Athene, Griekenland.

19 december 2023. Onze plannen waren om naar Dresden te rijden en daar de kerstdagen door te brengen. Moedertje Natuur had andere plannen………. Het vooruitzicht voor de aankomende 10 dagen was erg slecht en om nu 1500 km te gaan rijden om aan de oost grens van Duitsland in de regen te gaan lopen, is toch ook geen goed plezierig uitstapje. We gooien het over een hele andere boeg en boeken een last-minute naar Athene………..

Vrijdag 22-12-2023. Het is 14.00 uur en de bel gaat. Rien staat voor de deur om ons naar Eindhoven Airport te brengen. We zijn aan de vroege kant, maar dan hoeven we ons ook niet te haasten. We hebben tenslotte vakantie. Vucht HV6709 stijgt om 16.50 op om ons naar de zon te brengen. Heerlijk !! Het waait erg hard en de captain beloofd dat we een record gaan vestigen, aangezien we de wind in de rug hebben. Ik kijk een filmpje op de I-pad en Sil zit in haar E-reader. Waarschijnlijk is er ergens ook nog een dutje geweest, want de tijd is gevlogen. Het zou eigenlijk 3 uur en 5 minuten duren, maar na 2,5 uur zijn we er al. Van de gate n aar de bagage band is een hele tippel, maar als we daar aankomen hoeven wa dan ook niet lang te wachten. We volgen de bordjes naar de metro en kopen 2 kaartjes voor € 18,00. Je kunt ook 2 kaartjes kopen met een duur van 30 dagen en die is dan€ 4,00 goedkoper. Dit staat natuurlijk nergens aangeschreven en vertellen ze ook niet bij de aankoop. We moeten even wachten, maar dan gaat de sliert van wagonnetjes toch richting het centrum. We moeten overstappen bij station Syntygma en het eindpunt is dan voor ons hotel Brown Acropol. Het is hier een uur later als bij ons en het is dan ook al 22.00 uur als we inchecken. Nadat we alles hebben gedumpt, gaan we naar het dakterras om alles een beetje te verkennen. Met een welverdiende pint en een rood wijntje, kijken uit over de verlichte stad en uitzicht op de Acropolis. Een prachtig gezicht. Ook hebben ze 4 bubbelbaden…………… bij een temperatuur van 15 graden. We hebben een goede beslissing genomen. We duiken in ons veel te grote bed en retro aangeklede kamer. Onze huis telefoon is met een nep draaischijf en drukknopjes, maar toch. Welterusten.

Zaterdag 23-12-2023 We zijn weer vroeg van de partij om onze week zeker niet te verslapen. Het ontbijt buffet is met van alles voorzien en we lopen dan ook de deur uit met een goed gevulde maag. Zoals altijd bij een bezoek van een stad, nemen we eerst de Hop-On-Hop-Off busom te zien wat er te koop is. Daarna pikken we de meest interressante items er voor ons uit. Ook dit vervoer middel stopt op het plein bij ons hotel. Er zijn 3 concurrerende partijen: de gele, rode en blauwe bussen. De rode kom je over de hele wereld tegen en ik sta daar dan ook als eerste bij, terwijl Sil bij de gele gaat kijken. Ik kan kaartjes kopen voor € 20,00 p.p. en loop naar Sil om te over leggen. Ze staat met een persoon van de blauwe bussen te praten en die zegt dat we bij hen altijd minder betalen als bij de rode bussen. Als ik zeg dat we € 20,00 aangeboden hebben gekregen, doet zij het voor € 15,00. Dat is dus een makkelijke keus. Ik kijk naar het reclame bord wat er bij staat en zie een Island-Hop aanbieding. Deze kost € 145,00 p.p. Maar als we die doen, krijgen we de bus er gratis bij voor 2 dagen…………. Dat is dus een leuke deal. We moeten € 20,00 aanbetalen om een kaartje voor de bus te kunnen activeren en krijgen later via een mail een betaling verzoek voor de rest. We krijgen onze kaartjes en klimmen in een gereed staande bus. Ze hebben 3 routes; de oranje route, die vooral door de stad gaat; de blauwe route, die door het haven gebied toert; de gele route, die langs de stranden rijd. We kiezen als eerste de blauwe route en nestelen ons op het open bovendek, vanwaar we in de zon alles goed kunnen bekijken. Onze eerste indruk van deze stad is niet zo heel goed. We zijn in het donker aangekomen en met al die lichtjes is het een prachtige aanblik vanaf een dak terras. Nu zien we vooral slecht onderhouden gebouwen en veel leeg stand. Ook liggen en lopen er veel zwervers door de straten. Is het toch een goede keus geweest ? We komen bij de havens, waar de grote cruise schepen en oceaan stomer tegen de kant liggen. Het zonnetje hangt boven ons en doet goed z’n best. We stappen bij P3, waar het standbeeld van “Lion of Piraeus” staat. We kunnen niet lezen waar deze voor staat, aangezien dit in het Grieks is en we hier geen touw aan vast kunnen knopen. We lopen wat rond en maken diverse foto’s. Dan blijkt dat de volgende bus pas over een uur en 10 minuten weer langs komt. Dat duurt ons te lang en we besluiten om lopend naar het volgende punt te lopen. We hebben een vest aan, maar knopen die om ons middel. De gevoelstemperatuur is ongeveer 22 graden en het is heerlijk rondlopen tussen de straatjes met de echte bewoners van dit land. We hebben het gevoel dat we nu niet in de kudde van toeristen mee stromen. We komen aan bij een haventje in de baai van Zea. Hier liggen heel veel bootjes van de rijkere Griek, maar zeker ook van de vele buitenlanders die hier hun “bootje” hebben liggeni.v.m. de betere belasting voordelen. Het gaat verder langs de terrasjes en restaurants die karig bezet zijn. We komen een To-Go loket tegen met een open deur en reclame plaat op de stoep. Als we willen bestellen gaat deze pas om 17.00 uur open…… ?? We lopen verder onder de sinaasappel bomen door die hier overal staan en waar de sinaasappelen volop aan hangen. Er is gelukkig een extra stop bij Mikromilano, anders was het toch wel heel ver lopen. We vervolgen onze reis naar 2 stops verder om daar de overstap te nemen naar de strand route. We moeten hiervoor naar de overkant van de straat, maar daar aangekomen duur het ook nog een uur voordat hier de connectie komt. We hebben een tent zien staan achter de bebouwing en daar lopen veel mensen naartoe. We volgen de kudde en wat blijkt…………. Bij 23 graden in de zon hebben ze hier gewoon een ijs schaatsbaan aangelegd. Dat ze dit niet gewend zijn, blijkt wel aan het feit dat de meeste zich aan de rand van de baan aan het hekwerk moeten vasthouden en niet naar het midden durven. We eten en drinken wat bij het bistrootje, voordat we terug gaan naar de bushalte. Deze groene lijn brengt ons maar de stranden langs de kust van Athene. Hier veel steen en weinig zand, maar een zeer helder golvende water massa. We blijven de route in de bus volgen en komen wel een keer terug met onze zwem kleding. Het loopt tegen het einde van de middag en het zonnetje zakt aan de hemel. We merken nu wel dat we het koud krijgen zonder de warmte van die gele bol boven ons. Een les voor de volgende dagen.We komen in het donker aan bij het hotel en gaan eerst een jas halen, voordat we iets gaan eten bij Restaurant Artensis. Als we hiermee klaar zijn nuttigen we nog iets op de negende verdieping van ons hotel en uiteindelijk liggen we vroeg in ons mandje…….. we zijn toch wel moe van een dag gesjouw.

Zondag 24-12-2023 We gaan vandaag de 2^e dag vol maken met de Hop-On-Hop-Off bus. We starten weer op het plein voor ons hotel en het doel is direct het presidentieel paleis. Hier wordt ’s zondags om 11.00 uur een speciale uitvoering van de wisseling van de wacht uitgevoerd. Normaal wordt die elk uur gewisseld, i.v.m. de temperatuur, maar op zondag dus een show voor de toeristen. Als je links de hoek van de straat om loopt en dan de 1^e weg rechts, vind je de kazerne van de eenheid van de wachters. Er is al van alles gaande op het binnen plein, maar mag zeker niet filmen van de militaire politie die aan de poort staat. Het duurt een half uurtje voordat ze de poort uit gemarcheerd komen en we volgen ze naar de ander kant van het blok. Het is zeker niet zo immens als in London, maar wel net zo leuk. Het lijkt wel de “Silly Walks”van Monthy Pyton. Heel erg knap hoe ze dit doen en het evenwicht weten te behouden. We lopen weg van de mensen massa en gaan weer naar de achterkant van het presidentieel paleis. Hier ligt het nationaal park van Athene, wat 15,5 hectare groot is. We lopen er door heen en aanschouwen de natuurlijke schoonheid die midden in deze drukke stad ligt. We komen er bij het Olymisch stadion uit en steken de straat over om die te gaan bekijken. We moeten entree betalen, terwijl je het van de buitenkant kunt zien. Je mag dan wel niet over de treden lopen, maar ja………… er komen nog treden genoeg. Hiervoor in de plaats nemen we een kop koffie en lopen weer richting de bushalte van de blauwe Hop-Off-Hop-On. Deze brengt ons naar de hoofd attractie van deze Griekse stad: de Akropolis. DeAkropolis van Atheneis destadsburcht van hetOude Athene die in de vijfde eeuw v.Chr. herbouwd is als een complex vanheiligdommen. Ook tegen de flanken ervan bevinden zich diverseantieke gebouwen. De Akropolis ligt op een 156 meter hogetafelbergin het centrum van de moderne hoofdstadAthene. Hij behoort tot hetUNESCO-werelderfgoeden is een van de meest bezochte toeristische sites ter wereld. De akropolis van Athene ligt op een heuveltop. Het standbeeld van hun beschermgod (Pallas) Athena staat daar centraal. De site leende zich bij uitstek voor nederzetting: ze was oorspronkelijk omringd door een vruchtbare vlakte en lag op veilige doch niet verre afstand van zee. Door de ligging is de Akropolis van kilometers ver te zien voor wie Athene nadert. Akropolis is een samenvoeging vanἄκρος('akros', 'hoogste deel van') enπόλις('polis', 'stad'). Hoog boven de huizen uit, ligt deze stenen tempel te stralen in de zon, met daar tussen door de priegelende mierenhoop van toeristen, die allemaal deze duizenden oude stenen moeten bekijken. Natuurlijk staan er heel veel handjes omhoog, zodat het lijkt of er een brok puin op je handpalm ligt. Het is wel indrukwekkend dat zoveel duizend jaar geleden dit alles met de hand de berg op is gedragen/gesleept en vervolgens hier op elkaar gestapeld. Tegenwoordig gaat alles met een kraan en is het 50 jaar later kapot of verpauperd. We leren niets van het verleden………. zoals altijd. We lopen een uurtje rond en gaan dan het park wat naast de Acropolis ligt doorkruisen. Doordat het op een heuvel ligt is het hier een oase van rust. Ook zijn er weinig mensen, aangezien de meeste niet verder komen als het kleinste rondje van de vele die je kunt lopen. We lopen langs het dans theater (wat gesloten is), een ortodoxe kerk, de gevangenis van Socrates, een observatorium van het heelal en diverse afgravingen met allemaal een historische naam. We hebben al heel wat kilometers afgelegd en het begint tegen het eind van de middag te lopen. We gaan terug naar het hotel en nemen daar een duik in het bubbelbad op de 9^e verdieping. Terwijl het donker wordt en we zitten te genieten van een versnapering, stijgen er duizenden wens ballonnen op, ergens vanuit het centrum. Wat bij ons verboden is, gebeurt hier met zoveel tegelijk boven een drukke stad. Ook vliegen er enkele drones om e.e.a. vast te leggen. Het schouwspel duurt toch zeker wel een half uur en dan wordt het tijd om te douchen en ons klaar te gaan maken voor het avond programma. We hebben ons in geschreven voor een kerst diner in het Light House Hotel, aan de andere kant van de straat. Als we hier aankomen om 20.00 uur, blijkt dat het pas om 21.00 uur begint. Dat heeft ons iemand vergeten door te geven. Gelukkig weten we de tijd te doden op het balkon, wat uitkijkt op het drukke Omonia plein. Als de andere gasten binnen druppelen, blijkt wel dat het allemaal niet zo heel goed geregeld is. Er zijn mensen die niet tevreden zijn en daarom weggaan of met een nieuwe zitplaats besluiten te blijven. Dit is niet het soort mensen waar wij normaal mee omgaan……… heel veel nep high society en arrogantie. Wij zijn dan weer ver under-dressed tegenover de rest. Sommige Barbies in hun gala jurk staan een heel foto sessie te maken bij de tafels of het lopend buffet. Wel 50 foto’s en nog geen met een leuke uitstraling. De gay-scene is ook in getale aanwezig en het lijkt wel een slechte versie van een Bollywood film. We kijekn onze ogen uit dat dit allemaal bestaat en hebben er ook erg om gelachen. Het buffet was erg goed en we hebben dan ook vel te veel gegeten……….. maar ja beter als honger lijden. We sluiten de avond vermoeid af en als we het matras raken, slapen we zo. Vandaag toch ook nog 15 km gelopen.

Maandag, 25-12-2023 Vandaag is de dag van het Island-Hoppen en daar moeten we vroeg voor op. Onze bus komt om 07.00 uur ons ophalen en dus staan we om 06.00 uur op. We krijgen bij de receptie een ontbijt-tasje mee, aangezien we geen mogelijkheid hebben gehad om te ontbijten. Als we om 06.45 uur een kop koffie gaan halen bij een tentje op straat, staat de reisgids al klaar om ons mee te nemen. We zijn niet gewend dat ze hier op tijd zijn en zeker al niet te vroeg. Een klein slokje van de veel te hete koffie kunnen we nog nemen en dan gaat de rest de vuilnisbak in….. we moeten gaan. Via nog enkele adressen, komen we aan bij de haven, waar al meer touring-cars staan. We moeten nog enkele honderden meters naar de waterkant lopen, om daar na een ticket controle de boot op te gaan. Er worden nog eerst wat foto’s gemaakt, die je later kunt kopen. Tegen de tijd dat het licht is, vertekt de boot naar de golf van Egina.We openen ons ontbijt tasje, nadat we koffie hebben gescoord. We hebben zelf ook de waterflesjes van onze hotel kamer mee genomen en Sil stoot deze om, zodat die in een domino effect de koffie beker om stoot. We krijgen van de ober een nieuwe en beginnen aan ons ontbijt tasje. Na een informatie rondje, heeft Sil een gids en een rond tour geboekt. Die moeten we nog wel via de pin pas gaan betalen in een andere ruimte. Als ik hier naar toe loop, staat er een hele rij mensen. Dan maar eerst naar het toilet. Hiervoor moet je een ouderwetse stalen deur door en dan een verdieping naar beneden. Bij terugkomst, slaat de deur dicht, terwijl mijn hand de deurstijl nog vast heeft……. Resultaat; een opengeperste vinger en een gebroken kootje….. van een serveerster naar een manager, naar een matroos, naar de stuurhut. Hier hebben ze niet vaak medische hulp verleend zo te zien, maar ze krijgen wel een verbandje en een pleister zo ver dat die om mijn gehavende vinger blijft zitten. Na het betalen van de schulden, kan ik terug naar Sil om mijn verhaal te doen, nadat ze geschrokken is van de bandage. We kabbelen zo een tijdje verder en bereiken het eiland Hydra en varen de haven binnen van Hydra-stad. De naam ‘Hydra’ heeft het eiland te danken aan het feit dat hier in de oudheid veel waterbronnen waren. Hydra heeft een rijke geschiedenis en dat merk je direct bij aankomst in de haven van Hydra. Bij het binnen varen in de pittoreske haven zie je traditionele herenhuizen, kantelen, de marine-academie en musea. Erg leuk zijn de gezellige terrasjes en allerlei winkeltjes die verspreid liggen rond de haven. Ook kent het eiland geen gemotoriseerd verkeer, wat de rust ten goede komt. Je kunt aan de haven een ezel of paard huren. We gaan onder begeleiding van een gids het dorpje door. We luisteren naar de oorsprong van het eiland en bekijken de orthodoxe kathedraal kerk Dormition van de moeder van Lord Hydra. We lopen door de kleine straatjes en horen dat hier ook een film met Sophia Loren is opgenomen, genaamd “Boy on a dolphin”. Als we de straatjes gezien hebben, lopen we weer terug naar de boot.De kapitein loodst ons weer de rustige wateren op en kruisen richting Poros. Het is een uurtje of anderhalf dobberen en als we langs de kustlijn van het eiland varen, krijgen we steeds meer een vakantie gevoel. Dit zijn de dorpjes waar een film als “Mamma Mia” zijn opgenomen. Het eiland kreeg zijn huidige naam van de slechts 250 tot 400 m smalle zeestraat (πόρος =oversteekplaats) die het van het vasteland scheidt: de zee is er zó smal dat men de mensen aan de overkant zou kunnen herkennen. Regelmatig kan men vanuit de gelijknamige stad Poros met kleine bootjes de oversteek naar het tegenoverliggende Galatás maken. Eigenlijk bestaat Poros uit twee eilanden, die met elkaar verbonden raakten via een smalle landtong: het (pijn)bosrijkeKalavriaen het kleine, in oorsprong vulkanischeSpheria, dat nu bijna helemaal is volgebouwd met de kleurrijke huizen van het hoofdplaatsje Poros-stad, en bekroond wordt door een fraaie klokkentoren. Hier mogen we niet zo lang van de boot en we gaan dan ook niet verder als het 1^e terras wat we tegen komen. We bestellen wat te drinken en genieten van de zon. De consumpties zijn hier half zo duur als in Athene en smaken net zo lekker. Dit kunnen we nog wel even volhouden zo. Als de hoorn van de boot van zich laat horen, komen alle passagiers weer terug naar de haven en zijn we niet veel later weer onderweg. Onze laatste bezoek, is aan het eiland Aegina, waar we (na een uurtje) in de gelijknamige hoofdstad aanmeren. Hier staan 3 touringcars klaar voor een excursie of rondrit. Wij doen de Scenic Route, die eerst langs de kust rijd. Wat ons direct opvalt, is dat alle huizen op dit moment onbewoond zijn. Dit zijn dus vakantie huisjes voor de beter bedeelde. We rijden verder door de bergen en komen aan bij Holy Monastery of the Holy Trinity - Saint Nectarios of Aegina. Een hele mond vol en ook zeer de moeite waard om een te gaan kijken. Helaas zoals altijd, blijven de steigers ons ook hier weer achtervolgen. Na een heel verhaal, wat ik niet gevolgd heb, gaan we via kronkel weggetjes, weer terug naar de haven, om een vis gerecht met Ouzo voorgeschoteld te krijgen. De vis laat ik liggen, maar de Ouzo van ons Sil neem ik er dan maar bij. De schemering treed in en als het helemaal donker is, wordt het ook tijd om hier afscheid van te nemen. We verlaten de verlichte stad en onder het vermaak van Griekse dansen,koersen we richting Athene. Op het eindpunt staan de bussen ons weer op te wachten. Ons wordt verteld om bus 1 te nemen, maar nadat we het hele terrein hebben afgelopen en alle bussen hebben bekeken, blijkt dat bus 1 de enigste is zonder een herkenningspunt erop. Na een drie kwartier worden we alsnog afgezet bij ons hotel. Nadat we de wond hebben verzorgd, nemen we nog een pint om de pijn te doen vergeten en dan vermoeid, maar voldaan het nestje weer in.

Dinsdag, 26-12-2023 Vanuit de Hop-On-Hop-Off bus hebben we het Monastirakiou plein zien liggen en dat zag er wel leuk uit. Als we vanuit het hotel de 1^e weg rechts in slaan, hoeven we alleen maar naar het einde te lopen. Hier aan gekomen, zie we als eerste de Heilige kerk van de maagd Maria van Pantanassa. We kunnen niet naar binnen en daarom lopen we door naar de Ice Cream Shop voor een kop koffie. Terwijl we deze nuttigen, kunnen we meteen mensen kijken; onze favoriete bezigheid op een terras. Meteen na dit terras is rechts een steeg Pandrossou genaamd. Dit is een voetgangers gebied en is helemaal gevuld met winkeltjes met prullaria. We lopen langs een sieraden winkeltje en het is prijs: we komen met een nieuwe aanwinst naar buiten. Nadat we tot aan het eind geslenterd zijn, zien we rechts van ons een soort van oud Griekse poort. Als we daar aankomen ligt er achter een groot afgegraven gebied met bv “de Bibliotheek van Hadrianus” en de “Basiliek van Megale Panagia”. Het is er best al druk en we volgen het hekwerk om alles een beetje beter te kunnen aanschouwen. Hoe toevallig komen we uit bij het Veranda Cafe. Het is hier een drukke boel en als we toevallig een tafeltje leeg zien worden, maken we hier meteen gebruikvan. Het is lunch tijd en we bestellen een ouderwetse Griekse salade. Het zonnetje doet z’n best en het is hier heerlijk toeven. Ook hier lopen heel veel mensen langs en kunnen we onze hobby goed uitvoeren. Dit maakt dorstig en we bestellen een koude versnapering, wat er voor zorgt dat we hier uiteindelijk 2 uur hebben zitten te genieten. Het gaat weer verder en we struinen de trappen op en af door de smalle steegjes onder aan de berg van de Acropolis. Deze hele wijk is een openbaar museum en we zien nog veel meer gebouwen uit de tijd voor Christus. Enkele voorbeelden hiervan zijnn; Stoa van Attalus, Romeinse Basiliek, Royal Stoa, Odeon of Agrippa, Altaar van Zeus Agoraios, enz, enz. Het woord“stoa” betekent 'zuilengang' en staat voor destoa poikilè(beschilderde zuilengang). Dat was een zuilengang aan de noordkant van deAgora van Athene, alwaar de stichter van de stoa, Zeno van Citium (Cyprus, 334-264 v.Chr.) zijn onderwijs gaf. Terwijl we tussen de mensen door laveren, zie ik ineens een heel blij personage voor me lopen…… Sil heeft een ijs salon gespot. Hier kunnen we echt niet meer zo voorbij. Het volgende probleem doet zich direct voor als we binnen staan……. de overmaat aan keuze………… na veel vijven en zessen, komen we toch naar buiten met ieder een bekertje met 3 bolletjes gevuld; mmmmmmm…….We lopen weer verder en komen toch weer terecht bij het Monastirakiou plein. Als we weer richting het Omonia Plein lopen (hier is ons hotel aan gelegen), zien we op enkele hotels muur schilderingen aangebracht. Om een goede foto hiervan te kunnen maken, lopen we er dichter naar toe. We weten niet dat daar een groepje zwervers hun thuis basis heeft. Als we foto’s staan te maken ziet er eentje ons en begint te schreeuwen. Hierdoor wordt de rest ook alert en komen ze onze kant uit gelopen. We willen zeker niet dat ze ons gaan aanraken en zetten enkele passen terug.Als ik duidelijk maak dat we geen foto’s van hen maak, maar van de hotels, laten ze ons weer met rust. Ze dachten zeker even een slaatje hieruit te kunnen slaan. Zonder verder nog enig opzienbarende beleving bereiken we ons hotel. We gaan ons omkleden en duiken in de whirlpool met een drankje. Vandaag toch nog 13 km gelopen. Nu even niets meer en genieten van de zonsondergang.

Woensdag, 27-12-2023 Na enkele dagen met een lekker verwarmend zonnetje rond gelopen te hebben, willen we het gaan proberen om in de Golf van Egina te zwemmen. Via de metro gaat het naar het Syntagma station, waar we de tram nemen naar de stranden van Athene. We zitten een half uurtje, totdat het strand van Paralia Edem zichtbaar wordt. Als de tram stopt stap ik uit, maar de deur sluit voordat Sil mij kan volgen en vertrekt weer……… Da’s nou ook wat. Aangezien ik niet in het bezit van een mobiele telefoon ben, hebben we altijd vaste afspraken gemaakt. Degene die op de bekende plek staat, blijft waar hij of zij is. De andere weet dan in ieder geval waar naar toe te komen. Het duurt dan ook niet lang of ik zie ze alweer aan komen lopen vanaf de plek waar de tram uit het zicht is verdwenen…… Nadat we een plekje hebben gevonden op het zand, ontkleden we onszelf. De zee ziet er erg leuk uit en uitnodigend uit. Ook zijn er meerdere mensen die al enige tijd in het water vertoeven. Maar als ik het water tot boven mijn enkels heb staan, voel ik de kou tot aan mijn kruis door trekken. Nondeju wat koud. Ik zet me overheen en zorg dat ik no time helemaal onder gedompeld ben. Sil maakt foto’s en heeft het nog niet zo goed in de gaten, maar dit komt zo meteen nog wel. Als ik er na enkele minuten mee kap en vlug weer op het warme droge sta, gaat Sil het ook proberen….. Uiteraard maak ik hier een opname van, want die heeft altijd al moeite met het water ingaan, laat staan bij deze temperatuur. Ze komt dan ook niet verder als de armen in de zij en het water tot net boven de voeten. Ze kan in ieder geval wel zeggen dat ze kennis heeft gemaakt met het water in de Golf van Egina. Doordat we toch niet kunnen zwemmen, zijn we het ook vlug beu en zoeken we het tram station weer op. Het is dezelfde route terug en als het eindpunt is bereikt, staan we weer bij het parlement gebouw. De meeste tijd hebben we besteed aan het zitten in de tram en de ochtend is nu al voorbij. Nu er tijd over is, kunnen we mooi naar de kerk op de heuvel gaan. Het is nog geen 3 km verweg en dus gaat de pas er in. De Lycabettus heuvel is het hoogste punt in de Griekse hoofdstad Athene. Op het hoogste punt is deze heuvel 277 meter en daarmee ruim 120 meter hoger dan bijvoorbeeld waar de Akropolis op staat. De heuvel heeft zijn naam te danken aanwolven(Grieks:lýkoi) die er volgens het volksgeloof zouden gewoond hebben. Hoewel de Lykavittós ongetwijfeld de meest in het oog springende heuvel van Athene is,werd hij in de klassieke literatuur nauwelijks vermeld: enkel deblijspeldichter Aristophanesnoemt hem in zijn stukWolken. Je hebt hiervandaan een fraai uitzicht over de hele stad. Je kunt de heuvel oplopen naar boven, maar er gaat ook een kabelbaantje naar de top.De afstand is dan misschien niet zo veel, maar het hellings gehalte zorgt dat we de been spieren goed voelen. Bij aankomst onderaan de heuvel, nemen we toch maar de kabelbaan. Op de top is het niet zo groot als we verwacht hadden, maar het uitzicht is prachtig. We dachten dat we bij de Acropolis hoog zaten, maar daar kijken we nu op neer. Het kleine kerkje is alleen maar geschikt voor parochianen met weinig zonden, want er kunnen er maar 10 binnen. De witte kapel vanAgios Georgios (Sint Joris), is in de negentiende eeuw gebouwd ter vervanging van een Byzantijnse voorganger (zoals veel heuvelkerken in Griekenland gewijd aan deprofeet Elias). Voordat we de terugweg aan gaan, nemen we eerst iets te drinken, op het terras met uitzicht over de vele witte vierkantjes en je ziet vanuit hier wel dat Athene in een dal ligt en dat alles heel erg op elkaar staat. Aangezien we een retourtje hebben betaald, nemen we op de terugweg ook de kabelbaan, terwijl het eigenlijk niet zo ver is. Helemaal beneden steken we over bij de drukke kruising aan het Syntygma Plein en slenteren door Ermou, een voetgangers gebied, wat ongeveer uitkomt bij het Monastirakiou plein. Het is nu 16.00 uur en het overal erg druk geworden doordat de toeristen hier massaal naar toe zijn gekomen. Van de drukte zijn wij echt geen liefhebbers en onze magen moeten gevuld zijn voordat we terug naar het hotel gaan, daarom plaatsen we ons op een net vrij gekomen plekje in de zakkende zon “The Greco’s Project”. Tijdens het genot van en pintje, bestuderen we de menu kaart en komen uit op een vlees schotel voor 2 personen. Op de foto ziet ie er niet zo groot uit als in werkelijkheid en we moeten goed ons best doen om de bodem zichtbaar te maken. 100% is het ons niet gelukt, maar met wat er van over is, wordt niemand meer vet gemest. Om 18.00 uur hebben we de sauna gereserveerd en nadat we ons omgekleed hebben, begeven we ons naar de receptie op de begane grond. We worden naar achteren begeleid, waar de algemene temperatuur al steigende is. De warmte kan hier helemaal niet weg. Ook is hier een prive whirlpool en massage ruimte. De ruimte is klein en donker, aangezien er geen ramen aanwezig zijn. Na een half uur zijn we er dan ook al klaar mee en gaan we van de onderste naar de bovenste etage en duiken op het dak terras in de buiten whirlpool. Later op de avond nog een spelletje Skip-Bo en dan is de laatste avond ook al weer om….. Morgen gaan we naar huis.

Donderdag, 28-12-2023 Vandaag gaat weer richting het noorden……. terug naar de regen …………. terug naar de lage temperaturen………….. En het was zo lekker bij 20 graden. Gisteravond hebben we al het een en ander ingepakt en na het ontbijt gaan we op pad. Met de metro naar het vliegveld duurt ongeveer een klein uurtje. We moeten onze koffers inklaren doordat het vliegtuig helemaal vol zit. Bij de gate staan 2 Nederlandse politie agenten en die controleren je paspoort op echtheid. Op weg hier naar toe kwamen we ook al een agent tegen met 2 mensen die niet blij keken. Terwijl wij 10 minuten zitten te kijken halen ze er nog 1 man uit die illegaal is en 1 vrouw loopt weg net voordat ze gecontroleerd wordt. Aan de andere gate zijn er ook 2 mannen die niet volgens de regels reizen. Dat zijn dus 6 personen in zulk een korte tijd. Zoals altijd is het boarden een tijd rovende bezigheid, maar als alles vol zit gaan we toch op weg. Hoe verder we naar het noorden komen, hoe triester het er uit komt te zien.Het zonnetje verdwijnt achter de grijze bewolking en als we de daling hebben ingezet, komen we onder de bewolking terecht. Nu kunnen we ook vanuit de lucht zien wat al die regenval teweeg heeft gebracht. Veel weilanden zijn overspoeld met water en tunneltjes staan blank. Nog niet geland en nu al heimwee. Veilig op de grond, zoeken we onze spullen bij elkaar en gaan naar de bushalte, die ons weer terug brengt, vanwaar onze korte vakantie is begonnen. We hebben in deze week erg genoten en toch nog ruim 60 kilometer gelopen. Een aanrader in de koude maanden.