2000 Noorwegen
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Rob en Sil
08 Juli 2000 | Noorwegen, Trondheim
Zaterdag, 8-7-2000 Gisteravond hebben we alles al gepakt, dus we kunnen vandaag vroeg weg. Om 08.00 uur opgestaan, de laatste beetjes nog opgeruimd en om 09.00 uur kunnen we weg. Het weer zit mee in het begin. Wel wat bewolking, maar de zon doet z’n best. Op zich is dit wel lekker motor weer voor de lange afstand. Bij de rondweg Hamburg krijgen we dan toch echt een nat pak, maar 10 km verder is het dan toch weer droog…… Dit maken we vandaag nog 2 x meer mee. Dat betekent drie buien op een dag. Als dit zo blijft, tekenen we er voor. Om 17.30 uur komen we aan in Puttgarden om de ferry te nemen naar Lolland. En wat een lol, we hoeven niet eens te wachten en kunnen direct op de boot. Na 1,5 uur dobberen en wiebelen, zijn we dan aangekomen in Denemarken. We gaan ons de eerste dag al verwennen en nemen in Holeby een B&B. Niet ver van ons overnachting adres is een steak-house en daar laten we ons eens goed bij vullen. Moe, maar voldaan lopen we later over het grindpad terug naar de voordeur richting ons bedje. Bewolkte dag, met hier en daar een zonnetje. 18 graden. 640 km
Zondag, 9-7-2000 We hadden gevraagd of ze ons om 07.30 uur wilde wekken, maar dat is of niet gebeurd of we hebben het niet gehoord, want we hebben heerlijk geslapen en werden om 08.30 uur wakker van gestommel. En nou moeten we ook nog snel worden, aangezien het ontbijt maar tot 09.00 uur is. Gauw douchen, eten en dan als de wiedeweerga weer op pad. Na 30 km krijgen we de eerste bui, maar die duurt maar 50 km en dan klaart het weer op en wordt het toch nog een mooie dag. We steken het water over via de een week geleden geopende Øresundsbrug. De Sontbrug (officieel Øresundsbron) is het opvallendste onderdeel van de 16 kilometer lange verbinding voor weg- en spoorverkeer over de Sont tussen Denemarken en Zweden. George Rothne ontwierp de brug en het ingenieursbureau Arup tekende het constructief ontwerp van de brug. De Sontbrug vormt de verbinding tussen Kopenhagen en Malmö. De grootste overspanning van deze tuibrug is 490 meter. De hoogste pyloon is 204 meter. Naar schatting weegt de brug in totaal 82 miljoen kilogram. De maximale hoogte van het wegdek is 57 meter. De verbinding, bestaande uit een spoorlijn met twee sporen en daarboven een weg met 2×2 rijstroken, werd op 1 juli 2000 door de Zweedse koning Karel XVI Gustaaf en de Deense koningin Margaretha II geopend. Een halve maand voor de officiële opening konden de Denen en Zweden door middel van een donatie aan het Deense Rode Kruis een kaart kopen om de brug skatend, fietsend of lopend over te gaan. Een paar kilometer voor Götenburg rijden we zo een stilstaande file in. We rijden rustig tussen de twee stroken auto’s door, maar enkele in uniform gestoken zweden denken daar anders over. We worden staande gehouden en de politie stuurt ons 200 meter tegen het verkeer in, waar er een uitrit is. Dit is dus in Zweden niet geoorloofd. Rare jongens die Zweden. Om 17.00 uur vinden we een camping, Tollenäs camping and youthhostel, in Stenungsund. De receptionist vraagt ons naar de Scandinavische camping kaart. Hoezo camping kaart ?? Nog nooit van gehoord. We denken dat we genaaid worden, maar als we er geen kopen, moeten we vertrekken. Dus vooruit dan maar. We zetten de tent aan het water, wat ’s avonds een prachtige zonsondergang op levert. Ik ga even pinnen en daarna kunnen we wat te eten gaan maken. De avond verloopt verder niet noemenswaardig. Bewolkt, met hier en daar een bui en soms een zonnetje achter de wolken. 508 km
Maandag, 10-7-2000 Geen idee hoe laat we zijn opgestaan, we zijn een beetje de tijd kwijt. We doen koffie en gaan inpakken. Als alles ingepakt is, zijn we de video camera kwijt…………. Alles weer uitpakken, maar daar vinden we ook niet het gene we zoeken. Na rond gekeken hebbende of er onbetrouwbare mede kampeerders aanwezig zijn, zoeken we verder. Uiteindelijk zit hij in de mouw van mijn motor jas………… Eindelijk kunnen we dan verder. De temperatuur is perfect, maar het is erg bewolkt. Om 14.00 komen we Noorwegen binnen rijden over de Svinesund brug. Lang geleden dat we nog echt gecontroleerd werden aan een Europese grens. De Svinesund Bridge is een boogbrug om het Iddefjord bij Svinesund over te steken en verbinden Zweden en Noorwegen. De brug is het meest westelijke grensovergang (en één van de meest zuidelijke) tussen de twee landen en draagt de Europese route E6 dat is een belangrijke verkeersroute in het gebied, het aansluiten van Oslo en de rest van Noorwegen met Göteborg , Malmö , Kopenhagen en de rest van Europa. We stoppen even voor een kop koffie en maken meteen wat kiekjes. Het is ondertussen gaan regenen en daarom nemen we de kortste weg, de ferry van Moss naar Horten. Wij zouden zeggen dat de boot vol is, maar de Noren frotten die twee motoren er nog wel bij. We eten op de boot een ijsje………. Je moet er wel echt van genieten……………. Kosten FL 12,00……. Welkom in Noorwegen. Als we staan rond te kijken op de boot, komt er een blonde Noorse naar ons toe gelopen. Ze rijd ook Harley, maar is nu met de auto. Ze heeft haar kleine bij en we kletsen zo de hele overtocht samen. Ze is een alleen staande moeder, wat in Noorwegen blijkbaar geen bijzonderheid is. Tijdens ons gesprek vertellen we dat we op vakantie zijn en dat we tevens naar een motor treffen willen gaan. Ze vertelt ons dat dit niet op de plaats is, als dat wij dachten. In verband met het slechte weer nodigt ze ons uit om met haar mee te gaan naar haar huis en kunnen we daar slapen. Een alleenstaande vrouw met een kind die twee wild vreemde motorijders uitnodigt om te blijven slapen ????? Ze spreekt ook heel erg goed Yankee achtig Engels, wat ons nog meer achterdochtig maakt. We rijden een heel stuk achter haar aan, omdat we toch die kant uit moeten. Als we tanken, besluiten we om te bedanken voor het aanbod. We vertrouwen het niet echt. We rijden weer verder na afscheid van Helle te hebben genomen. De regen was even gestopt, maar begint toch weer over nieuw……….. we nemen een camping. We moeten de tent opzetten in de stromende regen, het zij zo. Later halen we in de camping winkel wat te eten. Jezus wat is het hier duur. Diverse groenten en vlees worden in delen verkocht, omdat het anders te duur wordt. We zijn net te laat met ons bier, want dat mag na 20.00 uur niet meer verkocht worden. Laten wij nou net om 20.10 uur in de winkel zijn. En ze doen wat er staat. Dat wordt een avondje fris drinken. We ontmoeten 4 Duitsers die al 3 weken in Noorwegen aan het rondrijden zijn. Zij hebben alleen mar regen gehad…….. De rest van de avond bestaat uit eten koken, kaartje leggen en omdat het nog steeds regent, gaan we maar vroeg slapen. Zwaar bewolkt en veel regen. 308 km
Dinsdag, 11-7-2000 Om 08.00 uur opgestaan en het weer ziet er niet al te best uit., dus snel inpakken en wegwezen. De 1e 50 km gaat het nog ,maar dan rijden van de ene regenbui naar de andere. De omgeving onderweg is wel schitterend en we proberen ondanks het rotweer er zo veel mogelijk van mee te krijgen. De meren beginnen direct langs het asfalt. Om 14.00 uur zijn het water echt spuugzat en schuilen we nog maar eens bij een benzinepomp. 100 meter terug was een camping, dus daar maar naar toe om de tent op te zetten. Tussen de buien door lukt dat net. Na 4 dagen regen, besluiten we om niet verder Noorwegen in te gaan. We raken aan de praat met een Zwitserse toerist en die vertelt dat in Zwitserland sneeuw is gevallen en dat we daar ook niet naar toe hoeven voor het goed weer. Misschien terug naar Denemarken. Straks gaan we Henk en Marga bellen om hen ons nieuwe plan mede te delen. We zouden hen op de motorrally treffen. Misschien dat we ze dan in Denemarken op de motor camping ontmoeten. Het is behoorlijk koud en we hebben een aarden bloempot op z’n kop gezet met onze BBQ er onder. Dit geeft extra warmte en werkt goed. Sil is kapot en gaat lezen en dan slapen. Ik neus nog wat rond op de camping. Zwaar bewolkt en regen, veel regen, 15 graden. 202 km.
Woensdag, 12-7-2000 De dag begint goed. Bewolkt met een zonnetje er tussen door. We hebben besloten om toch nog door te gaan, aangezien het in de rest van Europa niet veel beter is. Op naar de Preikestolen. Preikestolen of Prekestolen (letterlijk: de Preekstoel) is een klif, die 605 meter boven de Lysefjord uitsteekt. Preikestolen is gelegen in de Noorse gemeente Forsand in de provincie Rogaland. Het is een toeristische bezienswaardigheid in het westen van Noorwegen en biedt een uitzicht over fjorden en bergen. De start van de officiële wandelroute naar de rots ligt op 3,8 kilometer van Preikestolen. De camping onderaan de berg is van Hollanders, dus de communicatie is makkelijk. We blijven hier drie nachten staan, omdat we de Preikestolen op willen. We bellen even naar Fuck en Annie (met wie we vorig jaar op vakantie waren, zie 1999 Oostenrijk - Italië), om te zeggen dat we maar 40 km van hen vandaan zitten. Later eten we voor in het restaurant, wat zeer goed was. We nemen een pintje en gaan de zonsondergang bekijken. Het is eindelijk droog, maar wel koud. Toch prachtig. Zwaar bewolkt, maar droog. 15 graden. 239 km.
Donderdag, 13-7-2000 Vandaag hebben we lekker uitgeslapen straks gaan we naar de Preikestolen. Ongeveer 4 km van de camping is de parkeerplaats. Vanaf daar is het klimmen geblazen. Na de1e 200 meter zijn we al bekaf, zo steil is het. Sil ziet het nu al niet zitten, maar dat gaat niet gebeuren. Allèè hop en doorgaan. Na 2 km gaat het al iets beter en krijgen we het zelfs warm, waardoor de jassen uit gaan en dus ook nog moeten worden mee gesleept. Gelukkig zit het weer mee, anders was het helemaal balen. Het is en zou droog blijven vandaag en het zonnetje komt zelfs wat door. Na 7 km klimmen, zien we eindelijk de Preikestolen………… Gelukkig we zijn er bijna. Het laatste stukje moet je langs de bergwand en je heel goed vast houden aan een touw wat ze gespannen hebben. Je kunt maar met 1 persoon tegelijk erlangs en je kijkt dan ook de diepte in. We lopen over het platform heen en weer en maken diverse foto’s en filemn uiteraard. Dan geef ik Sil nog even een hart verlamming als ik met de benen over de rand van het platform hang. Ze spreekt ineens Italiaans, Spaans, Scandinavisch en Afrikaans door elkaar. Wat zou ze bedoelen ? Dan gaan we weer terug naar beneden. Onvoorstelbaar hoe mensen naar boven komen…….. Gezinnen met een kinderwagen, een 10 jarige Chinees strompelt naar boven, vrouwen met hoge hakken, enz. enz.. enz. ook komen we een kinderwagen tegen die in de steek is gelaten. We wensen alle klimmers veel plezier en vooral succes. Om ongeveer 17.00 uur zijn we weer op de parkeerplaats. Een hele dag om naar boven en beneden te komen. Wat uitpuffen en iets drinken, voordat we terug gaan naar de camping. We bellen even naar Nederland en halen in de supermarkt wat pintjes en chips. Als ik terug kom van het boodschappen doen, besef ik eigenlijk pas dat het hier machtig duur is. Voor 8 flesjes bier heb ik volgens mij een kleine FL 100,00 betaald. Natuurlijk is dat een foutje. Ik ga terug naar de winkel en daar vertellen me dat alcohol in Scandinavië toch echt zo duur is………….. *(&^%^^&*((&(%^%^……………. Nou hier worden we niet dronken, da’s zeker. Sil trekt haar schoenen uit en we ontdekken een reuzen blaar. Gelukkig is deze al kapot gelopen. Als het 22.30 uur is, is het nog steeds licht en de zon schijnt zelfs ook nog, maar de wind is wel koud. We gaan ons mandje in. Bewolkt met de zon ruim aanwezig, 18 graden. 9 km.
Vrijdag, 14-7-2000 Het is nog vroeg als ik wakker wordt, maar ik weet niet hoe laat. Ik sta op en ontdek dat er nog meer vroege vogels rond lopen. Ik vraag hoe laat het is en dat blijkt 06.25 uur te zijn. Sil hoort dit ook en draait zich nog eens om. Ik ga wandelen in de omgeving. Ik hoor een dier loeien en heb de indruk dat dit een “moos” is of een ander wild beest. Ik blijf de richting van het geluid volgen en uiteindelijk blijkt het een koe te zijn……. Als ik een 1,5 uur later terug ben bij de tent, maak ik alvast koffie en een ontbijtje klaar. we willen vandaag met de boot mee de Lysefjorden in. De Lysefjord (Noors: Lysefjorden) is een Noorse fjord in de gemeente Forsand in de provincie Rogaland vlak bij de Høgsfjord. De naam betekent lichtfjord, waarschijnlijk door de lichte granieten stenen langs de fjord. De fjord is ongeveer 42 km lang en op het diepste punt 500 meter diep. De Lysefjord werd aan het eind van de laatste ijstijd gevormd, toen de gletsjers smolten. Als we willen vertrekken, stopt de Heritage Springer er mee. Startmotor kapot…………… na een stuk duwen, sputtert hij nog wat en slaat dan aan. Op naar de ferry. We moeten even wachten tot de boot er is en ondertussen klooi ik wat aan mijn motor. En ja hoor hij doet het weer. Maar als we de boot op willen rijden, stopt hij er weer mee. Er is ook geen plaats meer, dus dat maakt niet zo veel uit. Er komen meteen enkele Noorse Harley rijders hulp aan bieden. Er kan een kar geregeld worden en de motor kan in hun garage staan en dan kan hij naar Stavanger om onderdelen te halen en repareren we het zelf. Na een uur rond bellen met de Harley service, blijken de onderdelen niet voorradig te zijn. We komen uit bij de dealer in Trondheim en zo spreken we af dat we een dag of 5 later naar hem komen. Dat wordt dan duwen de eerst komende dagen. Na een duwtje bedanken we iedereen voor de hulp, een vergoeding wilden ze absoluut niet en rijden we richting Lysebotn. Lysebotn is een kleine plaats, gelegen aan het eind van de Lysefjord in de gemeente Forsand in Ryfylke in de provincie Rogaland. Het is een belangrijk toeristisch doel met meer dan 120.000 bezoekers per jaar, van wie de meesten met de toeristenveerboot over de Lysefjord aankomen. De Lyseweg, provinciale weg 500 naar Sirdal, voert langs 27 haarspeldbochten over een bergwand en is 29 km lang. De weg werd geopend in 1984 en het hoogste punt is 932 boven zeeniveau. Aan de top van deze slingerweg ligt de Øygardstøl, met een parkeerplaats, servicegebouwen voor wandelaars en een restaurant. Via een prachtige route er naar toe, staan we ook nog in de eeuwige sneeuw. Deze witte muur is wel drie meter hoog. Op deze hoogte is het wel erg koud en de schapen staan lekker langs de weg te gapen. Het lijkt wel of we op “the top of the world” rijden. Boven op de rotsen zijn allemaal stenen op elkaar gestapeld. Een oude traditie ? Een steenmannetje of steenman (ook wel aangeduid met het Engelse cairn) is een stapel van natuursteen. Steenmannetjes komen wereldwijd voor. Vaak komt de conische vorm voor, zoals een kegel, maar er komen ook andere vormen voor. Een steenmannetje wordt wel gebruikt om een pad of de top van een heuvel te markeren. In het verleden zouden reizigers die onherbergzame gebieden doorkruisten, de gewoonte hebben gehad om onderweg stenen op te rapen en toe te voegen aan het eerstkomende steenmannetje dat ze tegenkwamen. Vooral in het mistige klimaat van Engeland, Schotland, Wales of de hoogvlaktes in Scandinavië waar paden niet of nauwelijks zijn te herkennen zijn deze steenmannetjes bijzonder nuttig om de weg te kunnen vinden. Men loopt van het ene steenmannetje naar het volgende (zichtbare) steenmannetje. Ook in bergachtige gebieden worden steenmannetjes veel gebruikt. De huidige traditie vindt zijn oorsprong in de bronstijd. Men had de gewoonte om doodskisten (of een urn of beenderen) in een steenmannetje te bergen, zodat de kisten een opvallende positie kregen, vaak op een grote hoogte boven het dorp waar de overledene had gewoond. In IJsland ziet men ook vaak gestapelde stenen. In Kroatië (Dalmatië) en Herzegovina) worden steenmannetjes gromila genoemd. In Scandinavië worden steenmannetjes al eeuwenlang gebruikt voor navigatie. Op IJsland worden ze gebruikt als markering langs paden, veel van deze steenmannetjes zijn nog in het landschap te herkennen alhoewel de paden niet meer bestaan. In Groenland worden steenmannetjes gebruikt als game driving lane naar een game jump (voor rendieren ). Bij een uitkijkpunt zien we het laatste stuk weg, zo’n 5 km. Beneden ons liggen. De daling is 10% en met al die haarspeldbochten, een feest voor motorrijders. Deze zijn er dan ook genoeg. Ik ga het ook eens proberen, terwijl Sil boven blijft filmen. Kleine verassing: er zit ook nog een onverlichte tunnel in de weg naar beneden, die we niet gezien hadden. Als ik die in rijd met mijn zonnebril op, zie ik niks meer en in de tunnel hoor ik allemaal kletterend water. Remmend probeer ik over mijn zonnebril te kijken en zie dan ineens dat er ook nog een scherpe bocht in zit. Lekker duidelijk allemaal. We drinken in het restaurant nog een koffie en gaan dan weer terug over dezelfde route, aangezien er maar 1 is. Op de camping, 120 km verderop, komen we hongerig en koud aan en gaan daarom ook meteen wat eten en nemen een warme douche. De rest van de avond relaxen we een beetje. Onbewolkt en zonnig, 18 graden. 279 km.
Zaterdag, 15-7-2000 Vandaag gaan we weer verder, dus inpakken geblazen. We zijn vroeg wakker, dus dat moet lukken. Als we halverwege met inpakken zijn, komen onze buren nog even kletsen en hun adres aan ons geven. Dit voor als we ooit in Zwitserland zijn. Om 10.00 uur gaan we dan toch rijden richting Geilo. Het is weer een prachtige route via de N13 en N7, hoog over de bergen. Er zijn veel watervallen en er ligt nog veel sneeuw. Logisch dat de temperatuur hier aan de lage kant is. Onderweg moeten we een tunnel door, maar die is gesloten i.v.m. een zwaar ongeval en moeten we een berg over. Die grint pad is in ieder geval niet gemaakt voor al het verkeer wat er nu op zit. we rijden dan ook met een slakkengangetje over de passen. De hele weg hebben we niet hoger als de 1e versnelling kunnen rijden. Wel hebben we hier prachtige uitzichten en is de temperatuur aan de lage kant. Enkele jaren later komen we er achter dat het Johan betreft. Hoe klein kan het wereldje zijn. Onderweg eten we wat en dan gaan we vlug weer verder, want het is verder als we verwacht hadden. Als we in Geilo aankomen, is het al 20.00 uur. Een tentje zetten gaat niet meer gebeuren en we huren een hytte. Noorwegen is duur, maar deze hutjes slaat alles. Het is een vies hok met stapelbedden en kapotte matrassen, een oud bankje en een kookplaatje. En dat voor 400 Noorse kronen, omgerekend is dit ongeveer FL 125,00. Maar ja, we zijn moe en doen het toch maar.na het eten gaan we wat wandelen en een kaartje leggen. Een dure hut en dan moeten we ook nog 1,5 meter van elkaar liggen. Zonnig met veel bewolking, +/- 20 graden. 385 km.
Zondag, 16-7-2000 Vanmorgen zijn we weer vroeg uit de veren en aangezien we geen tent hoeven af te breken, kunnen we snel vertrekken. Alles opgepakt en dan de Springer proberen op gang te brengen. Na de derde keer en met behulp van enkele camping gasten, kunnen we op weg. Maar als Sil haar jas aantrekt, laat ik hem af slaan… Dat wordt dus nog een poging. 350 kg ijzer door de compressie slag van een Amerikaanse 2 cilinder duwen, dat resulteert in een bezwete rug. Bij de tweede poging slaat hij pas aan, maar we kunnen vertrekken. We nemen ons voor om voorlopig niet meer te stoppen. Het lijkt wel of het rijden in Noorwegen steeds mooier wordt. Prachtige bochten en schitterende uitzichten. Via de E16 komen we door de Lærdalstunnel. De Lærdalstunnel (Noors: Lærdalstunnelen) is de langste autotunnel ter wereld. De tunnel is ongeveer 24,5 kilometer lang. Hij is onderdeel van de hoofdroute van de hoofdstad Oslo naar Bergen, de E16, en is aangelegd omdat de oude route van Oslo naar Bergen 's winters vanwege de sneeuw vaak afgesloten was. Hierna volgen we de N5 die ons verder van Geilo naar Aurland brengt. Deze route geeft je alles om van te genieten: zon, sneeuw en uitzichten zover als je maar kunt kijken. Verder richting Øvre Ärdal waar eigenlijk ons 1e treffen zou zijn, maar helaas het is nu zondag dus dat is afgelopen. Als we ergens boven op een berg in het Kvitingsmorki reservaat rijden, komen we een motor tegen die nogal opzichtig naar ons zwaait. Als we gestopt zijn en de helmen gaan af, dan komt daar Helle onderuit. De vrouw die we getroffen hebben op de ferry bij Moss. Onvoorstelbaar hoe toevallig. We kletsen een hele partij bij en wisselen onze adressen uit. Na 1,5 uur rijden we weer verder en komen we bij een water partij aan gereden waar we weer de boot op moeten. Erop is geen probleem, maar eraf wordt iets anders. Een vriendelijke Noor helpt ons een handje en zo kunnen we weer de route volgen. Noorwegen is wel het land van de ferry’s en de tunnels. We hebben er vandaag veel gehad, van 100 meter tot 25 km. We stoppen op de camping bij Hafslo. Het volgende stuk is 140 km lang en daar ben je uit de bewoonde wereld verbannen. Totaal geen mensen. Ik zet de Springer tactisch neer, zodat ik die meteen een berg kan afduwen als we weg willen. Zo lijkt het ook of we met al onze bagage en 2 personen op 1 motor zitten. De mensen kijken wel verwonderd op. Deze camping ligt aan het Hafslo meer en er zijn diverse kleine kinderen in het water aan het spelen. Dit meer wordt gevuld door het water wat van de gletsjers af komt. Ik ga vol goede moed in m’n zwembroek richting het water. Als ik mijn kop onder dompel, slaat mijn hart een keer over. (*&%^&^%$$%^*()* MON DJIEU, wat is dat koud. Die kleine dreumussen lopen nog met een luier om…………. En die lopen gewoon het water in en uit…….. zouden ze nog niet zindelijk zijn ? Dat wordt dus niks. Terug naar de tent en maar weer omkleden, zodat we wat boodschappen kunnen gaan doen. Vanavond zetten we de BBQ aan en doen we niks anders meer als relaxen. Zonnig, 23 graden. 201 km.
Maandag, 17-7-2000 We zijn weer vroeg uit de veren en het zonnetje doet ook al goed z’n best. Het is een heel gehannes met inpakken deze keer, aangezien mijn motor 200 meter verder op een heuvel staat, i.v.m. het start probleem. En de campingplaats is onder bij het meer. Dus laden we de plunje baal eerst op de Fatboy en die rijden we dan naar de Springer, om hem daar over te laden. Ik probeer mijn motor eerst te starten, zodat hij wat opgewarmd is. Ik duw de Springer de heuvel af en zet hem in de versnelling. Onderaan is er geen teken van leven te bekennen…………. Nu moet ie dus weer omhoog……….. (*)&^%&*^)&(^*%&^&*)*( en ik sta hier helemaal alleen………… gelukkig komt er een camping gast aan gelopen. Het is de Zwitserse vrouw, waar we gister avond mee hebben staan te buurten en ik vraag haar of ze me even wil helpen. Niet wetend waar ze aan begint, knikt ze vriendelijk ja. En daar gaan we. Bij het eerste duwtje hoor ik achter mee het tegen vallend geluid van deze jonge dame. Toch zwaarder als gedacht. Hoe hoger we komen, hoe harder de ademhaling gaat. Maar uiteindelijk komen we toch boven aan de bult. Ik zweet me rot en vertel mijn hulpje dat ik nu weer met deze machine naar beneden moet om hem te starten. Nu krijg ik hem wel aan de praat en als dank breng ik mijn hulpje naar de benzinepomp om boodschappen te doen. O wacht, we moeten nog even naar de Harley dealer in Trondheim bellen. Hij heeft donderdag gelukkig tijd. Nog even de laatste spullen op de Springer binden. Hiermee gaat een pot jam in de plunjebaal open en zit alles onder deze plakzooi. Shit, alles er weer af en uitpakken. Alles plakt en moeten we afspoelen onder aan de camping……… Als we dan eindelijk zo ver zijn, kunnen we weg. Ook is Sil d’r gesp van de zadel tas kapot gegaan. Met al ons gehannes is het toch nog laat geworden en moeten we opschieten om het geplande nog te kunnen halen. Het gaat richting de Geiranger en alweer zitten we volop in de sneeuw. De Geirangerfjord is een fjord in de regio Sunnmøre in het uiterste zuiden van de Noorse provincie Møre og Romsdal. Het is een 15 kilometer lange arm van de Storfjord. Tussen de plaatsen Geiranger en Hellesylt, gelegen in de fjord, is er een veerverbinding. De fjord heeft diverse watervallen, zoals De syv søstrene ("De zeven zusters"), Brudesløret ("de Bruidssluier") en Friaren ("de Vrijer"), en is een van de meest bezochte toeristische attracties van Noorwegen. Sinds 14 juli 2005 staat deze fjord, samen met de Nærøyfjord op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De Storsæterfossen is een waterval waar een pad onderdoor loopt. De Flydalsjuvet is een rotspunt die uitzicht biedt over de Geirangerfjord. Ook vanaf de berg Dalsnibba, gelegen aan een zijtolweg van de rijksweg 63, is er een mooi uitzicht over de fjord. De Geirangerfjord wordt zeer regelmatig aangedaan door cruiseschepen en er zijn rondvaarten over de fjord. De haarspeldbochten worden steeds steiler en komen korter op elkaar. In èèn woord geweldig. Ook nu wordt het op deze hoogte wel weer aan de koude kant, maar dat kan de pret niet drukken. In Eidsdal zoeken we een camping op en gaan boodschappen doen. Dit valt in een buitenlandse taal ook niet altijd mee. Denken we melk te hebben gekocht en dat blijkt karnemelk te zijn. Volgende keer beter opletten. Na het eten hangen we nog wat rond en is de dag weer voorbij. Zonnige dag , 20 graden onderaan de berg, 4 graden op de berg. 256 km.
Dinsdag, 18-7-2000 We staan gepakt, gezakt en zonder brokken klaar om te vertrekken. Na een duwtje staan we om 11.00 uur op de ferry naar Linge. Helaas kun je op deze ferry niet naar boven rijden. Als we aan de overkant zijn aangekomen, vragen we aan de bemanning om een handje te helpen met duwen. En dan zijn we echt op weg. Wederom een prachtige route en na 50 km rijden we letterlijk met onze hoofden in de wolken. We volgen het achterlicht van een auto, aangezien het zicht 0,0 meter is. Als we over de top zijn, wordt het zicht iets beter. Dan gaan we aan de afdaling van de Trollstigen beginnen. Trollstigen (ook wel: de Trollenroute) is een deel van weg nummer 63 in Noorwegen van Åndalsnes naar het zuiden. Het is ongeveer 20 km lang. Het is een populaire toeristische weg met elf haarspeldbochten. De weg is geopend op 31 juli 1936 door koning Haakon VII na een bouwtijd van acht jaar. Oorspronkelijk was het een smalle weg waar auto´s elkaar op maar een paar plaatsen konden passeren. Na verbeteringen is het een goed berijdbare weg geworden. Boven op de top is een uitkijkplatform, Trollstigheim geheten, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de weg en de watervallen zoals Stigfossen. In de wintermaanden is Trollstigen gesloten. Zelfs in het voorjaar (mei-juni) is de weg naar de Trollstigen soms in de ochtend vanwege nachtvorst enkele uren gesloten. Rondom zijn de toppen van de Dronning (1568 m), de Kong (1593 m) en de Bispe (1475 m). Met al deze haarspeld bochten lijkt het vanaf onder wel een knikkerspel. Mooi om te zien. Hoe verder we richting Trondheim komen, hoe makkelijker de wegen worden. De planning was Opdal, maar we hebben Trondheim makkelijk gehaald. Om 19.00 uur gaan we een camping zoeken voor 3 nachten. En hoera, we zitten vlakbij de Harley dealer. We zijn wel een dag te vroeg, maar we brengen hem toch maar vast die kant op. We eten nog iets en gaan dan slapen, want het rijden in Noorwegen was vandaag vermoeiend en koud. Bewolkt en hier en daar een bui, 10 graden. 398 km.
Woensdag, 19-7-2000 Vandaag slapen we uit, ontbijten we op ons gemak en doen we de was. Dan wordt het tijd om de Springer weg te brengen. Na 16 km zoeken, staat hij 3 km verderop bij de Harley shop…… Morgenmiddag is ie gelukkig weer klaar. we brengen de Fat Boy terug naar de camping en nemen de bus naar de stad. Hier zien we de enigste fietslift ter wereld. De Trame-fietslift (Noors: Sykkelheisen Trampe) is de eerste, en tot nu toe enige fietslift in de wereld. Het prototype werd in 1993 gebouwd in Trondheim (Noorwegen). Om deze fietslift te gebruiken moet men een ponskaart kopen of huren. Een ponskaart kopen of huren kost 100 Noorse kroon. Voor het gebruik gaat men als volgt te werk: de rechtervoet wordt op het startpunt gezet (de linkervoet houdt men op de fietspedaal). De ponskaart wordt in de kaartlezer gestoken en de startknop wordt ingedrukt. Na een aantal seconden verschijnt er een voetplaat onder het startpunt en de fietser wordt vooruitgeduwd. Vervolgens gaan we naar Kristiansten Festnung. Het is een flinke klim naar deze vesting. Maar naast dit bijzondere gebouw (de toren) heb je boven ook een mooi uitzicht over de stad.
Gebouwd eind 17e eeuw om de stad te beschermen tegen aanvallen uit het oosten. In WO II werd het door de nazi's gebruikt als gevangenis en zijn er veel Noorse verzetsstrijders vermoord. Als we hier klaar zijn, gaan we via de Gamle Bybro naar de andere kant van het water. De Gamle Bybro, oftewel de oude brug, is een brug die gebouwd is in 1861. Voorheen stond er aan weerszijde van de brug een toegangshuis, tegenwoordig staat deze er alleen nog aan de westelijke oever van de rivier maar is niet meer in gebruik als toegangshuis. De brug, volledig gemaakt van hout, is fraai uitgerust met twee houten poorten op het midden van de brug. Vanaf de brug, welke tegenwoordig alleen nog maar toegankelijk is voor fietsers en voetgangers, heb je een mooi uitzicht op de pakhuizen, wat wel eens wordt aangeduid als het beste plekje van Trondheim. Hier lopen we nog langs de Nidaros-Domkerk, waar het best druk is, aangezien dit in een groene omgeving ligt. Het bekendste bouwwerk in Trondheim is de Nidaros kathedraal, dat naast het aartsbisschoppelijk paleis ligt in het oude historische centrum van Trondheim. De grote kathedraal, gebouwd vanaf 1070, is het belangrijkste gotische monument in Noorwegen. Gedurende de middeleeuwen was het de belangrijkste christelijke pelgrim plaats in Noord-Europa, met pelgrim routes vanuit Oslo in het zuiden van Noorwegen en vanuit Jämtland en Värmland in het naburige Zweden. Tijdens de middeleeuwen, en ook na de onafhankelijkheid van 1905, was de Nidaros kathedraal de kroningskerk van de Noorse koningen. Koning Haakon VII was in 1906 de laatste koning die hier gekroond werd. Vanaf 1957, te beginnen bij koning Olav V, worden koningen in Noorwegen niet meer gekroond maar gezalfd. In 1991 werden de huidige koning Harald V en koningin Sonja in deze kathedraal gezalfd. Op 24 mei 2002 trouwde hun dochter prinses Märtha Louise in de kerk met de schrijver Ari Behn. Tegen de avond gaan we weer terug naar de camping en ontmoeten Anne en Ørian, waar we mee aan de praat raken. We doen verder niet veel. Bewolkt en hier en daar een bui. 13 graden.
Donderdag, 20-7-2000 Vandaag komen echt laat uit de tent. Het is 12.00 uur, maar nu zijn we wel goed uitgeslapen. We ontbijten, ik bedoel lunchen op ons gemak en kletsen wat met een Noorse biker. We bellen om 15.00 uur naar de dealer om te horen dat de Harley klaar is. Wel moeten we eerst naar de bank om te pinnen, aangezien ze ons een rib gaan uittrekken. Voor 3926 kronen krijgen we hem weer mee. Dit is zo’n 1450 gulden….. We rijden eerst nog een stuk door Trondheim voordat we naar de camping gaan in Sandmoen. Hij werkt weer zoals te voren en dat maakt het voor ons wel zo prettig. Douchen, relaxen en dan raken we weer aan de praat met Anne en Ørian. Tussendoor koken we, maar we kletsen ook gewoon door. We maken een kampvuurtje en de Noorse biker komt er ook bij zitten. Ørian heeft een stuk elanden vlees wat we kunnen proberen. Wij vinden er niet echt smaak aan zitten, maar het is maar wat je gewend bent. Het wordt niet echt donker en hier zitten we op de grens tussen dag en nacht. Als we naar het noorden kijken is het licht en de andere kant heeft de kleur van de nacht. Om 2.30 uur besluiten we om toch maar te gaan slapen. Bewolkt met de zon er tussendoor, hier en daar een bui. 18 graden
Vrijdag, 21-7-2000 We kunnen op ons gemak doen vandaag, want we gaan naar Renebu en dat is niet zo ver weg. We vertrekken om 13.30 uur en zijn 2 uurtjes later al op de plaats van bestemming. Henk, Marga en Nikkie zijn al aanwezig. We moeten even bij praten en dan gaan we al kletsent en onder het genot van een pintje de tent zetten. Het is nog niet zo druk, maar het is ook nog vroeg. Als we over het terrein lopen, komen we langs een tentje met voor Henk een bekende. Hij was ook op de motor camping in Denemarken. We gaan er even bij zitten en hij bied ons iets te drinken aan. In een 5 liter kan voor antivries zit een blauw goedje. Dit is voor de politie, aangezien dat het illegaal gestookte alcohol is. We willen eigenlijk niet, maar we nemen toch een bekertje duivels water aan.….. het is goor, echt goor en je voelt de vloeistof naar beneden lopen. We bedanken voor een tweede slok, ronden het gesprek af en lopen vlug door. Later maken we wat te eten en zitten de rest van de avond aan het kampvuur wat te pimpelen. Om 01.30 uur gaan we pitten. Het is nog steeds licht, vochtig en koud. Wolkenvrije dag met veel zon. 95 km.
Zaterdag, 22-7-2000 Om 10.30 uur wakker door de warmte en door Marga. Op ons gemak wat gegeten en gekletst. Om 13.00 gaan we de omgeving verkennen. Henk zet een route uit en we rijden van het ene grint pad naar het andere. Gelukkig is dit geen probleem, aangezien we geen haast hebben en we de omgeving zo ook kunnen bezichtigen. nadat we gegeten hebben, doen we nog wat grint paden en dan rijden we terug naar het treffen terrein. De zon schijnt heerlijk en de temperatuur is lekker warm, wat het rond lummelen wel prettig maakt. Om 20.00 uur is het tijd voor de spelletjes. Ze hebben aan de trekhaak van een auto een elastiek gemaakt en dit dan twee keer. Die doe je om je middel. Een stuk verderop staat een tafeltje met 2 flessen bier. Degene die het eerste bij het tafeltje is en het flesje leeg gedronken heeft, is de winnaar. Deze gaat dan door na de volgende ronde, tot er 1 persoon over blijft. We krijgen het van deze Vikingen niet gewonnen. Henk is snel bij de tafel, maar krijgt de fles niet leeg. Marga krijgt de elastiek niet ver genoeg uitgetrokken dat ze de tafel bereikt. Na wat hulp kan ze er bij en is het flesje zo leeg. Ik zelf sta tegenover de uiteindelijke winnaar. Hij is erg groot en doet me aan Hagar de verschrikkelijke denken. Drie passen heeft hij nodig om bij het tafeltje te komen. Het gaat eigenlijk best snel, maar als ik zo ver ben, begint hij aan zijn tweede flesje………… Sil stond bij de vrouwen ook tegenover de winnares. Zij was eigenlijk geen vrouw, maar een wijf. Vermoedelijk de vriendin van Hagar. Ze waren beide net zo vlug bij de tafel. Met het drinken deed zat er bij Sil een boer in de weg en dat ging dus niet zo snel. De Viking vrouw dronk net zo snel als de Viking man……… dus geen houden aan zo. Vervolgens gaan we touw trekken. De Viking man en vrouw behoren beide bij een club die hier al jaren alle prijzen weg sleept. De eerste ronde winnen we en staan Henk, Sil en ik tegenover 2 mannen en het Viking wijf. Het valt niet mee, het duurt even en dan trekken we ze toch over de streep. Nog niet echt uitgerust gaan we door naar de volgende ronde. Ondertussen zijn alle andere Noorse clubs op onze hand en roepen “hup Holland”. Dit wordt een wedstrijd waar het alle kanten op gaat. Een beetje naar ons en een beetje naar de andere kant. We hadden kunnen winnen als we beter hadden opgelet. Wij dachten dat het voorbij was en laten het touw los. We horen wel een heleboel Noors gepraat, maar kunnen dat niet verstaan. Het blijkt dat de knoop nog niet over de streep is. De Noren aan de andere kant begrijpen het wel en trekken het touw vlug verder. Einde voor ons van dit spelletje. Dit is geen ramp, want we zijn kapot en dan hadden we weer tegenover Hagar gestaan met zijn Vikingen. Groot, lomp en sterk. ’s Avonds is er live muziek, 2 gitaristen met veel nummers waar wij nog nooit van gehoord hebben. Het is kei gezellig, ook omdat we nu veel aanspraak hebben van de andere clubs. Ook de Viking club is sportief en we nemen met z’n allen een neut. Ik vraag me wel af of ze ook zo sportief waren geweest als ze niet gewonnen hadden. Het valt ons op dat deze lui bijna allemaal koffie drinken. Achteraf blijkt dat dit koffie met illegaal gestookte drank is. Dat verklaart een hoop. En dat allemaal om de politie voor de gek te houden. Om 2.00 uur sturen we iedereen weg bij onze tent, omdat we willen pitten. O ja, we hebben toch nog mooi 3 bekers in de wacht weten te slepen:
- 1e prijs verst gereden internationale club
- 1e prijs verst gereden man internationaal
- 1e prijs verst gereden vrouw internationaal en dan te bedenken dat de 1e prijs verst gereden club nationaal meer km’s gereden hadden dan ons………. Morgen is er weer een dag. Mooie zonnige dag, 26 graden. 205 km.
Zondag, 23-7-2000 De dag begint bewolkt, ook al doet het zonnetje z’n best. Om 10.00 uur zijn we weer paraat en na het ontbijt, gaan we rustig inpakken. Om 13.00 uur gaan we, onder grote belangstelling en uitbundig Noors gezwaai, op weg richting Oslo. Via de E6 komen we uit bij Otta, waar onze wegen zich scheiden. Wij gaan richting het zuiden , terwijl Henk, Marga en Nickie nog twee weken tegoed hebben. We eten nog even met z’n allen een ijsje en dan is het tijd om ook van elkaar afscheid te nemen. Hoe verder we richting Oslo komen, hoe donkerder het wordt. En ja hoor, net voor Lillehamer begint het te regenen. We hebben er gauw genoeg van en stoppen bij “Lillehamer camping”. Met dit weer is er niet veel animo om de tent te zetten, dus vragen we om een hutje. FL 140,00 gulden ???? Dus toch ons tentje gezet in de stromende regen. Als de tent gezet is, stopt het met regenen…………… (*&^^%$#%%^&*(**&(………We drinken en snacken eerst iets, voordat we gaan douchen. Maar als Sil bij de douche staat om het vuil er af te gaan wassen, valt de stroom op het sanitair blok uit. In het donker is dit ook geen optie, dus dan maar niet. Dan gaan we maar vroeg slapen, want we zijn moe. Zwaar bewolkt met veel regen, 18 graden. 311 km.
Maandag, 24-7-2000 Als we wakker worden, regent het alweer. We zijn vroeg en gaan toch maar inpakken. Na de koffie is het wegwezen geblazen. Intussen is alles zeikes nat geworden en gaan we rustig op weg. De 1e 100 km regent het dat het giet, daarna is 100 km droog en vervolgens 300 km buien…….. dit is niet leuk meer. We besluiten om door te rijden naar Varberg, waar de boot naar Denemarken gaat. Na 1 file voor de grens Noorwegen – Zweden en 1 file na een ongeval zijn we blij dat we gewoon door kunnen rijden. Als we eenmaal in Zweden zijn, hebben we snelweg en schiet het veel beter op. De laatste 50 km begint ook nog de zon te schijnen. Da’s mooi, kunne we alles meteen laten drogen. De camping staat zo vol dat we op het voetbalveld gezet worden. Het is wel ver van de douches en wc’s, maar wel lekker rustig als de spelende kinderen weg zijn. Straks douchen, eten en vroeg naar bed, want we zijn alweer moe. Regen, regen, regen, van 12 tot 20 graden. 557 km.
Dinsdag, 25-7-2000 We zijn alweer vroeg wakker en eenmaal met de kop naar huis gericht, willen we door gaan. De temperatuur is goed, maar erg bewolkt. Opruimen, koffie en daar gaan we weer. We gaan toch weer over de nieuwe brug Malmø – Kopenhagen, naar Denemarken. Lang leve de credit card, want we hebben geen geld meer en er niet bij stil gestaan dat de brug ook nog betaald moet worden. Na 100 km krijgt Sil het in haar nek en schouders, dus we gaan wat langzamer rijden. Ter hoogte van Odense en Kolding zien we weer bekend terrein. Hier waren we 5 jaar geleden op vakantie. Nadat we iets gegeten hebben, nemen we in Kolding een camping. Vonsild Caming APS heeft veel Nederlanders op doorreis. Nadat de tent staat en we aan de koffie zitten, komt er een motorrijder die op weg is naar Noorwegen. Hij is wat Remi en wij hebben genoeg tips voor hem. Later komt er ook nog een Duitser die om een praatje verlegen zit. Als hij na enige tijd is pissen, gaan wij lekker slapen. Bewolkt maar droog, 20 graden. 492 km.
Woensdag, 26-7-2000 Ik ben al weer vroeg wakker en maak koffie. Als ik hiermee Sil wakker maak, krijg ik een dankbare blik. Vandaag gaan we weer een heel eind richting Nederland. Om 11.00 uur zijn we al even op weg, maar het gaat niet goed. We zijn de snelweg zat en Sil heeft buikpijn, zodat ze regelmatig plat op de motor ligt. Ik ben in de veronderstelling dat dit weer aan haar nek ligt. Om 18.30 uur komen we dan toch aan op camping “Bleu Star” in Onstwedde. Tent zetten en dan eerst iets lekkers eten. Pintje erbij …….. wat is die hier goedkoop, dat worden er waarschijnlijk meer. We gaan douchen en komen straks nog wel even terug. Als we terug zijn pakken ze wel hard aan, die eerste drie. Maar we zijn dan ook niks meer gewend. Aan de bar zitten enkel Denen, waarvan 1 die op Nederlandse les zit. Hij wil wel met ons oefenen en dat resulteert in een hele gezellige avond. Maar om 23.30 uur hebben we onze zakken dan toch vol en gaan richting de tent. De zon achter de bewolking, maar wel droog. 22 graden. 526 km.
Donderdag, 27-7-2000 Op onze laatste vakantie dag slapen we eens goed uit, want we hoeven toch niet meer zo ver. Na een uitgebreid ontbijt in de kantine, pakken we in en rijden rond de middag richting Brabant. Het is droog en de temperatuur aangenaam. We rijden via de Harley dealer in Arnhem. Hier hebben we onze motoren ruim 1 jaar geleden nieuw gekocht. We proberen om nog wat coulance vergoeding te krijgen van de start motor reparatie in Trondheim. Helaas doen ze hier niets mee, aangezien ik zelf mijn onderhoud doe en niet bij hen. Jammer dan. Om 16.00 uur zijn we weer op ons vertrouwde adres. We brengen meteen even de foto’s weg na de 1 uur service om ze te laten afdrukken. Daarna even door naar onze eigen garage voor een afspraak van de Fatboy. Om 18.00 uur zijn we weer thuis met de foto’s en o wat zijn ze weer mooi.
Voor de mensen die naar Noorwegen willen, zouden wij willen zeggen: zeker doen. Wij hebben een perfecte vakantie gehad en concluderen dat Noorwegen een prachtig land is voor de motorrijder. Op naar 2001, dan doen we een rondje Europa. Totaal 5909 km
Zondag, 9-7-2000 We hadden gevraagd of ze ons om 07.30 uur wilde wekken, maar dat is of niet gebeurd of we hebben het niet gehoord, want we hebben heerlijk geslapen en werden om 08.30 uur wakker van gestommel. En nou moeten we ook nog snel worden, aangezien het ontbijt maar tot 09.00 uur is. Gauw douchen, eten en dan als de wiedeweerga weer op pad. Na 30 km krijgen we de eerste bui, maar die duurt maar 50 km en dan klaart het weer op en wordt het toch nog een mooie dag. We steken het water over via de een week geleden geopende Øresundsbrug. De Sontbrug (officieel Øresundsbron) is het opvallendste onderdeel van de 16 kilometer lange verbinding voor weg- en spoorverkeer over de Sont tussen Denemarken en Zweden. George Rothne ontwierp de brug en het ingenieursbureau Arup tekende het constructief ontwerp van de brug. De Sontbrug vormt de verbinding tussen Kopenhagen en Malmö. De grootste overspanning van deze tuibrug is 490 meter. De hoogste pyloon is 204 meter. Naar schatting weegt de brug in totaal 82 miljoen kilogram. De maximale hoogte van het wegdek is 57 meter. De verbinding, bestaande uit een spoorlijn met twee sporen en daarboven een weg met 2×2 rijstroken, werd op 1 juli 2000 door de Zweedse koning Karel XVI Gustaaf en de Deense koningin Margaretha II geopend. Een halve maand voor de officiële opening konden de Denen en Zweden door middel van een donatie aan het Deense Rode Kruis een kaart kopen om de brug skatend, fietsend of lopend over te gaan. Een paar kilometer voor Götenburg rijden we zo een stilstaande file in. We rijden rustig tussen de twee stroken auto’s door, maar enkele in uniform gestoken zweden denken daar anders over. We worden staande gehouden en de politie stuurt ons 200 meter tegen het verkeer in, waar er een uitrit is. Dit is dus in Zweden niet geoorloofd. Rare jongens die Zweden. Om 17.00 uur vinden we een camping, Tollenäs camping and youthhostel, in Stenungsund. De receptionist vraagt ons naar de Scandinavische camping kaart. Hoezo camping kaart ?? Nog nooit van gehoord. We denken dat we genaaid worden, maar als we er geen kopen, moeten we vertrekken. Dus vooruit dan maar. We zetten de tent aan het water, wat ’s avonds een prachtige zonsondergang op levert. Ik ga even pinnen en daarna kunnen we wat te eten gaan maken. De avond verloopt verder niet noemenswaardig. Bewolkt, met hier en daar een bui en soms een zonnetje achter de wolken. 508 km
Maandag, 10-7-2000 Geen idee hoe laat we zijn opgestaan, we zijn een beetje de tijd kwijt. We doen koffie en gaan inpakken. Als alles ingepakt is, zijn we de video camera kwijt…………. Alles weer uitpakken, maar daar vinden we ook niet het gene we zoeken. Na rond gekeken hebbende of er onbetrouwbare mede kampeerders aanwezig zijn, zoeken we verder. Uiteindelijk zit hij in de mouw van mijn motor jas………… Eindelijk kunnen we dan verder. De temperatuur is perfect, maar het is erg bewolkt. Om 14.00 komen we Noorwegen binnen rijden over de Svinesund brug. Lang geleden dat we nog echt gecontroleerd werden aan een Europese grens. De Svinesund Bridge is een boogbrug om het Iddefjord bij Svinesund over te steken en verbinden Zweden en Noorwegen. De brug is het meest westelijke grensovergang (en één van de meest zuidelijke) tussen de twee landen en draagt de Europese route E6 dat is een belangrijke verkeersroute in het gebied, het aansluiten van Oslo en de rest van Noorwegen met Göteborg , Malmö , Kopenhagen en de rest van Europa. We stoppen even voor een kop koffie en maken meteen wat kiekjes. Het is ondertussen gaan regenen en daarom nemen we de kortste weg, de ferry van Moss naar Horten. Wij zouden zeggen dat de boot vol is, maar de Noren frotten die twee motoren er nog wel bij. We eten op de boot een ijsje………. Je moet er wel echt van genieten……………. Kosten FL 12,00……. Welkom in Noorwegen. Als we staan rond te kijken op de boot, komt er een blonde Noorse naar ons toe gelopen. Ze rijd ook Harley, maar is nu met de auto. Ze heeft haar kleine bij en we kletsen zo de hele overtocht samen. Ze is een alleen staande moeder, wat in Noorwegen blijkbaar geen bijzonderheid is. Tijdens ons gesprek vertellen we dat we op vakantie zijn en dat we tevens naar een motor treffen willen gaan. Ze vertelt ons dat dit niet op de plaats is, als dat wij dachten. In verband met het slechte weer nodigt ze ons uit om met haar mee te gaan naar haar huis en kunnen we daar slapen. Een alleenstaande vrouw met een kind die twee wild vreemde motorijders uitnodigt om te blijven slapen ????? Ze spreekt ook heel erg goed Yankee achtig Engels, wat ons nog meer achterdochtig maakt. We rijden een heel stuk achter haar aan, omdat we toch die kant uit moeten. Als we tanken, besluiten we om te bedanken voor het aanbod. We vertrouwen het niet echt. We rijden weer verder na afscheid van Helle te hebben genomen. De regen was even gestopt, maar begint toch weer over nieuw……….. we nemen een camping. We moeten de tent opzetten in de stromende regen, het zij zo. Later halen we in de camping winkel wat te eten. Jezus wat is het hier duur. Diverse groenten en vlees worden in delen verkocht, omdat het anders te duur wordt. We zijn net te laat met ons bier, want dat mag na 20.00 uur niet meer verkocht worden. Laten wij nou net om 20.10 uur in de winkel zijn. En ze doen wat er staat. Dat wordt een avondje fris drinken. We ontmoeten 4 Duitsers die al 3 weken in Noorwegen aan het rondrijden zijn. Zij hebben alleen mar regen gehad…….. De rest van de avond bestaat uit eten koken, kaartje leggen en omdat het nog steeds regent, gaan we maar vroeg slapen. Zwaar bewolkt en veel regen. 308 km
Dinsdag, 11-7-2000 Om 08.00 uur opgestaan en het weer ziet er niet al te best uit., dus snel inpakken en wegwezen. De 1e 50 km gaat het nog ,maar dan rijden van de ene regenbui naar de andere. De omgeving onderweg is wel schitterend en we proberen ondanks het rotweer er zo veel mogelijk van mee te krijgen. De meren beginnen direct langs het asfalt. Om 14.00 uur zijn het water echt spuugzat en schuilen we nog maar eens bij een benzinepomp. 100 meter terug was een camping, dus daar maar naar toe om de tent op te zetten. Tussen de buien door lukt dat net. Na 4 dagen regen, besluiten we om niet verder Noorwegen in te gaan. We raken aan de praat met een Zwitserse toerist en die vertelt dat in Zwitserland sneeuw is gevallen en dat we daar ook niet naar toe hoeven voor het goed weer. Misschien terug naar Denemarken. Straks gaan we Henk en Marga bellen om hen ons nieuwe plan mede te delen. We zouden hen op de motorrally treffen. Misschien dat we ze dan in Denemarken op de motor camping ontmoeten. Het is behoorlijk koud en we hebben een aarden bloempot op z’n kop gezet met onze BBQ er onder. Dit geeft extra warmte en werkt goed. Sil is kapot en gaat lezen en dan slapen. Ik neus nog wat rond op de camping. Zwaar bewolkt en regen, veel regen, 15 graden. 202 km.
Woensdag, 12-7-2000 De dag begint goed. Bewolkt met een zonnetje er tussen door. We hebben besloten om toch nog door te gaan, aangezien het in de rest van Europa niet veel beter is. Op naar de Preikestolen. Preikestolen of Prekestolen (letterlijk: de Preekstoel) is een klif, die 605 meter boven de Lysefjord uitsteekt. Preikestolen is gelegen in de Noorse gemeente Forsand in de provincie Rogaland. Het is een toeristische bezienswaardigheid in het westen van Noorwegen en biedt een uitzicht over fjorden en bergen. De start van de officiële wandelroute naar de rots ligt op 3,8 kilometer van Preikestolen. De camping onderaan de berg is van Hollanders, dus de communicatie is makkelijk. We blijven hier drie nachten staan, omdat we de Preikestolen op willen. We bellen even naar Fuck en Annie (met wie we vorig jaar op vakantie waren, zie 1999 Oostenrijk - Italië), om te zeggen dat we maar 40 km van hen vandaan zitten. Later eten we voor in het restaurant, wat zeer goed was. We nemen een pintje en gaan de zonsondergang bekijken. Het is eindelijk droog, maar wel koud. Toch prachtig. Zwaar bewolkt, maar droog. 15 graden. 239 km.
Donderdag, 13-7-2000 Vandaag hebben we lekker uitgeslapen straks gaan we naar de Preikestolen. Ongeveer 4 km van de camping is de parkeerplaats. Vanaf daar is het klimmen geblazen. Na de1e 200 meter zijn we al bekaf, zo steil is het. Sil ziet het nu al niet zitten, maar dat gaat niet gebeuren. Allèè hop en doorgaan. Na 2 km gaat het al iets beter en krijgen we het zelfs warm, waardoor de jassen uit gaan en dus ook nog moeten worden mee gesleept. Gelukkig zit het weer mee, anders was het helemaal balen. Het is en zou droog blijven vandaag en het zonnetje komt zelfs wat door. Na 7 km klimmen, zien we eindelijk de Preikestolen………… Gelukkig we zijn er bijna. Het laatste stukje moet je langs de bergwand en je heel goed vast houden aan een touw wat ze gespannen hebben. Je kunt maar met 1 persoon tegelijk erlangs en je kijkt dan ook de diepte in. We lopen over het platform heen en weer en maken diverse foto’s en filemn uiteraard. Dan geef ik Sil nog even een hart verlamming als ik met de benen over de rand van het platform hang. Ze spreekt ineens Italiaans, Spaans, Scandinavisch en Afrikaans door elkaar. Wat zou ze bedoelen ? Dan gaan we weer terug naar beneden. Onvoorstelbaar hoe mensen naar boven komen…….. Gezinnen met een kinderwagen, een 10 jarige Chinees strompelt naar boven, vrouwen met hoge hakken, enz. enz.. enz. ook komen we een kinderwagen tegen die in de steek is gelaten. We wensen alle klimmers veel plezier en vooral succes. Om ongeveer 17.00 uur zijn we weer op de parkeerplaats. Een hele dag om naar boven en beneden te komen. Wat uitpuffen en iets drinken, voordat we terug gaan naar de camping. We bellen even naar Nederland en halen in de supermarkt wat pintjes en chips. Als ik terug kom van het boodschappen doen, besef ik eigenlijk pas dat het hier machtig duur is. Voor 8 flesjes bier heb ik volgens mij een kleine FL 100,00 betaald. Natuurlijk is dat een foutje. Ik ga terug naar de winkel en daar vertellen me dat alcohol in Scandinavië toch echt zo duur is………….. *(&^%^^&*((&(%^%^……………. Nou hier worden we niet dronken, da’s zeker. Sil trekt haar schoenen uit en we ontdekken een reuzen blaar. Gelukkig is deze al kapot gelopen. Als het 22.30 uur is, is het nog steeds licht en de zon schijnt zelfs ook nog, maar de wind is wel koud. We gaan ons mandje in. Bewolkt met de zon ruim aanwezig, 18 graden. 9 km.
Vrijdag, 14-7-2000 Het is nog vroeg als ik wakker wordt, maar ik weet niet hoe laat. Ik sta op en ontdek dat er nog meer vroege vogels rond lopen. Ik vraag hoe laat het is en dat blijkt 06.25 uur te zijn. Sil hoort dit ook en draait zich nog eens om. Ik ga wandelen in de omgeving. Ik hoor een dier loeien en heb de indruk dat dit een “moos” is of een ander wild beest. Ik blijf de richting van het geluid volgen en uiteindelijk blijkt het een koe te zijn……. Als ik een 1,5 uur later terug ben bij de tent, maak ik alvast koffie en een ontbijtje klaar. we willen vandaag met de boot mee de Lysefjorden in. De Lysefjord (Noors: Lysefjorden) is een Noorse fjord in de gemeente Forsand in de provincie Rogaland vlak bij de Høgsfjord. De naam betekent lichtfjord, waarschijnlijk door de lichte granieten stenen langs de fjord. De fjord is ongeveer 42 km lang en op het diepste punt 500 meter diep. De Lysefjord werd aan het eind van de laatste ijstijd gevormd, toen de gletsjers smolten. Als we willen vertrekken, stopt de Heritage Springer er mee. Startmotor kapot…………… na een stuk duwen, sputtert hij nog wat en slaat dan aan. Op naar de ferry. We moeten even wachten tot de boot er is en ondertussen klooi ik wat aan mijn motor. En ja hoor hij doet het weer. Maar als we de boot op willen rijden, stopt hij er weer mee. Er is ook geen plaats meer, dus dat maakt niet zo veel uit. Er komen meteen enkele Noorse Harley rijders hulp aan bieden. Er kan een kar geregeld worden en de motor kan in hun garage staan en dan kan hij naar Stavanger om onderdelen te halen en repareren we het zelf. Na een uur rond bellen met de Harley service, blijken de onderdelen niet voorradig te zijn. We komen uit bij de dealer in Trondheim en zo spreken we af dat we een dag of 5 later naar hem komen. Dat wordt dan duwen de eerst komende dagen. Na een duwtje bedanken we iedereen voor de hulp, een vergoeding wilden ze absoluut niet en rijden we richting Lysebotn. Lysebotn is een kleine plaats, gelegen aan het eind van de Lysefjord in de gemeente Forsand in Ryfylke in de provincie Rogaland. Het is een belangrijk toeristisch doel met meer dan 120.000 bezoekers per jaar, van wie de meesten met de toeristenveerboot over de Lysefjord aankomen. De Lyseweg, provinciale weg 500 naar Sirdal, voert langs 27 haarspeldbochten over een bergwand en is 29 km lang. De weg werd geopend in 1984 en het hoogste punt is 932 boven zeeniveau. Aan de top van deze slingerweg ligt de Øygardstøl, met een parkeerplaats, servicegebouwen voor wandelaars en een restaurant. Via een prachtige route er naar toe, staan we ook nog in de eeuwige sneeuw. Deze witte muur is wel drie meter hoog. Op deze hoogte is het wel erg koud en de schapen staan lekker langs de weg te gapen. Het lijkt wel of we op “the top of the world” rijden. Boven op de rotsen zijn allemaal stenen op elkaar gestapeld. Een oude traditie ? Een steenmannetje of steenman (ook wel aangeduid met het Engelse cairn) is een stapel van natuursteen. Steenmannetjes komen wereldwijd voor. Vaak komt de conische vorm voor, zoals een kegel, maar er komen ook andere vormen voor. Een steenmannetje wordt wel gebruikt om een pad of de top van een heuvel te markeren. In het verleden zouden reizigers die onherbergzame gebieden doorkruisten, de gewoonte hebben gehad om onderweg stenen op te rapen en toe te voegen aan het eerstkomende steenmannetje dat ze tegenkwamen. Vooral in het mistige klimaat van Engeland, Schotland, Wales of de hoogvlaktes in Scandinavië waar paden niet of nauwelijks zijn te herkennen zijn deze steenmannetjes bijzonder nuttig om de weg te kunnen vinden. Men loopt van het ene steenmannetje naar het volgende (zichtbare) steenmannetje. Ook in bergachtige gebieden worden steenmannetjes veel gebruikt. De huidige traditie vindt zijn oorsprong in de bronstijd. Men had de gewoonte om doodskisten (of een urn of beenderen) in een steenmannetje te bergen, zodat de kisten een opvallende positie kregen, vaak op een grote hoogte boven het dorp waar de overledene had gewoond. In IJsland ziet men ook vaak gestapelde stenen. In Kroatië (Dalmatië) en Herzegovina) worden steenmannetjes gromila genoemd. In Scandinavië worden steenmannetjes al eeuwenlang gebruikt voor navigatie. Op IJsland worden ze gebruikt als markering langs paden, veel van deze steenmannetjes zijn nog in het landschap te herkennen alhoewel de paden niet meer bestaan. In Groenland worden steenmannetjes gebruikt als game driving lane naar een game jump (voor rendieren ). Bij een uitkijkpunt zien we het laatste stuk weg, zo’n 5 km. Beneden ons liggen. De daling is 10% en met al die haarspeldbochten, een feest voor motorrijders. Deze zijn er dan ook genoeg. Ik ga het ook eens proberen, terwijl Sil boven blijft filmen. Kleine verassing: er zit ook nog een onverlichte tunnel in de weg naar beneden, die we niet gezien hadden. Als ik die in rijd met mijn zonnebril op, zie ik niks meer en in de tunnel hoor ik allemaal kletterend water. Remmend probeer ik over mijn zonnebril te kijken en zie dan ineens dat er ook nog een scherpe bocht in zit. Lekker duidelijk allemaal. We drinken in het restaurant nog een koffie en gaan dan weer terug over dezelfde route, aangezien er maar 1 is. Op de camping, 120 km verderop, komen we hongerig en koud aan en gaan daarom ook meteen wat eten en nemen een warme douche. De rest van de avond relaxen we een beetje. Onbewolkt en zonnig, 18 graden. 279 km.
Zaterdag, 15-7-2000 Vandaag gaan we weer verder, dus inpakken geblazen. We zijn vroeg wakker, dus dat moet lukken. Als we halverwege met inpakken zijn, komen onze buren nog even kletsen en hun adres aan ons geven. Dit voor als we ooit in Zwitserland zijn. Om 10.00 uur gaan we dan toch rijden richting Geilo. Het is weer een prachtige route via de N13 en N7, hoog over de bergen. Er zijn veel watervallen en er ligt nog veel sneeuw. Logisch dat de temperatuur hier aan de lage kant is. Onderweg moeten we een tunnel door, maar die is gesloten i.v.m. een zwaar ongeval en moeten we een berg over. Die grint pad is in ieder geval niet gemaakt voor al het verkeer wat er nu op zit. we rijden dan ook met een slakkengangetje over de passen. De hele weg hebben we niet hoger als de 1e versnelling kunnen rijden. Wel hebben we hier prachtige uitzichten en is de temperatuur aan de lage kant. Enkele jaren later komen we er achter dat het Johan betreft. Hoe klein kan het wereldje zijn. Onderweg eten we wat en dan gaan we vlug weer verder, want het is verder als we verwacht hadden. Als we in Geilo aankomen, is het al 20.00 uur. Een tentje zetten gaat niet meer gebeuren en we huren een hytte. Noorwegen is duur, maar deze hutjes slaat alles. Het is een vies hok met stapelbedden en kapotte matrassen, een oud bankje en een kookplaatje. En dat voor 400 Noorse kronen, omgerekend is dit ongeveer FL 125,00. Maar ja, we zijn moe en doen het toch maar.na het eten gaan we wat wandelen en een kaartje leggen. Een dure hut en dan moeten we ook nog 1,5 meter van elkaar liggen. Zonnig met veel bewolking, +/- 20 graden. 385 km.
Zondag, 16-7-2000 Vanmorgen zijn we weer vroeg uit de veren en aangezien we geen tent hoeven af te breken, kunnen we snel vertrekken. Alles opgepakt en dan de Springer proberen op gang te brengen. Na de derde keer en met behulp van enkele camping gasten, kunnen we op weg. Maar als Sil haar jas aantrekt, laat ik hem af slaan… Dat wordt dus nog een poging. 350 kg ijzer door de compressie slag van een Amerikaanse 2 cilinder duwen, dat resulteert in een bezwete rug. Bij de tweede poging slaat hij pas aan, maar we kunnen vertrekken. We nemen ons voor om voorlopig niet meer te stoppen. Het lijkt wel of het rijden in Noorwegen steeds mooier wordt. Prachtige bochten en schitterende uitzichten. Via de E16 komen we door de Lærdalstunnel. De Lærdalstunnel (Noors: Lærdalstunnelen) is de langste autotunnel ter wereld. De tunnel is ongeveer 24,5 kilometer lang. Hij is onderdeel van de hoofdroute van de hoofdstad Oslo naar Bergen, de E16, en is aangelegd omdat de oude route van Oslo naar Bergen 's winters vanwege de sneeuw vaak afgesloten was. Hierna volgen we de N5 die ons verder van Geilo naar Aurland brengt. Deze route geeft je alles om van te genieten: zon, sneeuw en uitzichten zover als je maar kunt kijken. Verder richting Øvre Ärdal waar eigenlijk ons 1e treffen zou zijn, maar helaas het is nu zondag dus dat is afgelopen. Als we ergens boven op een berg in het Kvitingsmorki reservaat rijden, komen we een motor tegen die nogal opzichtig naar ons zwaait. Als we gestopt zijn en de helmen gaan af, dan komt daar Helle onderuit. De vrouw die we getroffen hebben op de ferry bij Moss. Onvoorstelbaar hoe toevallig. We kletsen een hele partij bij en wisselen onze adressen uit. Na 1,5 uur rijden we weer verder en komen we bij een water partij aan gereden waar we weer de boot op moeten. Erop is geen probleem, maar eraf wordt iets anders. Een vriendelijke Noor helpt ons een handje en zo kunnen we weer de route volgen. Noorwegen is wel het land van de ferry’s en de tunnels. We hebben er vandaag veel gehad, van 100 meter tot 25 km. We stoppen op de camping bij Hafslo. Het volgende stuk is 140 km lang en daar ben je uit de bewoonde wereld verbannen. Totaal geen mensen. Ik zet de Springer tactisch neer, zodat ik die meteen een berg kan afduwen als we weg willen. Zo lijkt het ook of we met al onze bagage en 2 personen op 1 motor zitten. De mensen kijken wel verwonderd op. Deze camping ligt aan het Hafslo meer en er zijn diverse kleine kinderen in het water aan het spelen. Dit meer wordt gevuld door het water wat van de gletsjers af komt. Ik ga vol goede moed in m’n zwembroek richting het water. Als ik mijn kop onder dompel, slaat mijn hart een keer over. (*&%^&^%$$%^*()* MON DJIEU, wat is dat koud. Die kleine dreumussen lopen nog met een luier om…………. En die lopen gewoon het water in en uit…….. zouden ze nog niet zindelijk zijn ? Dat wordt dus niks. Terug naar de tent en maar weer omkleden, zodat we wat boodschappen kunnen gaan doen. Vanavond zetten we de BBQ aan en doen we niks anders meer als relaxen. Zonnig, 23 graden. 201 km.
Maandag, 17-7-2000 We zijn weer vroeg uit de veren en het zonnetje doet ook al goed z’n best. Het is een heel gehannes met inpakken deze keer, aangezien mijn motor 200 meter verder op een heuvel staat, i.v.m. het start probleem. En de campingplaats is onder bij het meer. Dus laden we de plunje baal eerst op de Fatboy en die rijden we dan naar de Springer, om hem daar over te laden. Ik probeer mijn motor eerst te starten, zodat hij wat opgewarmd is. Ik duw de Springer de heuvel af en zet hem in de versnelling. Onderaan is er geen teken van leven te bekennen…………. Nu moet ie dus weer omhoog……….. (*)&^%&*^)&(^*%&^&*)*( en ik sta hier helemaal alleen………… gelukkig komt er een camping gast aan gelopen. Het is de Zwitserse vrouw, waar we gister avond mee hebben staan te buurten en ik vraag haar of ze me even wil helpen. Niet wetend waar ze aan begint, knikt ze vriendelijk ja. En daar gaan we. Bij het eerste duwtje hoor ik achter mee het tegen vallend geluid van deze jonge dame. Toch zwaarder als gedacht. Hoe hoger we komen, hoe harder de ademhaling gaat. Maar uiteindelijk komen we toch boven aan de bult. Ik zweet me rot en vertel mijn hulpje dat ik nu weer met deze machine naar beneden moet om hem te starten. Nu krijg ik hem wel aan de praat en als dank breng ik mijn hulpje naar de benzinepomp om boodschappen te doen. O wacht, we moeten nog even naar de Harley dealer in Trondheim bellen. Hij heeft donderdag gelukkig tijd. Nog even de laatste spullen op de Springer binden. Hiermee gaat een pot jam in de plunjebaal open en zit alles onder deze plakzooi. Shit, alles er weer af en uitpakken. Alles plakt en moeten we afspoelen onder aan de camping……… Als we dan eindelijk zo ver zijn, kunnen we weg. Ook is Sil d’r gesp van de zadel tas kapot gegaan. Met al ons gehannes is het toch nog laat geworden en moeten we opschieten om het geplande nog te kunnen halen. Het gaat richting de Geiranger en alweer zitten we volop in de sneeuw. De Geirangerfjord is een fjord in de regio Sunnmøre in het uiterste zuiden van de Noorse provincie Møre og Romsdal. Het is een 15 kilometer lange arm van de Storfjord. Tussen de plaatsen Geiranger en Hellesylt, gelegen in de fjord, is er een veerverbinding. De fjord heeft diverse watervallen, zoals De syv søstrene ("De zeven zusters"), Brudesløret ("de Bruidssluier") en Friaren ("de Vrijer"), en is een van de meest bezochte toeristische attracties van Noorwegen. Sinds 14 juli 2005 staat deze fjord, samen met de Nærøyfjord op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De Storsæterfossen is een waterval waar een pad onderdoor loopt. De Flydalsjuvet is een rotspunt die uitzicht biedt over de Geirangerfjord. Ook vanaf de berg Dalsnibba, gelegen aan een zijtolweg van de rijksweg 63, is er een mooi uitzicht over de fjord. De Geirangerfjord wordt zeer regelmatig aangedaan door cruiseschepen en er zijn rondvaarten over de fjord. De haarspeldbochten worden steeds steiler en komen korter op elkaar. In èèn woord geweldig. Ook nu wordt het op deze hoogte wel weer aan de koude kant, maar dat kan de pret niet drukken. In Eidsdal zoeken we een camping op en gaan boodschappen doen. Dit valt in een buitenlandse taal ook niet altijd mee. Denken we melk te hebben gekocht en dat blijkt karnemelk te zijn. Volgende keer beter opletten. Na het eten hangen we nog wat rond en is de dag weer voorbij. Zonnige dag , 20 graden onderaan de berg, 4 graden op de berg. 256 km.
Dinsdag, 18-7-2000 We staan gepakt, gezakt en zonder brokken klaar om te vertrekken. Na een duwtje staan we om 11.00 uur op de ferry naar Linge. Helaas kun je op deze ferry niet naar boven rijden. Als we aan de overkant zijn aangekomen, vragen we aan de bemanning om een handje te helpen met duwen. En dan zijn we echt op weg. Wederom een prachtige route en na 50 km rijden we letterlijk met onze hoofden in de wolken. We volgen het achterlicht van een auto, aangezien het zicht 0,0 meter is. Als we over de top zijn, wordt het zicht iets beter. Dan gaan we aan de afdaling van de Trollstigen beginnen. Trollstigen (ook wel: de Trollenroute) is een deel van weg nummer 63 in Noorwegen van Åndalsnes naar het zuiden. Het is ongeveer 20 km lang. Het is een populaire toeristische weg met elf haarspeldbochten. De weg is geopend op 31 juli 1936 door koning Haakon VII na een bouwtijd van acht jaar. Oorspronkelijk was het een smalle weg waar auto´s elkaar op maar een paar plaatsen konden passeren. Na verbeteringen is het een goed berijdbare weg geworden. Boven op de top is een uitkijkplatform, Trollstigheim geheten, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de weg en de watervallen zoals Stigfossen. In de wintermaanden is Trollstigen gesloten. Zelfs in het voorjaar (mei-juni) is de weg naar de Trollstigen soms in de ochtend vanwege nachtvorst enkele uren gesloten. Rondom zijn de toppen van de Dronning (1568 m), de Kong (1593 m) en de Bispe (1475 m). Met al deze haarspeld bochten lijkt het vanaf onder wel een knikkerspel. Mooi om te zien. Hoe verder we richting Trondheim komen, hoe makkelijker de wegen worden. De planning was Opdal, maar we hebben Trondheim makkelijk gehaald. Om 19.00 uur gaan we een camping zoeken voor 3 nachten. En hoera, we zitten vlakbij de Harley dealer. We zijn wel een dag te vroeg, maar we brengen hem toch maar vast die kant op. We eten nog iets en gaan dan slapen, want het rijden in Noorwegen was vandaag vermoeiend en koud. Bewolkt en hier en daar een bui, 10 graden. 398 km.
Woensdag, 19-7-2000 Vandaag slapen we uit, ontbijten we op ons gemak en doen we de was. Dan wordt het tijd om de Springer weg te brengen. Na 16 km zoeken, staat hij 3 km verderop bij de Harley shop…… Morgenmiddag is ie gelukkig weer klaar. we brengen de Fat Boy terug naar de camping en nemen de bus naar de stad. Hier zien we de enigste fietslift ter wereld. De Trame-fietslift (Noors: Sykkelheisen Trampe) is de eerste, en tot nu toe enige fietslift in de wereld. Het prototype werd in 1993 gebouwd in Trondheim (Noorwegen). Om deze fietslift te gebruiken moet men een ponskaart kopen of huren. Een ponskaart kopen of huren kost 100 Noorse kroon. Voor het gebruik gaat men als volgt te werk: de rechtervoet wordt op het startpunt gezet (de linkervoet houdt men op de fietspedaal). De ponskaart wordt in de kaartlezer gestoken en de startknop wordt ingedrukt. Na een aantal seconden verschijnt er een voetplaat onder het startpunt en de fietser wordt vooruitgeduwd. Vervolgens gaan we naar Kristiansten Festnung. Het is een flinke klim naar deze vesting. Maar naast dit bijzondere gebouw (de toren) heb je boven ook een mooi uitzicht over de stad.
Gebouwd eind 17e eeuw om de stad te beschermen tegen aanvallen uit het oosten. In WO II werd het door de nazi's gebruikt als gevangenis en zijn er veel Noorse verzetsstrijders vermoord. Als we hier klaar zijn, gaan we via de Gamle Bybro naar de andere kant van het water. De Gamle Bybro, oftewel de oude brug, is een brug die gebouwd is in 1861. Voorheen stond er aan weerszijde van de brug een toegangshuis, tegenwoordig staat deze er alleen nog aan de westelijke oever van de rivier maar is niet meer in gebruik als toegangshuis. De brug, volledig gemaakt van hout, is fraai uitgerust met twee houten poorten op het midden van de brug. Vanaf de brug, welke tegenwoordig alleen nog maar toegankelijk is voor fietsers en voetgangers, heb je een mooi uitzicht op de pakhuizen, wat wel eens wordt aangeduid als het beste plekje van Trondheim. Hier lopen we nog langs de Nidaros-Domkerk, waar het best druk is, aangezien dit in een groene omgeving ligt. Het bekendste bouwwerk in Trondheim is de Nidaros kathedraal, dat naast het aartsbisschoppelijk paleis ligt in het oude historische centrum van Trondheim. De grote kathedraal, gebouwd vanaf 1070, is het belangrijkste gotische monument in Noorwegen. Gedurende de middeleeuwen was het de belangrijkste christelijke pelgrim plaats in Noord-Europa, met pelgrim routes vanuit Oslo in het zuiden van Noorwegen en vanuit Jämtland en Värmland in het naburige Zweden. Tijdens de middeleeuwen, en ook na de onafhankelijkheid van 1905, was de Nidaros kathedraal de kroningskerk van de Noorse koningen. Koning Haakon VII was in 1906 de laatste koning die hier gekroond werd. Vanaf 1957, te beginnen bij koning Olav V, worden koningen in Noorwegen niet meer gekroond maar gezalfd. In 1991 werden de huidige koning Harald V en koningin Sonja in deze kathedraal gezalfd. Op 24 mei 2002 trouwde hun dochter prinses Märtha Louise in de kerk met de schrijver Ari Behn. Tegen de avond gaan we weer terug naar de camping en ontmoeten Anne en Ørian, waar we mee aan de praat raken. We doen verder niet veel. Bewolkt en hier en daar een bui. 13 graden.
Donderdag, 20-7-2000 Vandaag komen echt laat uit de tent. Het is 12.00 uur, maar nu zijn we wel goed uitgeslapen. We ontbijten, ik bedoel lunchen op ons gemak en kletsen wat met een Noorse biker. We bellen om 15.00 uur naar de dealer om te horen dat de Harley klaar is. Wel moeten we eerst naar de bank om te pinnen, aangezien ze ons een rib gaan uittrekken. Voor 3926 kronen krijgen we hem weer mee. Dit is zo’n 1450 gulden….. We rijden eerst nog een stuk door Trondheim voordat we naar de camping gaan in Sandmoen. Hij werkt weer zoals te voren en dat maakt het voor ons wel zo prettig. Douchen, relaxen en dan raken we weer aan de praat met Anne en Ørian. Tussendoor koken we, maar we kletsen ook gewoon door. We maken een kampvuurtje en de Noorse biker komt er ook bij zitten. Ørian heeft een stuk elanden vlees wat we kunnen proberen. Wij vinden er niet echt smaak aan zitten, maar het is maar wat je gewend bent. Het wordt niet echt donker en hier zitten we op de grens tussen dag en nacht. Als we naar het noorden kijken is het licht en de andere kant heeft de kleur van de nacht. Om 2.30 uur besluiten we om toch maar te gaan slapen. Bewolkt met de zon er tussendoor, hier en daar een bui. 18 graden
Vrijdag, 21-7-2000 We kunnen op ons gemak doen vandaag, want we gaan naar Renebu en dat is niet zo ver weg. We vertrekken om 13.30 uur en zijn 2 uurtjes later al op de plaats van bestemming. Henk, Marga en Nikkie zijn al aanwezig. We moeten even bij praten en dan gaan we al kletsent en onder het genot van een pintje de tent zetten. Het is nog niet zo druk, maar het is ook nog vroeg. Als we over het terrein lopen, komen we langs een tentje met voor Henk een bekende. Hij was ook op de motor camping in Denemarken. We gaan er even bij zitten en hij bied ons iets te drinken aan. In een 5 liter kan voor antivries zit een blauw goedje. Dit is voor de politie, aangezien dat het illegaal gestookte alcohol is. We willen eigenlijk niet, maar we nemen toch een bekertje duivels water aan.….. het is goor, echt goor en je voelt de vloeistof naar beneden lopen. We bedanken voor een tweede slok, ronden het gesprek af en lopen vlug door. Later maken we wat te eten en zitten de rest van de avond aan het kampvuur wat te pimpelen. Om 01.30 uur gaan we pitten. Het is nog steeds licht, vochtig en koud. Wolkenvrije dag met veel zon. 95 km.
Zaterdag, 22-7-2000 Om 10.30 uur wakker door de warmte en door Marga. Op ons gemak wat gegeten en gekletst. Om 13.00 gaan we de omgeving verkennen. Henk zet een route uit en we rijden van het ene grint pad naar het andere. Gelukkig is dit geen probleem, aangezien we geen haast hebben en we de omgeving zo ook kunnen bezichtigen. nadat we gegeten hebben, doen we nog wat grint paden en dan rijden we terug naar het treffen terrein. De zon schijnt heerlijk en de temperatuur is lekker warm, wat het rond lummelen wel prettig maakt. Om 20.00 uur is het tijd voor de spelletjes. Ze hebben aan de trekhaak van een auto een elastiek gemaakt en dit dan twee keer. Die doe je om je middel. Een stuk verderop staat een tafeltje met 2 flessen bier. Degene die het eerste bij het tafeltje is en het flesje leeg gedronken heeft, is de winnaar. Deze gaat dan door na de volgende ronde, tot er 1 persoon over blijft. We krijgen het van deze Vikingen niet gewonnen. Henk is snel bij de tafel, maar krijgt de fles niet leeg. Marga krijgt de elastiek niet ver genoeg uitgetrokken dat ze de tafel bereikt. Na wat hulp kan ze er bij en is het flesje zo leeg. Ik zelf sta tegenover de uiteindelijke winnaar. Hij is erg groot en doet me aan Hagar de verschrikkelijke denken. Drie passen heeft hij nodig om bij het tafeltje te komen. Het gaat eigenlijk best snel, maar als ik zo ver ben, begint hij aan zijn tweede flesje………… Sil stond bij de vrouwen ook tegenover de winnares. Zij was eigenlijk geen vrouw, maar een wijf. Vermoedelijk de vriendin van Hagar. Ze waren beide net zo vlug bij de tafel. Met het drinken deed zat er bij Sil een boer in de weg en dat ging dus niet zo snel. De Viking vrouw dronk net zo snel als de Viking man……… dus geen houden aan zo. Vervolgens gaan we touw trekken. De Viking man en vrouw behoren beide bij een club die hier al jaren alle prijzen weg sleept. De eerste ronde winnen we en staan Henk, Sil en ik tegenover 2 mannen en het Viking wijf. Het valt niet mee, het duurt even en dan trekken we ze toch over de streep. Nog niet echt uitgerust gaan we door naar de volgende ronde. Ondertussen zijn alle andere Noorse clubs op onze hand en roepen “hup Holland”. Dit wordt een wedstrijd waar het alle kanten op gaat. Een beetje naar ons en een beetje naar de andere kant. We hadden kunnen winnen als we beter hadden opgelet. Wij dachten dat het voorbij was en laten het touw los. We horen wel een heleboel Noors gepraat, maar kunnen dat niet verstaan. Het blijkt dat de knoop nog niet over de streep is. De Noren aan de andere kant begrijpen het wel en trekken het touw vlug verder. Einde voor ons van dit spelletje. Dit is geen ramp, want we zijn kapot en dan hadden we weer tegenover Hagar gestaan met zijn Vikingen. Groot, lomp en sterk. ’s Avonds is er live muziek, 2 gitaristen met veel nummers waar wij nog nooit van gehoord hebben. Het is kei gezellig, ook omdat we nu veel aanspraak hebben van de andere clubs. Ook de Viking club is sportief en we nemen met z’n allen een neut. Ik vraag me wel af of ze ook zo sportief waren geweest als ze niet gewonnen hadden. Het valt ons op dat deze lui bijna allemaal koffie drinken. Achteraf blijkt dat dit koffie met illegaal gestookte drank is. Dat verklaart een hoop. En dat allemaal om de politie voor de gek te houden. Om 2.00 uur sturen we iedereen weg bij onze tent, omdat we willen pitten. O ja, we hebben toch nog mooi 3 bekers in de wacht weten te slepen:
- 1e prijs verst gereden internationale club
- 1e prijs verst gereden man internationaal
- 1e prijs verst gereden vrouw internationaal en dan te bedenken dat de 1e prijs verst gereden club nationaal meer km’s gereden hadden dan ons………. Morgen is er weer een dag. Mooie zonnige dag, 26 graden. 205 km.
Zondag, 23-7-2000 De dag begint bewolkt, ook al doet het zonnetje z’n best. Om 10.00 uur zijn we weer paraat en na het ontbijt, gaan we rustig inpakken. Om 13.00 uur gaan we, onder grote belangstelling en uitbundig Noors gezwaai, op weg richting Oslo. Via de E6 komen we uit bij Otta, waar onze wegen zich scheiden. Wij gaan richting het zuiden , terwijl Henk, Marga en Nickie nog twee weken tegoed hebben. We eten nog even met z’n allen een ijsje en dan is het tijd om ook van elkaar afscheid te nemen. Hoe verder we richting Oslo komen, hoe donkerder het wordt. En ja hoor, net voor Lillehamer begint het te regenen. We hebben er gauw genoeg van en stoppen bij “Lillehamer camping”. Met dit weer is er niet veel animo om de tent te zetten, dus vragen we om een hutje. FL 140,00 gulden ???? Dus toch ons tentje gezet in de stromende regen. Als de tent gezet is, stopt het met regenen…………… (*&^^%$#%%^&*(**&(………We drinken en snacken eerst iets, voordat we gaan douchen. Maar als Sil bij de douche staat om het vuil er af te gaan wassen, valt de stroom op het sanitair blok uit. In het donker is dit ook geen optie, dus dan maar niet. Dan gaan we maar vroeg slapen, want we zijn moe. Zwaar bewolkt met veel regen, 18 graden. 311 km.
Maandag, 24-7-2000 Als we wakker worden, regent het alweer. We zijn vroeg en gaan toch maar inpakken. Na de koffie is het wegwezen geblazen. Intussen is alles zeikes nat geworden en gaan we rustig op weg. De 1e 100 km regent het dat het giet, daarna is 100 km droog en vervolgens 300 km buien…….. dit is niet leuk meer. We besluiten om door te rijden naar Varberg, waar de boot naar Denemarken gaat. Na 1 file voor de grens Noorwegen – Zweden en 1 file na een ongeval zijn we blij dat we gewoon door kunnen rijden. Als we eenmaal in Zweden zijn, hebben we snelweg en schiet het veel beter op. De laatste 50 km begint ook nog de zon te schijnen. Da’s mooi, kunne we alles meteen laten drogen. De camping staat zo vol dat we op het voetbalveld gezet worden. Het is wel ver van de douches en wc’s, maar wel lekker rustig als de spelende kinderen weg zijn. Straks douchen, eten en vroeg naar bed, want we zijn alweer moe. Regen, regen, regen, van 12 tot 20 graden. 557 km.
Dinsdag, 25-7-2000 We zijn alweer vroeg wakker en eenmaal met de kop naar huis gericht, willen we door gaan. De temperatuur is goed, maar erg bewolkt. Opruimen, koffie en daar gaan we weer. We gaan toch weer over de nieuwe brug Malmø – Kopenhagen, naar Denemarken. Lang leve de credit card, want we hebben geen geld meer en er niet bij stil gestaan dat de brug ook nog betaald moet worden. Na 100 km krijgt Sil het in haar nek en schouders, dus we gaan wat langzamer rijden. Ter hoogte van Odense en Kolding zien we weer bekend terrein. Hier waren we 5 jaar geleden op vakantie. Nadat we iets gegeten hebben, nemen we in Kolding een camping. Vonsild Caming APS heeft veel Nederlanders op doorreis. Nadat de tent staat en we aan de koffie zitten, komt er een motorrijder die op weg is naar Noorwegen. Hij is wat Remi en wij hebben genoeg tips voor hem. Later komt er ook nog een Duitser die om een praatje verlegen zit. Als hij na enige tijd is pissen, gaan wij lekker slapen. Bewolkt maar droog, 20 graden. 492 km.
Woensdag, 26-7-2000 Ik ben al weer vroeg wakker en maak koffie. Als ik hiermee Sil wakker maak, krijg ik een dankbare blik. Vandaag gaan we weer een heel eind richting Nederland. Om 11.00 uur zijn we al even op weg, maar het gaat niet goed. We zijn de snelweg zat en Sil heeft buikpijn, zodat ze regelmatig plat op de motor ligt. Ik ben in de veronderstelling dat dit weer aan haar nek ligt. Om 18.30 uur komen we dan toch aan op camping “Bleu Star” in Onstwedde. Tent zetten en dan eerst iets lekkers eten. Pintje erbij …….. wat is die hier goedkoop, dat worden er waarschijnlijk meer. We gaan douchen en komen straks nog wel even terug. Als we terug zijn pakken ze wel hard aan, die eerste drie. Maar we zijn dan ook niks meer gewend. Aan de bar zitten enkel Denen, waarvan 1 die op Nederlandse les zit. Hij wil wel met ons oefenen en dat resulteert in een hele gezellige avond. Maar om 23.30 uur hebben we onze zakken dan toch vol en gaan richting de tent. De zon achter de bewolking, maar wel droog. 22 graden. 526 km.
Donderdag, 27-7-2000 Op onze laatste vakantie dag slapen we eens goed uit, want we hoeven toch niet meer zo ver. Na een uitgebreid ontbijt in de kantine, pakken we in en rijden rond de middag richting Brabant. Het is droog en de temperatuur aangenaam. We rijden via de Harley dealer in Arnhem. Hier hebben we onze motoren ruim 1 jaar geleden nieuw gekocht. We proberen om nog wat coulance vergoeding te krijgen van de start motor reparatie in Trondheim. Helaas doen ze hier niets mee, aangezien ik zelf mijn onderhoud doe en niet bij hen. Jammer dan. Om 16.00 uur zijn we weer op ons vertrouwde adres. We brengen meteen even de foto’s weg na de 1 uur service om ze te laten afdrukken. Daarna even door naar onze eigen garage voor een afspraak van de Fatboy. Om 18.00 uur zijn we weer thuis met de foto’s en o wat zijn ze weer mooi.
Voor de mensen die naar Noorwegen willen, zouden wij willen zeggen: zeker doen. Wij hebben een perfecte vakantie gehad en concluderen dat Noorwegen een prachtig land is voor de motorrijder. Op naar 2001, dan doen we een rondje Europa. Totaal 5909 km
-
20 Juli 2016 - 14:46
Sjan:
wat een mooi verslag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
