2008, met een luchtballon over Tirol

Het is het jaar 2007 en ik ben aan het bedenken wat ik voor de 40 jarige jubileum van mijn vriendin Sil moet doen. Toen ik 40 jaar werd, heeft ze me een tandemsprong gegeven op Texel. Zie ons reisverslag van Texel uit 2000 – 2004. Dat was een prachtig cadeau en een hele ervaring. Ja en dan kan ik natuurlijk niet achterblijven. Aangezien ik echt iets aparts wil, ben ik er al een tijdje mee bezig. Ze heeft wel eens laten vallen dat ze een luchtballon vaart zou willen maken. Ik dacht dan doen we dat op een vakantie In Frankrijk. Tijdens diverse pogingen om contact te maken bij Franse luchtballon bedrijven, kwam ik er achter dat de Fransen zeker geen moeite wilde doen om iets te bereiken. Ikzelf spreek alleen Engels en Duits , dus daar was ik zo klaar mee. Ik informeer bij een bedrijf in Nederland en die vertelt me dat als ik echt iets aparts wil, ik moet zorgen dat ik op 11 januari in Filzmoos ben. Daar doen zij mee aan een jaarlijkse wedstrijd ballon varen. Ik heb de site bezocht en was direct te porren voor dit uitje. Ook prachtig voor mezelf…….. toen kwam de klus om dit over te brengen zonder te vertellen wat er ging gebeuren. De vrije dagen had ik zo geregeld. Vrienden hadden zo lang de rekeningen betaald en op 10 januari vertelde ik dat we de volgende dag weg gingen en dat ze moest pakken. Waar heen zei ik niet en ook niet wat voor kleding ze mee moest nemen. Een hele klus om ze echt te overtuigen, maar de volgende dag gingen we toch richting Duitsland. Ze dacht een weekendje bij de Oosterburen, maar toen we stopte bij het vliegveld in Bonn, werden de opties rijkelijk verbreed. Zelfs bij het inchecken hadden ze in de gaten dat ze niets wist en hielden de tickets dan ook op z’n kop, zodat ze niet zichtbaar waren. Tijdens de vlucht had ze wel in de gaten dat we naar Oostenrijk gingen, maar ja dat zegt ook niets. Vervolgens gingen we met de trein. De toer hield hier niet bij op, want een bus reisje was ook nog inbegrepen. Toen we eindelijk aan kwamen, stond ik er zelf ook van te kijken dat het een wintersport bestemming was. Sil dacht nog: “Wat moeten wij hier nou ? Wij zijn helemaal geen winter mensen…….”. terwijl we langs een winkel lopen, hangt daar een heel groot affiche met daarop de aankondiging van het ballonnen evenement. Ik probeer ze weg te krijgen, maar er hangen er zo veel dat het er een keer van moest komen. En ja hoor, ze ziet er een en zegt: “Kijk nou hier………. Dat zou mooi zijn………. Echt gaaf………..”. Als ik vertel dat we daar voor komen, weet heel het dorp dat we er zijn…………… We gaan naar onze “zimmer frei” en bergen onze spullen op. We moeten nog wel het weer een beetje afwachten, aangezien je daar natuurlijk wel van afhankelijk bent. We gaan de volgende dag informeren bij het bureau waar de ballon teams moeten inschrijven. Onze ploeg is er niet en volgens de organisatie komt die ook niet. De bloed druk stijgt…… Ik ga het bedrijf bellen waar ik de afspraak mee heb gemaakt. Uiteraard in eerste instantie niet bereikbaar. De haren gaan overeind staan. Via via , toch iemand aan de lijn gekregen en deze was er van overtuigd dat zij daar niet aanwezig waren, dan wel zouden komen. Het bloed begint te stilletjes aan te borrelen. Maar ik moest maar eens iemand anders proberen. Uiteindelijk de persoon aan de lijn waar ik de afspraak mee heb gemaakt en bevestigde wat ik al wist. Het wit van de ogen wordt beter zichtbaar…….. Maar hij heeft het overgedragen aan een ander bedrijf en die zou wel aanwezig zijn. Gelukkig, het kookpunt wordt net niet bereikt. We gaan om de dag te vullen en de spanning te laten zakken, met de skilift mee de berg op. Hier lopen we een route door de sneeuw en genieten van het uitzicht. We moeten wel op de paden blijven, anders zakken we weg tot aan ons kruis en da’s ech nie prettig. Nadat we moe zijn van het afdalen van de helling met een autoband, gaan we weer helemaal naar beneden naar het dorp. Er rijden diverse paarden sleeën over de besneeuwde wegen en dat willen we natuurlijk ook. Bij de stallen krijgen we hele goede tip. We moeten er wel een beetje romantisch voor zijn aangelegd. Mmmmm, daar twijfelen we allebei nog een beetje over. Maar we nemen het voor lief en komen vanavond terug. In het donker gaan we met 4 andere mensen de straat op en na enige tijd gaat de kar links af een straatje in wat de berg op gaat. Hier wordt het echt donker, maar je ziet overal wel kleine lichtjes schijnen. Toevallig of niet, maar het begint ook nog te sneeuwen. Dit is echt leuk. Boven op de berg aan gekomen, staat daar een echt alpen alm, gestolen uit de film van “Der Heidi und Peter”. We gaan naar binnen en belanden zo’n 100 jaar terug in de tijd. We hebben 1,5 uur de tijd om te eten en drinken, waarna de slee weer de berg af gaat. Met onze buiken vol dalen we de berg weer af, no steeds onder begeleiding van een lichte sneeuw bui. Deze dag is in ieder geval al geslaagd. De volgende dag is er in een wei enkele straten van onze “zimmer frei” een drukte van jewelste. Teams uit Europa en de rest van de wereld zijn hier aanwezig. We zien een team uit de VS en een piloot uit Australië. Verder zijn er 40 ballonnen verdeeld over de rest van Europa. Het weer is prachtig en iedereen verzameld zich voor een tochtje / wedstrijd over de Alpen. Wij zijn naarstig op zoek naar ons team van “Dutch Ballooning”. Gelukkig hebben ze een oranje Land Rover en die valt goed op. Na een half uur komen ook zij het terrein op gereden en lopen we naar de piloot. We leggen het verhaal uit en hij weet er wel iets van, maar we moeten het toch maar even regelen met zijn vrouw. Alles blijkt te kloppen en als het weer het toelaat, kunnen we overmorgen mee. We bekijken de voorbereidingen en zien ze 1 voor 1 de lucht in gaan. Het zonnetje schijnt en de lucht is helder en blauw. Dat willen wij overmorgen ook. Vanavond is er een happening met glûhwein en een schoon spring wedstrijd op skieën, georganiseerd door “RED BULL”. Nadat we dit bekeken hebben gaan we lekker eten in het dorp en dan onder een dikke donzen deken. Laat de nacht maar vlug voorbij zijn. We moeten ons vandaag een beetje bezig houden tot aan het donker. Vanavond is het “Glowing”. van de ballonnen. Wij hebben dit ook nog nooit gezien, maar ze gaan dan met z’n allen in het donker op het veld staan en op het ritme van klassiek muziek, spuiten ze om beurten een straal vuur in de ballon. Er omheen staan de hulpjes de ballonnen aan een touw tegen te houden, om te voorkomen dat ze de lucht in gaan. We vullen de dag met rond slenteren door het dorp en het mensen begluren op de ski pistes. Het lijkt wel een eeuwigheid, maar de avond komt. Wij zijn wat verder weg gaan staan. Net iets hoger als het hele schouwspel, zie we het mooiste openlucht vuur concert wat we ooit meegemaakt hebben. Machtig mooi gewoon. Ook vanavond gaan we zeer tevreden ons mandje in. De volgende morgen kijken we vlug uit het raam om te kijken wat voor weer het is. PERFECT !!! Geen vuiltje aan de lucht, het is helder blauw en geen enkel wolkje te zien. Het zonnetje doet zijn uiterste best en de temperatuur is goed. We zijn al vroeg klaar met ons ontbijt en natuurlijk veel te vroeg op de wei. Er is genoeg bedrijvigheid, zodat we ons niet hoeven te vervelen. Eindelijk komt daar ook onze equipe aangereden. Na de begroeting, helpen we mee om de boel op te bouwen. Het mandje er uit en de ballon verspreiden over het veld. De brander doet de rest. Na ongeveer 20 minuten, begint de steeds voller wordende “zak” zich op te richten. En als alles strak staat, kunnen we instappen. En daar gaan we dan de lucht in……….. magnifiek………….. het gaat best wel snel en de mensen en huizen onder ons worden vlug kleiner. Als we boven de berg toppen uit komen, kunnen we over heel de berg keten van Salzburg en omstreken kijken. We worden zo richting het westen geblazen. We zien al diverse ballonnen die al weer aan het landen zijn. Wij zijn nu een half uurtje onderweg en worden naar een berg geblazen. Onze piloot gaat wat naar boven en beneden, maar kan gen kant op. Dat betekent dat we echt hoog moeten om over de berg te komen om ergens te kunnen landen. We gaan zelfs tot aan de 3000 meter. Prachtig gewoon. We kunnen nu zelfs het verschil tussen Oostenrijk en Duitsland zien. Waar geen bergtoppen meer zijn, maar het landschap vlak is, ligt Beieren. Nu we zo hoog zitten, kun je zien dat de wedstrijd ballonnen ook voor de hoogte gaan als je ver weg wilt komen. Eentje komt zelfs in Hongarije terecht. We gaan nu de goede kant op en na 3,5 uur kan ook onze piloot ons aan de grond zetten. Onze volgwagen heeft een 100 km moeten rijden om te komen waar wij nu zijn. We staan in het plaatsje Edt. Vanuit verschillende huizen komen mensen met schnaps speciaal voor ons en om het ook allemaal me te mogen beleven. We hebben bijna niks gegeten en gaan nu al aan de zuip. We hadden gelukkig wel enkel broodjes mee genomen, maar we zijn 3 uur langer in de lucht geweest als we hadden verwacht. En dus hebben we de broodjes gedeeld met de andere mensen in de mand. We krijgen hier een oorkonde en worden tot ridder geslagen in “de orde van EDT”. Dit betekent dat we een sneeuwbal op ons hoofd gelegd krijgen en daar gooien ze dan champagne over heen. De rest drinken we op. Dan moeten we de ballon me helpen opvouwen en in de auto terug leggen. Na een klein uurtje stappen we in de Land Rover en kunnen we de 100 km weer terug naar Filzmoos. Deze dag was perfect. We hebben veel langer als gepland in de ballon gezeten en net op het laatst begonnen we koude voeten te krijgen. Het boven lichaam heeft het helemaal niet koud gehad en zo’n dikke jas hadden we niet aan. Dit was een hele geslaagde week en kunnen dit iedereen aan raden.