2016, Afrika 4, Zimbabwe

Donderdag, 20-10-2016. Het is vandaag echt vroeg op staan geblazen. Om 5.45 uur gaan de luiken weer open, omdat we als 1e naar Chobe Park willen. Bij de grens overgang is alles in orde en gaat het snel, maar als we bij de game drive jeep komen, staat deze met de motorkap open en zijn ze er water aan het bij gooien. Gelukkig is dit snel opgelost en kan de kap weer dicht. Een viertal kilometers verder stoppen we bij een ingang aan de kant van Botswana en kun je nog vlug even naar de toilet. Terwijl we wachten zien we de band van de jeep naast ons steeds slapper worden. Er is nu ook tijd voor de grote behoefte, want ze gaan het wiel wisselen. De beschrijving van de krik is er niet bij en het duurt ook even voordat de werking is door gedrongen bij de heren. Als we weer op het asfalt staan, gaat het wel vlug. We stoppen voor een Zuid Afrikaanse Hoornraaf die langs de weg loopt, terwijl we foto’s aan het maken zijn, worden we gade geslagen door enkele zebra’s. dan gaat de tocht weer enkele kilometers verder, om dan links af van het asfalt af te gaan. Alsof we op een echte wildwaterbaan zitten, schudden we over de hobbelende zandweg. Totdat we bij een groepje olifanten komen die drie meter van de weg staan te eten. Ze zijn niet schuw of agressief en laten ons gewoon met rust, net als wij hen. We vervolgen onze weg en komen uit bij Chobe River. Hier zijn een andere groep olifanten zich aan het wassen en koelen. De andere kant opkijkend staan er enkele honderden Kudu’s rustig te grazen. Het is een en al rust over de vlakte. We rijden weer verder zien 4 wilde zwijnen drinken aan een poel, de tanden uit de neus gekromd. In vergelijking met Etosha, zijn hier veel meer dieren. Onze gids neemt ons mee naar een zwerm gieren die in de lucht vliegen en we komen uit bij een zogenaamde “kill”. Dit betekent dat er een verse prooi ligt. Behalve de overvliegende gieren, zitten er ook een stuk of 10 op het jonge olifantje. 100 meter verder ligt de schuldige haar lippen af te likken. Ook dit is wild Afrika. Als we dichterbij komen, zien we hem duidelijk onder een struik. Sil vind dat we veel en veel te dichtbij staan. Vier meter is niet zo veel en dat zegt ze dan ook. De gids begrijpt haar verkeerd en zet hem zelfs nog dichter naar de struik toe. Nu ontstaat er paniek en komt ze naar mij toe geschoven. Op het bankje wordt het nu wel erg krap. Na vijf minuten gemompel, rijden we weer weg en hoor ik een zucht van verlichting naast mij. Ook weten we een luipaard te vinden op een tak in een boom. Het schijnt best een probleem te zijn om die te vinden. Hij zit goed verscholen, maar de gidsen bellen elkaar alles door. We moeten wel met de auto van de doorgaande weg af, wat niet is toegestaan…… De dieren zijn hier veel dichterbij als in Etosha, zodat je een heel andere beleving hebt. Alles lijkt hier wel in een sereen paradijs, maar het volgende moment kan het ineens veranderen in een levens bedreigende situatie. Echt magnifiek. Rond de middag gaan we naar Kasane om boodschappen te doen voor de BBQ op onze rondvaart over Chobe River. Onze gids van Chobe Park neemt op de boot ook het roer in handen en zo dobberen we rustig over het water. Een kudde olifanten wast zich met de enkels in het water, terwijl de wilde zwijnen op de oeverkant in het losse zand wroeten. Bijtend in een broodje hamburger, kijk ik de andere kant op naar de nijlpaarden en buffels, terwijl een krokodil langs de boot af zwemt. We zien een grote varaan door het gras lopen, met op de achtergrond de grazende zebra’s en kudu’s. Er zijn zoveel dieren en we hebben ogen tekort. De meeste hebben we natuurlijk al eens gezien, maar vanuit een boot heeft het weer een heel ander perspectief. De natuur blijft gewoon boeiend. Het is 42 graden en gelukkig hebben we een dak boven ons hoofd en de koelbox goed gevuld. Enkele uren verder zijn we terug en meren we weer aan de steiger. De bus brengt ons 80 km verderop naar Pamusha Lodge in Victoria Falls. Voor het avond eten gaan we met de hotel shuttle naar restaurant “Mama Africa”. We eten op z’n Afrikaans met weer een lekkere kudu op mijn bord. Er speelt ook een live bandje, wat de sfeer goed doet. Het was een hele leuke, maar lange dag en als we terug zijn in de Lodge, liggen we dan ook vrij direct voldaan in ons mandje.