1997, Schotland

Zaterdag 9-8- 1997 Vandaag start onze vakantie en we kunnen rustig aan beginnen, aangezien we afhankelijk zijn van de boot. We starten om 13.30 uur richting Ijmuiden en komen daar om 15.30 aan. De temperatuur loopt op tot 31 graden en we moeten 1,5 uur wachten in deze hitte totdat we in kunnen gaan schepen. We willen niet ver van onze bepakte motoren, dus in de zon krijgen we het bloedheet. Maar uiteindelijk kunnen we de oprijplank over en rijden we het ruim in. We hebben speciale motor plaatsen aan de zijkant en daar zitten ringen waar je de motor mee kunt vast zetten. Dit is voor ons ook de eerste keer, dus we sjorren aan alle kanten alles stevig vast. We zien een BMW rijder aan komen, die hem op de middenbok trekt en er een enkele spanband overheen trekt en klaar is kees. We voelen ons nu toch echt wel een stel groentjes. Maar ook de onze staan sterk en ook wij kunnen op zoek naar de slaapstoelen. Deze hebben we al gauw gevonden, maar daar is ook niks aan. Aangezien het mooi weer is, zoeken we en plekje op het achterdek en wachten tot de boot uitvaart. Eindelijk 18.30 uur, de boot dobbert de haven uit. Het is ontzettend heiig boven zee, dus de kust is zo uit het zicht. We neuzen wat rond op de boot, maar de taxfree is nog steeds te duur. Om 20.30 hebben we een diner buffet en dat was best wel lekker. We gaan op onze slaap stoelen even uitbuiken en proberen wat te slapen. Maar weet je, op een kinderspeelplaats met een berg lawaai, kun je gewoon niet slapen. We gaan weer de boot op en komen 2 Groningers tegen die ook niet goed weten wat te doen. Zij zijn ook treffen rijders en zo zijn we al vlug in gesprek, terwijl we richting de bar lopen. Onderweg komen we een groepje Schotten tegen die net van een treffen komen uit Hongarije. Nou, we hebben elkaar gevonden en met zo’n 15 man lopen we verder naar de disco. Hier is het een dooie boel van jewelste en we gaan dan ook meteen naar de DJ voor andere muziek. Onze smaak wordt niet echt gewaardeerd, maar met nog 10 andere gasten buiten ons, kan hij niet echt weigeren. De dansvloer is leeg en de 10 andere gasten zitten als lijken achter hun tafeltje. Als dan het aangevraagde nummer komt, staan er 15 los geslagen bikers op de vloer te headbangen, rocken, zingen, zuipen en plezier te maken. Na nog enkele verzoek nummers komen er nog steeds geen andere gasten uit hun veilige schuilplaats en de DJ besluit voor ons te kiezen. Het doosje disco verdwijnt en de kist rock komt naar boven. Nu we de muziek voor ons allen hebben, gaan we helemaal los. Het is bere gezellige tot 2.30 uur en toen zijn we goed beschonken toch maar gaan slapen. Nou dit valt niet mee, we zijn elk half uur wel wakker door iets of iemand. Misschien nog meer slaapmutsjes moeten nemen.

Zondag 10-8-1997 Om 08.00 uur Nederlandse tijd op gestaan, omdat de omroep installatie zegt dat we om 09.00 uur aankomen in Newcastle. Maar dit is Engelse tijd, dus het duurt nog 2 uur voor we aanmeren. We nemen een goed ontbijt, aangezien we nog niet helemaal geschikt zijn om al recht op de wereld te staan. Zo vlug als we kunnen van de boot af en meteen de eerste de beste Engels man de schuld geven dat hij aan de goede kant rijd en ik niet. Da’s dus even wennen dat links rijden. Na 197 mijl (317 km) komen we om 13.30 uur aan op Drummohr Holiday Park. Aangezien we niet zo heel veel slaap hebben gehad, afgelopen nacht, zetten we onze tent op en gooien hem nog even om. Het is 16.00 uur als we weer een beetje tot bezinning zijn gekomen. We zijn maar enkele km's van Edinburgh en gaan samen op 1 motor naar de stad. Het is nog steeds zonnig en warm, dus de jassen hebben we niet nodig. Een houthakkers blouse is genoeg. Edinburgh is sinds 1437 de hoofdstad van Schotland. De stad (city) ligt aan de oostkust, aan de zuidzijde van de Firth of Forth, en is de zetel van het Schots Parlement, dat in 1999 opnieuw is ingesteld. De stad wordt door inwoners soms liefkozend Auld Reekie ("Oude Rokerd") genoemd. De stad is de op één na grootste stad van Schotland, na Glasgow. We lopen door de stad en komen er achter dat er dit jaar een of ander stads jubileum is en er een try-out is van een grote Tattoo in het kasteel, boven op de berg. Nou een gratis concert vinden we niet erg en nemen de kaartjes aan. Het is nog niet zo ver en lopen door het oude centrum. We zien veel straat muzikanten en in het middeleeuwse centrum doet het wel Anton Pieck achtig aan. Steeds meer mensen lopen richting het kasteel en gaan hen volgen, aangezien we niet achteraan ergens weggestopt te willen worden. Edinburgh Castle is een kasteel, gelegen op Castle Rock, een oude vulkanische plug, in de Schotse hoofdstad Edinburgh. De meeste gebouwen van het huidige kasteel zijn 17e-eeuws. De Schotse kroonjuwelen en de Stone of Scone of Stone of Destiny, waarop de koningen van Schotland werden gekroond, zijn hier te bezichtigen. De show is echt op z’n statig Engels en is wel mooi om te zien. Maar ook drumbands en doedelzakken ben je na 2 uur echt wel beu, hoe mooi het ook kijkt. We gaan om 20.00 uur dan ook naar de motor om weer terug te gaan naar de camping. Ons besluit is niet allen vanwege de muziek, maar op dit grote eiland wordt het als de zon weg is erg vochtig en koud. O ja, we hebben geen jas bij…………. lekker slim……. O ja, waar is onze camping…………… weer lekker slim…………. We rijden wat rond om te kijken of we iets bekends tegen komen, maar helaas. Als we een politie auto zien staan, gaan we de sterke arm om hulp vragen. We vertellen dat onze camping naam klinkt als iets met “drum”. Maar de vriendelijke mannen vertellen ons dat dat redelijk normaal is in Schotland. We omschrijven e.e.a. en hij denkt wel te weten waar we heen moeten. Gelukkig hebben ze gelijk en kunne we ons eten gaan voor bereiden. We gaan douchen, eten, afwassen en dan is het tijd voor ons bedje.

Maandag, 11-8-1997 We staan om 09.00 op en nuttigen ons ontbijt. Alles oppakken en om 10.30 uur schakelen we onze bikes in de eerste versnelling en rijden richting Huntly, vlak bij Inverness. Het is raar weer: niet koud, zwaar bewolkt en mistbanken. Hoe hoger we komen, hoe mooier alles wordt. Ook hebben we hier echt het gevoel van vakantie: geen enkele Hollander te bekennen. Om 17.00 uur komen we aan op Huntly Castle Caravan Park. Na een korte tijd staat onze tent al weer en is er zo koffie gezet. In Schotland is het echt wel vermoeiender rijden als b.v. vorig jaar in Frankrijk. Dit betekent dus dat we vanavond niet koken, maar uit gaan eten. Na terugkomst op de camping, spelen we nog een spelletje kaart en gaan om middernacht voldaan slapen. We hebben tot nu 420 mijl gereden.

Dinsdag, 12-8-1997 Om 09.00 uur wakker door de hitte !! Prachtige zonnige dag 25 graden. Als de koffie is genuttigd, gaan we naar Leith Hall & Garden Estate. Ze hebben hier mooie tuinen en een heuvel met een verschrikkelijke klim, vooral met dit weer. Maar als je eenmaal boven bent, heb je wel een prachtig uitzicht over de omgeving. Leith Hall is een kasteelachtig landhuis in Kennethmont, Aberdeenshire, Schotland. Leith Hall ligt op een landgoed van zo'n 1.157 km² met park en tuinen. Sinds 1945 wordt het landgoed beheerd door de National Trust for Scotland. Na een paar liter zweet verlies, zoeken we weer verkoeling op onze motoren. We gaan naar de kust en gaan bij Aberdeenshire naar een prehistorisch park. Jammer, want het is wel erg (te) nieuw voor een prehistorisch park en ze hebben wel heel erg moderne prijzen. Niets voor ons dus. Door naar het strand van Aberdeen, waar het goed toeven is met dit weer. Op de terugweg naar de camping rijden we eerst nog langs de restanten van Huntly Castle. Sil gaat niet meer mee op de muren van de ruïne, want ze heeft genoeg trappen gezien voor vandaag, ook al is het erg mooi. Huntly Castle is een voornamelijk vijftiende- en zestiende-eeuws kasteel in Strathbogie, Huntly, in de Schotse regio Aberdeenshire. Het kasteel was de hoofdzetel van de Gordons. De resten van een twaalfde-eeuwse motte en van een vroeg vijftiende-eeuwse donjon zijn nog te zien. Van hieruit gaan we boodschappen doen en dan vlug de warme motorkleding uit. Dan lekker naar de beek achter de camping voor wat afkoeling. Als we later bij de tent terug zijn, moeten we onze oude Nokia opladen en proberen om even naar Nederland te bellen, maar daar pakt niemand af. Dan maar aan de kook. De avond wordt verder gevuld met een kaartje leggen, wat ten goede komt voor Sil. Dit is natuurlijk geluk en geen tactiek. Welterusten.

Woensdag 13-8-1997 Om 08.30 uur staan we op en gaan oppakken, we zijn vlug weer klaar om verder te gaan. De reis van vandaag gaat richting Inverness naar Cromerty, waar de walvissen en dolfijnen zijn. Als we bij het kantoor van Eco Ventures aankomen, dan blijkt de boot al volgeboekt te zijn. We maken een afspraak voor 17 augustus om 14.30 uur. Daarna rijden we naar Dornoch. We kopen enkele ansicht kaarten en bellen even naar Mary (zus). We wandelen wat rond en doen nog enkele boodschappen en gaan daarna vlug terug naar de camping. We maken vandaag kennis met de echte Schotse regen en zitten daarom ook de hele avond in de tent.

Donderdag 14-8-1997 De ogen worden weer geopend om 08.00 uur, het is bewolkt, maar droog en zelfs warm. We rijden vandaag verder naar het noorden, waar we onderweg stoppen bij het plaatsje Inver-Arms Dunbeath. Op aanraden van Stuart, die we hebben leren kennen op de boot, moesten we zeker even langs “Chicken George”. We hadden verwacht om misschien een van de jongens tegen te komen, maar helaas. We drinken wat en rijden weer verder richting John O’Groats, The Last House. John o'Groats is een dorp in het uiterste noorden van Schotland. Het dorp ligt in het raadsgebied Highland en het historische graafschap Caithness. Het dorp zou zijn naam ontlenen aan een Hollander, Jan de Groot, die in 1496 het veerrecht tussen Schotland en de Orkney-eilanden verwierf van koning Jacobus IV van Schotland. Er groeien geen bomen. Nu zien we pas echt hoe prachtig Schotland is. Weinig verkeer en prachtige uitzichten langs de kust. We stoppen om 17.00 uur in Reay op een erg kleine camping. Eigenlijk is het een hele grote tuin achter iemands huis, met een douche die nog uit de tweede wereldoorlog stamt en heel, heel erg koud is. We douchen dan ook niet. Het is de hele dag lekker warm geweest, 28 graden met hier en daar een verdwaalde druppel. ’s Avonds koelt het erg hard af. Het dorpje heeft 15 huizen, een benzinepomp, twee winkels, een kerk en een golfbaan……………. Alles is om.00 uur gesloten en we hebben nog geen boodschappen kunnen doen. Dat betekent dat we niks te eten en te drinken hebben, mooi is dat. Gelukkig hebben we nog een reep chocolade en een blik soep. Als we die op hebben, kaarten we nog enkele potjes en gaan vroeg naar bed.

Vrijdag 15-8-1997 08.30 uur is het dag en na de koffie en een broodje ( winkels zijn gelukkig wel vroeg open) worden de plunjebalen weer gevuld en is het on the road again. Het is bewolkt en de zon komt af en toe door en het is niet koud. Vandaag zien we het mooie van de Highlands. Adembenemend mooi is het hier. Ik kan het nog zo vaak schrijven je moet het gewoon zelf zien. Je kunt niet echt km’s maken, want het is een en al bochten werk en veel stukken boeren land weggetjes. Midden in de Highlands krijgen we een Schotse bui en moeten de regenpakken alsnog aan. Als we onderweg ergens stoppen voor een kop koffie, komen we enkele Oostenrijkers tegen die op de fiets rond trekken. Zij gaan de tegen gestelde richting in, dus hebben we ze wat tips mee gegeven. Zij komen van de west kust en hebben nogal wat last gehad van muggen. Ze hebben korte wielrenners broeken aan en de benen zitten helemaal vol met muggen beten. Het lijkt wel of ze een huid ziekte hebben. We rijden weer terug naar Cromarty en moeten hiervoor een ferrie nemen……. Deze is zo klein dat er maar 1 auto op kan. Op het midden van de boot zit een draaischijf. Aangezien de boot zo klein is dat de auto niet kan draaien, doen ze dit m.b.v. de draaischijf. Wij hebben niet vel plaats nodig en kunnen ook maar net tussen de auto en de scheepsrand geplaatst worden. We vinden een camping in Rosemarkie, aan de zee. Dit is maar enkele km’s van Cromarty. We blijven hier drie nachten, want zondag gaan we dolfijnen kijken. Als we aankomen op Rosemarkie Camping and Caravanning Club, krijgen we nog net even een douche van boven en enkele minuten later schijnt de zon weer. Vreemd weer. Ik krijg de haringen bijna niet de grond in, zo hard is het hier. Gelukkig hebben we dikke spijker haringen en met behulp van wat krachtige Viking taal lukt het toch nog wel. De tent staat uiteindelijk als een rots in de branding. Om 19.00 uur zin we aangelopen naar de vuurtoren die hier op de camping staat. Hier zou je ook dolfijnen kunnen spotten. We zijn benieuwd. Op het eind van de camping botsen twee stromingen. Die uit de baai, met die van de zee. Hierdoor zit er veel vis op dit punt en daar komen de dolfijnen en zeerobben dan weer op af. Op enkele meters afstand staan we te kijken naar deze prachtige dieren die met hun jongen zich te goed doen aan de vis. Onbekend hoelang we hier hebben gestaan. Terug bij de tent moeten we nog koken, eten, douchen en met een kaartje leggen beëindigen we deze mooie dag. We hebben tot nu toe 863 mijl gereden.

Zaterdag 16-8-1997 We zijn om 09.00 uur opgestaan en koffie gezet. We moeten de was gaan doen, maar aangezien er nogal wat mensen voor ons aan de beurt zijn, gaan we dit met de hand doen. Nadat we de was hebben opgehangen, kleden we ons aan voor een mooie tocht. Als eerste rijden we naar een whisky distilleerderij in Muir of Ord. Whisky (Schots/Canadees) of whiskey (Iers/Amerikaans) is een sterkedrank die is gedistilleerd uit gegist graanbeslag en gerijpt op houten vaten. Als we hier klaar zijn met de rondleiding, gaan we door naar Castle of Cowdor. Cawdor Castle is een kasteel in Cawdor, ongeveer 16 km ten oosten van Inverness en 8 km ten zuidwesten van Nairn in Schotland. Het kasteel bestaat uit een vijftiende-eeuwse woontoren met latere toevoegingen. Oorspronkelijk was het een bezit van de Calder-clan; in de zestiende eeuw ging het over op de Campbells. Het is nog steeds eigendom van de familie Campbell, en is het thuis van de douairière gravin Cawdor, stiefmoeder van Colin Campbell, de zevende graaf Cawdor. Helaas was het niet mogelijk om het kasteel van binnen te bezichtigen. En dan moet je in eens heel erg poepen……….. en nergens een wc ….. verder is er plek genoeg. Het bezichtigen komt tot een einde en we rijden weer terug naar Rosemarkie, waar we boodschappen gaan doen. Om 18.00 uur zijn we weer terug op de camping. Het is de hele dag een mooie dag geweest en de km teller is bijna rond. We zijn weer naar het eind van de camping gelopen om de dolfijnen weer te zien. Deze keer maakten de dolfijnen tot 2 keer toe een echte sprong uit het water, magnifiek. Weer terug bij de tent, gaat eerst de was in de droger, douchen en op naar de pub. Als we hier binnen lopen, gaan we echt terug in de tijd. Deze pub is al meer dan 100 jaar oud en er is nooit iets aan veranderd. Als we een plekje opzoeken, wordt ons al gauw duidelijk gemaakt dat we daar niet mogen gaan zitten. Ons afvragend waarom dat is, schuiven we enkele plaatsen op. Een half uurtje later wordt het duidelijk. Er komt een oude man binnen die hier de eerste steen zou kunnen hebben gelegd. Hij gaat op zijn honderd jaar oude kussen zitten en besteld een Guinnes. We babbelen wat met iedereen en het ijs is gebroken. Er hangt een hele grote televisie in het cafe, waar uiteraard voetbal op staat. Nu speelt in het betreffende elftal een Nederlander (waar ik de naam niet meer van weet, ben geen voetbalfan) en als al die gasten in de gaten krijgen dat ook wij uit Nederland komen, kan er niks meer stuk. Zelfs als de pub om 23.00 uur gaat sluiten en ze met de vaste gasten achter gesloten deur door gaan, mogen wij blijven. Tijdens alle verhalen komt naar buiten dat we motor rijders zijn en we moeten dan ook zeker mee naar achteren waar er nog een hele oude versie van een Enfield staat. Het is beregezellig, maar om 13.00 uur moeten ook wij dan toch echt naar buiten. We slenteren met onze zakken vol weer terug naar de camping……………..

Zondag 17-8-1997 Om 10.00 uur zijn we aangereden naar Cromarty. We neuzen eerst wat rond in het dorpje en nemen een kijkje in de plaatselijke kerk, waar we ook het kerkboek tekenen. In het tea-house nuttigen we wat en om 13.45 gaan we dan eindelijk naar het Dolfijn huis. We krijgen eerst een filmpje over de trip te zien en gaan dan naar de boot. Nadat de reddingsvesten zijn aan getrokken, vertrekken we richting “The Moray Firth”. We varen eerst langs een vis-farm. Hier worden vissen gekweekt in open wateren. Door varend gaan we langs enkel vogel kolonies……. Getverd……….. wat stinken die beesten. Gelukkig ruimen wij mensen onze stront wel op. Tijdens het varen zijn er enkele dolfijnen langs de boot komen zwemmen en gaan met ons op. Mooie belevenis met al die spelende vissen rondom de boot. Ook waren er nog 2 zeerobben, maar die hielden wel wat afstand. Aan het eind van de middag komen we weer aan wal. We gaan terug richting de camping en dan begint het te regenen, shit. Ik bouw nog een stuk aan de tent, zodat Sil toch kan koken, maar uiteindelijk gaan we uit eten. Ik vond het wel lekker, maar Sil niet en ze vond het te duur. Volgende keer mag ze weer koken, dan gaat ze het vanzelf lekkerder vinden. Als we dan terug bij de tent zijn, loopt ze nog even te klieren en dan gaan we weer slapen.

Maandag 18-8-1997 Om 10.00 uur zijn we wakker, vlug wassen, koffie, oppakken en gaan met die banaan. We koersen vandaag richting Fort William. Deze route loopt langs Loch Ness. Nou en we hebben wel enkele monsters gezien hoor. Op diverse plaatsen hebben we even stil gestaan, maar er is echt niks te zien. Behalve het natuurschoon natuurlijk. Er zijn diverse toeristische attracties en heel veel bussen. Maar ook Sil is gespannen en spoelt per ongeluk het fotorolletje terug. Als we verder richting Fort Williams gaan, komen we ook langs Loch Lochy. En je raad het nooit……………. worden we aan de rechtse kant ingehaald door een straaljager………………… echt waar !!!!! De Royal Air Force en andere Europese luchtmachten trainen hier het laag vliegen. Tussen de bergen en enkele meters boven het water scheren ze ons voorbij. Ik kijk recht in het gezicht van de piloot en hij zwaait zelfs……………… Hij lacht zich natuurlijk een breuk bij de gedachte om ons gezicht te zien., maar we hebben beide een helm op, dus helaas…………. We stoppen langs de kant en wachten nog een half uur op de volgende. Juist die kwam er niet………….. jammer. We hobbelen weer door en komen op Glen Nevis Caravan & Camping Park uit. We gaan de tent opzetten en dan is het tijd voor een pintje. Het is nu weer erg warm, deze camping ligt tussen de bergen en die houden de wolken tegen. Vandaag is de teller rond gegaan en die staat voor deze reis op 1043 mijl gereden. We kunne het niet genoeg zeggen, Schotland is echt de moeite waard.

Dinsdag 19-8-1997 Het is 10.00 uur en we zijn wakker van de hitte. Ontbijten en dan gaan we op weg naar Ben Nevis. Ben Nevis (Schots-Gaelisch: Beinn Nibheis) is de hoogste berg van Schotland en ligt in het Grampian Gebergte in het graafschap Inverness aan de ingang van de Glenmore. Het is eveneens de hoogste berg van het volledige Verenigd Koninkrijk. Ben Nevis is 1345 meter hoog en bevindt zich nabij Fort William, ongeveer 160 km ten noorden van Glasgow. Het spreekt voor zich dat dit ook de hoogste munro (top van minstens 3000 voet) is. De berg bestaat uit gneis en graniet, de top uit porfier. De top is te hoog voor ons om te lopen. Gemak dient de mens en we nemen dan ook de kabelbaan omhoog tot halverwege. Ook vanaf hier lopen veel mensen nog verder naar de top, maar het uitzicht is hier ook al prachtig. Wij gaan dus niet verder de hoogte in. Het zonnetje schijnt, dus gaan we even liggen genieten van uitzicht en de warmte. Vanaf hier kun je, indien het niet te mistig is, de eilanden Skey en Rùm zien liggen. Als we het boven op de berg gezien hebben, gaan we naar Fort William en trekken enkele baantjes in het plaatselijke zwembad. Net als zoveel dorpjes in Schotland lijkt het wel of je terug gaat in de tijd. We lopen dan ook nog het dorpje rond en eten wat bij McDonalds. De avond vullen we, terug op de camping, met een kaartje leggen.

Woensdag 20-8-1997 We zijn om 09.45 uur wakker en het is typisch Brits weer. We staan vlug op en proberen nog vlugger in te pakken. Maar helaas, daar is de regen al. Gelukkig is het niet koud, alleen nat. We hoeven wel niet zo ver, maar water is water. We gaan naar Oban Sea-life. Dit betreft een soort van aquarium, waar je alle soorten zee dieren kunt bekijken. Zoals, haaien, kwallen, zeehonden, diverse soorten vissen waar we nog nooit van hadden gehoord. Het heeft nu nog een ander voordeel……………… het is overdekt en zijn we even droog. We eten er een broodje tonijn en rijden daarna verder naar Inveraray. Helaas miezert het nog steeds. We gaan onze tent opzetten op Argyll Caravan Park en gelukkig is het daarvoor droog geworden. Bij de plaatselijke kruidenier doen we onze boodschappen en bouwen terug op de camping een stukje aan onze tent, zodat we rustig en droog kunnen koken. Op het menu staat eieren met worst en brood. Na dit culinaire hoogstandje gaan we voor in de kantine een pintje nuttigen……… maar helaas gaan hier om 23.00 uur de luiken dicht en de deur op slot. Nou dan pimpelen we nog wel wat na bij de tent.

Donderdag 21-8-1997 Het heeft de hele nacht geregend en als we om 10.00 uur opstaan, regent het nog steeds. We besluiten om te voet naar Inveraray te lopen, dit is zo’n 4 km. Inveraray is niet zo’n heel groot plaatsje, maar ligt wel op een goede toeristische route en heeft zodoende toch nog wel wat bezoekers. Wij gaan eerst naar Iveraray-jail. Inveraray Jail, in Inveraray , Argyll and Bute , Schotland , is een 19e-eeuwse gevangenis en rechtbank. In gebruik als gevangenis 1820-1889, het gebouw is nu een levend museum . Het is een categorie A monumentaal pand. Onze gevangenissen zouden hier best wel eens een voorbeeld aan kunnen nemen. Misschien vinden criminelen het dan wel een reden om buiten te blijven. Daarna lopen we langs de haven, waar een oud zeilschip ligt aangemeerd en ook wel de moeite van het kijken waard is. Tegenover de haven is een klein oorlogsmuseum wat het verhaal vertelt van de gebeurtenissen van de plaatselijke bevolking in ’40-’45. Het stelt niet zo heel veel voor, maar de persoon die e.e.a. beheert, heeft alles zelf ook meegemaakt en dat geeft de verhalen wel wat extra’s. De pizza man krijgt van ons ook nog een bezoek en dan lopen we weer richting de camping. Het is ondertussen mooi weer geworden en daarom nemen we een douche en rijden ’s avonds weer terug naar het dorp. Er wordt een Schotse avond georganiseerd. We moeten FL 10,00 gulden entree betalen, waarna er inderdaad 2 meisjes op z’n Schots gingen dansen, onder begeleiding van een jongen met doedelzak. Op zich wel leuk, maar als dan om 21.00 uur alles stopt en de bingo begint, is het voor ons toch een afknapper en gaan we maar terug naar de camping. We leggen nog een kaartje, maar als dan ook nog het gas op is van de lamp, stoppen we met deze dag………………..

Vrijdag 22-8-1997 Om 09.45 uur wakker en het tikt alweer op het tent doek……… @#$%^&^*^%^&(*&^. Tussen de buien in, breken we alles af en vlug wegwezen hier. We zitten hier tussen hoge berg toppen en daar blijven de wolken hangen. We knallen richting Glasgow, een grote niet zo mooie stad. Glasgow is de grootste stad van Schotland en de op twee na grootste stad in Groot-Brittannië. Glasgow is als zodanig een van de lieutenancy areas en een raadsgebied (council area). Bovendien wordt Glasgow beschouwd als de op één na beste winkelbestemming in het Verenigd Koninkrijk, na Londen. De belangrijkste winkelstraat van de stad is Buchanan Street. Het gebied rond Buchanan Street, Argyle Street, en Sauchiehall Street, de zogenaamde Golden Z is vrijwel volledig autovrij. Aan deze straten bevindt zich een groot aanbod van diverse winkels en enkele enorme winkelcentra. We laten Glasgow voor wat het is en volgen de M6 naar het zuiden. Ook Carlisle rijden we voorbij, we willen naar het goede weer. Onderweg eten we wat bij een benzinepomp en zien hier een Frans stel met zijspan, wat ook op onze vorige camping stond. Ze knikken vriendelijk als we weg rijden, terwijl zij aan het tanken zijn. Gelukkig knapt het weer langzaamaan wat op. Als we in het plaatsje Appleby aankomen, schijnt zowaar de zon. We vinden een mooie familie camping met zwembad. Als we bezig zijn met de tent opzetten, komt er een zijspan aanrijden en settelt zich langs onze tent. Niet te geloven……………. Het is het Franse stel van de vorige camping en die we ook nog zagen bij de benzinepomp. We kunnen elkaar niet verstaan, maar bizar in Frans klinkt toch hetzelfde als bij ons. Bizar………… We aan eten koken, douchen en koelt het alweer flink af, dus dat wordt een kaartje leggen. We hebben er vandaag 189 mijl op zitten.

Zaterdag 23-8-1997 We zijn om 08.30 uur wakker en het begint een beetje eentonig te worden………….. het regent al weer. De animo staat op een laag pitje en we beginnen dan ook langzaam met alles afbreken. We gaan op weg en we zien wel hoe ver we komen. Het klaart in de middag pas weer op en wordt het zelfs bloed heet, vooral we ook nog onze regenpakken aan hebben. Onderweg komen we een Zwitser op de motor tegen. Deze blijven we hele dag tegen het lijf lopen. Dat geeft wel weer aan dat het allemaal niet zo veel uit maakt hoe hard je rijdt. Om 17.00 uur is het bord Harwich al weer in zicht en gaan we maar eens rond kijken voor een camping. In de wijde omtrek is niks te vinden. We vragen het diverse mensen en er blijkt er 1 in Colchester te zitten. Deze is 50 km verderop en hoera, want Sil is het beu. We hebben vandaag 264 mijl gereden. De rest van de dag wordt er niet veel meer ondernomen, aangezien er vermoeidheid in het kamp is. Tent opzetten, boodschapen doeneten, , kaarten, slapen.

Zondag 24-8-1997 Om 09.30 uur weer geland op aarde. We worden wakker van de warmte. We hebben vandaag niet veel op het programma staan. Het gaat allemaal op z’n dooie gemakkie. We luieren wat, koffie, douchen en vanmiddag naar Harwich om een ticket te kopen. Morgen gaan we om 10.50 uur met de nieuwe HSS van Stena-line naar Hoek van Holland. We rijden via een omweg terug naar de camping om daar nog wat lekker te luieren, zuipen en een kaartje te leggen. ’s Avonds gaan we uit eten in de Crown en komen daar Jane en Jeff tegen die ook op dezelfde camping staan. Het eten was lekker en samen hebben we nog enkele pintjes genuttigd, en nog enkele en nog enkele……………. Maar om 23.00 uur gaan we toch terug naar de camping, want we willen nog wat inpakken.

Maandag 25-8-1997 Het is al voor 07.00 uur dag, want we zeker niet te laat zijn voor de boot. Het regent dat het giet, maar we moeten afbreken en om uiterlijk 10.00 uur 21 mijl verderop in Harwich zijn. Alles is kletsnat…………… We gaan nog vlug even pinnen om de boot te betalen en dan zetten we onze motoren in de rij met wachtenden. Er komt een hele rits oldtimers langs ons staan. Het zijn Riley’s die naar een rally op het vasteland gaan. We bekijken de bolides van alle kanten en maken een praatje met de al oudere bestuurders. Uiteindelijk kunnen we de boot op en staan we eindelijk weer een beetje droog. In 3,5 uur brengt de boot ons met 75 km per uur naar Hoek van Holland. De regen is nog niet gestopt en als we aan de andere kant de boot weer afkomen, begint het zelfs te hagelen en onweren………….. Het moet niet gekker worden, maar als we thuis zijn kunnen we een lekker warm bad nemen. Al met al hebben we toch een perfecte vakantie gehad. Jammer dat groen natuurschoon vaak hand in hand gaat met een vochtige omgeving. We zijn 17 dagen weggeweest en hebben 1795 mijl = 2872 km gereden. Op naar 1998.