2010, Zwitserland / Frankrijk

Zaterdag, 24-7-2010.
Sil is om 06.00 uur al wakker en heeft er al echt zin in. De koffie wordt gezet en broodjes gesmeerd. Ik ben om 07.30 uur ook van de partij . Nog even douchen en de laatste dingetjes afwerken en dan kunnen we gaan. Nadat de fietsen op de camper zijn geplaatst, kunnen we 08.15 weg. Het stuk naar Luxemburg is zo bekend dat we daar niets over hoeven te vertellen. Het weer is perfect. Niet te warm en licht bewolkt. Na Metz gaan we van de snelweg af en nemen een weg binnen door. Grotendeels nemen we de D955 en gaan rechts af de D914 op bij Moyenvic. Bij Luneville kruisen we de doorgaande weg N333 en volgen de D914 tot aan de provincie grens. Hier gaat de Meurthe-et-Moselle over in de Vogezen en komen we op de D414. Het departement Meurthe-et-Moselle werd gecreëerd op 7 september 1871, uitgaande van de gebieden Meurthe en Moselle die volgens het Verdrag van Frankfurt aan Frankrijk toebedeeld waren. Van het voormalige departement Moselle werd het arrondissement Briey samengevoegd met de arrondissementen Lunéville, Nancy en Toul van het voormalige departement Meurthe. De huidige grens tussen de departementen Meurthe-et-Moselle en Moselle komt precies overeen met de Frans-Duitse grens tussen 1871 en 1919.Op 7 augustus 1996 werd besloten de gemeente Han-devant-Pierrepont, dat deel uitmaakte van het kanton Spincourt in het arrondissement Verdun van het aangrenzende departement Meuse, toe te voegen aan het departement Meurthe-et-Moselle. Op 1 januari 1997 werd de gemeente onderdeel van het arrondissement Briey. De Vogezen is een middelhoge bergketen in het oosten van Frankrijk. De bergketen begint aan de grens met Zwitserland en strekt zich naar het noorden uit over de westelijke zijde van het Rijndal. De ronde toppen van de Grote Vogezen worden ballons, Frans voor bolvormige bergen, genoemd. Van 1871 tot 1918 liep door het zuidelijk gedeelte de grens tussen Frankrijk en Duitsland. Er zijn verschillende geologische overeenkomsten tussen de Vogezen en het Zwarte Woud. De Vogezen bestaan voornamelijk uit graniet en rode zandsteen. Via Ramberville komen we in Fraize terecht, waar we op een gratis camperplek komen te staan. We halen onze fietsen van de drager af en maken een leuk ritje in de omgeving. Als we terug zijn eten we buiten, Echt warm is het niet, maar het is goed te doen. We spelen nog een potje kaarten en kruipen dan lekker het mandje in. 564 km

Zondag, 25-7-2010. Om 08.30 uur zijn we wakker en gaan, na een ontbijtje, op ons gemak weer op pad. Het weer is zoals gisteren, een lekker zonnetje, maar zeker niet te warm. We rijden door het Jura gebergte richting het meer van Geneve. De Jura is een gebergte aan weerszijden van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. Het is een oud berggebied, waarvan de toppen zich parallel aan elkaar uitstrekken van noord naar zuid. Naar het westen verloopt de Jura terrasvormig, aan de oostzijde daalt het gebergte met een hoge, steile wand af naar de Zwitserse Hoogvlakte. In het zuiden zijn de hoogste bergtoppen: Crêt de la Neige (1718 m) in Frankrijk, en de Mont Tendre (1678,8 m) in Zwitserland. Naar het noordoosten worden de bergen lager. Behalve door bergpassen hebben de lengtedalen verbinding door rotskloven (cluses). Het Meer van Genève is een groot meer op de grens tussen Zwitserland in het noorden en Frankrijk in het zuiden. Het heeft een oppervlakte van 584 km² en is maximaal 310 m diep. Het wordt vooral gevoed door de Rhône, die het meer in het zuidoosten bereikt en in het zuidwesten bij Genève weer verlaat. Het meer ligt ingesloten tussen de Jura en de Alpen. Voordat de winter invalt, verlaagt men het waterniveau in het meer, teneinde de schade van kruiend ijs in de winter beperkt te houden. Pas aan het begin van de zomer wordt het niveau weer hoger. We hebben een camping met een zwem paradijs op het oog, maar die blijkt uiteindelijk vol te zijn. We rijden verder langs het water en komen door Montreux en Lausanne. Twee grote steden waar het best wel druk is. We willen toch stoppen en besluiten om de 1e de beste camping te nemen die een plaatsje heeft. Het is druk aan het meer en we kunnen nog net een plaatsje bemachtigen op camping Vieille Eglise. Het is net iets van het meer af, maar we hebben er wel uitzicht op. Het is een rustige camping met uiteraard wel veel Nederlanders er op. We eten eerst voordat we gaan lezen en relaxen. 1050 km

Maandag, 26-7-2010. Ik kan om 08.00 uur niet meer blijven liggen en gaan we er uit. Koffie, ontbijtje en dan op de fiets naar het meer. De nieuwe onder water behuizing voor de video camera gaat mee, zodat ik die uit kan proberen. Het is lekker zonnig en we blijven dan ook een heel tijd aan het water. Sil doet de hele tijd niks anders als relaxen en lezen. Ik wil gaan zwemmen, maar ben mijn duikbril vergeten. Dus dat wordt terug naar de camper. We hadden het kunnen weten, de afdaling ging zo lekker……………… maar nu moet ik omhoog..……….. We blijven de hele dag aan het water. Als we dan in de middag weer terug gaan, lukt het bijna niet om de steile weg op te fietsen. Sil gaat buiten adem lopen, aangezien dat makkelijker is. Na het eten gaan we wandelen, maar een hevig bui gooit roet in het eten. We schuilen onder een boom en als het beter wordt, gaan we terug. We zijn op tijd terug bij onze bus, want dan begint het pas echt goed naar beneden te komen. We gaan dan maar wat lezen en vervolgens het mandje in.

Dinsdag, 27-7-2010. We zijn weer vroeg wakker en het zonnetje schijnt weer. Na het ontbijt nog wat spullen opruimen zodat ze niet gaan liggen rammelen en dan gaan we weer op pad. We besluiten dat we zoveel mogelijk kleine weggetjes nemen. Nadat we in Evian Les Bains bij een bank hebben gepind, willen we de stad weer uit. Dit valt nog niet mee. Veel een richtingswegen. De wegen worden soms zelfs zo smal, dat de bus in de 1e versnelling het nog maar net trekt. Dan gaan we weer verder richting de Mont Blanc. Het is een prachtige route door de bergen. Door de steilte laten we 2 collen maar voor wat het is en proberen toch op de doorgaande wegen ons doel te bereiken. Om 14.00 uur komen we aan op de camperplaats bij de Mont Blanc. De Mont Blanc is de hoogste top van het Mont Blancmassief en werd lange tijd beschouwd als de hoogste berg van Europa, een rol die tegenwoordig ook aan de Elbroes in de Kaukasus toegeschreven wordt. De Mont Blanc is met 4808,73 meter (september 2015) in ieder geval de hoogste berg in de Alpen. Zonder de 32 meter dikke ijskap meet hij op die plaats 4779 m; het hoogste punt zou dan 40 meter naar het westen liggen (4806/4792 m). De top ligt op de grens tussen Frankrijk en Italië. Cartografen uit Frankrijk en Zwitserland plaatsen het terreingedeelte rond de top in Frankrijk. Deze opvatting is omstreden: de Italianen beweren dat dit op een fout van een Franse cartograaf in 1794 berust en dat de grens precies over de top loopt. Metingen in 2007 tonen aan dat de top sinds 2003 met meer dan twee meter is gestegen. De klimaatverandering zorgt ervoor dat er meer westenwinden en hogere temperaturen zijn. Dit zorgt ervoor dat boven 4000 meter de sneeuw meer blijft plakken in de zomer, hetgeen de totale ijsmassa boven 4000 meter doet toenemen en een verhoging van de top van de Mont Blanc tot gevolg heeft. We kunnen hier staan voor € 11,00 per nacht. We zetten onze camper op de plaats rust en gaan zelf meteen op pad om een plekje naar Aiguille du Midi te reserveren. Het is behoorlijk druk en er staan reeds veel mensen te wachten op de lift. We kunnen pas om 15.10 uur mee en dat geeft ons de gelegenheid om tussendoor even een ijsje te gaan eten. De Aiguille du Midi is een 3842 meter hoge bergtop in het Mont Blancmassief bij Chamonix in Frankrijk. Deze is te bereiken via een in 1955 in gebruik genomen kabelbaan die wordt uitgebaat door de Compagnie du Mont-Blanc, die ook de meeste andere kabelbanen en tandradbanen in de regio beheert. Bij de opening was het de hoogste kabelbaan ter wereld. De kabelbaan bestaat uit twee trajecten. Het eerste traject start in Chamonix op een hoogte van 1035m en gaat naar de Plan d'Aiguille (2317m). Van hieruit stijgt men via de tweede baan, zonder ondersteuning van pilaren, naar het station op de top waar men arriveert op de noordelijke piek op een hoogte van 3777 meter. Hier zijn een café en restaurant te vinden en verschillende terrassen. Via een loopbrug is de noordelijke piek verbonden met de centrale piek. Hier is een lift naar de werkelijke top op 3842 meter hoogte, vanwaar men een schitterend 360 graden panoramisch uitzicht heeft op het Mont Blancmassief en bij goed weer in de verte zelfs de Matterhorn kan zien. Voor Sil is dit een spannend moment, aangezien die het niet zo op liften heeft. Er kunnen ongeveer 72 mensen in 1 cabine. Na een spannend stuk voor Sil stappen we over in een andere kabelbaan, die weer een traject hoger gaat. Deze cabines zijn iets kleiner en dus moeten we even wachten. Dit is nou niet echt een straf, aangezien het uitzicht hier ook al formidabel is. Maar we moeten nog hoger, naar het hoogste punt waar je als ongetrainde toerist kunt komen. Dit alles is zeer de moeite waard, want wat we daar zien is erg spectaculair. De bergbeklimmers zien we in actie en er is zelfs een tentenkamp in de sneeuw. Hier slapen ze dus als ze enkele dagen over de bergen wandelen. De uitzichten zijn adembenemend, wat een gigantische berg. Boven is het wel koud, -5 graden. Dus moeten we ons verwarmen met een chocolade melk, aangevuld met wat rum……. De ijle lucht mat je wel af en om 18.30 uur gaan we weer de berg af. We eten bij de camper laten de dag even bezinken. We lopen nog even het dorp in en gaan wat op een terrasje wat mensen zitten kijken. We kunnen vanavond weer voldaan gaan slapen. 1174 km

Woensdag, 28-7-2010. 09.00 uur wakker. We gaan de wc leeg maken en gaan dan 1 km verderop op camping Les Arolles staan. Hier hebben we stroom en kunnen we douchen. In eerste instantie is de camping vol, maar als we even geduld hebben, kunnen ze toch nog een plaatsje regelen voor 1 nacht. Als de bus staat, gaan we eerst een lekker ontbijt maken. Ook maken we extra broodjes die we mee nemen. We gaan vandaag naar Mer-De-Glace. We fietsen naar een treintje die ons helemaal naar boven brengt. Als we bij de trein gekomen zijn, kom ik er achter dat ik mijn portemonnee vergeten ben. Dus vlug het heel traject weer op en neer. De Chemin de fer du Montenvers is een tandradbaan die loopt van Chamonix in het departement Haute-Savoie in Frankrijk naar de Montenvers, vanwaar de gletsjer Mer de Glace van de Mont Blanc kan worden bezocht. Het eindstation, bij het hôtel du Montenvers, bevindt zich op een hoogte van 1913 m. De lijn is 5,1 km lang en heeft een spoorlijn van 1 meter breed. Het spoor overbrugt een hoogte van 871 meter met een hoogteverschil van 11% tot 22%. Het eerste gedeelte werd geopend in 1908 en de lijn was afgebouwd in 1909. De tractie werd verzorgd door stoomlocomotieven tot in 1953 de lijn geëlektrificeerd werd met 11.000 volt en 50 Hz. Momenteel wordt de tractie verzorgd door zes elektrische treinstellen (genummerd 41 tot 46); de lijn beschikt ook over twee diesellocomotieven (genummerd 32 en 33) die gebruikt worden voor werktreinen en om sneeuw te schuiven. Tot in de jaren negentig werden de diesels ook ingezet voor het reizigersvervoer, een derde diesellocomotief (nummer 31) werd in 2001 naar de Tramway du Mont-Blanc overgebracht. De treinen rijden 14 tot 20 kilometer per uur en doen 20 minuten over de reis. De lijn wordt uitgebaat door de Compagnie du Mont-Blanc die ook de Tramway du Mont-Blanc en vele skiliften in de omgeving van de Mont Blanc onder haar beheer heeft. Dan in de rij om kaartjes te kopen. Dit gaat behoorlijk snel, want er rijden genoeg treintjes op en neer. We hobbelen rustig omhoog tot aan de gletsjer. Eenmaal daar kunnen we met een liftje afdalen tot bijna op de gletsjer zelf. Gelukkig voor Sil een gesloten cabine. Mer-de-Glace (Zee van IJs) is een gletsjer gelegen aan de noordzijde van de Mont Blanc in Chamonix. De gletsjer met een totale lengte van 12 km is onder de firnlijn 7 km lang en tot 420 m diep en beweegt over de gehele gletsjer gemeten gemiddeld 95 m per jaar, gelegen in een gebied van 32 km². Het is de op één na langste gletsjer in de Alpen na de Aletschgletscher in Zwitserland. Ook nu moeten we nog met een trap verder naar beneden, aangezien de gletsjer erg hard aan het smelten is. Er staan bordjes op de diverse plaatsen waar de gletsjer was in bepaalde jaren. Hij smelt ongeveer 4 meter per jaar. Ze hebben een gangen stelsel in de gletsjer gemaakt, waar ze een soort van ijshotel hebben gecreëerd. Erg apart om te zien met verlichting die constant van kleur verwisselt. Als we dit aanschouwt hebben, klimmen we weer naar boven. Dit is steiler als we dachten en het zweet staat zo op onze rug. Boven aangekomen, kopen we nog iets in de souvenirs winkel en wandelen nog een parcours boven op de berg. Het treintje brengt ons ook weer naar beneden, maar er is ook een wandel route voor de mensen die dit leuk vinden. We nemen beneden aangekomen nog een ijsje voordat we weer terug fietsen naar de camping. Hier kunnen we nog even relaxen en meteen een douche nemen. En dan komt de voorspelde regen. Het is de hele dag droog en mooi zonnig geweest bij een temperatuur van 24 graden. Dat wordt dus een boek lezen. Dit maakt de ogen zwaar en we vallen dan ook na enig tijd verzadigd in slaap.

Donderdag, 29-7-2010. Als we wakker worden, regent het nog steeds. We werpen een blik naar buiten en zien dat het helemaal dicht zit. Op zich is dat niet zo’n ramp, aangezien we toch weer naar Geneve gaan. Ontbijtje, tanden poetsen en op weg. Uiteraard maken we er een bezienswaardige route van. Het is hier overal mooi, dus dat is niet zo heel moeilijk. De afstand is niet zo ver en we doen het dan ook erg op ons gemak. We zijn dan ook erg vroeg op camping Pointe-a-La-Bise in Vesenas aan het Meer van Geneve. We eten een kleinigheid en lezen het restant van onze boeken uit. Dan nemen we de fiets en gaan naar Geneve, wat 6 km verderop ligt. He 1e stuk vanaf de camping is weer zo steil dat Sil moet afstappen, maar dan gaat de route langs het water en is het vlak. In de stad is het behoorlijk druk en is er een kermis gebouwd. Ook staan er heel veel eetkraampjes uit diverse culturen. Zoals verwacht is het hier erg duur: 8 euro voor twee ijsjes. Het is niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, maar we zijn er nu toch. Geneve heeft veel te dure winkels en er rijden veel te duren auto’s rond met van die patserige personen er in. Na enkele uurtjes gaan we weer terug naar de camping. Gelukkig staan we niet ver van het water, zodat we niet te ver hoeven lopen om te zwemmen. Vandaag was het raar weer. Zwaar bewolkt met een frisse wind en enkele seconden later de zon die dan meteen weer erg heet is. We maken ons avond maal en zoals altijd op vakantie heb ik de afwas dienst. Hierna leggen we een kaartje, lezen een nieuw boeken gaan tevreden slapen. 1299 km

Vrijdag, 30-7-2010. Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en de hele dag wat rond gelummeld. Ik heb gezwommen en samen gewandeld. Ook ben ik al aan mijn 4e boek begonnen, terwijl ik normaal nooit lees. Veel meer valt er over deze dag niet te vertellen. Het weer is perfect om een beetje te niksen.

Zaterdag, 31-7-2010. Om 10.00 uur zijn we weer op voor ons dagelijks ontbijt. Het weer is nog steeds zeer aangenaam en we blijven tot 18.00 uur op de camping. Wat zonnen en natuurlijk lezen. In Geneve is het Fet-De-Geneve aan de gang. De fêtes de Geneve zijn een jaarlijks terugkerend festival dat plaatsvindt in de laatste week van juli / eerste week van augustus. Rond het meer vind je onder andere een uitgebreide kermis en diverse eettentjes, en er worden overal concerten georganiseerd. Als letterlijke klapper op de vuurpijl vindt er op de laatste zaterdagavond een fantastisch vuurwerk show van bijna een uur plaats. Rondom het meer staan honderden duizenden mensen te genieten van dit prachtige spektakel dat begeleidt wordt door klassieke muziek. We nemen de fiets en gaan naar de boulevard aan het meer, waar het een drukte van belang is. We lopen rond en bekijken de diverse aanbiedingen in de kraampjes. Er staan op diverse plaatsen mannen “balletje-balletje” te spelen. Ook herken je de gasten die op de uitkijk staan. We blijven even staan te kijken en als we aangesproken worden om mee te doen, laten we duidelijk merken dat we in de gaten hebben wat er gaande is. We wijzen de personen aan die mee in het complot zitten en dan willen ze dat we weg gaan, voordat we andere nieuwsgierigen besmetten. Aangezien het een hele zwoele avond is, wordt het steeds drukker en drukker. We besluiten dan ook om de drukte te verlaten net voordat het vuurwerk begint. Op onze camping gaan we met vele andere camping gasten aan de rand van het meer zitten en kijken recht op het vuurwerk evenement. Onder het genot van een pintje genieten we van 1 uur durende zee van licht en knallen. Daarna duiken we ons nestje weer in.

Zondag, 1-8-2010. We rijden vandaag naar Evian, waar het reserveringskantoor zit voor de ULM. Dit staat voor “ultra light machine”. Een Ultralicht motorluchtvaartuig is een klein vliegtuig voor één of twee personen met een motor (van typisch hoogstens 100 pk) en beperkte actieradius. Ultralights vliegen op lage hoogte met een vrij lage snelheid. Met een ultralight mag men alleen vliegen onder VFR condities, m.a.w. enkel bij goed zicht. Het toestel heeft meestal een strikt minimum aan instrumentatie. De wettelijke vereisten voor het besturen van een ultralight zijn minder streng dan voor andere, grotere vliegtuigen. De wettelijke vereisten zijn per land verschillend, daar deze toestellen voorlopig (maart 2013) buiten de internationale regelgeving blijven. We reserveren voor morgen, wandelen nog een keer over de boulevard en gaan dan een camping opzoeken. We staan weer vlakbij het meer en omdat het nog steeds warm is, lopen we de 5 minuten er naar toe en kan ik nog wat gaan zwemmen. Plots slaat het weer om en trekken de wolken over. We gaan terug naar ons busje, aangezien de luifel nog open staat. We klappen hem dicht en niet veel later begint het te regenen. Dat wordt koken binnenshuis en de rest van de avond lezen en een kaartje leggen. 1355 km.

Maandag,2-8-2010. Als we ontbeten hebben, rijden we naar Cervens voor onze vlucht met de ULM. Het is vandaag erg zwaar bewolkt. De meteorologen bestuderen de weersvooruitzichten terwijl wij op de parkeerplaats in ons busje zitten te wachten op een goed moment. Uiteindelijk wordt het toch nog 16.30 voordat we de lucht in kunnen. Ik ga als eerste en neem de video camera mee in de onderwater behuizing. Voor het geval we onderweg weer een heuse bui krijgen. We hebben geboekt voor ieder 10 minuten voor € 55,00 p.p. We vliegen van hieruit naar het meer van Geneve en gaan er ook een stukje over heen. Als ik weer terug ben, kan ik alleen maar zeggen dat het “kei skon” was. Dan is Sil aan de beurt. Ze is best wel nerveus. Alsof het lot haar wil tarten, start de machine in eerste instantie niet. De piloot blijft natuurlijk proberen en dan slaat de motor alsnog aan. Dit geeft voor Sil niet echt een veiliger gevoel, integendeel. De 1e 2 minuten vind ze het best eng, maar dan is er toch ook nog ruimte voor genieten. Als ook Sil over het meer is gevlogen en weer terug komt, is het weer gaan regenen. We hebben dit allebei toch nog net kunnen doen. Erg leuk. We krijgen nog een diploma uitgereikt als aandenken en dan gaan we er weer vandoor. We nemen de D35 door de mooie omgeving, tot dat deze in Les Devants kruist met de D26, waar we rechts af richting zuid-oost gaan. Bij het plaatsje Reyvroz gaan we links af en dan worden de weggetjes echt smal tot aan Bioge. Daar pakken we de D22 die ons helemaal naar Chatel brengt. We vinden een camperplaats bij camping L’Oustalet voor maar € 6,00. Het is wel erg jammer dat het weer nu zo slecht is geworden, aangezien je hier heel mooi kunt rond rijden. Als het eindelijk weer een beetje droog is, open we naar het restaurant. Hier kunnen we heerlijk eten. Als we na vol gegeten te zijn, weer terug lopen naar de camperplaats, begint het alweer te regenen. Gelukkig hebben we genoeg leesvoer voor de rest van de avond. 1434 km

Dinsdag 3-8-2010. Na het ontbijt rijden we naar een plaatsje vlakbij. In Pre-Le-Joux is van alles te beleven op sportief gebied. Via een folder zijn we bij dit uniek spektakel gekomen. Met kabelbanen wordt je naar de toppen van de bergen gebracht. De Fantasticable glijdt vanaf een bergtop van 1928 meter, naar een bergtop honderd meter lager aan de overkant van het dal. Van daar gaat het weer terug naar een punt wat weer 100 meter lager ligt. Hier zijn erg veel mountainbikers en het barst er van de parcoursen. Ik kom voor de Fantasticable. De incheckprocedure wordt uiterst zorgvuldig uitgevoerd. Kan beter zeggen: eliminatieproef. Afhankelijk van de wind mag je maximaal tussen de 80 en 100 kg wegen. Inclusief outfit. In fase 2 word je in een harnas gehesen, dat aan het katrol wordt geklonken. Het ergste moment is als je vanaf het platform je handen op de vloer moet plaatsen. Je schoenen worden opgetild om je in een aërodynamische houding te manoeuvreren. Na een simpel “Vous êtes prête, are you ready?” (ja please, laat me gaan.. het voelt alsof ik hier aan de schandkatrol hang) hoor ik dat ik letterlijk word losgeklikt uit deze benarde situatie als hangouder. En dan ga je… kijk maar! Wow! Met een snelheid van maximaal 100 km/uur zoef je over de pistes! Alsof je een roofvogel bent die al zwevend zijn prooigebied observeert. Kleine poppetjes op de piste, elkaar opvolgende bergtoppen als vergezicht. En het geluid van de rollende wieltjes vermengd met de wind die om je oren suist. En je ogen in no-time tot maximale traanproductie activeren. Het is al voorbij voordat je er erg in hebt. En het einde is net zo spectaculair als het begin. Met een superstopper – een megaveerconstructie – kom je tot stilstand. Dat is het begin van de ontlading en de ontmanteling. Sil probeert mij 100 meter lager te filmen, maar ze kan niet zien of ik het ben of iemand anders die in de hangmat ligt. Aan mijn brede grijns op mijn gezicht ziet ze al van ver dat ik het prachtig vond. We kopen de foto die ze gemaakt hebben en nemen een kop koffie in een van de restaurants. Je kunt hier best even gaan zitten rondkijken. Er is genoeg te doen. We gaan met de kabelbaan weer naar beneden en gaan er weer vandoor richting Zwitserland. Net over de grens gaan we eerst Zwitserse Franken pinnen. Daarna nemen we de bekende kronkel weggetjes weer door de bergen, om als eind doel in Salaveux te eindigen. We staan hier wel op een gigantische familie camping, TCS Camping Salaveux Plage genaamd. De camping ligt aan Lac de Morat. Het meer van Murten is met 22,8 km² oppervlakte het kleinste van de drie grote meren in het Seeland aan de rand van het Juragebergte (Merenland) van Zwitserland. Het meer ligt in de kantons van Fribourg en Vaud. De hoofdtoevoer van water is de Broye. Door het Broyekanaal stroomt het water uit het meer van Murten in het meer van Neuchâtel. Deze beide meren dienen als egalisatiebekken voor de Aare die in het meer van Biel uitmondt. Wanneer het meer van Biel wordt overvuld, vloeit het water in het Broyekanaal daarom terug in het meer van Murten. Het meer is 8,2 km lang en maximaal 2,8 km breed, het ligt op 429 meter hoogte. De maximale diepte is 45 meter. Het meer bevat ongeveer 0,55 km3 water. Het afwatergebied is 693 km². Het water bevindt zich gemiddeld 1,6 jaar in het meer. Aan de zuidelijke oever ligt de stad Murten. Aan de noordelijke zijde bevindt zich het wijngebied van Le Vully. We hebben het laatste plekje op de camping. De mensen die achter ons staan moeten een andere camping gaan zoeken. Busje parkeren en eerst even iets drinken. Daarna ga ik zwemmen. Het water is heerlijk en je kunt hier erg ver het meer in lopen. Als we terug zijn bij de bus, is het tijd voor een wijntje en pintje voordat we aan het eten gaan beginnen. Het koken valt nog niet mee, aangezien de wijn bij Sil in de knieën zakt. we krijgen het toch voor elkaar en sta ik na het eten de afwas weer te doen. Dan komt de over buurman gebak brengen. Ik denk dat hij aandacht nodig heeft. Hij vertelt dat hij al enige tijd in Zwitserland werkt als voetbaltrainer en er ook een huis heeft. Ik ken hem niet maar hij heet Robbie de Wit en ik heb geen interesse in hem. Als hij eindelijk weg is, kan ik mijn boek uitlezen. We genieten nog wat na en gaan dan tevreden weer slapen. 1569 km.

Woensdag, 4-8-2010. Als we klaar zijn met het ontbijt gaan we op pad, weg van deze giga-familie camping. Niet veel verder is er in een dorpje een ruïne te zien uit de Romeinse tijd. Na wat rondneuzen vinden we een amfitheater. Natuurlijk staat deze in de steigers. Ze zijn er podiums aan het bouwen voor een of ander concert a.s. weekend. We neuzen wat rond en kijken toch nog eens op de kaart. Ergens moet toch die ruïne zijn. Ook deze vinden we. Met een beetje fantasie wandelen we over het complex en gaan er dan weer vandoor. Het is nog vroeg en we willen nog een paar dagen naar Peer en Jo die aan het Veluwe meer staan. Via de pittoreske dorpjes en mooie landweggetje komen we tot aan Luxemburg. Ook nu belanden we weer op een enorme familie camping die eigenlijk helemaal vol is. Birkelt geheten en ligt in Larochette. We kunnen nog een plaatsje krijgen op de paardenwei..... Op zich niet zo'n probleem, aangezien het toch weer is gaan regenen. Het lijkt wel of we al in Nederland zijn, zoveel landgenoten zijn er hier. We hebben geen zin in koken, dus gaan we een frietje eten in de kantine. We gingen voor het overdekt zwembad, maar dat blijkt al gesloten te zijn, dus daar hebben we ook al niks aan. We gaan terug naar de bus en spelen onder het genot van een pintje een spelletje. Vervolgens is het weer tijd om te gaan marmotten.

Donderdag, 5-8-2010 We rijden na het ontbijt meteen weg, met als doel Hushorst aan het Veluwemeer. Aangezien we deze route al zo veel gereden hebben, is het niet zo interessant en vlammen we over de route soleil richting het noorden. Onderweg horen we nog wel een klap en gaan meteen de vluchtstrook op. De beschermkap van de carter blijkt afgebroken te zijn. Gelukkig hebben we altijd tie-wraps bij de hand en is alles zo weer opgelost. Vooraan in de avond komen we op camping Bad Hoophuizen aan. Nadat we een plaatsje tegenover Peer en Jo hebben gekregen, is het kletsen, kletsen, soepie eten, kletsen, en kletsen. Tevens krijgen we ook nog een rondleiding van Peer over de camping.

Vrijdag, 6-8-2010. We zijn weer vroeg op. Broodjes bakken en dan moeten we wachten op dochter Donna en vriend Nikki. We gaan met z’n allen naar Elburg. Wij op de fiets en en Donna en Nikki met de auto. Elburg is een Hanzestad in Nederland. Het is gelegen aan het Veluwemeer en het Drontermeer in de provincie Gelderland, en is de hoofdplaats van de gemeente Elburg. De stad Elburg is vooral bekend vanwege haar middeleeuwse vesting met een nagenoeg volledig recht stratenplan. In 2012 telde de plaats Elburg 11.880 inwoners. De voormalige buurtschap Oostendorp is inmiddels aan Elburg vastgegroeid. Ooit was Elburg een vissers- en handelsplaatsje dat rechtstreeks op de Zuiderzee uitkeek en bestond uit de bebouwing rondom de huidige Ellestraat. Elburg en haar vrijheid waren onderdeel van het oude Doornspijk en wordt voor het eerst als stad vermeld in een oorkonde van 27 maart 1291. Het weer is heerlijk en we sjokken op ons gemak rond. We beklimmen de kerktoren, kopen een broek en natuurlijk likken we aan een ijsje. Als we terug zijn op de camping hebben we toch 30 km gefietst. Ik ga nog even spelen met de onderwater camera en voor het avond eten wordt het een frietje. We wandelen naar het water voor de zonsondergang en kletsen de avond verder voorbij. Dit was een gezellig en sportief dagje.

Zaterdag 7-8-2010. Als we wakker worden, regent het. Peer heeft diverse adressen van camper bedrijven uitgezocht en hier gaan we dus op af. Het is leuk om rond te neuzen, maar voor ons zit er niks bij. Wel zien we een mooi stukje Veluwe. Terug op de camping koken we eten en zitten we ’s avonds lekker aan een vuurtje onder de luifel. We lopen ook nog even naar de kantine, want er zit live muziek. Dit is niet onze smaak en daar zijn we dan ook weer vlug vertrokken. Aan de caravan is het net zo gezellig. Om 01.30 uur zijn we uit gekletst en gaan we in het mandje.

Zondag, 8-8-2010 Vandaag gaan we naar huis en ruimen alle rommel op. Dit was een korte maar wel leuke vakantie.