Marokko 2024, deel 9, terug naar huis

Maandag, 2-12-2024 bewolkt, 20 graden, 6856 km

Vanaf de boot gaat het de A7 op en de snelheidsmeter komt sinds lange tijd weer boven de 100 km per uur uit. Tot aan Marbella blijven we op de snelweg en gaan daar via de A-355 naar het noorden. Ons Ducatootje snort tevreden en neemt de route van 152 km met gemak. We gaan weer de bergen in en volgens mij zitten we wel weer in één of ander siërra nationaal park, aan de omgeving te zien. Ons doel is Caminito del Rey, maar voordat we stoppen willen we eerst gegeten hebben en Euro's in de pocket. De A-357 zorgt ervoor dat we in Ardales terecht komen en bij een benzinepomp is restaurant El Gaitan. We bestellen een varkens steak en Sil vis zonder graat. De pintjes moeten nog even wachten, want we moeten nog rijden. Welkom in Europa.

Onze plannen voor de komende dagen zijn weer erg leuk. Daarom zijn we op deze camping neergestreken. Een erg leuke omgeving, maar de douche was in Marokko beter, dat wil zeggen warmer en een betere straal. Maar we klagen niet. We zijn nu weer met z'n tweeën en dat was echt wel weer even nodig. Een erg mooie vakantie, maar een groep voor 50 dagen is voor ons wel erg vermoeiend. We kunnen nu tenminste even van het rooster af en ont-moeten. In een groep sta je altijd aan............ rust....

Dinsdag, 3-12-2024 sluierbewolking, 20 graden Vandaag hebben we een rustdag ingepland....... helemaal niks doen....... hoe naïef kunnen we zijn. We doen een ontbijtje op bed en wandelen dan naar het informatiecentrum van Caminito del Rey. Dit is down hill en loopt dus wel makkelijk. Het info centrum heeft niet veel in petto en we staan zo weer buiten. De shuttlebus staat te draaien en als we hier navraag doen, kunnen we zo mee naar de ingang. Nooit verkeerd om eens te zien waar we morgen moeten zijn. We stappen in en krijgen te horen dat we ergens anders moeten betalen........ 4 km verderop worden we bij restaurante El Kiosko gedropt. We vergeten uit te stappen, maar als hij dan gaat draaien, moet de deur alsnog open om ons eruit te laten…. turistas locos..... We kijken op het grote bord en zien dan dat de ingang in het dal is. 2 routes ernaartoe, eentje van 2,7 km en eentje van 1,1 km, maar die tunnel ingang is dan nog wel 238 mtr hiervandaan. We nemen de lange versie en gaan aan de wandel. Het is mooi weer en de omgeving prachtig met geen enkel kabaal van de bewoonde wereld. Een klein uurtje verder zijn we berg op en afgelopen en staan dan toch echt bij de ingang. We neuzen wat rond en nemen dan de korte route voor de terugweg. Bij het tunneltje aangekomen, kunnen we rechtsaf naar de shuttlebus of linksaf naar de camping lopen. Het wordt linksaf, want vanaf het eindpunt moeten we toch weer naar de camping lopen en dat is dan weer up-hill. 1,9 km verder staan we bij de ingang van Park Ardales. Nog enkele honderden meters naar de camper en dan hebben we wel een beloning verdiend. Ik ga foto's overzetten en deze korte verhaaltjes verzinnen, terwijl Sil vastzit in haar E-reader. Rond etenstijd frot Sil een kliekjespasta in elkaar van alles wat we uit Marokko hebben overgehouden en onderhand wel verwerkt mag worden. Morgen de echte wandeling, vandaag 8,11 km gelopen.

Woensdag, 4-12-2024 bewolkt, 17 graden, 7009 km We staan om 9.30 pas op en zijn toch al wel vlug weer mobiel. Vlug wat crackers weg werken en we kunnen vertrekken. Bij het informatiecentrum is ook een gratis camperplaats met uitzicht over het Conde de Guadalhorce reservoir. De Embalses Guadalhorce-Guadalteba zijn drie samenhangende stuwmeren bij Ardales in de provincie Málaga, Spanje. Een van de drie meren licht volledig op het grondgebied van Ardales, de andere twee liggen deels op grondgebied van Teba, Campillos en Antequera. De stuwmeren worden gevoed door de rivier de Guadalhorce in Guadaltebe. De aanleg is in 1973 afgerond. We maken foto's en begeven ons dan naar de parkeerplaats, waar we ons busje achterlaten voor de aankomende uren. De shuttlebus brengt ons weer nar boven en nu stappen we wel goed uit. Na een kop koffie en een croissant, gaan we op weg. Bij de ingang zijn we een uur te vroeg, maar we kunnen bij een andere groep aansluiten. Er wordt een helm met haar netje uitgereikt en voor de info is er een ontvanger met oortjes beschikbaar. Selfiesticks zijn niet toegestaan alsook drones....... We starten de rondleiding en komen direct op het houten looppad terecht wat we van de foto's kennen. De rivier stroomt onder ons door met een daverend geluid. Het looppad is smal en je kunt er niet passeren, daarom is het een eenrichting route. Niemand die het ziet, dus de Insta kan op de stick en ik maak mijn eigen film wel. De camera's overal had ik niet zo goed ingecalculeerd en de bewaker die mij aanspreekt hierop, had ik niet verwacht. Insta moet weg in de rugzak en de fotocamera kan eruit. En door...... Het is een mooie pad, maar niet zo spectaculair als we hadden verwacht en daarom mogen we waarschijnlijk niet zelf een realistisch beeld maken. De natuur blijft prachtig en ook de condors die in de lucht vliegen dragen hieraan bij. Als we na 2 uur klaar zijn eten we een broodje en drinken een jus-d'orange voordat we de laatste kilometer afleggen naar de shuttlebus, die ons terug brengt naar de parking. We hebben 8,74 km gelopen. El Caminito del Rey ("Het Koningspaadje") is een wandelpad dat loopt van Álora in Málaga (Spanje) naar Campillos door de El Chorro-kloof. Het pad is drie kilometer lang, maximaal een meter breed en bevindt zich 100 meter boven de rivier 'El Chorro' tegen de rotswanden. Het kan en mag alleen vanaf de ingang (de ingang) naar de zuidelijke kant (de uitgang) worden afgelegd. Zowel aan de kant als aan de zuidelijke kant is de vlakte parkeerplaats voor auto's en bussen een kilometer verwijderd, waardoor de totale wandeling over dit pad minimaal vijf kilometer wordt. Delen van het pad bevonden zich in een zeer slechte staat. In 1901 ontstond de behoefte aan een pad om spullen tussen de Chorowatervallen en de Gaitanejowatervallen te transporteren voor de bouw en het onderhoud van de hydraulische centrales aan beide kanten van de watervallen. Na vier werken jaar werd in 1905 het pad geopend. In 1921 gebruikte Alfons XIII van Spanje het pad om de dam Conde del Guadalhorce te openen, waarna het pad bekend werd onder zijn huidige naam el Caminito del Rey:het Koningspad. Vanuit de parking rijden we dwars door het meren gebied om weer op de A-357 terecht te komen.Bij Campillos draaien we rechtsaf richting het het oosten, waar Granada ligt; ons einddoel voor vandaag. Net boven Antequera belanden we op de A-92, een snelweg die de 151 km makkelijk onder de wielen laat verdwijnen. Deze snelweg is zeker niet saai, aangezien we door het berggebied Sierra Navada rijden. De Sierra Nevada is het hooggebergte dat vlak bij de stad Granada ligt. Sierra Nevada betekent in het Spaans 'besneeuwde bergketen' en u kunt vanuit Granada de besneeuwde bergtoppen in de verre omgeving zien liggen. Na de Alpen is dit de hoogste bergketen van Europa, met in totaal 16 bergtoppen van boven de 3000 meter hoogte. Deze bergen zijn meer dan 6 miljoen jaar geleden ontstaan door tektonische bewegingen en de hoogste berg is de Mulhacén (3482 m). Door de zuidelijke ligging en vele zonuren is de Sierra Nevada een ideaal gebied om een zonnige vakantie in te bergen van Spanje te beleven. In Granada aangekomen, gaan we eerst bij de Lidl weer na 52 dagen onze gewende boodschappen doen. Sil mist haar bosbessen en de Griekse yoghurt. Op Camping Reina Isabel staan we goed voor een bezoek aan deze stad en hebben de beste douche sinds deze vakantie. Heerlijk warm en voorzien van een sterke straal.We warmen de Lidl pizza op in de pan en gaan gevuld in onze elektronica zitten spitten totdat de ogen moe worden. Morgen naar Granada

Donderdag, 5-12-2024 zonnig, 18 graden We gaan vandaag naar de stad Granada. De bus stopt voor de camping en lijn 175 zet ons af in het centrum bij het congresgebouw. Vanaf daar sjokken we verder de binnenstad in tot we bij het toeristen informatiebureau zijn. We krijgen een kaart, diverse info en kunnen dan op pad. We lopen via de kathedraal richting de wijk Albaicín en volgen een klein weggetje met kasseien langs rio Darro. Albaicín is de oude Moorse wijk van de Spaanse stad Granada. Het licht bevindt zich aan de andere kant van het Alhambra en is verbonden via de Antal Bruggen over de rivier de Darro. Albaicín bestaat uit een doolhof van vele typische kleine straatjes, pleintjes en witgekalkte huizen. Aan de effectieve zijde geeft de Puerta de Elvira toegang tot alle Albaicín. Tot de verovering van Granada door het functionele koningspaar was er een dertigtal moskeeën in de wijk gevestigd, teken van de Moorse overheersing. Later werden op de plek van de meeste van deze moskeeën kerken gebouwd. Bij de Bañuelo gaan we naar binnen en kopen gecombineerde entreekaarten, wij zijn gaan kijken naar onder andere: - De Bañuelo van El Bañuelo (een verkleinwoord van het Spaanse badkamer "bad"), ook bekend als de Baño del Nogal ("Bad van de walnoot") van Hammam al-Yawza, is een van de oudste historische hamam (Islamitisch badhuis) in Granada, Spanje. Het is gelegen in de wijk Albaicin van de stad, aan de oevers van de rivier de Darro. Het werd in ieder geval tot de 16e eeuw als badhuis gebruikt, voordat het werd opgeheven en voor andere doeleinden werd omgebouwd. In de 20e eeuw ondergingen de hoge restaurants door Spaanse experts en is het nu open als toeristische attractie. - De Maristán ligt in de wijk Axares, gesticht in de 11e eeuw door de aanleg van de gelijknamige irrigatiesloot. Het was een van de aristocratische stedelijke sectoren van Nasrid Granada. Het werd aan het westelijke uiteinde begrensd door de coracha, een militaire omheining tussen de 11e en 13e eeuw die toegang gaf tot de rivierbedding van de Darro vanaf de muren van de medina, verbonden met de Tableros-brug. Het prestige van de wijk bleef gedurende de 16e en 17e eeuw behouden, een plek die werd gekozen voor de vestiging van families van de Castiliaanse adel en de oprichting van talrijke kloosterinstellingen. Mohammed V maakte in 1365 van deze plek gebruik om het eerste ziekenhuis in Granada, de Maristán, te vestigen, aangepast aan de afmetingen van de oude coracha. - Het Morisca-huis aan de Horno de Oro-straat is feitelijk een klein Nasrid-huis van één verdieping, waaraan in de 16e eeuw een tweede verdieping werd toegevoegd. Van Banuelo Het is gelegen in de Horno del Oro Steeg, in de wijk Axares, aan de straat naast San Juan de los eyes, vlak bij de Paseo de los Tristes. De hoofdingang, Moors met een houten boog met stropdassen, wordt tegenwoordig niet meer gebruikt; Het huis is toegankelijk via een andere modernere ingang iets verderop. - Het paleis van Dar al-Horra "Huis van de Eerlijken", gelegen in het Cadima Alcazaba, maakte deel uit van het grote paleis van de Zirid-koning Badis, hoewel de archeologie nog geen overtuigende gegevens heeft kunnen leveren om dit te bevestigen. Van Banuelo Het werd zo genoemd omdat de officiële residentie was van Aixa la-Horra, echtgenote van Muley Hacén in moeder van de laatste emir uit Granada, Boabdil.

Nadat we Palacio Dar al-Horra hebben bezocht, zoeken we eerst iets voor een versnapering. Het is al lang 14.00 uur geweest, dus het kan ondertussen wel weer. We dalen de berg af, waar de wijk Albaicín op ligt en komen bij cafeetje "Paprika" terecht bij Puerta de Alvira. Hier kunnen we nèt niet in het zonnetje zitten en moeten heel erg opletten dat de glazen niet omvallen, zo schuin staat het hier. De Puerta de Elvira is een poort in de Spaanse stad Granada die tijdens de Moorse overheersing de belangrijkste poort was die toegang gaf tot de wijk Albaicín. Deze wijk lag aan de oorsprong van het ontstaan van de stad. De poort ligt aan de westelijke zijde van Albaicín en maakte met andere poorten deel uit van een ommuring van de plaats. Ze werd tijdens de 11e eeuw opgetrokken in opdracht van de sultans van de Ziridendynastie. In de loop der jaren onderging ze een aantal verbouwingen en had ze te lijden van beschadigingen en afbraak. Tijdens het regime van Yusuf I fungeerde dit bouwwerk als autonoom fort met vier torens, drie barbacanes en twee poorten. In 1812 werden de barbacanes afgebroken en toen de Fransen onder het bewind van Jozef Bonaparte Granada bezetten volgde meer afbraak en werd het bouwwerk herleid tot wat er anno 2011 van overblijft. We gaan verder richting de stad en Sil scoort nog een doek die dienst kan doen als rokje. Bij de kathedraal gaan we een dikke, sappige burger eten bij RBar Granada, want het is al zo lang geleden dat we die gehad hebben. De kathedraal zelf slaan we over, want ze vragen € 6,00 entree en we hoeven toch niet bekeerd te worden, dus dat heeft geen zin. Naast de kathedraal staat Iglesia Parroquial del Sagrario. We gaan hier naar binnen en deze is ook heel erg mooi: kost niks en er hangt dezelfde vent aan het kruis....... Van de bewaking mocht ik mijn spreekbeurt niet afmaken…. flauw hoor.... Dan wordt het tijd om de bus weer retour te nemen. Het is nog enkele km's tot aan de goede halte en daarbij kruisen we wat kerst activiteiten. Wel even wennen, want dat zit bij ons nog helemáál niet in de gedachte. Zon en kerst was vorig jaar in Athene ook al zo' n rare gewaarwording.

We vinden buslijn 175 en wachten met veel geduld op het Spaanse tijdschema, terwijl de bus voor onze neus staat. Bij ons is de bus gewoon te laat, hier staan ze gewoon te lang stil. Onderweg drukken we op de "stopknop", terwijl we tegen de chauffeur hadden gezegd dat we er bij de camping uit wilden. Hij stopt en vraagt "camping si?". We bevestigen en hij rijdt brommend een halte verder, 100 meter verderop. We betalen de camping en zien dat we veel te veel voor de stroom hebben geschokt en plaatsen ons kacheltje in de gang........ dan ook geen kou lijden. Dan vieren we samen de verjaardag van Nel, moeder en schoonmoeder. En natuurlijk van die oude man met witte baard en rode steek. Vandaag hebben toch nog 14,36 km gelopen. Geen wonder dat we zo dorstig zijn…. Morgen weer Granada.

Vrijdag, 6-12-2024 zonnig, 18 graden, 7488 km Vandaag gaan we naar Alhambra. Dit wilde we eigenlijk op de heenreis doen, maar je hebt er kaartjes voor nodig en was toen uitverkocht. We nemen de camper mee en kijken hoelang we nodig hebben. Als het te lang duurt overnachten we hier en anders rijden we verder. Na het ontbijt, het legen van de wc en de stekker los gekoppeld te hebben, kunnen we vertrekken. Ons ticket houdt ook in dat we het hele complex mogen zien. Hebben we 50 dagen Marokko achter de rug, gaan we in Spanje naar hetzelfde kijken van waar we vanaf komen. Het hout- en steen handwerk is identiek wat we in de rijke kashbas hebben gezien, maar het blijft mooi en knap gemaakt.

- Het Alhambra is een middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada in Andalusië (Zuid-Spanje). Het bevindt zich op een heuvelachtig plateau aan de zuidoostelijke grens van de stad Granada. Het hele complex van het Alhambra heeft een oppervlakte van 140.000 m². Het uitgebreide complex werd na de verovering van het koninkrijk Granada in 1492 door het katholieke koningspaar als een zeer belangrijke buit gezien. Hun kleinzoon keizer Karel V gaf na zijn bezoek aan Granada in 1526 opdracht tot de bouw van een renaissancistisch paleis midden in het Alhambra, waarvoor een deel van het Alhambra werd afgebroken. Zijn vrouw droeg er zorg voor dat wat nu rest bleef bestaan. Vanwege de fijn uitgevoerde islamitische kunst en de zeer grote waarde van de kunstschatten, is het een populaire trekpleister voor kunststudenten in Europa. Binnenin zijn er mooie decoraties die toegeschreven worden aan Yusuf I. Veel kunstschatten van het Alhambra zijn gerestaureerd en zo een goed voorbeeld van Moorse kunst op het Europese vasteland.

- Het Alcazaba is een fort gelegen aan de westkant van het Alhambra in Granada, Spanje. De naam komt van de Arabische term al-qaṣabah ('de citadel' of qasba ), die in het Spaans alcazaba werd . Het is het oudste bewaarde deel van het Alhambra, aangezien het na 1238 werd gebouwd door Muhammad ibn Nasr, stichter van de Nasrid-dynastie . Het staat op de locatie van een eerder fort gebouwd door het Zirid-koninkrijk Granada in de 11e eeuw.

- De Nasrid-paleizen, ook wel de Oude Koninklijke Kamer genoemd, zijn het palatinecomplex van het Alhambra in Granada , gevormd door twee onafhankelijke paleizen, het Comares-paleis en het Paleis van de Leeuwen, en bijgebouwen, Mexuar, gekozen door de katholieke vorsten om hun kamers te bewonen in Granada van de eindeloze paleizen, herenhuizen, grote huizen en torenpaleizen die de Palatijnse stad van het Alhambra heeft gehuisvest. Deze woningen werden vervangen in overeenstemming met de islamitische voorschriften om niets te bouwen dat in de loop van de tijd wordt bestendigd en de traditie dat elke sultan zijn eigen paleis bouwde om zijn persoonlijke macht te demonstreren. De beslissing van de katholieke vorsten garandeerde het behoud ervan, vergeleken met andere Arabische monumenten die werden mishandeld, verlaten of vernietigd, voornamelijk door Napoleontische troepen in hun poging de citadel te vernietigen terwijl ze vluchtten. Sommige van deze paleizen waren het hoofdkwartier van het Nasrid -hof en vervulden administratieve, protocollaire, residentiële en genotsfuncties. Chronologisch gezien werden ze gebouwd na de citadel, de Generalife en de Partal, en hun constructie dateert uit het eerste derde deel van de 14e eeuw.

- De Generalife is de villa met tuinen bewoond door de Nasrid-koningen van Granada als rustplaats, gelegen in de Spaanse stad Granada, in Andalusië . Het werd opgevat als een landelijke stad, waar siertuinen, boomgaarden en architectuur werden geïntegreerd, vlakbij het Alhambra . Deze koninklijke tuin was gebruikelijk aan de Spaans-Arabische hoven en is het resultaat van de hervormingen en toevoegingen die de verschillende sultans erin brachten. Vanwege de oudste decoratieve elementen moet het paleis aan het einde van de 13e eeuw zijn gebouwd door de tweede sultan van de Nasrid-dynastie, Mohammed II (1273-1302). Het werd, samen met het Alhambra, in 1984 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het Generalife ligt buiten de muren van het Alhambra, in het oosten, op de helling van Cerro del Sol. Recreatief landgoed van de Nasrid-sultans, maar wordt ook gebruikt voor agrarische doeleinden. In de middeleeuwen telde het minstens vier boomgaarden en de residentie is een paleis dat de vizier Ibn al-Yayyab het Koninklijk Huis van Geluk noemde.

Na de Alhambra zijn we vlug op weg gegaan naar het noorden. We zijn best goed in het plannen van onze vakanties, maar we zijn nog beter in het afwijken van onze gemaakte plannen. De planning was om de E902 te volgen naar Madrid. Via San Sebastian en Bordeaux richting Angouleme te gaan en onze vrienden Julliën en Miriam te bezoeken in Villars. Zij hebben daar een camping genaamd Les Petites Martinies. Veel bezoek van motorrijders en een rustpunt voor wandelaars naar Santiago de Compostella. Wat blijkt, moedertje natuur beloofd heel veel slecht weer aan het westen, met regen en een hele sterke wind en de temperatuur 11 en 14 graden. In het oosten wolken loos en 24 graden...... We draaien de neus bij Manzanares 90 graden rechts en gaan eerst nog even voor een goede prijs tanken. Het is eerst even klote met de bankpas, want die wordt niet geaccepteerd. De hulp van een jong Spanjaard helpt niet, want zijn Engels sucks en ons Spaans is no mucho mejor. Uiteindelijk blijkt dat we de creditcard moeten gebruiken en dan komt alles in orde.

Op een parking gaan staan werkt niet voor onze Sil en een korte nacht voor € 30,00 op een camping zie ik nou ook weer niet zitten. We vinden deze camperplaats bij Neleman Organic Vinjards. Ik denk een Nederlandse eigenaar uit Zutphen. Voor € 10,00 kunnen we staan met stroom en een douche met toilet. Voordat we hier zijn, moeten we nog wel 168 km verder, 1 uur en 3 kwartier. De laatste 10 km verlaten we de snelweg en belanden in de middle off nowhere. Het is ondertussen donker geworden en het weggetje is pikkedonker en geen ander verkeer. We doen het rustig aan en belanden toch op onze bestemming, waar al een camper meer staat. We stoppen de € 10,00 in de brievenbus en pluggen de stekker in. Later komt er nog een loge bij. Benieuwd hoe het er hier morgen bij daglicht uitziet.

Zaterdag, 7-12-2024 zonnig, 22 graden, 7893 km Als we 's morgens wakker worden en rondkijken, bevalt dit plekje ons heel erg goed. Het is niet anders, we moeten gaan. Het zonnetje komt door, maar het is toch nog erg fris. Vannacht was het ook hier maar een schrale 4 graden. Zoals gisteren al gezegd, willen we nog even naar de kust. We rijden door het wijngebied naar de A-3. Je zou het gisteravond niet zeggen, maar het is een prachtige omgeving. We hoeven maar 112 km om bij Valencia op het strand rond te wandelen. Hoe dichter we de stad naderen, hoe meer gevolgen we zien van de overstroming eind oktober. Heel veel autowrakken op een hoop en veel bergen met puin. Op sommige plekken zijn ze nog aan het ruimen vandaag. Wat een trieste aanblik....... Life sucks, maar als we op het strand van Plaja de Las Arenas staan, zijn we met onze gedachten aan het genieten van het zonnetje en het wandelen langs de branding van de Middellandse zee. Na 1,5 uur hebben we wel genoeg mensen lopen bekijken en gaan terug naar het busje. Het gaat verder over de AP-7, die we bereiken via de V21. Buiten de stad zetten we ons huis op wielen even langs de kant voor een natje en een droogje, want we krijgen honger. Na de nodige vitaminen, neemt Sil het roer over en krijgt bij het passeren van het delta Park 'l Ebre te maken met een storm met een windsnelheid van 10 km per uur. Nou staan er wind zakken tussen de rijbanen, dus het zal hier wel vaker spoken, maar ze moet de spierballen aanspannen om ons busje op de weg te houden. Dit duurt ruim 30 km lang en bij Cambrils maken een een tussenstop voor een tankbeurt voor € 1,279 per liter, een bezoek aan de Liddl en een ontspanning van de spieren. De wind blijft sterk aanwezig en schuift zelfs met ons mee naar het noorden. Na Tarragona hebben we deze camperplaats gevonden en krijgen een plekje aan het strand. Er loopt een spoorrails tussen de 2delen van deze camperplaats en er is een tunneltje onderdoor om naar de douches en wc te komen. De camper moet wel 3 km omrijden, aangezien het trapje niet kan nemen…. Op de receptie kun je een QR-code scannen, die je de weg wijst. Als we wegrijden en 2 straten verder zijn, is Sil de route kwijt. Dus terug om opnieuw te scannen en een print screen te maken. We zien een Duitser ook weer terugrijden naar de receptie als wij weer overnieuw beginnen, dus ze hebben het niet zo heel goed voor elkaar. De beschrijving is kut en ik zoek de weg zelf wel via mijn Garmin. Het laatste stuk is zo slecht, zo hebben we het zelfs in Marokko niet gezien. Tussen de gaten door sturen en we zijn er. Nog even de goede poort zoeken en we kunnen het terrein op. Voor € 17,40 heb je een plek aan zee en stroom. Ok, douches moet je betalen, maar je zou op z'n minst enkele bordjes langs de weg kunnen zetten. Het plekje is dan wel weer prachtig. Om 8 uur gaat ook de storm liggen en kunnen we vannacht ook goed slapen. Eind goed, al goed. O nee, een uurtje later komt ie soms toch weer van zich laten horen....

Zondag, 8-12-2024 zon, wind, regen, sneeuw, 8429 km We hebben toch nog goed geslapen en de wind was wel aanwezig, maar gaf geen problemen. We doen nog een bakkie in het zonnetje aan het strand en kunnen dan vertrekken. Het klote weggetje van gisteren willen we niet meer en zien een personenauto de andere kant op rijden. Ook onze Garmin geeft die kant aan. Na een kilometertje komen we bij een tunneltje met een maximale hoogte van 2 meter........ rechtdoor is èènrichtings verkeer...... maarja zondag morgen 9.00 uur. We rijden het straatje in en zien sommige mensen ons al vreemd na kijken....... na nog eens 2 kilometer nog een tunneltje van 2 meter en ook nog steeds de èènrichtingsweg..... alleen is deze nu zo smal, dat we er maar net in passen en verderop is een bocht..... als we hier een auto tege gaan komen, dan hebben we wel een probleem. Gelukkig past het net met draaien en gaan we alsnog naar het klote weggetje..... We vervolgen de N-340 door wat plaatsjes, om vervolgens toch weer op de Autopista de la Mediterrània te komen, oftewel de AP-7 of E-15. Bij Barcelona halen we op de rondweg Jan van de Graaf nog in, ook een medereiziger van het Marokko avontuur.We passeren de Spaans / Franse grens en hebben uitzicht op mooie wolkenvelden en besneeuwde bergen van de Pyreneeën. Het is ongelooflijk hoeveel campers we naar het zuiden zien gaan. Fransen, Duitsers, Belgen, maar ook hèèèl veel Nederlanders. Bijna 1 op de 10 voertuigen is een camper…. Op onze laatste camping stond zelfs een Zweed en een Noor. Ik heb al enkele dagen hoofdpijn en ook Sil voelt zich niet heel erg jofel, dus willen we vroeg stoppen. Rond de klok van drieën staan we voor de poort van Camper Car Park in La Cavalerie. Helaas gaat de slagboom niet open i.v.m. computer stoornis…. benieuwd hoe de camper die er staat daar wegkomt.... of ze hebben een lange vakantie..... We gaan dus maar door naarMillau. Terwijl we daar naartoe willen gaan, komen we op de 1e kruising een kerstmarktje tegen. We stoppen en gaan even neuzen. Nog even bij die oude man met baard mijn verlanglijstje afgegeven en toen konden we weer door.

We duiken de berg af naar Millau met 7% en komen langs een uitzichtpunt op de wereldberoemde brug van Millau. Na wat foto's gemaakt te hebben, gaat het verder. Sil leest dat het hier gaat sneeuwen en daar hebben we geen zin in, dus we nemen een plaatsje 64 km verderop. Hier lijkt het ervan veraf beter uit te zien. We zien hier de borden staan van de rivier de Tarn en de Gorges de Tarn. Beslist een reden om terug te komen. We horen later dat Jan wel op deze camperplaats is gaan staan…. We rijden de zon tegemoet, denken we, maar zitten op de grens tussen regen en zonneschijn. We zien een hele grote regenboog en rijden voor het eerst in ons leven door het begin, dan wel eindpunt hiervan. Ik zal het meteen maar verklappen...... de pot met geld is een fabeltje…. Boven op de berg zitten we op zo'n 850 meter hoogte en begint het wit te worden. De wind wakkert weer aan en de bewolking wordt steeds grijzer. De heimwee naar Marokko groeit met de meter…. We blijven niet op deze hoogte hangen, maar dalen ook weer hard af naar het dal. Om half 5 staan we bij Camping Car Park La Canourgue voor de slagboom. Deze werkt gelukkig wel en we zoeken een droog plaatsje........ die zijn er niet. Het heeft hier blijkbaar al geregend en hij geeft voor vanavond sneeuw aan....... wat een verschil met vanmorgen. We passen meteen de drank aan: rode i.p.v. witte wijn en Franziscaner i.p.v. San Miguel bier. Morgen zien we wel weer.

Maandag, 9-12-2024 zwaar bewolkt, mistig, regen, 5 graden, 8969 km

Vanmorgen zag het er nog goed uit. We hebben eerst getankt en boodschappen gedaan in het dorpje en dan kunnen we op weg. Dit gedeelte van de A75 lijkt wel een achtbaan. Het gaat constant omhoog en omlaag, maar wel steeds verder de hoogte in. We hebben 1200 meter op de navigatie zien staan Het is ook weer zeer grijs geworden en de omgeving komt uit een boekje van Anton Piek. Alles is wit bedekt door de sneeuw en doet erg sprookjesachtig aan. De huisjes met een rook pluimpje uit de schoorsteen. Er ontbreken nog net 7 dwergen en een prinses. Het mooie verdwijnt door de mist die komt opzetten en ons wereldje wordt erg klein. De afdalingen van 7 tot 10 procent worden nu wel spannend. De borden voor de grindbakken komen ons voorbij, maar de grindbakken zelf kunnen we niet zien door de mist. De sneeuwschuivers en zout strooiers rijden hier ook al rond. Plots zien we een witte achterkant van een camper, met op de achterkant "Glucksmobil" er op. Deze is van Jan de Graaf en we rijden hem voor de tweede keer voorbij deze terugreis. Na een tijdje van dalen, zijn we op de 650 meter uitgekomen en hebben we weer gewoon zicht gelukkig. Tis toch wel vermoeiend rijden met 5 meter zicht. We wilden vandaag meters maken en dat is goed gelukt. We zagen op polarsteps dat we dicht in de buurt waren van onze 1e overnachtingsadres en die was ons goed bevallen. We willen ook douchen en die zijn niet aanwezig bij de Camper Car Park plekken, dus staan we hier. Ze zijn al wel goed in de kerststemming.

Dinsdag, 10-12-2024 zwaar bewolkt, 6 graden, 9365 km We worden wakker in een grijze koude wereld, met om ons heen veel fluitende vogels die de trieste aanblik nog wat willen opvrolijken. We pakken in no time in en zijn vlug op pad. We nemen voorlopig de kleine D-weggetjes, die erg mooi en niet zo druk zijn en waar we veel kerstversieringen zien in de straten. We zijn dezelfde weg hier naartoe gereden en beviel ons toen ook al zo goed. Op sommige plekken zitten we zo hoog, dat je over de hele vallei heen kijkt. We komen in de regio Champagne, waar we in 2021 ook 2 weken op vakantie zijn geweest. Een erg mooie omgeving en als je van wijn houdt, voel je jezelf ook vlug thuis. We komen via plaatsen als Nogent-sur-Seine en Sèzanne, in Epernay terecht, waar we onze koffiestop houden. Hier zijn we destijds ook geweest, waar we bij Mercier een rondleiding hadden gehad en in de luchtballon hebben gezeten. Veel herkenbare plekken. We hebben Waterloo al lang op ons lijstje staan en gaan dit vandaag afwerken. We hadden er wat meer van verwacht, maar dat weet je pas als je er bent geweest. De vroegst bekende vermelding van Waterloo dateert uit 1145. Het was toen een klein dorpje in Brabant aan de rand van het Zoniënwoud, groeiend rond een boerderij in het Abdijbos. Kerkelijk behoorde het tot het bisdom Braine-l'Alleud. Toen het bisdom in 1559 werd hertekend, werd het verplaatst van Kamerijk naar Namen. In 1687-1690 kreeg de "Petit Waterloo" van gouverneur Francisco Antonio de Agurto een koninklijke kapel, de huidige Sint-Jozefkerk. De Slag bij Waterloo was een veldslag op zondag 18 juni 1815 te Mont-Saint-Jean, 5 km ten zuiden van Waterloo, een plaatsje net ten zuiden van Brussel, destijds gelegen in Nederland. Napoleon Bonaparte werd hier definitief verslagen door een coalitie van enerzijds Britse, Nederlandse en Hannoverse eenheden onder opperbevel van Wellington en anderzijds een Pruisisch leger onder commando van maarschalk von Blücher. De slag werd genoemd naar de plaats waar Arthur Wellesley, de geallieerde commandant zijn hoofdkwartier had, het huidige Welingtonmuseum.

Woensdag, 11-12-2024 zwaar bewolkt, 4 graden Nadat we Waterloo hebben verlaten, koersen we richting Leuven, waar we rondom Brussel in de dagelijkse verkeerschaos terecht komen. We gaan binnendoor via Tervuren en proberen onderweg een frietkot te vinden. Helaas, die bestaan denk ik niet meer…. We proberen het nog een keer in Leuven zelf, maar als we dan midden in de stad zijn terecht gekomen, met al die kleine kut weggetjes, kunnen we ook hier niets vinden. Ik volg een stadsbus tegen het verkeer in op de busbaan, maar die is niet voor ons busje bedoelt….ik draai en we gaan weer via de onmogelijkste straatjes eerst naar de camperplaats. Vanaf daar gaan we lopend naar het station, waar er tegenover een friet café is. We bestellen beide "'ne tussenin" portie friet en een bami, met 2 Karmelieten om alles weg te spoelen. De glazen Karmeliet zitten halfvol schuim en halfvol bier. Als ik ze daarop aanspreek, zegt de man dat er maar 25 cl wordt geschonken per glas en dat er dus al meer inzit…. dat het glas zo groot is en er veel schuim bij zit, tja...... Voor de mayonaise krijg je een bakje en die moet je hier dan zelf pakken, als je hem tenminste betaald hebt. Als ik later met mijn bami bakje wat mayonaise wil gaan bij halen, is dat niet de bedoeling of ik moet € 1,40 bij betalen...... Ga ik met het bijgeleverde bakje voor mayonaise bijvullen, is het geen probleem...... laat maar...... rare jongens die Belgen...... We lopen terug en gaan vandaag maar weer eens vroeg op stok, de koppijn is nog steeds niet verdwenen. Nadat we goed uitgeslapen hebben, gaan we lopend de stad in. We hadden onderweg in Frankrijk wel wat versieringen gezien in die uitgestorven dorpjes, maar het kerst idee was voor ons nog ver weg. Daarom kijken we wel op van de kerst explosie in het centrum. Hier waren wij nog helemaal niet mee bezig. Even wennen...... In 2022 waren we ook in Leuven en toen waren we te laat voor de universiteitsbibliotheek. Daarom gaan we die nu eerst nog even meepakken. Natuurlijk doen we ook de kerstmarkten en brengen een bezoek aan café Commerce. Na de oprichting van een katholieke universiteit, eerst in Mechelen (1834), vervolgens in Leuven (1835) werd werk gemaakt van het oprichten van een nieuwe bibliotheek. Ze kwam tot stand door aankopen en schenkingen en was weldra een van de belangrijkste van het land. De verzameling was gehuisvest in een 17e-eeuws huis in de Naamsestraat. In augustus 1914 werd het bij het begin van de Eerste Wereldoorlog door de Duitse aanvaller platgebrand. Hierdoor ging een groot aantal boeken verloren. In de brand gingen ongeveer 300.000 geschriften en boeken in as op, waarvan vele onvervangbaar. Het betrof geschriften uit de oudheid, middeleeuwen en renaissance en een grote afdeling theologische werken en Gotische manuscripten. 9,35 km gelopen. Als we terugkomen op de camperplek, willen we een nacht bij boeken, maar dat gaat zomaar niet. De camper moet eerst uitgeklaard worden, dus van het terrein af......[e-1f62d] We rijden het busje net voor de slagboom, want we hebben tenslotte gedronken [e-1f974] en staan anders meteen op een drukke weg met auto's, bussen, fietsers en voetgangers. Daarna opnieuw inklaren....... vreet de machine het ticket op...... [e-1f621] We nemen contact op met de helpdesk en er moet iemand komen.... Duurt maar 5 minuten…. Het duurt inderdaad niet veel langer en we krijgen ons kaartje alsnog en de dame pakt er nog een opgevreten kaartje uit. Die hebben dus dubbel betaalt. Kunnen we eindelijk naar de kachel…[e-1f976] We hadden ons vandaag bedacht dat we hopen dat we geen bekeuring krijgen voor het rijden over de busbaan gisteren......[e-1f627]

Donderdag, 12-12-2024 zwaar bewolkt, regen, 9481 km Na Leuven moeten we toch echt naar huis. Nog een laatste tankbeurt voor € 1,59 en dan gaan we toch echt de grens met Nederland over. We nemen de hobbel en belanden op een goed stuk asfalt, wat dan ook wel weer prettig is na 9.500 km. Bij de Subway nemen we onze lunch voor vandaag en dan koersen we toch echt naar huis. Als we aankomen, loopt onze buurvrouw net naar ons huis want ze wil nog even een controle uitvoeren vootdat we arriveren. Maar dat wordt dus koffie aan de overkant. Na een uurtje gaan we beginnen met leegruimen. Vanavond eten we wat we altijd doen als we van vakantie terugkomen.... een frikandel speciaal...... Dan een heet bad en vanavond uitrusten van de grote reis....

We hebben:

9481 km gereden

273,95 km gelopen

38 campings gehad

11,2 was het gemiddelde brandstof verbruik

22 excursies gehad

4 landen doorkruist

we zijn tevreden....... op naar ons volgende avontuurtje.....