2016, Afrika 1, Zuid Afrika

Vrijdag, 30-9-2016. Eindelijk na lang wachten en de nodige voorbereiding, is het zover. We gaan op vakantie naar Afrika. Om 6.00 uur laten we de wekker rammelen, het gaat beginnen !!! Tijdens het inpakken van de laatste spulletjes, scheurt de rits van de handbagage……….. SHIT, maar toch blij dat het thuis gebeurd. Gelukkig hebben we nog een tas van hetzelfde kaliber, dus snel overladen en dan naar Schiphol. We zouden rechtstreeks naar Kaapstad vliegen, maar door een foutje van Sawadee gaat de reis eerst naar Johannesburg. Hopelijk gaat de rest allemaal goed. De vlucht duurt 11 uur, maar op de een of andere manier kunnen we ons goed bezig houden. In Johannesburg gaan we na enig wachten door de douane en komen we bij het groepje van ons reis gezelschap terecht. 2 personen zijn al naar het hotel gereden en zodoende staan wij voor niks te wachten op mensen die niet komen…………. De chauffeur van het Emerald Guest House brengt ons vervolgens naar het onderkomen voor de nacht. Het is niet echt iets bijzonders, maar we zijn hier dan ook maar 5 uurtjes om te slapen en dus is dit geen probleem voo r ons. We bellen nog even naar Nederland voor de gerust stelling en gaan dan dromen van mooie avonturen.

Zaterdag, 1-10-2016. Om 5.00 uur gaat de wekker weer. Inpakken en wegwezen. Het is de bedoeling dat we om 5.50 uur aan rijden, maar om 6 uur staan we nog te wachten…………. Volgens Afrikaanse traditie wordt het 6.10 uur. Bij aankomst op het vliegveld, blijkt dat we al diverse keren zijn omgeroepen. We zijn als 4e en 5e aan de beurt en dan blijkt er van alles mis te gaan. Wij staan al ingeboekt op de vlucht en achter ons gaat de rem er op. Zij kunnen niet mee en moeten wachten op de volgende vlucht. Het personeel probeert echt van alles, maar het gaat niet gebeuren. Wij nemen onze papieren en gaan dan maar vlug verder. Als we bij het inchecken staan, komen echter ook wij bedrogen uit. Ook wij moeten wachten op de volgende vlucht………. We nemen een kop koffie en iets te eten. 10 minuten later komt Peter blij aan gelopen, want hij is ook door, denkt ie…………. We helpen hem vlug uit de droom en dan kan ook hij de maag vullen. Er zijn nu 3 mensen met de vorige vlucht mee en 7 moeten wachten op de volgende. Onze bagage is al wel mee met de vorige vlucht, als dat maar goed gaat. Met nieuwe instapkaarten gaan we om 10.10 uur voor de 2e keer inchecken. Deze keer gaat alles goed en vinden we bij de afdeling gevonden voorwerpen onze bagage. We worden opgewacht door onze reisleidster Arne, die ons de eerste drie weken begeleid. Bij aankomst in het Tudor hotel, zijn onze kamers nog niet klaar………………….?????????????? raar, aangezien we eigenlijk al vanmorgen vroeg zouden aankomen. Maar goed, we laten al onze spullen achter en proberen van de resterende tijd nog iets mooi te maken. We hebben een halve dag verloren om te besteden in Kaapstad. We gaan met een taxi eerst naar de Tafelberg. De Tafelberg bij Kaapstad is een tafelberg op de westelijke kaap die uitkijkt over Kaapstad en omgeving. De berg heeft een kenmerkende platte bovenkant, en is ongeveer drie kilometer breed. De Tafelberg is van vanuit de wijde omgeving te zien en is beeldbepalend voor de omgeving. Om die reden fungeert een gestyleerde afbeelding van de berg als vlag van Kaapstad en op stadlogo's. Het is tevens een belangrijke toeristische attractie. Inwoners van de stad die naar het zuiden (naar de berg toe) kijken, zien links Duivelspiek (1000 m) en aan de rechterkant wordt de Tafelberg geflankeerd door Leeukop (669 m, Lion's Head) en Seinheuwel (350 m, Signal Hill). De bovenkant van de berg is geregeld door wolken bedekt. De achterkant van de berg is complexer dan men zou denken wanneer men de berg van voren ziet. Het hoogste punt op de Tafelberg is McLear's Beacon met 1086 meter. Dit punt werd vernoemd naar een landmeter, Sir Thomas Maclear, die er een trigonometrisch baken liet plaatsen. Vandaag de dag rest hiervan enkel nog een hoge stapel keien. Rondom de berg is het Nationaal park Tafelberg gelegen. De Tafelberg is het enige aardse fenomeen waar een sterrenbeeld (Mensa) naar genoemd is. Dit sterrenbeeld is zo genoemd door de Franse sterrenkundige Nicolas de Lacaille, die het ontdekte tijdens zijn verblijf in de Kaap in het midden van de 18e eeuw. Het sterrenstelsel kan in de zuidelijke hemisfeer gezien worden; het is midden juli rond middernacht onder Orion te zien. Samen met Peter, Frank en Jeltske nemen we een taxi en gaan naar de berg toe. Daar is het een drukte van jewelste. We proberen nog een kaartje via inernet te kopen, maar de wifi is slecht en we moeten dus achteraan in de rij aansluiten. Nadat we met de kabelbaan naar boven zijn gegaan, is het behoorlijk winderig en fris. Het zonnetje schijnt gelukkig wel. We nemen diverse foto’s, maar de wind duwt een wolk voor ons uitzicht en dan zijn we daar klaar mee. Maar we hebben er genoeg kunnen maken en dus gaan we iets eten en nemen een pintje in het restaurant. Als de wolken boven de berg blijven hangen, wil ineens iedereen naar beneden. het koelt dan ook erg snel af. Dit wordt dus weer in de rij aansluiten. Tijdens het wachten wordt ik gade geslagen door een Afrikaanse jonge dame. Als onze blikken zich kruisen, begint ze te knip ogen. Ik vind dit wel grappig en naarmate we verder naar voren schuiven, komt ze steeds dichterbij staan. Net voordat we in de gondel stappen, knijpt ze me nog een keer in mijn kont en als Sil en ik daar allebei om moeten lachen, zoekt ze een ander slachtoffer uit aan de Andere kant van de wachtende meute. Eenmaal beneden treffen we Frank en Jeltske weer en nemen we een taxi terug naar het hotel. Een douchen en onze spullen inruimen, voordat we een borrel in de lobby nemen. Hier zien we ook al enkele andere mede reizigers van de groep. Als Peer ook beneden gearriveerd is, gaan we aan de overkant van het plein bij King’s Cafe naar binnen. Nadat de inwendige mens is verzorgd, zoeken we ons moe, maar voldaan ons nestje op.

Zondag, 2-10-2016. Om 07.15 uur zitten we aan het ontbijt en om 8.00 uur vertrekken we voor een toer op het schiereiland. De dagexcursie begint met enkele wetenswaardigheden in de stad. Hierdoor is het niet zo erg dat we de hop-on-hop-off bus gemist hebben. we zien Robbeneiland vanuit de verte. Robbeneiland is een Zuid-Afrikaans eiland voor de kust bij Kaapstad. Het is vooral bekend doordat Nelson Mandela hier gevangen werd gehouden door het Apartheidsregime van Zuid-Afrika. Het is een berucht eiland dat bijna 400 jaar gebruikt is om gevangenen en bannelingen op te bergen. De Vereenigde Oostindische Compagnie maakte er al in het begin van de 17e eeuw een strafkolonie van. Lastige zeelieden uit Kaapstad werden hier door de VOC gevangengezet. Het water rondom het eiland is ijskoud door de koude zeestroom die hier voorbijkomt. Slechts drie ontsnapte gevangenen die naar de kust probeerden te zwemmen hebben hun vlucht dan ook overleefd. Van 1836 tot 1931 was Robbeneiland een leprakolonie. In 1959 werd het eiland ingericht als zwaarbeveiligde gevangenis van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime. Robbeneiland is wereldwijd bekend geworden door de gevangenschap van Nelson Mandela en andere anti-apartheidsstrijders op het eiland. Er was een kalkmijn op het eiland waar de gevangenen kalksteen moesten winnen. Door het felle verblindende licht en het fijne stof in de witte kalkmijn raakten de ogen van Mandela beschadigd. Tijdens het werk in de kalkmijn konden de gevangenen soms wel met elkaar praten, hoewel ze het van de bewakers niet over politiek mochten hebben. In 1991 werden de laatste politieke gevangenen vrijgelaten van Robbeneiland en in 1996 werden de laatste criminele gevangenen overgeplaatst en werd de gevangenis gesloten. Het eiland werd in 1999 door UNESCO als cultuurerfgoed op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Inmiddels worden op Robbeneiland rondleidingen gegeven aan toeristen (en Zuid-Afrikanen) door ex-gevangenen. De overtocht naar Robbeneiland geschiedt per boot, vanuit de Nelson Mandela-gate in de haven van het Victoria & Alfred Waterfront bij Kaapstad. Nadat we bijna bij Hout Bay zijn weggewaaid, gaan we bij Noordhoek Farm Village iets eten en drinken. Het volgende doel is Boulder Beach. Boulders Beach is een beschut strand, bestaande uit inhammen tussen granieten rotsblokken, waaraan het zijn naam heeft te danken. Het is gelegen op het Kaapse Schiereiland, in de buurt van Simonstad in de richting van Cape Point, bij Kaapstad in de Zuid-Afrikaanse provincie West-Kaap. Het strand is ook algemeen bekend als Boulders Bay. Het is een populaire toeristische locatie als gevolg van een kolonie van zwartvoetpinguïns, die zich hier in 1982 vestigden. Boulders Beach maakt deel uit van het Nationaal Park Tafelberg. Vervolgens rijden we langs de kust af om naar Kaap de Goede hoop te komen. Hier nemen we een gondel naar boven, waar je nog een stuk moet klimmen om bij de vuurtoren te komen. Het waait er erg hard, maar het uitzicht is perfect. Uiteraard veel toeristen, die allemaal hetzelfde kiekje willen maken. Kaap de Goede Hoop is gelegen in Zuid-Afrika, nabij Kaapstad. Deze kaap bevindt zich op de zuidelijke punt van het Kaapse Schiereiland. Kaap de Goede Hoop wordt traditioneel gezien als markering voor de overgang tussen de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan, omdat schepen hier van een overwegend zuidelijke koers overgingen op een meer oostelijke richting. De Internationale Hydrografische Organisatie trekt de grens echter vanaf Kaap Agulhas – het zuidelijkste punt van Afrika – naar het zuiden. Die kaap ligt ongeveer 200 km oostelijker. Het stromingspatroon van het zeewater geeft aan dat de watermassa's van beide oceanen maar beperkt mengen en dat de scheiding tussen het Atlantische en het Indische water heen en weer schuift tussen beide kapen. Als we hier klaar zijn, zakken we weer af naar beneden en vinden in het souvenirs winkeltje nog 2 mooi T-shirts voor mij. Helemaal onderaan de berg staat het alom belende bord van Kaap de Goede hoop. We gaan met het busje naar beneden om ook van ons zo’n foto te maken. Het lijkt altijd wel of er niemand te zien is, maar schijn bedriegt. Het is een drukte van jewelste. Heel veel Aziaten en die houden niet zo heel veel rekening met de medemens. Het waait hier ontzettend hard en je kunt ook hier gewoon tegen de wind in hangen. Het lukt ons om een foto te maken van ons tweeën en als de hele bus hier mee kaar is, gaat de tour weer verder. We nemen de kortste weg terug richting de Tafelberg, want hier is ook Kirstenbosch. Helaas kunnen we maar 45 minuten naar binnen i.v.m. tijd gebrek. Kirstenbosch National Botanical Garden is een 560 ha grote botanische tuin aan de voet van de oostelijke helling van de Tafelberg in Kaapstad (Zuid-Afrika). Het is een van de acht botanische tuinen in Zuid-Afrika die vijf van de zes biotopen omvatten. De tuin is genoemd naar Johann Friedrich Kirsten (1726-1783), die het gebied in de 18de eeuw beheerde. In de buurt van ei Kirstenbosch komen een aantal unieke biotopen voor zoals de Floraregio van de Kaap (Werelderfgoedlijst) en het Nationaal park Tafelberg. Het park werd opgericht in 1913 om deze unieke flora te beschermen. In de tuinen worden daarom dus vooral inheemse planten geteeld. De tuin omvat een grote overdekte serre met daarin planten uit de verschillende regio's: savanne, fynbos, vegetatie uit de Karoo. Buiten de serre zijn vooral planten uit de Kaap aangeplant, met als hoogtepunt een verzameling protea's. De tuin is het vertrekpunt van een aantal routes om de Tafelberg te beklimmen. Dit maakt de botanische tuin populair bij toeristen, wandelaars en bergbeklimmers. 's Zomers worden er op zondagavond openluchtconcerten georganiseerd. Het is hier erg mooi en rustig. We hebben geen tijd gehad om over de hoge wandelroute te lopen, jammer maar misschien komt er nog een volgende keer. We kruisen nog net een grote schildpad die over het gras heen rent. Terug bij de ingang is het weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Hier is het ondertussen drukker geworden met mede reizigers die wij nog niet gezien hadden. We nemen enkele taxi’s en gaan naar een traditioneel zuid Afrikaans restaurant. Nadat we de menu kaart hebben gezien nemen we een carpatio van krokodil, struisvogel en springbok. Als hoofdgerecht neemt Sil impala en ik ga weer voor de krokodil en springbok. Wat een heerlijk vlees. We worden tijdens het eten vermaakt door wat jonge volks dansers. Ze zijn erg lenig en springen er op los. Nadat de buik is gevuld met eten en drinken, gaan we weer naar het hotel. Het was een hele drukke, maar leuke dag.

Maandag, 3-10-2016. Vandaag is het onze 1e reisdag en maken we kennis met alle mensen van de groep. We zijn met 22 personen, inclusief gids en chauffeur. We vertrekken vroeg en hebben maar liefst 580 km voor de boeg. Het is wel wennen om gereden te worden en niks hoeven te doen. Maar het is ook wel relaxed. Vanuit Kaapstad rijden we eerst naar het Bloubergstrand, iets ten noorden. Hier kunnen we mooie foto’s maken van de Tafelberg en zien we Robbeneiland. Bloubergstrand is een voorstad van Kaapstad met ruim 2.000 inwoners. De plaats ligt ten noorden van de stad aan de kust van de Tafelbaai. In de buurt van de plaats vond in januari 1806 de slag van Blaauwberg plaats, waarmee een einde kwam aan het Nederlandse bestuur over de Kaapkolonie. We genieten echt van de rit en kunnen op ons gemak rond kijken. Onderweg eten we ergens in een leuk tentje een gigantisch stuk home made lemoncake. Als dat maar goed gaat met al die extra kilo’s. We blijven de hele dag op de 7 zitten en komen uit bij Okiep, waar onze overnachting is. Okiep is een kopermijndorp in de gemeente Nama Khoi in de Zuid-Afrikaanse provincie Noord-Kaap. Het dorp ligt ten noorden van het hoofddorp van dit district, Springbok. Okiep ligt op een hoogte van 1159 meter en telt 6300 inwoners. De naam van het dorp werd oorspronkelijk geschreven als O'okiep en betekent "plek van zout water". Het dorp werd gesticht in 1862 nadat sinds 1855 in het gebied rondom Okiep steeds meer koper werd gevonden. Geruchten over het feit dat zich in de bergen van noordwestelijk Zuid-Afrika veel koper zou bevinden, werden reeds bevestigd in 1681 toen gouverneur Simon van der Stel van enkele Nama's, die Kasteel de Goede Hoop bezochten, pure koper kreeg toebedeeld. Van der Stel ging zelf op onderzoek uit en bereikte de bergen op 21 oktober 1685. Drie schachten, die ook thans nog bestaan, werden gegraven en legden een grote rijkdom aan kopererts bloot. Vanwege de afgelegen locatie kon het erts niet gedolven worden. De Engelse ontdekkingsreiziger James Edward Alexander onderzocht pas in 1852 opnieuw Van der Stels ontdekking en begon met mijnbouw. In 1876 werd er gestart met de aanleg van een smalspoorbaan langs Nababeep naar de kustplaats Port Nolloth, alwaar het erts verscheept werd; de spoorlijn bleef uiteindelijk tot 1944 in bedrijf. Aanvankelijk werden de treinen over het spoor getrokken door muildieren en paarden, omdat er niet voldoende water was voor stoomlocomotieven. Okiep ontwikkelde zich als eerste mijndorp van Zuid-Afrika tot het centrum van de kopermijnbouw in Zuid-Afrika en behoorde in de jaren '70 van de 19e eeuw zelfs tot de wereldtop. In mei 1919 werd de mijnbouw in Okiep ten tijde van de kopercrisis gestaakt. Toen de koperprijs weer steeg, werd de kopermijnbouw rondom Okiep weer rendabel en hervat. Vandaag de dag wordt wegtransport gebruikt om de kopererts te vervoeren naar spoorweg-laadstation in Bitterfontein. De andere belangrijke mijen in het gebied liggen in Carolusberg en Nababeep. Ons hotel heet Okiep Country Hotel. Als we onze koffers naar de kamer brengen, lopen we langs het zwembad. Da’s mooi, kunne we nog even badderen voor dat we gaan eten. Da’s dan weer een tegenvaller…………… Als ik mijn voet in het water steek, trek ik die ontzettend snel weer terug. Wat is dat koud, mondjieu. Dat wordt dus geen zwembadje. Gelukkig sprongen we er niet gewoon in……….. we eten met de groep en gaan dan voldaan ons mandje in.

Dinsdag, 4-10-2016. De dag begint vroeg en onze hotel manager blijkt ook de gids te zijn van de plaatselijke mijn rondleiding. Wij gaan dus braaf in lijn achter de gids aan, die ons de geschiedenis van deze kopermijn vertelt. Om 10.00 uur gaan we weer op pad. Eerst gaan we in Springbok enkele boodschappen doen. We slenteren door de straten en nemen een kijkje bij de Neder-Duitse Gereformeerde Kerk- Namakwaland. Daarna gaan we verder richting Namibië. De temperatuur loopt hoog op en de omgeving wordt steeds afwisselender. De 7 loopt ten einde bij Vioolsdrift Border Control. Hier moeten we uit de bus en in de rij gaan staan voor de paspoort controle en aanvraag van een visum. Als we uit de bus stappen, slaat de hitte om je oren. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 46 graden.