Zee tussen de Italiaanse Rivièra (Ligurië) en Toscane en de eilanden Corsica en Elba. De Ligurische Zee wordt begrensd door Italië, Frankrijk, Monaco en de Middellandse en Tyrreense Zee. De grootste diepte (2850 meter) is ten noordwesten van Corsica. Het noordelijke deel van de Ligurische Zee is de Golf van Genua. Genua is de belangrijkste havenstad aan de zee. Andere havens zijn La Spezia en Livorno. De noordwestkust is bekend als Riviera en is al meer dan 100 jaar bekend als toeristische bestemming. De grootste rivier die uitmondt in de Ligurische Zee is de Arno die ontspringt in de Apennijnen. Vanuit de haven gaan we op zoek naar een slaapplaats. Mijn god wat een klote stad. Het is spits uur en zelfs met de motor moeten we ons er doorheen zien te wringen. Met de voeten aan de grond en zeer goed uitkijkend, komen we langzaam, maar uiteindelijk toch bij een F-1 hotel aan. Jammer dan. Vol…….. de man belt nog naar zijn collega van een ander F-1 hotel, maar ook die is gevuld tot aan de nok. Dan verwijst hij ons naar een B[e-38]B en daar vinden we wel een plaatsje. We laden alles wederom af en gaan lekker douchen. We lezen een bladzijde op het terras en eten bij Mac D. en nadat we uitgespeeld zijn met de Garmin, gooien we hem om. 2474 km

Vrijdag, 4-7-2008. Om 07.30 uur staan we onze spullen weer op te pakken en gaan dan ontbijten. We gaan vandaag langs Monaco en Monte-Carlo. Jezus Christus wat een stinkstad en wat een nepperij. Geld maakt echt wel dom. Monte Carlo is een gedeelte en voormalige gemeente van de stadstaat Monaco, en staat bekend om zijn casino's, stranden en de beroemde mensen die hier wonen. De wijk werd midden 19e eeuw gebouwd door prins Karel III om zijn schatkist te spekken. Naast de Grand Prix Formule 1 van Monaco en de Rally van Monte Carlo worden er veel evenementen georganiseerd, uiteenlopend van bokswedstrijden tot modeshows. Een voorbeeld hiervan is het Internationaal circusfestival van Monte-Carlo. Het filmkarakter James Bond is ook regelmatig op bezoek geweest tijdens filmopnames. In Monte Carlo ligt het Hotel de Paris, een van de meest exclusieve hotels ter wereld. Hier wonen de mensen met het meeste geld van allemaal. Ze kunnen op de mooiste plaatsen wonen die moeder aarde heeft en dan gaan ze allemaal op een hoopje zitten, omdat ze anders bang zijn dat niemand ziet hoeveel geld ze hebben………….. wat een sukkelaars. We rijden Monte Carlo vlug voorbij, aangezien er toch niks interessants te zien is en gaan naar Monaco, naar het koninklijke paleis. Het Vorstendom Monaco (Monegaskisch: Principatu de Mu̍negu; Frans: Principauté de Monaco) is een dwergstaat aan de Middellandse Zee, dat verder aan de landzijde geheel omsloten wordt door Frankrijk. Monaco heeft een oppervlakte van 2,02 km² en is na Vaticaanstad het kleinste land ter wereld. Het telt 30.535 (2015) inwoners waardoor het de dichtstbevolkte onafhankelijke staat ter wereld is. Monaco is ontstaan op 8 januari 1297. Hoewel Monaco aan landzijde geheel omsloten wordt door de Europese Unie, is het land er geen lid van. Het heeft wel de euro als munteenheid. Het dwergstaatje staat internationaal bekend als een mondaine badplaats en belastingparadijs met een beroemd casino, beau monde en een jaarlijkse Grand Prix in het Formule 1-autoracen. Het heeft naast het nationale voetbalelftal ook een eigen voetbalclub, AS Monaco, die in de Franse competitie speelt. In Monaco wonen meer buitenlanders dan Monegasken. Van de inwoners is 17% Monegask; 28% heeft de Franse nationaliteit en van de overige 55% is een belangrijk deel Italiaan. We bekijken de wisseling. Hier gaat het er wat relaxter aan toe als b.v. in London. Snuffelen wat rond in de pittoreske straatjes en winkeltjes van het oude stads deel. Terwijl we hier mee bezig zijn, komen er diverse auto’s met zwaai lichten aan en moet iedereen aan de kant. Enkele auto’s verder komt er een dikke limousine met vlaggetjes op de neus. Het is prins Albert. Zal wel een krantje gaan halen. Als we de straat weer over mogen, lopen we n aar de kathedraal. De kathedraal staat op de fundamenten van een oudere kerk. Deze was gewijd aan Nicolaas van Myra en stamde uit 1251. Dat gebouw stortte echter in 1874 in. In de periode 1875 - 1911 werd het huidige gebouw gebouwd. Het huidige bouwwerk is gewijd aan de Onbevlekte Ontvangenis van de Maagd Maria. De kathedraal heeft een groot kerkorgel, en een altaar dat uit Carrara-marmer is opgebouwd. Ook zijn hier de graven van Grace Kelly en Prins Reinier III van Monaco. Als we door de Prinses Grace rozentuin lopen, kunnen we de zee zien. Hier is net een boten wedstrijd bezig en daarboven zwermen diverse helikopters. Deze filmen het hele circus waarschijnlijk. We zijn er klaar mee. We gaan naar Crest, camping Moto. Garminneke brengt ons weer op hele mooie plekken door de Verdon, maar als we om 18.00 uur verrekken van de honger is er op z’n typisch Frans niks te verkrijgen. We rijden dus maar door en we zien wel op de camping. Volgens de navigatie moeten we daar om 19.00 uur zijn. Maar ons Garminneke gaat ons vanavond niet blij maken. We rijden de 1040 meter hoge “Col de Pennes” op en komen op zich door een mooi landschap. Hoe hoger we komen, hoe smaller de wegen. Als we boven een auto tegen komen, hebben we geluk dat we op de motor zijn, anders had 1 van ons terug moeten zetten. Het blijkt dat in Frankrijk de wegen die met asfalt beginnen en later overgaan op zand, als een gewone weg op de navigatie staan. Deze weg staat in ieder geval niet op de kaart…………. In de 1e en 2e versnelling zijn we 20 kilometer lang over boswegen gehobbeld. Met wat moeite vinden we de camping om 21.00 uur. Wat blijkt de keuken is dicht !!!!! Da’s balen. Maar zo goed als ze zijn, gaan ze er toch voor zorgen dat we geen honger hebben. We krijgen een dikke vette boterham en als onze honger is gestild, kunnen we de tent gaan zetten. Hierna gaan we douchen en nemen een stevige koude pint. Wat een dag. 2838 km.

Zaterdag, 5-7-2008. Vandaag hebben we een hangdag. Dat betekent eerst uit slapen en daarna doen we niet veel meer dan lezen, zwemmen, eten, dutje. Dit herhaalt zich dan enkel malen. Voor het avond eten regelen we nu iets meer als een boterham en eten we in het restaurant. De avond wordt gevuld aan de bar, in combinatie met diverse pintjes met sterke verhalen. Lichtelijk beschonken, maar zeer content gaan we de ogen sluiten.

Zondag, 6-7-2008. Het is 10.00 als we de ogen weer openen. Het is zwaar bewolkt, maar zeker niet koud. Het is prima weer om eens te gaan rond tuffen. Ik neem zelf het heft in handen en laat de navigatie voor wat hij is. We rijden door het nationaal park van “Vercors” en rijden langs “Mont Aiguille”. Het regionale park du Vercors is gelegen tussen Grenoble en Die en vormt de voet van de Alpen vanuit het Rhone-dal in het westen. Typerend zijn de kalkrotsen die hoog boven de omgeving uit torenen. De zachte kalkrotsen hebben zich in de loop van duizenden jaren makkelijk uit laten slijten door wind, water en ijs en vormen diepe kloven en steile wanden. De Vercors is dan ook zeer populair bij (rots)klimmers. Het gebied van de Vercors is ook in trek bij wandelaars: er is meer dan 3000km aan wandelroutes gemarkeerd, waarvan de langste (Vercors drômois) 682km lang is. Het rotsklimmen is vooral in zwang geraakt in de jaren ´60 en door de aanwezigheid van de bekende Mont Aiguille. De laatste jaren is men vooral bezig met het uitzetten van eenvoudigere klimroutes. Ook is men hier actief bezig met het promoten van de canyoning-mogelijkheden, een sport die hier tot op heden niet veel wordt uitgevoerd, ondanks de mogelijkheden. De Vercors is ook het centrum voor de Franse sledehondensport, die hier vroeger gebruikt werden in sneeuwstormen. De Mont Aiguille (Spitsberg), 2087 m, ook wel ‘’Mont Inaccessible’’ genoemd, is een opvallende en bekende berg in de Vercors, een bergketen op de grens van de Franse departementen Isère, Drôme en Hautes-Alpes. De Mont Aiguille is een getuigenheuvel die ooit deel uitmaakte van de Hauts Plateaux du Vercors. De berg en omgeving is sinds 1985 opgenomen in het Réserve Naturel des Hauts Plateaux, dat deel uitmaakt van het veel grotere Parc Naturel Régional du Vercors. De lucht trekt weer open en het is met zo’n 25 graden erg lekker rond rijden. Om 15.00 uur gaan we weer richting camping. Ik lees mijn laatste boek uit en doen we een middag dutje. Zo zachtjes aan komen er meerdere bikers terug van hun rond rit en de meeste hebben een regen overall aan. Sommige hebben regen gehad en andere ook onweer. Gelukkig hebben wij de goede keuzes gemaakt. We kiezen voor het avondeten een pizza en verblijven de rest van de avond aan de bar hangen. Een beetje zwetsen totdat het weer bedtijd is. 2960 km.

Maandag, 7-7-2008. Om 8.30 uur zijn we weer wakker. Wassen, tent inpakken en in de kantine een lekker ontbijt. Dan is het tijd om afscheid te nemen. We worden door vele uitgezwaaid en sommige vragen zelfs of we echt niet langer willen blijven. Maar we moeten echt weer verder, want we hebben nog een adres meer waar we naar toe willen. Onze vrienden van motorclub “Jurabik” in het “Jura” gebergte . Hier wonen Jeanot en Jaccot. Op naar Choux. De Jura is een gebergte aan weerszijden van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. Het is een oud berggebied, waarvan de toppen zich parallel aan elkaar uitstrekken van noord naar zuid. Naar het westen verloopt de Jura terrasvormig, aan de oostzijde daalt het gebergte met een hoge, steile wand af naar de Zwitserse Hoogvlakte. In het zuiden zijn de hoogste bergtoppen: Crêt de la Neige (1718 m) in Frankrijk, en de Mont Tendre (1678,8 m) in Zwitserland. Naar het noordoosten worden de bergen lager. Behalve door bergpassen hebben de lengtedalen verbinding door rotskloven (cluses). Grote delen (40 %) zijn bedekt met bossen, het gebergte is ook genoemd naar het Latijnse "Jura" (bos). De meest voorkomende bomen zijn, afhankelijk van de hoogte, eiken, beuken (500 - 800 m) en sparren (boven de 1000 m). Het Juragebied kent vreemde vormen: opvallende bergplooien, grotten, eigenaardige waterstromen en zoutformaties. Het is een karstgebergte: door de oplossing van het poreuze kalksteen ontstonden in de loop der tijd in de druipsteengrotten de welbekende stalactieten en stalagmieten. Het is zwaarbewolkt en we hebben de 1e druppels van deze vakantie te pakken. Gelukkig blijft het daarbij. We nemen onderweg een kop koffie bij de Mac en eten daar de rest van ons ontbijt broodje op. Het is met 23 graden relaxed rijden we schieten ook erg goed op. Om 15.30 uur komen we aan op onze residentie. Na het handjes schudden en het kussen, spullen eraf en eerst door naar Oyonnax voor boodschappen. Als we daarvan terug zijn, tentje bouwen en dan met z’n allen in het gras wat keuvelen. We spreken een “petit peut” Frans en dus is het met handen en voeten communiceren geblazen. Maar met behulp diverse pintjes wordt het steeds makkelijker. Ze hebben een zwembad neer gezet en ik heb gezegd dat ik er in zwemmen. Na controle van de tegen vallende temperatuur, kan ik niet echt meer terug en trek diverse baantjes. Gelukkig is een baantje maar 3,5 meter. Als mijn ego veilig is, klim ik uit “La Plage de Choux” en droog me snel af. We hebben vanavond met z’n allen BBQ. Na een vermoeiende maar kei gezellige avond gaan we slapen, want Jeanot moet morgen vroeg om 05.00 uur weer op om te gaan werken. 3222 km.

Dinsdag, 8-7-2008. Na het ontbijt stappen we weer op de motor, maar nu gaan we rond toeren. We gaan eerst naar Geneve. We rijden een mooi stuk door het Jura gebergte. Het is bewolkt, maar de temperatuur is goed. Genève is na Zürich de grootste stad van Zwitserland en heeft volgens de gemeentelijke website 201.164 inwoners (december 2015) en ligt in het Franstalige gedeelte van het land. Genève is ook de naam van het omliggende, meest westelijke kanton van het land. De fontein van Genève is een 140 meter hoge fontein nabij Genève. Het is een van 's werelds grootste fonteinen en een belangrijk herkenningspunt van de stad. De fontein is gelegen op de plek waar het Meer van Genève overgaat in de Rhône. De fontein is vanuit vrijwel iedere plek in de stad zichtbaar. We lopen door de winkelstraten en bekijken de te dure etalages. Het overdadige geld is hier weer goed zichtbaar. Ook wandelen we langs het meer van Geneve. We hebben het vlug gezien en gaan weer terug via de bergen. we rijden een grotere ronde, anders zijn we erg vlug terug. We gaan via de berg “La Dole”.
De Dôle is een berg in de Zwitserse Jura. Ze is gelegen nabij La Cure en Saint-Cergue en is 1677,2 meter hoog. Daarmee is het de op één na hoogste top van de Zwitserse Jura. Ter vergelijking: de Crêt de la Neige in de Franse Jura is met 1720 meter hoogte de hoogste top van de Jura. Diverse wandelpaden voeren naar en van de top, terwijl er op de top zowel radarinstallaties zijn te vinden als het eindstation van een kabelbaan. Vanaf de top heeft men een weids uitzicht op het Meer van Genève en de Alpen op de tegenoverliggende oever. Als we weer op de camping gaan komen, zijn er meer gasten op het veld aanwezig. Een zijspan rijder en enkele wandelaars. De zijspanrijder is bezig met zijn tent en de wandelaars slapen in de “joert”, die ook op het terrein gebouwd is. Een joert is een traditionele ronde tent die vooral wordt gebruikt voor bewoning door rondtrekkende vee nomaden, die schapen, geiten, kamelen en/of paarden houden, en die leven in de koude droge steppegebieden van Centraal-Azië. Men ziet joerts in Mongolië ook aan de rand van steden en in Kirgizië in meer bergachtige gebieden. Het woord "joert" is afgeleid van het Russische joerta en Joert wordt ook buiten Rusland het meest gebruikt, omdat de Russen in het verleden over veel Centraal-Aziatische gebieden hebben geheerst. De Russen hebben het woord geleend uit een Turkse taal. Eerder werd de joert in het Russisch kibitka genoemd. s Avonds eten we met z’n allen aan èèn grote tafel en wordt het weer een hele gezellige avond. 3462 km.

Woensdag, 9-7-2008. We staan vandaag bijtijds op. Jeanot is al werken en Jaccot moet met hun dochter om 09.00 uur naar een soort van sportdag. We ontbijten nog samen en nemen dan afscheid. Gepakt en gezakt staan we om 10.00 klaar voor vertrek. Vandaag willen we naar weer een motor onderkomen. Motor boerderij “Jareba” ligt in Dun-sur-Meuse, vlakbij Verdun. We nemen de route national en rijden lekker door het pittoreske Franse landschap. via Langres, Neufchâteau, Bar-le-Duc en Les-Trois-Domaines komen we op de plaats van bestemming aan. Ons Garminneke heeft ons wel op het laatste stuk toch nog over onverharde wegen gestuurd. Bij “Jareba” is alles gesloten en staat er een bordje “te koop” voor het gebouw……… shit………. Ben, de eigenaar, woont aan de overkant en komt toch nog voor ons open maken. We zijn de enige gasten. Ook wordt er nog voor ons gekookt. We kunnen lekker douchen en we hebben de hele avond gezwetst met de eigenaar en vrienden van hem. Eind goed al goed. 3888 km.

Donderdag, 10-7-2008. Om 08.00 staan we op en genieten van een perfect ontbijtje. We bedanken Ben ontzettend voor de gastvrijheid die hij toch nog heeft gegeven. Dan pakken we de kortste route terug naar huis. Via Montmedy komen we in België en daar gaan we op de N87 langs Virton af naar de E25. Vanaf hier kunnen we onder tussen blindelings naar huis toe. Bij Luik vangen we nog 10 druppels regen, maar daar blijft het bij. Maar als we bij Eindhoven aan komen, wordt het zo donker, dat we vrezen dat het op de laatste paar km erg nat gaat worden. Gelukkig hebben we het mis. Om 15.30 uur zijn we thuis en zitten de schoonouders ons op te wachten met een kop koffie. Na de vele verhalen, is het uit pakken, een frikandel speciaal eten, de video even terug kijken en dan zit deze perfecte vakantie er ook al weer op. We hebben in totaal 4227 km gereden en we kunnen zeggen dat Corsica een prima bestemming is voor je vakantie.