Ligurië

Maandag, 27-6-2022 heet, 34 graden, 1.240 km

Rond de klok van 08.00 uur gaan de luiken weer open en staat het zonnetje alweer te branden op ons busje. We gaan op ons gemak de dagelijkse rompslomp te lijf en nadat we de wc hebben geleegd en het vuil water geloosd, ga ik de camping afrekenen en de drone beelden overdragen aan Fernando, de Boss van de Haciënda. Het is even wat rommelen op zijn computer, maar als hij het filmpje heeft gezien, is hij zo blij dat we € 10,00 euro korting krijgen. Iedereen gelukkig en wij kunnen op pad. We rijden eerst terug naar de plaatselijk Fiat dealer een km terug richting de stad voor nieuwe remblokken. We komen terecht bij MOC Autogroup. Ze staan voor zo'n 10 merken, zoals Fiat, Opel, Jeep, Alfa Rome, Mazda, enz. Ik loop bij de Fiat afdeling naar binnen en kan me niet verstaanbaar maken. Er wordt iemand achter een bureau geroepen en deze kan een beetje Allo, Allo Engels. Hij kan me net genoeg kenbaar maken dat ik buiten om het gebouw moet lopen naar het magazijn. Als ik hier aankom, begint de ellende van voor af aan. Eerst een kwartier op mijn beurt wachten en dan kan niemand een buitenlandse taal. Terug naar het mannetje van Allo, Allo. Het wordt nu tijd voor de vertaal app op zijn telefoon. Hij denk dat ik het niet gevonden krijg, maar snapt niet dat niemand mij kan verstaan. Uiteindelijk kies ik eieren voor mijn geld en ga terug naar het busje en neem Sil d'r telefoon mee om hetzelfde trucje uit te halen. Nu begrijpt de man achter de balie wel dat ik remblokken voor een Fiat Ducato uit 2006 nodig heb. Nadat hij met het chassisnummer heeft gezocht, hebben ze niks en komt a.s. weekend pas binnen.......... We rijden verder richting het zuiden over de SS Strada's. De SS 35 brengt ons via Pavia naar Castegio en hier zien we de bergen voor ons aan komen. We willen niet weer met heet gelopen remmen door de bergen kachelen en nemen voor de zekerheid de Estrada A21. Samen met de A7 komen we bij Genova aan de kust uit. Ondertussen zit Sil achter het stuur en zoek ik een plekje aan het water. In Moneglia is een camperplaats direct aan zee. Als we de route hebben ingevoerd, lijkt het wel of ie ons om laat rijden. We schakelen de navigatie om van truck naar auto en krijgen een kortere route voorgeschoteld. Maar als we dan aan een weggetje staan met een maximale hoogte van 2,5 meter, zetten we alles weer terug zoals het was en rijden de oude route. We komen door het dorpje Moneglia en volgen de smalle weg naar een tunnel. Hier moeten we best lang wachten om door te mogen. Wat blijkt, hij is zo smal dat er maar vanuit 1 richting gereden kan worden. Nadat het licht op groen is gesprongen, rijden we enkele kilometers tot we een bordje zien om midden in de tunnel links af te slaan. Het lijkt ook allemaal erg smal, dus Sil rijd door. Nu moeten we helemaal door tot aan de ander kant van die enorme rots, omdraaien en weer terug. We wisselen van stoel en volgen de lampjes in de donkere tunnel. Als we weer bij hetzelfde bord komen, kunnen we rechts af en staan meteen op een grote binnenplaats. We moeten even wachten, maar als we aan de beurt zijn, hebben we keus tussen een grote en een kleine plek. De keuze is tussen € 52,00 of € 44,00. we gaan eerst kijken en besluiten toch om de duurste te nemen. Hier staan we hoger en hebben een mooier uitzicht over de baai. Dit wordt de duurste plek ooit op een camping / camperplek. Door de hoge temperatuur zijn de meeste mensen weg of in het water. Hiervan maak ik gebruik om de drone de lucht in te sturen en prachtige beelden te maken van onze plek en de omgeving. We kleden ons om en gaan een duik wagen in de Ligurische zee. Dit is heerlijk en zelfs Sil heeft geen tijd nodig om in het water te komen. In een smalle reep tegen de rotsen hebben ze zelfs huisjes boven op een plateau gemaakt en er zijn ook nog tent plekken onder een soort van afdak, waar ook nog eens huisjes zijn gemaakt. Ook moeten alle voertuigen van deze mensen hier geparkeerd worden. Het is dus een drukte van jewelste en toch voel je dat niet zo. Behalve het voortzetten van ons Bourgondische levensstijl, vandaag onder het genot van twee heerlijke Italiaanse pizza's, doen we hier niet veel meer. We genieten nog van de zwoele avond en leggen we ons om omstreeks 22.30 te rusten.

Dinsdag, 28-6-2022 Zwaar bewolkt, 28 graden, hier en daar enkele druppels, 1280 km

Nadat we gisteren maar 222 km hebben gereden, worden het er vandaag nog minder. We hebben Monterosso al Mare als doel voor ogen. De navigatie zegt dat het 35 hele km 's zijn. Deze gaan volgens de navigatie vooral over de snelweg en we kiezen dan toch maar weer voor de bergwegen. Dit is qua afstand 5 km korter, maar in tijd langer en zeker zo mooi. Met onze passenervaring in het achterhoofd, gaan we extra alert over deze kronkel weggetjes. We nemen dezelfde SP40 terug, zoals we gekomen zijn, maar gaan rechtsaf bij Piazza. Deze weg verandert in de SP64 en kronkelt door de bergen, met uitzichten over de zee en de dorpjes op de berg hellingen. Het tempo blijft laag en we hebben dan ook geen problemen met onze remmen. We hebben alsnog 40 km gereden doordat we een verkeerde afslag hebben gemaakt en je hier niet overal kunt draaien...... Op de toegangsweg naar Monterosso al Mare zit deze camperplek. Er is geen sanitair, maar het dichtst bij het dorpje. Je betaalt € 30,00 en daar voor heb je water en stroom en een shuttle op en neer naar het centrum. Je kijkt hier uit over de baai en het is er lekker rustig. Je moet wel van tevoren bellen, want ze zitten bijna altijd vol. Ook nu wij er zijn, staan er 15 campers en is er geen plekje meer over. Als we aankomen op onze eind bestemming, is de slagboom gesloten. We staan bij Area Sosta Camper – Il Poggio. Na een telefoontje gaat deze voor ons omhoog. We plaatsen ons mobiele huis op de gereserveerde plek en zetten de stoelen buiten, de luifel uitgerold en een koud pilsje maakt alles compleet. We doen verder niks meer als lezen en relaxen, aangezien het weer vandaag geen optie bied om wat leuks te gaan doen. We vragen aan de eigenaar of hij een Fiat garage weet, zodat we remblokken kunnen kopen. Hij belt zijn vriend en die besteld de delen, zodat de eigenaar deze morgen op kan halen als hij hiernaar toe komt. Morgen gaan we naar het dorp, waar we de trein nemen om al deze 5 dorpjes een bezoek te brengen. Dit is een goed besluit, want het begint te regenen en niet zomaar, het komt er met bakken tegelijk uit. Ook dondergod Donar is van de partij en dit galmt goed in de bergen. We gaan naar binnen en spelen Skipbo. Rob is de grote winnaar vanavond. Tot morgen.

Woensdag, 29-6-2022 heet, 26 graden, wolken loos

We zijn vandaag om 08.15 wakker en gaan de 5 dorpjes bezoeken die op de UNESCO lijst staan van het Nationaal park Cinque Terre.Dit is een nationaal park in Italië. In 1997 zijn de vijf dorpen van Cinque Terre opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Behalve de vijf dorpen aan de kust, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore en Monterosso, heeft het een dicht begroeid binnenland en heldere zee. Vanaf de veel belopen wandelpaden op de hellingen heeft men doorlopend uitzichten. Behalve het land is ook de zee hier beschermd, dit deel beslaat ongeveer 30% van de totale parkoppervlakte. In het zuidelijkste deel van het park liggen twee kleine eilandjes Scoglio Grimaldo en Scoglio Ferale, in het noorden de Scoglio Gagiato. We steken vanaf de camperplek de straat over en beginnen aan de afdaling over de gladde stenen. Het is goed uitkijken na de stortregen van gisteren. Het is langer als we denken, maar we komen ook enkele personen tegen die de berg op gaan en die zien er toch allemaal wat slechter uit als ons. Aan het einde staan we aan het begin van de autoloze zone. In het dorp mag geen verkeer komen, behalve wat noodzakelijk is voor het dorp, zoals taxi, bevoorrading van de winkels en restaurants. Het dorp bestaat uit fel gekleurde huisjes die hoog tegen de bergwand zijn geplakt. De baaitjes voor deze dorpjes zijn nog authentieke vissers plekken en te samen is de aanblik vanuit zee net als levende ansicht kaarten. Het toerisme is hier enorm en alle straten bestaan uit souvenir winkeltjes en restaurantjes. We dolen er doorheen en kopen een wijde en dunne felgekleurde broek rok voor Sil en een grijs hemd voor mij, met de opdruk Cinque Terre. We vervolgen onze weg door de al redelijk met toeristen gevulde straten en komen in de tunnel terecht die ons aan de andere kant van de berg naar het trein station brengt. We wilde eigenlijk met de boot gaan, maar door de onrustige zee, leggen die nergens aan, maar varen er alleen langs. We nemen dus de trein. Elke rit is niet langer dan zo'n 5 minuten en dan kunnen we weer verdwijnen in de mierenhoop die elk dorp rijk is. Het zonnetje staat weer hoog aan de hemel te branden en gaat ons ook in het tweede dorp Vernazza goed warm houden. Het zweet loopt van onze ruggen en we proberen zo veel mogelijk de schaduw te gebruiken. We krijgen honger en belanden bij ristorante Luca, waar we een kwartiertje moeten wachten op een leeg tafeltje. We nemen beide lasagna en samen een salade. Dit is echt heerlijk op z'n Italiaans genieten. Hier is eten nog een kunstwerk. Ook als we de rekening krijgen is dat merkbaar. De drukte die hier heerst, heeft ook de prijzen bepaald. Alleen voor het zitten op het terras, betaal je € 5,00. Voor het eten en drinken komt er dan nog € 54,00 bij. We lopen verder en nadat we een plekje langs de rotsen hebben kunnen vinden, gaan we een tijdje mensen kijken. Het volgende dorp is Corniglia en hier gaan we met een klein busje naar het centrum, wat een stuk hoger ligt en niet direct is aangesloten aan de zee, zoals de andere dorpen. Hier zijn het bijna allemaal steile trappen tussen de hoge huizen en dat wordt voor de benen van Sil net iets te veel. Ik loop nog even naar boven en gooi een blik in het kerkje Chiesa Di San Petro, om vervolgens weer terug te gaan naar het busje die ons bij het station afzet. Op naar Manarola. Als we weer uitstappen na een ritje van zo'n 10 minuten, lopen we schuin de hoofdstraat in. Aan beide zijde van het autoloze weggetje, wederom een drukte bij alle winkeltjes en eet gelegenheden. We zakken verder af door de gezelligheid en komen aan bij de baai, waar de jeugd van een omhoog stekende rotspunt springt. Dit onder het toeziend oog van de grote groep toeristen die aan de rand van de haven staan te kijken. Hier is het veel drukker op een kleiner oppervlak met zwemmende en zonnende jongeren. Dit doet ons wel een beetje denken aan de duiker die op de brug in Mostar stond. We maken diverse foto's en lopen de pad langs de berg omhoog. Hier wederom een fantastisch uitzicht over het prentkaarten plaatje. Als we het laatste dorpje bereiken, Riomaggiore, dan hebben we het eigenlijk wel gezien. We gaan nog met een lift, die vooral gebruikt wordt voor de lokale bevolking, naar boven en zien eigenlijk weer hetzelfde plaatje als de vier keren ervoor. Ons laatste treinritje brengt ons direct weer naar het begin punt. We dalen weer af naar het strandje van Monterosso al Mare en laten onze voeten eerst afkoelen in het zoute zeewater. Daarna lopen we naar de afgesproken plek, waar ze ons op komen halen. Terug bij de camping ziet de eigenaar ons en ik zie aan zijn manieren dat hij de remblokken is vergeten. Maar hij zeg dat ze over 10 minuten hier zullen zijn. Het duurt iets langer, maar hij zorgt er wel voor. Helaas blijkt het setje niet compleet te zijn, aangezien de clips waar het om draait er niet bij zitten. Die moet hij alsnog bestellen en dat duurt weer een dag. We houden de remblokken en zien het verder wel. We vullen de avond met het lezen op de E-reader, het overzetten van video, foto's en het schrijven van ons reisverslag. Daarna is het tijd om naar ons mandje te gaan. Tot morgen.